Ja nie cierpię obowiązków. I u nas coś takiego nie funkcjonuje. Natomiast staramy się dbać o wspólną przestrzeń, z tym że każdy robi to wtedy kiedy chce, ma czas lub czuje potrzebę. Taki układ świetnie się u nas sprawdza. Bardziej od obowiązków interesują mnie przyjemności i Życie ( przez duże Ż ) Za x lat nie będę wspominała pięknie posprzątanego pokoju, tylko te wszystkie dni kiedy olewaliśmy "obowiązki", i szliśmy na spacer, albo graliśmy w Potwory do szafy 😀 Obowiązki są przereklamowane i naprawdę żal mi na nie czasu

ja biorąc pod uwagę naszą historię oraz przejścia z matką i siostrą męża jestem i tak pełna podziwu, że wyszedł na ludzi mając taką bazę...
on miał tak dwie lewe ręce, że nawet gwoździ nie umiał wbijać.
trochę się naszarpałam, a co się naszarpałam to moje. ALE mam męża w pełni samowystarczalnego jakby co. umie zrobić wszystko. dosłownie wszystko. w myśl zasady, że w każdej chwili może mnie zabraknąć...
jest moim partnerem, z którym tworzę zgrany duet nie wymagający słów by się uzupełniać.
po 14 latach mogę powiedzieć, że się dotarliśmy

Moj maz tez umie wszystko. Wstyd sie przyznac, ale jeszcze nigdy nie prasowalam mu koszuli sprzata elegancko, ugotowac potrafi. Drobne naprawy domowe tez zrobi, a jak czegos nie umie (np ukladac kafelki) to idzie do kogos znajomego na szkolenie albo w necie szuka info. Skarb nie maz

U nas są obowiazki i ja sobie to chwalę.
Mąż kuchnia,ja pokoje,mąż kąpie małą i Filipa.
Filip także ma za zadanie odnieść po jedzeniu talerz,kubek,wyrzucić papierki jak zje.
Wieczorem ogarnia salon z zabawek,tak jak umie,ja mu pomagam.


Lubię taki porządek dnia i obowiązków.

Fran, mamy takie samo podejście ;)

a mi sie podejscie Winni podoba.
tez lubie miec czysto, i chyba mam troche kompulsywne zachowania, bo lapie sie na tym, ze po jedzeniu przykladowo musi byc posprzatane i pochowane, a jak jeden kubek stoi w zlewie to musze go wlozyc do zmywarki, ale staram sie z tym walczyc i czasem zostawiam naczynia w zlewie. albo zostawiam nie posprzatany stol i ide cos z dziecmi porobic a stol postanawiam sprzatnac jak zasna. staram sie olewac duzo rzeczy na korzysc czasu z dziecmi albo czasu dla siebie. Moze faktycznie nie u kazdego to fukcjonuje, bo to musza sie obie osoby dobrac z podejsciem do sprzatania, ale wydaje mi sie, ze to moze funkcjonowac calkiem niezle. Szkoda zycia na sprzatanie.
I dziewczyny, nie oszukujmy sie, faceci jak chca to umieja. Tylko im sie nie chce. I tlumacza sie -a ty to robisz lepiej, a ja nie umiem, ty to zrobisz szybciej. Sprytni sa - tak zlapie te przyslowiowa miotle jak paralityk ze ty od razu ja wyrywasz.

Ale tu nawet nie chodzi o chęci czy umiejętności. Ale o od dziecka budowane poczucie obowiązku za wspólną domową przestrzeń, za domowe sprawy. Ja uważam, że jak się wcześniej w dziecku takiego poczucia nie zbuduje, to później jest tylko walka i szarpanie się. I zwykle szarpie się żona lub partnerka. " Bo jak to, wcześniej nie musiałem robić, mamusia robiła i było dobrze a Ty- żono, wydziwiasz." Ja się z tym spotkałam, walczę do dziś. Dla mojego męża to nie jest oczywiste, że skoro oboje pracujemy to domem i dzieckiem zajmujemy się po połowie. Z domu rodzinnego wyniósł inny wzorzec i strasznie, ale naprawdę strasznie ciężko się z takim czymś pracuje.
Winni, ja się kompletnie nie zgadzam z Twoim podejściem do życia i do wychowywania dziecka. Uważam, że w dalszej perspektywie wychowujesz dorosłego, który będzie żył w przekonaniu że nic nie musi. A co jak jego partnerka będzie chciała mieć w domu czysto a on uzna, że nie będzie sprzątał, bo on nie ma takiej potrzeby? Teraz Wam fajnie, wszystkim pasuje ale co potem?
Else, fajnie, że chociaż Twoja teściowa widzi swoje błędy. Moja nic a nic. Tydzień przed porodem, razem z teściem przestrzegali mnie, ażebym sama zajmowała się dzieckiem i nie pozwoliła mężowi dotknąć się do niego, bo go skrzywdzi, bo mężczyźni się nie nadają do opieki nad dziećmi. Co z tego, że mój mąż się z tego śmiał. Jak przyszło co do czego, jak pojawiły się obowiązki, to zawsze było "ty zrób, tobie lepiej idzie"". I tak o to, aby dał dziecku obiad musiałam robić podchody przez dwa tygodnie, sam dziecka z kupy nie przewinie, zawsze mnie woła, sam nie zrobi dziecku żadnego posiłku, sam nie wybierze ubrań do założenia, został z dzieckiem sam raz jeden tylko itd. Mam duży, uzasadniony żal do teściów o to, że tak to wygląda jak wygląda. Nie rozumiem matek, które wychowują dzieci w myśl "nic nie musisz".

Winni, wszystko pięknie, ale to "Życie" o którym piszesz to również codzienne obowiązki. Wykonywane nie dlatego, że mam na to ochotę ale dlatego, że pewne rzeczy muszą być zrobione.
Pewnie każda z nas ma sytuacje w których wybiera przyjemności kosztem obowiązków domowych. Ale to nie powinno być moim zdaniem regułą, której uczy się dziecko. Może lepiej pokazać, że im szybciej wszyscy członkowie rodziny się za coś zabiorą i razem skończą, to tym więcej będzie wolnego czasu do spędzenia RAZEM.

ja przede wszystkim wychodzę z założenia, że nie jestem służącą, a mąż i dziecko to nie księciostwo, któremu ręce do tyłka przyrosły. i każdy robi adekwatnie do swoich możliwości. i nie ma, że boli.

No maz tez jak zaczelam sie z nim spotykac to lezal u mnie na "kanapie" a ja kolacja obiadek itp i sie zbuntowalam i powiedzialam co o tym mysle, ze ja tez pracuje jak i on i oboje musimy cos robic a nie ze ja. Jego mamusia nawet mu pokoj sprzatala, bo On nie mial czasu :P Ale teraz jakos sie uklada i maz sprzata nawet lepiej jak chwilami he he, oboje lubimy porzadek i staramy se tego nauczyc i Maksa. Nie mowie, ze ma w domu robic wszystko, ale pomagac powinien w prostych pracach domowych. A im wczesniej sie zacznie i dziecko ma nawyki, to uwazam, ze potem samo z siebie bedzie robic. U moje kolezanki wlasnie tak jest, ze tesciowa syna nie gonila do niczego i teraz ona, jako zona sama charuje w domu i przy dzieciach. Ma dwoch doroslych synkow w domu (20 i 18) i jednego 4 latka. Kazdemu usluguje bo tata wpoil, ze baba do garow i faceci nic robic nie musza... Ech..

Czytam regularnie i śmiać mi sie chce jak czytam ze wasi mężczyźni byli taki nierobotni przeznzwiazkiem z Wami i dopiero wy ich nauczyliście wszystkiego, bo teściowe takie straszne:).

Marta, po pierwsze nikt nie napisał, że teściowe są "takie straszne"... Wybrały taki, a nie inny styl wychowania, chłopaki wyrośli jak wyrośli, ale nikt nie napisał, że ma złą teściową z tego powodu. Ja np. swoja ex teściowa lubię. Po drugie po co ten ton wysmiewczy?

Ale ja tego nie neguję 😃 Moje dziecko też lubi uczestniczyć. Tylko źe u nas nie jest to obowiązek. Stawiamy bardziej na potrzebę oraz priorytety. Ja sprzątam gdy mam potrzebę, mój mąż tam samo i Adaś też się przyłącza jeśli czuję potrzebę. Ostatnio nawet zaproponował: "Mamo, zróbmy dziś taki dzień porządków jak ostatnio!". I o to mi chodzi. By widział w tym sens, chciał i miał z tego przyjemność. Natomiast nigdy posprzątanie nie jest ważniejsze od poczytania książki Adasiowi, wspólnego spaceru itp.

A jeśli ktoś nie odczuje takiej potrzeby w ogóle?
W tym całym bałaganie można utracić kontrolę nad rzeczywistością.

Nie no to, co pisze Winni ma rece i nogi. Nie odczuwa potrzzeby to nie robi. Ja z reka na sercu nie zasne jak mam syf w sslonue czy chocby jeden nieumyty kubek w zlewie

Ja takiego lenia mam bardzo często
Gdyby nie rozsądek nie sprzatalabym wcale. I gotowalabym obiady że 2 razy w miesiącu:) Pranie też nie jest moją pasją.
I w sumie nie wiem czy jakaś z tych czynności robię tylko dlatego że " mogę " ;)

Winni - ale naprawdę nie miewasz nigdy poczucia że musisz coś zrobić?

szczypta_chilli: Winni - ale naprawdę nie miewasz nigdy poczucia że musisz coś zrobić?

Od kiedy zmieniłam swoje podejście, nie mam takich poczuć. I to jest bardzo uwalniające
To działa mniej więcej tak:
Jest pora kolacji. Czy muszę zrobić kolację?
Ależ nie. Co nie znaczy że nie będziemy jeść. Mogę poprosić męża by zrobił kolację. Mogę zamówić danie na wynos. Możemy pojechać do restauracji. Możemy zjeść na kolację owoce. Natomiast jeśli jednak robię tę kolację to dlatego że czegoś chcę albo nie chcę. Chcę żeby kolacja była zdrowa i domowa. Nie chcę dziś wydawać pieniędzy na danie na wynos ani na restaurację. Jestem zmęczona i nie chcę nic robić, ale jak poproszę męża to może on będzie chciał. Jeśli nie będzie wybierzemy wspólnie inną opcję.
To ZAWSZE kwestia decyzji, wyboru, chcę/nie chcę.

Takie podejście przekazuję też Adasiowi. I dlatego u nas nie ma obowiązków. Jeśli jest bałagan i Adaś decyduje się posprzątać to zawsze po coś, bo czegoś chce. Np. chce zawsze znajdować swoje nożyczki. Moje pytanie do niego: "Co chcesz zrobić aby tak się działo? Jego odp.: Chcę znaleźć dla nich miejsce, w którym zawsze będą.
Czasami mimo to nie odkłada ich na to miejsce i na moje pytanie odpowiada, że tak, wie czego chce, ale dzisiaj ważniejsze jest "chcenie" odpoczynku i czytania książki. No i ok. Podejmuje decyzję razem ze wszystkimi jej konsekwencjami. Wybiera. Do niczego nie jest zmuszony.
Życie jest łatwiejsze gdy nic nie musisz

_figa: A z pracą też tak masz? I porannym wstawaniem? :)

to pytanie mi się kotłowało w głowie od wczoraj :)))))
Zawsze idziesz bo chcesz, a nie musisz Winni? I Skoro Ty wybrałas taka drogę, to czy nie narzucasz swoich wyborów mężowi i synkowi, bo przeciez nie zawsze jest tak, że wszyscy maja ochotę na to samo. Jak każdy w domu w momencie obiadu na przykład będzie robił to, na co ma ochotę, to ja tego nie widzę. Rozumiem, że kiedy zrobisz obiad i mąż postanowi zjeść pizzę na mieście, to on wychodzi bo chce zjeść tą pizzę a nie musi zjeść z Wami obiadu? I nie ma dyskusji, szanujesz jego wybór i wolność?

_figa: A z pracą też tak masz? I porannym wstawaniem? :)

Czy ktoś mnie zmusza do chodzenia? Wybieram pracę, bo chcę mieć pieniądze, chcę mieć zabezpieczenie w życiu.

Czy muszę rano wstawać? Absolutnie nie. Ale chcę pracować. Mogę poszukać pracy na późniejszą godzinę i wtedy nie będę rano wstawała. Mogę zrezygnować z indywidualnego czasu pracy jaki mam ( moi koledzy pracuję od 9:00 ) i wtedy też nie będę tak rano wstawała. Jednak je chcę rano wstawać. Bo chcę chodzić do pracy na 7:00, bo chcę odbierać dziecko z przedszkola o 15:30 i chcę mieć dla niego więcej czasu po południu. Wszystko to są moje wybory. A wybór oznacza, że nic nie musisz. Wybór oznacza że czegoś chcesz albo nie chcesz. Nawet jak złodziej przystawia Ci broń do głowy to nadal nic nie musisz ( pomijam instynktowne działania ). Możesz wybrać ze wszystkimi tego konsekwencjami. Decydujesz się dobrowolnie oddać mu torebkę bo nie chcesz być pobita czy zastrzelona. Ale to nadal Twoja decyzja, a nie jakieś niezidentyfikowane „muszę”. Jedyne co człowiek musi w takich wypadkach to podjąć decyzję. Podejmowanie decyzji na każdym kroku i każdego dnia to jedyne prawdziwe „muszę” bo to się nazywa życie po prostu.

_figa: Tworzysz sobie w głowie iluzję, Winni, że nic nie musisz. ;) Człowiek zawsze ma jakieś powinności wobec innych i wobec siebie. Jeden je nazwie obowiązkami, Ty sobie dorabiasz ideologię wolności a i tak je wykonujesz

Właśnie o to chodzi źe tak nie jest. Ponieważ wiem, że nie muszę, że wszystko jest kwestią wyboru, CZASAMI je wykonuję, a czasami nie, zależy od tego czego chcę. Odkąd mam takie podejście nie ma u mnie regularnego sprzątania, gotowania czy zakupów. O wiele więcej odpoczywamy, dbamy o wspólne rozrywki, chodzę o wiele wcześniej spać, nie przejmując się garami w zlewie, bo akurat teraz nie chcę zmywać, chcę spać i tak dalej i tak dalej, w każdej dziedzinie życia.

Treść doklejona: 12.10.16 07:41

katka_81: Jak każdy w domu w momencie obiadu na przykład będzie robił to, na co ma ochotę, to ja tego nie widzę. Rozumiem, że kiedy zrobisz obiad i mąż postanowi zjeść pizzę na mieście, to on wychodzi bo chce zjeść tą pizzę a nie musi zjeść z Wami obiadu?

Nie, nie musi. I wiesz jak to jest miłe gdy zawsze wybiera obiad z nami? Wiem, że tego naprawdę chce, że mu zależy, że rodzina jest dla niego tak ważna że wybiera nas. Jest wolny. I wszyscy są szczęśliwsi.

Frances: rawda jest taka, ze.wszytskie siedzimy w tym samym.go....dzieci.sa.super, ale kazdy ma czasem dosc, praca ok ale tez czasem wychodzi uszami, najjcudowniejszy maz czasem wkurza.

ale dokladnie winni tez tak ma, tylko stara sie odbierac inaczej te rzeczywistosc. Niech wam bedzie, ze to iluzja. wg mnie to po porstu podejscie do zycia.
Juz nie raz w polemikach na temat rb bylo, czy dziecko cos bedzie robilo czy nie. W sumie wszystko sie sprowadzalo do tego, ze czy rb czy zwykle rodzicielstwo dziecko cos tam zrobi, tyle ze w rb podejscie jest inne, motywacja wewnetrzna jest inna. Dziecko zrobic cos bo chce, bo wewnetrznie uwaza ze to jest ddobre, a nie bo ktos mu kaze, bo bedzie nagroda.
I w podejsciu do sprzatania wg Winni, ze tak to nazwe jest podobnie. Ja to przynajmniej tak rozumiem, dla mnie to jest spojne. ba, dla mnie to jest mega fajne, bo - tak Frances - uwazam za kompulsywne sprzatanie po sobie, jesli czuje wewnetrzny prymus. Bo jak tego nie zrobie to bede o tym myslala, bede niespokojna i bede miala w glowie nielad;-P
I przyznam szczerze czesto lapie sie na tym, ze - nie teraz, za chwile, bo najpierw - pmusze sciagnac pranie, powiesic pranie, zajac sie zmywarka, odkurzyc. A chcialabym tak, ze zjem i ide z dzieciakami sie walnac na dywanie, a gary? najwyzej jutro. A tak nie mam. Bo mysl o brudnym garnku w zlewie mnie rozprasza.

No ok. Dla Ciebie konpulsywne zachowania, dla mnie zachowanie zupelnie normallne, bo najzwyczajniej w sswiecie po sobie sie sprzata. A kupy po psie tez nie posprzatasz, bo to kompulsywne? No wlaasbie dla mnie to takie naciaganie rzeczywistosci.
Wg mnie, zyjac we wspolczesnym swiecie nie jestesmy do koca wolni. Ograniczaja nas wlasnie te normy spoleczne, prawo, ogranicza system edukacji. I juz samo to, ze mussismy sie z tym liczyc (np. Przeestrzegaac przepusow ruchu drogowego) wyklucza taka stuprocentowa wolnosc. Choc zgadzam, ze jesli tak sobie wszystko wytlumaczymy, zzeby nam bylo "lepiej" (tak jak Winni) to na sete tak latwiej zyc.

Ewasmerf: I przyznam szczerze czesto lapie sie na tym, ze - nie teraz, za chwile, bo najpierw - pmusze sciagnac pranie, powiesic pranie, zajac sie zmywarka, odkurzyc. A chcialabym tak, ze zjem i ide z dzieciakami sie walnac na dywanie, a gary? najwyzej jutro. A tak nie mam. Bo mysl o brudnym garnku w zlewie mnie rozprasza.

O właśnie i to też jest ta różnica i sens podejścia. Pozbyłam się takich myśli. Źyję tu i teraz. Jak wybrałam zabawę zamiast sprzątania, to nie mam wyrzutów sumienia, a brudne gary nie leżą mi z tyłu głowy. Głowa jest wolna, bo wie czego chce tu i teraz, podejmuje decyzję i potem się nią cieszy. Takie myślenie podczas zabawy o tym, że coś jest nie posprzątane świadczy o tym, że człowiek jest "niewolnikiem" słów "muszę" i "obowiązek".

Treść doklejona: 12.10.16 08:10

Ewasmerf: Dla mnie jest to jakis model zycia, mi sie wydaje, ze przez to nie jest taka umeczona jak reszta. Bo nie musi. Bo jak czegos nie zrobi to swiar sie nie zawali. I ma mnostwo mozliwosci wyboru bo myslenie jej nie ogranicza.

Ooooo! Właśnie!

No to jak jest z tą pracą na co dzień Winni? Masz ten wybór czy go nie masz? Bo wygląda na to że nie masz i musisz pracować bo, potrzebujesz kasy. To gdzie jest ta wolność? Czasami idziesz do pracy a czasami nie? Czasami Ty a czasami mąż za Ciebie? Większość z nas musi pracować, tak jest zaprogramowany ten system, w którym żyjemy. Na pieniądzu się opiera.