dokladnie Jem, dzieci na tym samym etapie a totalnie rozne uzdolnienia no i zainteresowania.
Aga no rysunki Hani i jej nieziemskie teksty to przeciez talent :) Malo ktory przedszkolak potrafi strzelic taka riposte

nasz Krzychu szczerze nienawidzi rysowac, przedszkolanka mowi ze jak pada haslo kredki i obrazek to od razu sie na jego mine patrza bo zdegustowanie pierwsza klasa; jak w domu namawiam go do rysowania to tez sie krzywi, farbami pomaluje ale tez bez szalu. A plastelina to juz wrog number 1; narzeka ze mu rece brudzi mimo ze kupilam juz taka lepsiejsza co to ma nie brudzic; ciastolina jedynie ujdzie w tloku.

hydzia - rysunki sa typowo przedszkolne- zaden szal przeciez;)
No ale ona uwielbia rysowac i codziennie produkuje mnostwo dziel. U nas ryza papieru idzie w mgnieniu oka
Dzisiejsze dziela Hanny
mezu i ja ( Hania marzy o tym,zebym zapuscila wlosy )

ja

a to kwiatki dla nas ;)

Wygrala, bo szczescie miala ;) Po mamusi :)Hyhyhy
Tak powaznie mówiac- to naprawde moja corka to sredniak. Zna większość literek, ale umie napisac tylko kilka wyrazow. Umie liczyć do 20 ale równań nie rozwiązuje.
Zna kilka slowek po angielsku i jakaś piosenkę.Ma spora wyobraxnie- opowiada mi bardzo ladne bajki. Albo skleja wlasnorecznie wykonane ksiazki, ktore mi "czyta":)
Bardzo lubi ze mna gotowac.
Zwykly przedszkolak.

Dziewczyny, a tak z ciekawości - zachowujecie takie prace swoich pociech? Moja mama ostatnio znalazła teczkę z moimi rysunkami i listami do nich z kolonii, strasznie fajna rzecz. Tylko gdzie to wszystko chować?

The_Fragile: Dziewczyny, a tak z ciekawości - zachowujecie takie prace swoich pociech? Moja mama ostatnio znalazła teczkę z moimi rysunkami i listami do nich z kolonii, strasznie fajna rzecz. Tylko gdzie to wszystko chować?

ja przechowuje rysunki i Gabrysi i Krzysia; ukladamy prace (laurki, rysunki, listy) w teczkach a pozniej to laduje w kartonie (w ikei te niskie kupilismy) a potem taki karton do lozka wrzucamy i tym sposobem u mlodego pol lozka to ich arcydziela :)
czesc rzeczy mam obfoconych bo chwalilam sie na 28 albo sis mailem wysylalam

MrsHyde: czesc rzeczy mam obfoconych bo chwalilam sie na 28 albo sis mailem wysylalam

O, i to jest fajny pomysł! Bo z tym chowaniem w pudła to super, ale jak sie ma większą przestrzeń ;) Rozumiem tez, że nie wszystkie dzieła są zachowane na "przyszłość", tylko te najukochańsze i najfajniejsze?

taaa- nogi jak patyki :) Moja córka patrzy na mnie wyj atkowo nieobiektywnie ;)
Frag- ja tez zbieram do teczek i niektóre prace fotografuję
Ceri- ja to zawsze powtarzam moim dzieciom,że są wspaniałe. Naprawdę. Chociaz patrzę na nie dość obiektywnie. I wcale nie uwazam,ze bycie sredniakiem to coś złego- coś Ty :)

Lexia: Hania do bardzo zaawansowanego sposobu komunikowania się

od kilku miesięcy Hanna jest na etapie "dzik jest dziki". Bardzo się wstydzi obcych, chowa sie za mnie. Mam nadzieję,że jej to minie :/

jednak wątek żyje ;)
Wiecie, ja tak o te fochy i płacze spytałam, bo u nas to jest jak zaczarowane - Gosia płaczka straszna, choć uczy się juz od starszej obrażania i wrzasku. Ale Marcelinka w obrażaniu chyba bije na glowę wszystkie kilkulatki... No po prostu są dni, że non stop się obraża. Byle co, naprawdę byle co i już podkówka na buzię, ręce zakłada w pasie i foch. Staramy się nie zwracać na to uwagii, bo schemat był taki, że jej tłumaczyliśmy to się rozwścieczała, wic np. szła do łazienki posiedzieć i się uspokoić ( taka niby "kara"). To wrzeszczała w tej łazience, że si chce przytulić. W końcu M nei wytrzymywał i szedł i tulił. Mi się wydawało na moja logikę, ze nie można tak, bo ona sobie tai schemat ułożyła foch-nerw-przytulanie. Więc spróbowaliśmy nie zwracac uwagi, tylko cierpliwie od czasu do czasu M powtarzał, że jak się uspokoi i sama przyjdzie do niego grzeczna to ją przytuli. Wiecie jak długo wrzeszczala, płakała, tarzała się po ziemi? 1,5 godziny! Nie do wiary! Bylismy pewni, że szybko jej minie, zajmowaliśmy się innymi rzeczami... ale ona 1,5 godziny trwała w tym! I już nie wiem sama jak an te fochy reagowac, bo czasem one sa naprawdę trudne do zniesienia.
A jeszcze jedno zjawisko - do mam co maja conajmniej dwójeczkę - czy jak jedno dziecko staje się niegrzeczne, to drugie grzecznieje w tym momencie w oczach?:) bo u nas to jak na zawołanie. Druga wtedy demonstracyjnie robi się super grzeczna... w kółko Macieju ;) Podejrzewam że to wszystko jest rozwojowe i "normalne". Tylko tak się zastanawiamy z M - jak na to reagować, by te rozwojowe sprawy przeszły z jak najlepszym efektem dla dziecka na przyszłość.
__
wiem, że nasze dziewczyny, tak jak my zreszta przeszły swoje, nie jest im łatwo, w ich krótkim jeszcze życiu pojawiły sie tak wielkie i drastyczne zmiany, ze dorosli ciężko je znoszą. I my troche też projektujemy czasem chyba, wydaje nam się, że pewne zachowania to wynik tych przezyć. Z drugiej strony oboje mamy świadomość, że wcale tak nei musi być, że dzieci inaczej wszystko odbierają i może to być rozwojowe, moze to być niegrzeczność po prostu, a nie musi być wynik traumy. Ot, takie gdybania na codzień ;)

hehe, Szczypta;) A w ogóle, my stwierdziliśmy, ze co do takich zachowań, charakterków to nasze dzieci są naszymi karykaturkami. ja też mam oczy w mokrym miejscu, jak Gosia, a M też nie płacze, tylko focha strzela... Czasem naprawdę to podobieństwo uderza. Więc chyba nic tylko to zaakceptować...

hehe, Peaberry, a ile lat ma syn?

Syn ma 6 lat.
YPolly - tak! A wiesz jak się tłumaczy? "Mamo, jestem zmęczony - nie poganiaj mnie!" Najlepiej mu wychodzi gapienie się w okno bez gaci. Zdejmie spodnie od pidżamy i siedzi i się gapi. Ręce opadają...
Standardowa dyskusja:
"Idź umyć zęby."
"Mamo, ale dziś w drodze wyjątku, może nie?"
"Nie ma wyjątków."
"Ale po co myć zeby, przecież mam zdrowe!"

Acha. Ulubiony schemat negocjacji: "Mamo, chciałbym o cos zapytać... Ale ja wiem, że się nie zgodzisz..." No i jak tu nie wymiękać?

szczypta_chilli: nie mysl,że jak swoje zycie zmarnowałas to i moje zmarnujesz

Treść doklejona: 13.11.12 10:52
No ale radzicie sobie jakos jak zlapia mula, czy nie?

Bo ja sie zastanawiam, czy nie zaczac wstawac po prostu jeszcze wczesniej i ja po prostu szykowac, ubierac i pilnowac przy myciu... Ma to sens?

Jak stoję nad synem to mi mówi :"Nie stój nade mną, bo się denerwuję!" Wcześniejsze wstawanie nie pomaga. U nas działa argument z chodzeniem na piechotę. Normalnie albo jedzie dziadek samochodem albo ja z synem autobusem - trzy przystanki. Jak się grzebie to mowię, że na autobus nie zdązymy i pójdziemy piechotą - wtedy nabiera speeda. A jak sobie ardzi dziadek, nie wiem, ale na 8mą w przedszkolu są.

Agnieszka25: twierdzi, że leniwa jestem skoro nie chcę go ubierać

Peaberry- ale wyjście w piżamie nie jest upokazające dla dziecka?

Ja czasem stosuję rózne metody, ale staram sie to robic w domu bo wydaje mi się,że przy obcych dziecku moze być zwyczajnie przykro. I nie lubie zawstydzac przy innych, bo pamiętam jakie to było okropne gdy moja mama tak robiła.
Ale z tego gatunku- gdy Michał był mały i nie chciał sprzątać klocków połozyłam mu wszytskie na jego łóżku, przykryłam prześcieradłem i mówię- a teraz kładź się spac . Pożłozył się, krecił, kręcił - minę miał niewyraźnią jak niewiem :) A potem po cichutku wstał i w 5 minut był błysk :)

Ale z tego gatunku- gdy Michał był mały i nie chciał sprzątać klocków połozyłam mu wszytskie na jego łóżku, przykryłam prześcieradłem i móię- a teraz kładx się spac . Pożłozył się, krecił, kręcił - minę miał niewyraźnią jak niewiem :) A potem po cichutku wstał i w 5 minut był błysk :)

Tego nie próbowałam jeszcze

Ja czasem stosuję rózne metody, ale staram sie to robic w domu bo wydaje mi się,że przy obcych dziecku moze być zwyczajnie przykro. I nie lubie zawstydzac przy innych

My chwilowo mieszkamy z teściami, więc sami swoi.
Poza domem gdy Tymek stroi fochy, proszę go na rozmowę do miejsca, w którym nikogo nie ma. Czasem jest to toaleta, czasem pokój. Czekam tam, aż przejda mu nerwy, wytłumaczę i wracamy do pozostałych w dobrych nastrojach. Wiadomo gdy rozrabia z premedytacją to i wśród ludzi zwracam mu uwagę, ale nie ma krzyku czy zawstydzania. Jestem wrażliwa na tym punkcie bardzo. Moi rodzice nas bardzo kochali, ale mojemu tacie zdarzało się zwrócić mi uwagę w towarzystwie i mnie to krępowało bardzo. Długo to we mnie tkwiło. Tymkowi oszczędzam tego rodzaju odczucia.

Aga- włąsnie o tym mówię. Tez staram sie oszczędzac dzieciakom tego odczucia, chociaz czasem mi się wymsknie

U nas tez z jedzeniem ciągłe szopki
Było tak
Babcia- Haniu - jaką zupkę dzisiaj zjesz?
Hania- pomidorową
No to cyk- babcia pomidorową ugotowała. Nalała
Hania- albo wiesz co babciu.... Jednak pieczarkową
No i babcia pieczarkową gotowała
A jak ugotowała to Hanna twierdziła,że w zasadzie to ona pierogi będzie jadła
Postanowiłąm ukrócić proceder i teraz obiady są wyłącznie w domu. I powoli jakoś wychodzimy na prostą....

Dziewczyny, a Wasze dzieci to tak od zawsze były niejadkami?
Bo wiecie ja się teraz jaram,że Wojtek tak ładnie je, ale jak czytam Wasze historie to się zastanawiam, czy powinnam celebrować ten czas bo przeminie szybko...?

A "słynne" przegłodzenie? Nie działa?

MOja Hania jadła rewelacyjnie gdy była młodsza

Jahe- wg mnie to u nas babcia chcąc dogodzić przegięła. Z tego co mówi Agnieszka przegięła nauczycielka w przedszkolu. Więc wiesz- u Wojtka tak przeciez byc nie musi

U nas to chyba już ten etap się zaczął. Nic nie jest warte zjedzenia

Ja Venere daje to co lubi i tylko wtedy jak jest glodna, nie namawiam do jedzenia w ogòle, ( nie wiem czy to jest dobry sposòb ,ale dziala)...rosnie na mleku, rosole ,pomidoròwce,krupniku , chlebie z margaryna,rybach,szynce,parmezanie,mozarelli i szpinaku , paròwki i koniec, no makaron bialy z maslem...i tak w kòlko...a ze slodyczy ,czekolada 70% kakao...