Na tym etapie dyskusji odgryzam sobie palce i już nie piszę...

Ewa, z dziewczynkami to chyba gorzej, bo chłopaki to mają o tyle łatwo, że do torebki, do butelki nasiusia ;)

Jeśli chodzi o siusianie to nie miałabym problemu, żeby np. w lesie zrobił siusiu pod drzewkiem, ale w bardziej uczęszczanym miejscu to raczej tak. Ale życie pokaże, bo jeśli wybierzemy się w miejsce, gdzie nie będzie żadnych lokali ani sklepów, a ja nie będę miała przy sobie torebek to może się okazać, że będę inaczej śpiewać... eee, siusiać ;)

suszka_: Szczerze mówiąc, tez sobie nie wyobrażam sikania do woreczka

Eee, no co Ty Suszka, to przecież jak go tego woreczka na badania :)

W zyciu nie zmienialbym pampersa w restarucji kolo jedzach ludzi.. Dla mnie zmana pieluchy a karmienie piersia, gdzie raczej baby nie swieca cyckami to wielka roznica. Karmilam w wielu miejscach i zawsze staralam sie odwrocic, badz zaslonic :)

_Fragile_: ze już teraz musi i nasiusia pod pierwszym, lepszym krzaczkiem...

- no ale sikanie "za krzaczkiem" malego chlopca chyba nie jest jakies obrzydliwe czy cos w tym stylu, no nie popadajny w jakas przesade..

W mocno uczęszczanym miejscu to raczej toalety jakieś są. A przynajmniej gdzieś w pobliżu. I tam tez nie siusiałby.
Tylko obrazek pt. "jesteśmy w lesie i siusiamy do woreczka" jakoś do mnie nie przemawia
Aa, raz , jak jechał z babcią, sikał do butelki ( ale to zima była i z samochodu nie wysiadali)

Niee, no Madziik nie jest obrzydliwe, ale ja bym się nieswojo po prostu czuła. Ale tak samo bym się nieswojo czuła gdyby pod tym samym krzaczkiem siusiał do woreczka ;))) I jak na plaży mieliby bez majtasów ganiać.

Treść doklejona: 12.01.15 21:41

suszka_: Tylko obrazek pt. "jesteśmy w lesie i siusiamy do woreczka" jakoś do mnie nie przemawia

Nieee, no przeca pisałam, że w lesie to najmniejszego problemu bym nie widziała ;) Ale na przykład pod blokiem na trawniku byłoby mi nieswojo ;)

No właśnie Ewa, ja tu sobie mogę gdybać, a życie sobie.

Acia, to w domu będziecie ćwiczyć tylko? Super!

To macie identyczne wytyczne jak my dostaliśmy jak Krasnal był w wieku Tosi :))) SUper! Niech szybko ruszy :)))

Szybko, pierwsze efekty były po pierwszych 2 tyg, zaczał coś mówić, a po 2 miesiącach byliśmy w szoku, bo mówił już prostymi zdaniami.

Kurde Winni ja naprawdę się zastanawiam już nad Twoją wypowiedzią ... jaki miałby w ogóle Adaś stres związany ze zmianą pieluszki w tym kibelku ? Przecież byście tam byli oboje prawda ? I tata i mama, razem byście to jakoś załatwili ? Nie pytam złośliwe, tylko w szoku jestem, bo nijak tego stresu się doszukać nie mogę, czy on się boi toalet ? Czy chodzi o coś innego, serio pytam :)

Ja uważam, że można spokojnie zmienić w takim miejscu. Jak raz wracaliśmy z Nadią z Sanoka w zimie z usg w ciąży z Liwką, to zdarzyła nam sie wpadka. Nadia miała półtora roku i wołała już za potrzebą, byliśmy w dłuższej trasie, zima, więc miała na szczęście pieluchę i co ? I walnęła bidną taką kupę, ciągle o tej kupie mówiła, a my serio nie mieliśmy jej gdzie wysadzić, bo chyba nie na mróz. W końcu zajechaliśmy pod jakieś Tesco czy Biedronkę i z tą obkupkaną Nadusią prosiliśmy obsługę o toaletę, bo mamy "awarię dziecka. No i była tam toaleta, taka, że jak stanęliśmy w niej razem, to drzazgi nie dało się już wcisnąć. A była przysięgam kupa everywhere !!!! Na plecach, na brzuchu i na nogach Dobrze, że jakieś zapasowe ciuchy dla niej miałam, bo wszystko wylądowało w worku. Do naga ją tam rozebraliśmy i chyba z paczkę mokrych chustek zużyliśmy, plus woda i ręczniki papierowe. Nadia po prostu stała i tyle. W restauracji zrobilibyśmy dokładnie to samo. W ogóle nie ogarniam, jak można pupę dziecka wycierać z kupy przy innych ludziach, którzy jedzą ... W ogóle jest tak, że kupa własnego dziecka to loooz, a już obcego, nawet jeśli je znamy, to jakaś obrzydliwa... więc co dopiero dla ludzi, którzy nie mają nic z nami wspólnego. No dla mnie paw murowany !

A jeszcze doczytałam, że nad jeziorem byliście i Adaś w chuście był. To nie mogliście pójść gdzieś w jakieś ustronne miejsce i pod chmurką go przewinąć :) ?

eveke: co dalej z tą kupą zrobiliście?

To, co sie powinno zrobić z kupą- przerzuciliśmy do woreczka i wyrzuciliśmy do kosza

Treść doklejona: 12.01.15 22:29
Na moje szczęście był to klasyczny klocuszek

Addictive: chowala małego za stołem, skoro leżał na ławie to mniemam, że nikt nie widzial.

Jakkolwiek mogłabym postarać się, aby nie patrzeć w tę stronę i zająć się własnym kotletem,to nie umiem tak zapanować nad własnym nosem.

Mnie sie wydaje, że nie chodzi o to, że raz przewinięty wyrośnie na chama, ale o podejście. Ono nie jest jednorazowe.

Dokładnie Jahe i bankowo nikt po chwili nie leciał wycierac tegoż stołu płynem odkażającym...

Miłe kobietki, na forum raczej nigdy nic nie pisałam, i choć jestem na 28 już od dłuższego czasu to forum "odkryłam" od jakiś kilku dni. Mam problem z moją córcią, może mi coś doradzicie, pocieszycie lub skierujecie na inny wątek który dotyczy mojego tematu. Otóż:
Moja Jagódka ma 16,5 m-ca i niestety bardzo mało mówi, praktycznie nic, mówi tata (w 80 % przypisuje to tacie), ale w związku z tym, że te sylaby łatwo jej wymawiać to mówi też tata na brata i na "papa" i jeszcze na kilka innych rzeczy. Mówi też "mniam mniam" i "ta" na tak, nie naśladuje zwierząt, choć czasem mam wrażenie że chce, ale tak jakby nie potrafiła złożyćo dpowiednio buźki, jedynie co to naśladuje krowę przez zaciśnięte usta, wychodzi jej "muuu" i to praktycznie wszystko. Nie pokazuje też obrazków w książeczce, choć palcem ogólnie pokazuje. Z mojego punktu widzenia rozumie dość sporo, ale jednak nie mówi. Martwi mnie też bardzo to, że nie mówi mama i zresztą pytana o mamę nie wskazuje mnie palcem, pokazuje każdego członka rodziny ale nie mnie. Lekarz pediatra mówi, że ma jeszcze czas, ale ja już sama nie wiem. Mąż ufa lekarce i sam zresztą ciągle strofuje mnie że wymyślam i doszukuje się dziury w całym. W domu dość często o to się z nim spieram, bo ja już dawno miałam ochotę pójść do jakiegoś specjalisty (ale szczerze mówiąc ja jestem panikara i "wynajduję czasem różne rzeczy i ciagała też małą po neurologach tzn byłam z nią 3 razy ostatni jak miała 9-m-cy i on określił, że młoda rozwija się bardzo dobrze). Ale teraz mimo wszystko martwi mnie ten jej brak mowy, Zaczynam powoli już świrować, ostatnio wypłakuję się w poduszkę bo już sama nie wiem co robić. Po kryjomu do logopedy się nie uda, mąż zawsze będzie wiedział z przyczyn ode mnie nie zależnych. Oczywiście stymuluję ją (na różne sposoby) do rozmowy i powtarzania ale efektów brak. Czasem już ją chyba zamęczam tymi książeczkami (choć je bardzo lubi), zabawami itp.

Czy powinnam skonsultować dziecko z logopedą lub innym specjalistą, czy dać jej jeszcze czas?

Poradźcie coś, może słyszałyście lub również miałyście, macie taki problem... Bo ja powoli odchodzę od zmysłów, wiele stron na necie kieruje mnie w stronę autyzmu, alalii lub afazji wszystko to jest straszne, ale do autyzmu raczej bym jej nie skierowała, ona uwielbia się przytulać, całować i ma ciągły kontakt wzrokowy oczywiście największy z mamusią :-)

Acha, no i na ogół nie sadzają tam gości.

A widzę ze dziewczyny mnie już wyprzedziły odnośnie higieny.

Ej, ale roczniaka to nie da się przypadkiem już na stojąco nawet w najmniejszej toalecie przewinąć??? Nawet takiego uciekającego i drącego się?

elfika: nie ma zlotej tacy, nie ma ustepowania bo ona chce.

Moja niedawno skończyła rok i dokładnie tak samo jest u nas

Dziewczyny któraś z was pisała o naturalnej wit c dziś lekarz powiedział by kupić i podawać dzieciom, gdzie kupowałyście i jaką dokładnie, jak wybrać by to była ta naturalna, szukać pod nazwą lewoskrętna ??

Może sok z aceroli?

własnie też w necie o aceroli czytam... I tez bym na to postawiła. Kuzynka mi dziś pisała, że podaje córeczce i podobno skuteczna ta acerola...

Wiecie, to bardzo ciekawe, jak Wy wszystko o mnie wiecie po jednej, jedynej sytuacji. I o moim wychowaniu ile wiecie i o moim dziecku i nawet co z niego wyrośnie też wiecie... No szok
Na szczęście dawno temu złapałam do tego dystans więc wiecie
A zwracając się do dziewczyn, które właściwie mnie zrozumiały i nie rzuciły się jak stado lwów na nową zdobycz: tak, to była mała właściwie kawiarnio-cukiernia z ofertą lunchową z kilkoma stolikami i jedną ławą w rogu, przy stole, przy którym siedzieliśmy. W drugim kącie salki siedziało 2 ludzi, chyba jakaś para w podeszłym wieku, dokładnie już nie pamiętam. Lato było, ciepło i drzwi wejściowe otwarte były a my akurat w rogu przy samych tych drzwiach.
Penny nie było ustronnego miejsca, akurat poszliśmy kilka kilometrów na spacer do miasta na kawę.
Adaś panicznie reagował wtedy na zmianę pieluchy w publicznych toaletach, no nie wiem czemu. Więc jeśli było miejsce i przewijak to jeszcze jakoś to szło, ale w takich klitkach masakra. Kilka razy wcześniej gdy w toalecie nie było przewijaka musiałam przewijać w samochodzie lub szukać innych ustronnych miejsc, bo to jak on się zanosił od płaczu, to tak mi go żal było że nie wiem... Także Tym razem już nawet nie probowałam, samochodu nie mieliśmy, na dworze środek miasta, wszędzie ludzie, więc skoro knajpka była prawie pusta przewinęłam szybko na ławeczce i już.
Gdyby była normalna duża restauracja, wokół by byli ludzie, a my gdzieś w głębi sali to nie wiem co bym zrobiła, nie zdecydowała bym się go tam przewinąć. Na szczęście nie musiałam mieć takiego dylematu.

doti_p: Nawet takiego uciekającego i drącego się?

Nie hołduję takim metodom by cokolwiek robić siłą drącemu się jak to napisałaś i wzbraniającemu się dziecku.

Treść doklejona: 13.01.15 06:52

Winni: Gdyby była normalna duża restauracja, wokół by byli ludzie, a my gdzieś w głębi sali to nie wiem co bym zrobiła, ni

A jednak wiem w takiej restauracji większej to na bank przewijak by był, a już na pewno trochę większa łazienka, może byłby chociaż blat przy umywalce.

PENNY: aki miałby w ogóle Adaś stres związany ze zmianą pieluszki w tym kibelku ? Przecież byście tam byli oboje prawda ? I tata i mama, razem byście to jakoś załatwili ? Nie pytam złośliwe, tylko w szoku jestem, bo nijak tego stresu się doszukać nie mogę, czy on się boi toalet ? Czy chodzi o coś innego, serio pytam :)

Penny, pytanie nie do mnie, ale ja Ci napiszę jakiego delikwenta mam w domu- Krzyś, lat 3, za nic, no po prostu za nic nie skorzysta z publicznej toalety. Zawsze miał opory przed sikaniem poza domem, ale odkąd wszedł do brudnej toalety w szpitalu, to teraz nawet nie to, że się nie załatwi- on nawet wejść nie chce. Wpada po prostu w panikę- że brudno, że śmierdzi. Robi się blady, zaczyna się trząść i powtarza jak zacięta płyta, że nie wejdzie. I gdybym go zaciągnęła na siłę- to tak, miałby jeszcze większą traumę. I co mam zrobić? Staram się mu pomóc- "odczarowaliśmy" obce kibelki, tzn te u znajomych, ostatnio udało mi się znaleźć czystą toaletę w miejscu publicznym i cud, bo Krzyś, przestraszony co prawda, ale w granicy akceptowalności, wszedł i spróbował zrobić siku. Więc mnie nie dziwi, że są takie egzemplarze, które za cholerę nie dadzą się zaprowadzić do publicznej toalety.
ALE... to że moje dziecko nie jest w stanie załatwić się w publicznej toalecie, to nie znaczy, że ściągam mu gatki na środku poczekalni, podstawiam miskę i zachęcam "Sikaj synu, sikaj" Ja totalnie nie rozumiem alternatywy "albo trauma dla dziecka, albo trauma dla otoczenia". No nie wiem, ale dla mnie jest tysiąc innych rozwiązań- uwzględniających i ograniczenia mojego dziecka, i granice innych ludzi. Bo jasne, moje dziecko i jego dobro jest dla mnie priorytetem, ale jak mogę oczekiwać szanowania naszych granic, jeśli otoczenie będę miała w głębokim poważaniu?

hydrozagadka: le druga rzecz - nie wiem, możecie mnie nazwać przewrażliwioną, ale ja mam fioła na punkcie prywatności moich dzieci. Nie pozwalam, żeby ktoś obcy je oglądał nago. Po plaży też nie paradują z tyłkami na wierzchu, ja w ogóle nie kumam tych wszystkich rodziców, którzy dzieci nago po plaży puszczają. Wybaczcie, taka jakaś jestem

Dokładnie o tym samym pomyślałam, i czytając artykuł, i czytając gazetę. Sorry, jak kogoś zniesmaczę, ale... Jakby Wam przesiąkała podpaska, a toalety brak, to też byście zmieniały sobie przy stole???
Przejaskrawiając- a gdyby na miejscu roczniaka/dwulatka byłoby starsze dziecko? Wiecie, łatwiej "gdzieś", "jakoś" przewinąć nawet wierzgającego malucha, niż sparaliżowane dwudziestokilowe dziecko. A nie posądzam otoczenia o większą tolerancję w tym względzie, wręcz przeciwnie - podejrzewam, że zmiana pieluchy niepełnosprawnego dziesięciolatka przy stole szokowałaby dużo bardziej, również w kierunku "braku poszanowania intymności". A roczniak/dwulatek takiego prawa nie mają?

Hydro, o - ubralas w slowa to, co wczoraj mialam na mysli mowiac o siusianiu tak publicznie i lataniu z gola pupa... To ja mam podobnie.

A co do rodzicielstwa bliskosci - czytalam, wiem z czym to sie je i jak u Ceri czy u Penny szanuje taki sposob wychowywania, takie podejscie to mam wrazenie, ze Winni jednak praktykuje bezstresowe wychowanie, a nie rodzicielstwo bliskosci. Tak niestety wynika z Twoich slow Winni. Ze stawiasz Adasia w centrum wszechswiata, dajesz mu znac, ze jest najwazniejszy na ziemi i wszyscy musza sie nagiac do niego i jego oczekiwan. Dla mnie to jest po prostu niezdrowe i daleko temu do zdrowego RB.

To ja juz zmienialam pieluszke na lawce w parku, nie daleko placu zabaw bo wyszlismy bez wozka a "kupa" na tylku dluzej odparza mego syna wiec teges ;) Zmienilam takze we wozku "za kamienica" bo godzina taka, ze knajpy od 15 byly. Ale ogolnie nawet jak mam gosci w domu to raczej wychodze do pokoju obok by zmienic dziecku pieluche, bo jakos wizja tego, ze inni ludzie byliby narazeni na ogladanie kup mego dziecko nie jest przyjemna...

Treść doklejona: 13.01.15 09:22
BELLIZ
SYn mojej siostry do 3,5 roku zycia mowil "mama, tata, baba, dada, tuta(ciocia)... i nic weiecej a pozniej juz walil calymi zdania, wiec sadze, ze nie masz powodu do zmartwien, szczegolnie , ze WOGOLE MOWI COS KOLWIEK.