Też nie lubię, baaardzo :P

To tak jak dla mnie imię "Honoratka"-cała ciążę do brzucha mówiłam Honoratka -każdy -o fee-co za imię...aż mi się spodobało -moja córa-może kiedyś- będzie -Marta-Honorata :)

A ja znam bardzo sympatycznego Alojza:)
Czasem mam wrażenie, że z tymi imionami to bardzo duzo zamieszania. Może dlatego, że pracuję z ludźmi.
Mieliśmy wybitnych Kubę K. i Magdę M. - osoby już dziś około 25 letnie. Szybko się przyzwyczaiłam.
Jest u nas dr Olaf Flak i zapewniam, że wszyscy traktują go poważnie. Mimo, że przecież wydawać by się mogło, że rodziców poniosła fantazja.
Podobnie Kuba, Magda i Dorian Dacjan - sympatyczni ludzie, działacze akademiccy, stypendyści. U nas nikt nie patrzył przez pryzmat "dziwnego" imienia.

A tak jeszcze względem tego Śląska i imion- przez większą część swojego życia nie znałam prawdziwych imion bliższej rodziny Wszystko z powodu tego, że dzieci rodzące się w okresie wojny dostawały imiona z reguły niemieckie, natomiast później ruscy kazali to wszystko zmieniać na polskie imiona. I tym sposobem mam wujka Fridka (tak wszyscy mówią)- ochrzczony Fryderyk, w dowodzie Krystian. Mój dziadek był Zigusiem/Zigą- Zygfrydem, w dowodzie Józef (babcia wywalczyła, żeby na nagrobku był Zygfryd, bo tego imienia używał na co dzień). Standardowo- na Jerzego się u nas mówi Jorg/Jorguś, więc też dłuuugo myślałam, że tak brat mojej babci ma na imię oficjalnie Kuzynka mojej babci jest Salomeą- wszyscy mówią Zala (pewnie od tego, że po niemiecku "s" czyta się jako "z"), jej siostra ochrzczona Edeltraude, nie wiem, na co jej to spolszczyli, ale do dziś jest po prostu Traudą. Dziadek mojego K. był synem Niemca, na imię mu dali Horsditter (nie pytajcie, nie wiem, czy dobrze napisałam )- spolszczyli na Piotr. Na Joachimów u nas się mówi "Himek", Józef praktycznie nigdy nie jest Józkiem albo Józiem, a Józikiem (nawet do całkiem już dojrzałych panów tak się mówi). Bardzo mi się znów nie podoba to, jak z niektórych imion na starość się takie brzydkie zgrubieniowe pokraki tworzy... Starsza Pani Zofia jest Zofiją, Anastazja- Stazyją (przez to ostatnie pomysł mojej mamy, żeby mnie uraczyć Anastazją zamiast Aleksandry spotkał się z ostrą krytyką i upadł na starcie...). Franciszek u nas jest często Franckiem (choć raczej moje pokolenie już tak na Franków nie mówi). Na Elżbiety praktycznie nigdy nie mówi się Ela, a raczej Elżunia. Piotr= Pyjter, Pioter. Łucja często jest po prostu Lucą.
Tyle tak na szybko sobie przypomniałam, pewnie jeszcze ileś tego by się znalazło, gdybym dłużej podumała

Edeltrauda..ciekawe, nigdy nie spotkałam takiego imienia. Chyba warto się u Was wybrać na jakiś cmentarz- dużo tam będzie takich kwiatków. Zawsze na cmentarzu pasjami czytam imiona z płyt nagrobnych.

No cóż- zamiana imion w całym kraju chyba popularna Jak pisaliśmy zaproszenia na ślub to się dowiedzieliśmy że dwóch braci używało innych imion niż te urzędowe - Marek okazał się Włodzimierzem a Jurek - Maksymilianem. Ich siostra zamieniona "najmniej" bo w dniu pogrzebu dowiedziałam się, że Mirka była Sławomirą...

A mi się wydaje, że wszystko jest ok , dopóki rodzic myśli o dziecku a nie wybiera jego imię dla siebie. Imię ma być praktyczne w pierwszej kolejności i nigdy nie ośmieszające. To co nam się podoba, niekoniecznie trafi w gust naszych pociech, bezpieczniej jest chyba nie wydziwiać za bardzo tylko po to, żeby być oryginalnym ;)

to ciekawie było u mojego taty gdzie dziecko na pierwsze dostawało imie jakie sobie przyniosło a na drugie to jakie chcieli rodzice. I cała rodzina zwracała się do dzieci tym drugim imieniem. Mój tato został przy tym drugim imieniu i wszyscy dalej do niego tak mówią , ale już jego siostra zmieniła sobie jednak na to pierwsze. I smiesznie jest jak się komus przedstawia panieńskimi danymi mówiąc , ze nazywa się XY a zaraz potem komuś innemu mówiąc, ze nazywa się AB :)

Flavia wg mnie się odmieniają.
Wszystkie męskie, które kończą się na O dostają w odmianie końcówkę ON.
Sam prof Miodek miał o tym spory wykład, a ja myślę że kto jak kto ale on chyba wie co mówi.

Dlatego myślę, że Hugo [niestety] odmienia się tak ciulowo, jak się odmienia.
Natomiast my nigdy w życiu poprawnie nie odmieniamy, poprawiamy ludzi którzy to próbują robić (mówiąc, że nam się to nie podoba i czy by nie mogli tak, jak my tj błędnie) i już się jakoś tak utarlo, że każdy mówi o Hugu, idzie do Huga, bawi się z Hugiem etc.
Kwestia przyzwyczajenia po prostu

Nicto: A mi się wydaje, że wszystko jest ok , dopóki rodzic myśli o dziecku a nie wybiera jego imię dla siebie. Imię ma być praktyczne w pierwszej kolejności i nigdy nie ośmieszające. To co nam się podoba, niekoniecznie trafi w gust naszych pociech, bezpieczniej jest chyba nie wydziwiać za bardzo tylko po to, żeby być oryginalnym ;)

Ale to, czy imię naszemu dziecku się podoba, to można się dowiedzieć od kilkulatka dopiero.
Mojemu Henrykowi jego imię się bardzo podoba - pytałam wielokrotnie. I mimo, że nie jest to imię oryginalne (bo jest przecież dość popularne w społeczeństwie), to jest jedynym Henrykiem w szkole.

Radzisz, żeby nie wydziwiać - chyba poszłaś aż za mocno tym tropem, bo wybrałaś dla syna imię aktualnie najczęściej nadawane. Być może to imię po dziadku, albo Twoje ukochane i nadać "musiałaś" - ale czy zastanawiałaś się co mu odpowiesz, gdy zapyta, dlaczego jest n-tym Antosiem w klasie/w szkole/na podwórku?

A moja siostra była jedną z sześciu Gosiek w klasie i się rodziców spytała o to, jak to się stało :P

ja się cieszyłam, że byłam jedyną Asią w klasie przez 12 lat, i też byłam bardzo zdziwiona jak na I roku studiów w 30os grupie ćwiczeniowej było nagle nas aż cztery... I trochę mi to przeszkadzało.

Karoolka: Myślisz marion, ze dzieci zadają takie pytania?

Takie małe może nie, ale potem się zdarza.
My mamy na przykład 10-letnią sasiadke Julke, która czasami mi mówi, że ją denerwuje jak Pani w szkole woła Julka, a ich w klasie jest pięć i nie wiadomo o którą chodzi.
I mówi też czasami, że ogólnie w szkole pełno Julek, że co chwilę jej się wydaje na przerwie, że ktoś ją woła i bardzo żałuję, iż nie ma na imię Matylda

U mojego Henia w klasie jest dwóch Szymonów.
Mówiąc mi o nich zawsze dopowiada nazwisko - że Szymon B....wski to, a Szymon J....ński tamto. Mówiąc o reszcie chłopców, używa tylko imion.

karakal: Za to ja jako Olimpia cierpiałam przez całe życie. odpowiadanie na pytanie "czy to imię czy nazwisko?"

Piękne imię.
I nie mam pojęcia jak można uznać je za nazwisko.

Olimpia
To był początkowo mój nr 1 dla córki :)
Tylko wiedziałam , że bedzie zdrobnienie Oli, a nie podoba mi sie Ola, Oliwka itd....

Cieszę się że Wam się podoba i że jako dorosłe stwierdzacie że chciałybyście mieć tak na imię. A ja piszę z perspektywy traumy dziecka. Ot, moi rodzice mieli fantazję. Ale to ja żyję całe życie z tym imieniem jak z piętnem i szczerze? żadne ochy i achy tego nie zmienią że nie lubię. serio.
To dziecko żyje całe życie z danym imieniem, nie rodzice.
I tak sobie myślę... Mnie się podoba na przykład od dawna imię Janusz i Grażyna. Dziś te imiona są pośmiewiskiem Intenetu. podobnie jak Karyna przerobiona z Kariny. i raczej nie nadałabym dziecku na imię zgodnie z moim upodobaniem. Po co krzywdzić dziecko na ileś tam lat, jak nie na całe życie.

karakal: Mnie się podoba na przykład od dawna imię Janusz i Grażyna. Dziś te imiona są pośmiewiskiem Intenetu.

Na portalu mamy małego Januszka.

Mnie się wydaje, że to kwestia ustawienia dziecka przez rodziców - wpojenia, że imię jest piękne i nikt nie ma prawa się z niego naśmiewać.
I to chyba nie jest reguła, że zawsze imię rzadkie jest wyśmiewane. Ciekawe jak było w dzieciństwie u naszej portalowej Tomiry, która naprawdę tak ma na imię - zaraz ją tu przywołam

Ostatnio przechodziłam koło orlika i jakieś małe dzieciaki grały w nogę z trenerem. Trener woła: Fryderyk, podaj na lewo do Maćka! Jeden z chłopców się zatrzymuje i woła: FRY-DE-RYK??? Na co mu trener odpowiada: Tak, Fryderyk. Ten sam chłopiec odwraca się do rzeczonego i woła: Fryderyk, podaj na lewo, do mnie! Tak to sami sobie czasem wymyślamy problemy i dumamy, czy to nasze dziecko nie będzie wyśmiewane.

cestmoi89: Tak to sami sobie czasem wymyślamy problemy i dumamy, czy to nasze dziecko nie będzie wyśmiewane.

Ja jeszcze dodam, że dzieci z natury nie są okrutne tylko rodzice.
Żadne dziecko nigdy nie zareagowało na imię Huga zdziwieniem, czy śmiechem.
Przyjmowały to tak naturalnie jak fakt, że 2+2=4
Jeśli ktoś reagował źle to tylko dorośli, którzy potem - często nieświadomie - komentują pewne rzeczy przy dzieciach, one słuchają i chłoną złe zachowania.

Sama raz w piaskownicy widziałam jak dwie dziewczynki śmiały się z trzeciej, która miała na imię Jessica.
Nie uwierzę w to, że dziewięciolatki same wymyśliły tekst o "patologii", nie ma bata.
Musiały to usłyszeć u dorosłych, z których większość tak właśnie komentuje imiona typu Brian, Kevin, Vanessa, Jessica.
Mnie się te imiona nie podobają, zwłaszcza z typowo polskimi nazwiskami głównie o wydźwięku spożywczym [Kiełbasa, Boczek , Śmietana itp] ale w życiu bym nie skomentowała, że to na pewno jakaś patologiczna rodzina.

U mnie dziadkowie od strony Taty imiona tradycyjne jak na tamten okres tj Krystyna i Jerzy.

Natomiast rodzice mojej Mamy to Aleksander i Agnieszka.
Babcia do dzisiaj opowiada jaką była wszędzie atrakcją, bo wtedy same Gienie, Józie, Krysie, Władzie etc.
Każdy moją babcie znał ze względu na imię

Pisałam już o tym, o czym Teorka wspomniała - że dzieci same z siebie nie wyśmiewają. Słyszą komentarze rodziców i innych dorosłych i je powielają.

A wyśmiewanie się z imion rzadkich to nie reguła. Dziś znajomy mi opowiadał, że dzieci w klasie wyśmiewają imię jego córki - ma na imię Lena, czyli bardzo popularne.

Jestem świetnym przykładem, że niespotykane imię to fajna sprawa.
W klasie były Małgorzaty, Agnieszki, Magdaleny, Katarzyny, Beaty, Elżbiety, Anny oraz Moniki. Po kilka. Ja byłam jedna na całą szkołę i miałam z tego powodu same korzyści. Nikt nigdy mnie nie przezywał, imię chyba było tak dziwne, ze nie potrzeba było go dodatkowo przerabiać. Nosiłam je dumnie i tak jest do dzisiaj.
Podobają mi się z brzmienia imiona nawet te popularne, ale trochę szkoda jest wg mnie nadać dziecku imię, które je rozmyje w tle innych podobnych. Natomiast jeśli się rodzice obawiają o "przesadny efekt", to ja to rozumiem i szanuję.
Warto może poszukać imienia z paczki znanych ale starych i nieużywanych, może to jest dobry kompromis w sytuacji chciałabym ale się boję :) tylko to chyba trzeba przeskoczyć o oczko (ileś pokoleń najlepiej), bo co było modne x lat temu, powtórzy się za x lat. Chyba sto lat temu było dużo Zofii, dzisiaj też jest dużo. Wykaz nadawanych imion z 1880 roku by się przydał. Ale czy w czasie rozbiorów nadawano polskie imiona? Marion, masz listę z 1880?

A ja mam kumpla Żelisława. Żelek na niego mówią i to jest najfajniejszy Żelek pod słońcem :D I pasuje do niego jak ulał.

Else: Natomiast miałam "chłopaka" o imieniu Maurycy, na co moja siostra wybuchała takim śmiechem, że szok. Miałam mobbing w domu sesese.

Duży kiedyś usłyszał na placu zabaw jak babcia mówi do wnuczka "Maurycy, Maurycy" i zdziwiony przyszedł do mnie i spytał dlaczego pani mówi, że on mało ryczy? :D Imię cudne, ale od tego momentu cały czas widzę zdziwioną minę mojego starszaka ;)

Ja mam Gniewomira, najbardziej podobało mi się takie brzmienie. O wężu nie słyszałam :)

Olga to bardzo stare imie wiec nie wiem co Cie zdziwiło Starsza siostra mojej babci miała na imie Olga (a babcia rocznik 1928 bodajże)

Olga to bardzo stare imie wiec nie wiem co Cie zdziwiło Starsza siostra mojej babci miała na imie Olga (a babcia rocznik 1928 bodajże)

Gabcia, no dla mnie jest imieniem przede wszystkim spotykanym u kobiet miedzy 30 a 40 rokiem życia. I do tego dość rzadkim po znam może 2 maksymalnie.

Lexia, to cmentarz gdzies na Śląsku?

Tak No i mój dziadek Zygfrydem jest jedynym, o ile nic mi nie umknęło.

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 02.11.17 16:34</span>
Mnie ta Elfryda chyba najbardziej zaintrygowała. I Longin