bari_87: Kacper wpada w złość jak próbuję podać Bartkowi coś do jedzenia, krzyczy wtedy, że nie wolno, że on może tylko mleczko.

- hehe, przepraszam, ale sobie wyobrazilam ;)

Witamy i spoznione zyczenia urodzinowe dla Kacperka :)

Rodziny wielopokoleniowe to raczej w pokoleniu naszych rodziców. Z naszego pokolenia to raczej nie kojarzę nikogo, kto by w takim domu dorastał - większość rosła w rodzinach 2+2, rodzice przyjezdni, nowi w mieście, babcie i dziadkowie na wsi i do nich się jeździło na święta i na wakacje. Wiem, pewnie bywało inaczej, ale u mnie 90% otoczenia żyła właśnie tak i też traumy nie było z tego powodu, a czasy były przecież dużo gorsze (stanie w kolejkach po każdą pierdołę, problem z kupieniem podstawowych produktów, tetrowe pieluchy itd.).

No właśnie ja nie pamiętam żeby mama się ze mną bawiła. Może dlatego tak czasem ciężko mi bawić się z Łucją. A że tylko mama u nas to nawet jej powiedziałam ostatnio że po to są zabawki żeby czasem dzieci się nimi same bawiły, bez rodziców.

Żadna Wawa ;) Powiatowe miasto, teraz podupadające, kiedyś w rozkwicie - i właśnie dlatego tak u nas było, bo na tamte czasy przypadał największy rozwój, powstało mnóstwo osiedli, były duże zakłady przemysłowe, więc sporo ludzi tak startowało. Praktycznie rodzice wszystkich moich znajomych ze szkoły. To ja byłam akurat wyjątkiem, że babcia mieszkała z nami, bo większość z nich do babci jeździła na wieś.

Treść doklejona: 30.11.15 12:50

cestmoi89: Któż się z mamą bawił? Przypominacie sobie takie cuda??

Nie pamiętam w ogóle czegoś takiego. Nami zajmowała się babcia, ale ona wymagała jedynie, żebyśmy siedzieli cicho i jej nie przeszkadzali. Rodzice pracowali na pełen etat, a po pracy uprawiali ogród i działkę, żebyśmy mieli swoje warzywa i owoce. I tak jakoś czas płynął.

No ja tez nie pamietam bym sie z rodzicami bawila. Glownie koledzy i podworko ale my mieszkalismy z dziadkami w domu. Bardziej zwiazana bylam z babcia niz z mama.

Ale serio się z Wami rodzice nie bawili? Huśtawka z koca? Namiot z krzeseł? Malowanie, laurki, te sprawy? U nas w sumie chyba aż tak nie odbiegamy od tego, co ja z dzieciństwa pamiętam, bo i daję chłopakom czas na samodzielną zabawę, bez nas i się z nimi bawię - najchętniej Lego ;))))

Nie, ze mna sie rodzice nie bawili. Owszem, pomagalam w domu, podawalam mamie pranie, w kuchni cos. Jako trzylatek to nie pamietam z ojcem chodzilam do lasu i na ryby. Ale nie zaliczam tego typu spedzania czasu do zabawy. Klockow ze mna nie ukladali, lalkami sie nie bawili. Mama byla z zawodu nauczycielka, wiec sporo czasu spedzala z nami na nauce juz w poznym przedszkolu/wczesnej podstawowce. Dla mnie dziecinstwo to jednak czas klopotow z praca ojca. Zawsze cos sie w tym temacie dzialo. Mnie tez zabawa z dzieckiem nudzi. Zabawa w sensie klocki, pluszaki, teatrzyki. Wole mlodej poczytac, potworzyc cos razem, albo sie powyglupiac.

Ul_cia: Rany, a ja myślałam, że tylko ja nie przepadam za zabawami z dzieckiem :)))) Trochę się tego wstydziłam.

Witaj w klubie.

Winni: cestmoi89: Ale można było biegać z sąsiadami do woli. U nich się jadło obiady, a potem zapraszało całą gromadę na jutro do nas. Któż się z mamą bawił? Przypominacie sobie takie cuda??

No, ale nie w wieku trzech lat, no nie? A tu raczej o takich dzieciakach mowa.

Moja córa ma 3 latka i mamy takie relacje z sąsiadami, że dzieci bawią się razem, jedzą często razem, jak coś kupuję (typu jogurty, owoce, soczki), to muszę wliczyć dzieci sąsiada, ale też Gosia czasami tam się stołuje. Cieszę się bardzo, że tak jest, bo dzieci powinny bawić się z dziećmi, niestety nie zawsze jest taka możliwość. Kiedy mieszkaliśmy w bloku, to siedziałam sama z Gosią i musiałam się bawić, teraz dzieciaki bawią się razem na dworze albo w domach całe dnie i jestem już mało atrakcyjna jako towarzystwo do zabaw. Jedynie wieczornego czytania książek nie odpuszczamy, tu musi być mama .

Moja mama bawiła się ze mną, ale ja nie miałam rówieśników wokół siebie, a że dużo chorowałam, to dodatkowo siedziałam z babciami i nie chodziłam do przedszkola zbyt często. Dopiero, kiedy przeprowadziliśmy się na duże osiedle - miałam wtedy 5 lat - zaczęłam bawić się z dziećmi, miałam sąsiadkę mieszkającą nade mną - ona miała wówczas 3 lata i bawiłyśmy się razem.

Ja nie lubię, z tej prostej przyczyny - bo w wolnym czasie wolę robić rzeczy, które mnie akurat kręcą ;) Czytać książki, robić na drutach, szyć - to są moje pasje, a nie lego i zabawa w chowanego ;) Co ja poradzę? Owszem, bawimy się, ale na swoje hobby też staram się wygospodarować czas, równowaga w przyrodzie musi być ;)

Mój mąż też uwielbia.
No ale wiadomo, że faceci to takie trochę duże dzieci.
Dac im Lego, helikopter sterowany (moj mąż kilka zanabył, że niby dla Niny ) i nic więcej do szczęścia nie potrzeba

No ja też się łapie na tym, że Ninie biorę kolorowanke, kredki i maluje. Jakoś mnie to relaksuje

Wariatki

TEORKA: Mój mąż też uwielbia.

To tak jak mój i czasem nawet pretensje ma do mnie, że ja się TAK nie bawię z Kalą jak on , a ja z Kalą najbardziej lubię na zakupy jeździć czy to spożywcze, czy ciuchowe czy po pizzę- mamy wtedy w samochodzie i na zakupach mnóstwo czasu na pogadanie i uwielbiam ten czas

Środa: mamy wtedy w samochodzie i na zakupach mnóstwo czasu na pogadanie i uwielbiam ten czas

cestmoi89: Wole mlodej poczytac, potworzyc cos razem, albo sie powyglupiac.

Ja też - znaczy się mamusie (zazwyczaj - nie wszystkie) wolą "zabawy" oralne, a tatusiowie organoleptyczne

Ja tak jak Frag. Lego kupuje w conajniej 50% dla siebie jakby bylo dziewczynskie to bysmy pewne mieli dwa razy tyle. Lubie sie bawic w chowanego i lapanego, grac w pilke, lubię nasze spacery, biegam po placu zabaw i tarzam sie w kulkach w sali zabaw. Robie to bo jakoś tak lubię uczestniczyć w tych zabawach a nie tylko obserwować.

madzinka83: Moja córa ma 3 latka i mamy takie relacje z sąsiadami, że dzieci bawią się razem, jedzą często razem, jak coś kupuję (typu jogurty, owoce, soczki), to muszę wliczyć dzieci sąsiada, ale też Gosia czasami tam się stołuje. Cieszę się bardzo, że tak jest, bo dzieci powinny bawić się z dziećmi, niestety nie zawsze jest taka możliwość.

Ale mi chodzi o to, że przecież w wieku trzech lat, to raczej nikt sam nie biegał po sąsiadach, tylko z kimś dorosłym.

Frag, ją o czymś innym mówę. Mój Adaś też bywa beze mnie u sąsiadów i wzajemnie. Ale dziewczyny pisały raczej o czymś innym:

cestmoi89: Ale można było biegać z sąsiadami do woli. U nich się jadło obiady, a potem zapraszało całą gromadę na jutro do nas.

No Krasnal chyba nie biega do woli z sąsiadami? Mi się wydaje, że to co dziewczyny wspominają, to bieganie bez dorosłych, podwórkowe zabawy itp. to o starszych dzieciach, ja wiem? Pięciolatkach to chyba minimum. A dziewczyny pisząc o rodzeństwie, piszą o 3 latkach. Pięciolatek czy sześcio to chyba innna bajka?

Winni: Ale mi chodzi o to, że przecież w wieku trzech lat, to raczej nikt sam nie biegał po sąsiadach, tylko z kimś dorosłym.

Moja biega sama, tylko że my mamy taką naszą wewnętrzną drogę i może sama iść - ja tylko patrzę przez okno, czy jej otworzą drzwi. Po dworze też całe wakacje latała z dzieciakami, a gdzie znaleźli sobie metę, to już ich wybór był, razu nas, raz u sąsiadów. W bloku niestety tego nie miała, bo nigdy jej samej nie puściłam.

Nie wiem czy to odpowiedni wątek ale nigdzie nie mogę nic znaleźć
mój bratanek lat 4, od małego bardzo ruchliwy, ciagle by biegał, skakał, ma problemy z koncentracją, jesli nie chce robić danej rzeczy to nikt go do tego nie przekona..ale znowu jak sam coś chce np bawić się ciuchcią to potrafi tak spędzić nawet i kilka godzin w zabawie i cięzko go od tego oderwać..zaczął mówić dopiero niedawno pełnymi zdaniami..
w przedszkolu mówią, ze nadpobudliwy, ze może adhad itp.
zobili mu ostatnio eeg i wyszły jakieś zmiany..
byli dzisiaj u neurologa i powiedział ze jest nadpobudliwy, ze z tego badania tak wynika i przepisał lek DEPAKINE on jest na padaczke i ma go on ponoc wyciszyć!!
Moje pytanie czy któras z was spotkała się z tym lekiem? Jaki jest sens podawania go skoro mały nie ma stwierdzonej żadnej padaczki...
I czy macie może namiary na jakiegoś dobrego neurologa w woj, Lubuskim?

Else: No właśnie na wyciszenie ;)

ja rozumiem wyciszać dziecko które jest mega nadpobudliwe, nie umie się czyms zając choć na 5 min ciagle jest w biegu itp.
ale nie dziecko które jest aktywne, ale potrafi też sie wyciszyć, skupić na jakiejś danej rzeczy na dłuzej
to po co dawac takie leki?
żeby rodzice mieli spokój?to po to lekarze przepisuja takie leki?czy jak?
kurcze dziwi mnie to bardzo i zastanawia..
przecież dziecko nie musi siedzieć na miejscu przez wiekszość dnia, ja sama bym chyba tak nie usiedziała..

Else: Postanowiłam najpierw spróbować terapii

a jaką terapie mieliście? w jakimś ośrodku pedagogicznym?

a jaką terapie mieliście? w jakimś ośrodku pedagogicznym?

Mój syn ma terapię w domu i w przedszkolu. Pierwotnie miał to byc terapia behawioralna... Po trochu jestem ale w coraz mniejszym stopniu, bo moje dziecko jest podatne...
Z zachowań niepożądanych prawie nic nie zostało :P... Terapeutka miesza rożne metody...

Najważniejsze, że tych leków uniknęliśmy...

Penny, no kurka normalne :))) inaczej 90% z nas by mialo dzieci z zaburzeniami ;) Dzieci takie są, a takich mniej ruchliwych to ja znam naprawdę bardzo, ale to bardzo malo...

To nie gluchota tylko glupawka się nazywa fachowo ;) U nas to samo... jak swirka dostają to już ciężko powstrzymać...

To nie trzeba mieć nic z dziecka nawet ;) Ja w pracy z dziewczynami po ilustam godzinach ma to samo - po prostu człowiekowi małemu lub dużemu na głowę pada ze zmęczenia; )))

Tangle teezer - mam ja, Krasnal, boska jest :)