Ja miałam raz na wiosnę taką sytuację, ze Łucja chodzła z takim gęstym zielonym katarem do przedszkola i po tygodniu mi przedszkolanka wróciła uwagę na ten katar, więc włączyłam inhalacje z solanki. I dwa dni później zaczął się kaszel i musiałam dziecko w domu zatrzymać. Po prostu zielony katar ruszył niżej.Także to wydaje się logiczne.

Nei wiem alé wg mnie tydzien zielonego kataru to juz "troche" za pozno na zaczynanie inhalacji...0_0

Dzięki dziewczyny za podpowiedzi. Wczoraj było o wiele lepiej, dziś rano chyba jeszcze dłużej się udało. Może to faktycznie kwestia oswojenia się.
Robiłam od początku tak że młoda siedziała mi na kolanach, próbowałam ja czymś zająć, jakąś zabawką/książeczką w łapki i stopniowo. Ja się inhalowałam, miś/lala i ona. Ale pierwszy dzień to była taka histeria mimo tego, że aż zwątpiłam czy to ma sens. Ale wczoraj wieczorem i dziś rano już całkiem spoko.
My w między czasie zmienialiśmy lekarza, młoda od zeszłego tygodnia chora, w czwartek byliśmy, dostała leki, ale nie przechodziło jej i zmieniłam przychodnie. W poniedziałek właśnie w tej nowej kazała inhalować jako ostatnia deska ratunku przed antybiotykiem. Bo miała taki katar właśnie gęsty, zielony i kaszel mocny, chociaż osłuchowo czysto. No i nie wiem czy to kwestia innych leków czy tych inhalacji ale dziś zdecydowanie lepiej. o 12:45 mamy kontrolę, mam nadzieję że udało się od antybiotyku uciec.
Te inhalacje co nam przepisała to nebu-dose ampułki. Ja zresztą też chora, tyle że z antybiotykiem. Też się mam inhalować.
Else zazdroszczę my pierwsza infekcja złapana 4.09 i od tej pory ciągle coś. I tak ładnie się nam udało, rok bez chorowania przejść (nie licząc AZS). Bierzecie coś na odporność?

U nas Fryc ma katar od soboty (wodnisty na początku). Inhalujemy się Solanką Zabłocką 2-3 razy dziennie. Katar coraz gorszy - gęstszy, uprzykrzający mu sen. Znów skończy się Bactrimem - jak zwykle...

Daisy1991: Podobno teraz jakaś plaga tego, także uważajcie żeby się nie rozwinęło bardziej

Czekam do weekendu - jeśli będzie brak poprawy, to pediatra. Ale u syna nigdy katar sam nie przechodzi - lądujemy u lekarza.

marion
U Nas tez jak byli mali to katary kończyły sie czymś gorszym.
Ale u Was to tez kwestia przedszkolaka, przygodę z chorobami zaczęliście szybciej.
Mamy sąsiadów na gorze z dwójka dzieci. Starszak ma 4 lata i do teraz kazdy katar kończy sie zapaleniem oskrzeli, ale On ma zdiagnozowaną astmę wczesnodziecięcą. Brat ma niecały rok i wlasnie miał od września już 4 zapalenia oskrzeli, tez idzie w kierunku astmy.
Niestety, te małe bidy maja najgorzej

czy wasze niespelna dwulatki tez sie rzucaja na ziemie, wija, preza, szarpia z ubraniami i rycza bez ustanku, a ulubionym slowem jest "nie"? strzele sobie w leb niedlugo. juz sie dzis zastnawialam nad jakims specjalista, bo nie daje rady z Marta.

Ewa, normalne. Ale w okolicach trzecich urodzin przechodzi :) Wojtek jest bardziej ugodowy.

Mie dam rady jeszcze rok.jestem juz za stara na macierzynstwo.nie mam sil na takie cyrki

Moja marta na piotrka reaguje nerwem.a piotrek do niej jest naprawde cudowny i ustepliwy.koszmarna jest.jak zadowolona to super ale jak cos nie podpasi to horror.a nie pasi prawie wszystko

U mnie cyrk jest od mniej więcej roku. Nie słucha, ryczy, wije się, pręży, krzyczy "ratunku, iść", ale iść nie che. Za rękę nie daję rady go prowadzić, M też rady nie daje. Kładzie się na chodniku, w sklepie, wszędzie. Jak go puszczamy, to od razu ucieka. Łapiemy go, utrzymać nie idzie, postawić na nogi się nie da, bo zaraz siada, kładzie się i drze "iść, ratunku". I tak non stop. Fizycznie mi siły brakuje, a psychicznie też jest ciężko żyć w ciągłym ryku. M mówi, że trzeba dawać w tyłek teraz, bo będę żałować później jak już się w tylek dać nie da. Ja czekam, że to minie ale też mam często kompletnie dosyć. Przy czym 90% czasu to ja się zajmuję Gniewusiem. Nerwy mam w strzępach.

Tomirka ale wiesz, akurat w przypadku Waszego synka imię zobowiązuje.....
Tak, słaby żart, sorki.
Ale nie wiem jak pocieszyć i co poradzić...

Też mi się zdarza Wojtka pod pachą trzymać przy zakupach w Lidlu, bo jak się rozkręci to albo wieje między barierkami i ani spojrzę a już muszę z parkingu zbierać, albo żadna jajek z niespodzianką i sam je sobie bierze, albo ewentualnie rozpoczyna obsługę nieczynnej kasy
Na szczęście takie akcje coraz rzadziej, bo za każdym razem sobie obiecuję, że to ostatni raz zakupy z nim. Do następnego, kiecy muszę je zrobić a Wojtka nie ma z kim zostawić.
A co do "dawania" w tyłek. Nie będę udawać, że mi się nie zdarzyło, bo jedno i drugie oberwało ode mnie w afekcie, ale to są moje największe i najbardziej bolesne porażki w życiu. Więc jak toś mi mówi, że trzeba "dawać w tyłek" póki małe to mam ochotę zadrapać. To żadna metoda wychowawcza i rodzi co najwyżej strach i przemoc, a nie tędy droga...
Na szczęście u mnie "afekty" poszły precz - terapia i ciężka praca nad sobą dają wymierne efekty. Choć jeszcze dużo wody upłynie zanim będę mogła powiedzieć, ze jestem z siebie dumna...

Ja się nie zgodzę. U mnie starszy to taki nerwus. Jak nie było siostry. A jak się pojawiła to już w ogóle zrobił się dramat... U synka bunt zaczął się około 1.5 roku. Na dwa lata było już właśnie z rozrywkami typu rzucanie się po podłodze, ryki aż do odruchu wymiotnego itp. cyrki. Nie wiem jaka będzie młodsza siostra ale wydaje mi się, że u nas to kwestia charakteru. Krnabrny, niepokorny. Mały ma zawsze swój pomysł na rzeczywistość i zawsze bardzo aktywnie próbuje go przeforsować ;) W tyłek nigdy nie dałam i mam nadzieje, ze będę miała na tyle siły aby nie dać. Bo czasem już nie wiem co robić. Czasem sobie mowie, ze może w życiu będzie mu łatwiej, nikt mu na głowę nie wejdzie. Nie wiem.

serraatia, ja bym osobscie nie chciala, ze moje dziecko za 20 lat bylo rozhisteryzowana baba nie wiedzaca czego chce, ryczaca z byle piedoly, wiecznie niezadowlona z zycia, neigujaca kazda opcje jaka sie jej podetknie pod nos.

Ewa, nie mów, ze nie zdajesz sobie sprawy z tego, ze te histrie mają związek z niedojrzaloscią układu nerwowego...
Serratia, dziękuję Ci za te słowa :)

Serratia a moge spytac jakie macie objawy tych zaburzen?

Serratia, dobrze piszesz. Mnie też nie raz szlag trafia. Nie raz się wkurzam, bo dzieco powinno to czy tamto. Bo już duże. Bo na pewno złośliwe. Na szczęście nasza psycholog mnie do pionu postawiła. Nie raz i nie dwa tłumaczyła, że my dorośli do dzieci przykładamy swoją miarę a tak suę nie da. I wbijała mi do głowy, że większośc tych zachowań jest normalna i minie...
A co do zqburzeń - to propio....coś przypomina zachowania mojej Krysi. Nie mogłam się zebrać na diagnozę, ale jest znacząca poprawa, jakby jednak z rego wyrastała.

Karolciat, ja jestem po coachingu i współpracy z psychologiem dziecięcym. I bardzo mi to otworzyło oczy na sprawy związane z rozwojem emocjonalnym dzieci. Wykonuję bardzo duża pracę, aby zapanować nad sobą w trudnych chwilach.
To że rozumiem pewne aspekty i podłoże dziecięcych zachowań to nie znaczy że mnie nie trafia szlag czasem jak np ostatnio: proszę mała żeby mi dała rękę, ona odmawia i w tym samym momencie wywala się w błoto, a jesteśmy już i tak spóźnione do przedszkola 😂

Taka sytuacja- poniedziałek. Wojtek był w przedszkolu, wyglądał "normalnie". Mąż go odebrał, byli w domu. Ja po pracy przejęłam Krysię, zawiozłam na tańce. Wróciłyśmy po 18, Wojtek ogląda bajki, ale jakiś taki spokojny i szklistymi oczami. Termometr - 38,9. Ale zachowuje się normalnie, o 19 ma 38,2, bawi się z dziewczynkami. Koło 23, jak już spał, słyszę że ciężko dyszy i jęczy- 38,6 wiec podałam ibum, żeby się wyspał. Kilkakrotnie w ciągu tych kilku godzin biegał na nocnik, zdecydowanie częściej niż zwyczajnie. Z resztą koło tej 23 się przebudził, krzyczał że boli siusiak, pobiegł na nocnik, zapełnił, padł na łóżko i zasnął. Byłam przekonana, że to drogi moczowe.
Rano jak szłam do pracy znów parzył, ale nie mierzyłam, żeby go nie obudzić. Pediatra był umówiony na popołudnie, Wojtek został z mężem. W ciagu dnia miał 38,4 potem samo spadło do 37,3, bez leków. Bawił się, rozrabiał. Po pracy złapaliśmy siuśki, wychodząc do przychodni miał 37,2 czyli swoją normalną temperaturę.
Mocz czysty, Wojtek osłuchowo czysty, cewka moczowa lekko zaczerwieniona. Gardło "jak na Wojtka" lekko podrażnione, choć jak to pediatra powiedziała, gdyby to było inne dziecko było to by nic nie mówiła, bo się mieści w granicach normy...
Młody bez leków, do obserwacji. Wszystko się wyprostowało, we wtorek już sikał normalnie, gorączka do dziś nie wróciła.
Niemal identyczną sytuację mieliśmy 3 tygodnie temu. Tylko wtedy spadek gorączki do "normalnej" zajął 2 dni, mocz badaliśmy 2 x i zawsze był czysty, a cewka nie była podrażniona.
I teraz nie wiem, czy ja się powinnam takimi epizodami przejmować czy cieszyć, bo to objaw, że Wojtek dobrze sobie radzi i sam zwalcza?
Ogólnie od wiosny jest zdecydowana poprawa, jeśli o jego chorowanie chodzi, lepiej sobie radzi i mniej łapie.
Ale mimo wszystko ta gorączka trochę mnie zaniepokoiła.
Pewnie niedługo oboje i tak na morfologię wezmę kontrolnie.

Zwykłe badanie ogólne. Tylko to mi zrobią "od ręki" - mamy analizator i po minucie wynik. Jak coś jest "podejrzanego" to wtedy próbka idzie do klasycznego labu na pełne badanie. Ale od dłuższego czasu to ja mam gorsze wyniki od dzieci. u nich nie ma się do czego doczepić.

Zęby wszystkie. Dziś znów gorączka, ale tym razem już i kaszel i ból gardła. za to gorączka niższa, bo w porywach 38,4. Myślę, że on od m-ca walczył, aż się wreszcie poddał. I tak podziw że tyle miesięcy się względnie zdrowy uchował przy tej swojej astmie...

Za kilka dni będziemy się żegnać z tym wątkiem
Tymczasem okazało się, że przyczyną gorączki i bólu gardła jest poważny już stan zapalny, który przestał być wirusowy. W ubiegłym tygodniu już się pediatrze jego gardło nie podobało, bo Wojtek zwykle ma blade, nawet przy infekcjach płuc i oskrzeli. tymczasem coś się zaczęło czerwienić. Ale ze gorączka odeszła, innych objawów nie było, to nie leczyłam, bo nie było czego. Widać "coś" czekało w ukryciu i w końcu zaatakowało skutecznie. Niestety skończyło się amotaxem. Nie wykupiłam od razu, ale jak z wielkim płaczem i bólem gardła się obudził w trakcie drzemki uznałam, że faktycznie chyba sam nebbud mu nie pomoże... Zdarzało nam się leczyć samym ibuprofenem, ale tym razem mogłoby nie wystarczyć...
No cóż, zobaczymy. Oby szybko przeszło.

Witamy w wiecie chorowitków
Wojtek po woli wraca do formy, nie ma już gorączki ale kaszle i ma zapchany nos. Inhaluję go raz dziennie nebbudem, klasycznie bierze hitaxę, do nosa septanasal i płukanie rinoshowerem żeby nawilżyć. A i tak ledwie oddycha, tak ma opuchnięty nochal...
Koło nosa mu jutro bal mikołajkowy przejdzie
Marion, a w związku ze stanem Fryca pediatrzyca ci kartkę podpisała??

marion: " niech się do tego czasu wykuruje"...

kretynka...