Teo, na pierwszym zdjęciu to on faktycznie jest bufon

Treść doklejona: 12.11.12 15:12
Nie moje - znalezione w sieci - ale rozbrajające

Tak, chodziło mi o jego bufoniastą minę

Teo, to tak jak z człowiekiem - też nie każdy lubi to samo.... Moich Rodziców kotka nie tknie ryby na przykład - w żadnej postaci. A moje dwie łajzy aż się do niej trzęsą, zwłaszcza do wędzonej :-)

Livia: to tak jak z człowiekiem - też nie każdy lubi to samo.

no niby racja ale ja myślałam, że surowizna to właśnie w naturze podstawowe żywienie kota i że powinien jeść a ten pindol nie chce

TEO na 100% Buffon to półpers! Taka mina to tylko u nich W sumie miałam 4 persy - to znam je na wylot o ile kota można znać na wylot
Teraz mam dwa, które niestety musiały przeprowadzić się do moich rodziców łamiąc mi serce bezpowrotnie ze względu na alergię mego ślubnego... zawsze mówiłam, że jak Bozia będzie sobie życzyła mnie ukarać to da mi męża alergika i dziecko niejadka

PENNY przepiękne są Twoje zdjęcia z psem!!!

Ul_cia: TEO na 100% Buffon to półpers!

czyli gin dobrze mówił ?
wszyscy mówią, że on wygląda jak wiecznie obrażony



SARDYNKO kurcze a ja myślałam, ze Brytyjczyki to tylko szare są

Teo większość kotów nie lubi surowego, jeśli nie była nauczona tego jeść. Mojego Rudego też musiałam przekonać i teraz surowizna to jego ulubione danie. Po prostu mieszała puszkowe z surowym zwiększając ilość surowego. Tylko mój Rudy był wtedy kociakiem, a dorosły kot to pewnie już sowje upodobania ma. Dobrze nawet, że mu tego kurczaka podgotowałaś, bo zaleca się sparzyć przynajmniej, żeby jakiegoś dziadostwa nie było w tym mięsie.

Penny cudne zdjęcia! A ten owczarek też Twój?

Wszystkie forumowe zwierzaki do zacałowania
A oto moje Budrysy
Zdjęcia jeszcze w ciąży (ofkors mojej a nie kociej ) i nie żebym ekshibicjonistką była, tylko jakoś nie mogłam znaleźć ich zdjęć w całości, a chciałam pokazać ich wielkość :)
Panna Furby (w skrócie Bunia)

a tu zbliżenie

Oraz bezjajeczny kawaler Zico

I z bliska - TEO - on tu jest uśmiechnięty!!!

trochę się jej wąsy poplątały

niezłe ma nie? od urodzenia próbuje jej je uczesać

umaszczenie pyszczka - bajeczne

Ulcia czy Ty nawet koty musisz mieć najzajebistsze ?

piękne z tym morzem

i nie wiem jak reszta ale ja tam kociarą nie jestem, psy też uwielbiam ale niestety warunków nie mamy na psa

TEO

Ja chciałam męża przetrzymać, bo myślałam, ze to ściema ta jego alergia, ale jak już pierwsza noc spędził całą na tarasie bo się dusił to wymiękłam... a zyrtec na porządku dziennym no i oczywiscie wszyscy, co mnie znają, dziwili się (ze mną na czele ), że wyprowadziłam kociaki a nie męża

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 12.11.12 21:08</span>
Patrząc na olbrzyma Zicunia wierzyc się nie chce, ze jak go do domu przyniosłam to jak leżał to razem z ogonem był długości mojej dłoni! Szoking

nie no szkoda biedaka!

No i dobrze Teo , że rozsądek bierze górę i nie ma co robić sobie pod górkę...
a jak taka miłość w serduchu jest to przecież można poczekać aż Nina podrośnie czy tam już zakończycie prokreację, dzieci odchowacie i wtedy

My się zdecydowaliśmy na psa od razu , a wtedy wiedzieliśmy , że jeszcze dłuższy czas nie planujemy dziecka... psię się odchowało nawet względnie...
No i jak już ten pies jest to po prostu w sytuacjach podbramkowych jakoś musimy sobie radzić, a jak dzieć sie urodzi to też damy radę, a to M wyprowadzi, a to mama wracając z pracy wstąpi na 15 min a ja śmignę z psiurem, M wróci i śmignie także luz.

U mnie zaś zdrowy rozsądek wygrał nad wzięciem drugiego, bo bardzo chciałam adoptować drugiego goldka...

TEORKA: i nie wyobrażam sobie teraz z małym dzieckiem na spacery chodzić, ubierać Ninę, siebie, brać parasol, psa i ręki by mi zabrakło
a mąż całymi dniami w pracy, więc na mnie by wszystko spadło także ten

już Ci kiedyś pisałam - ograniczoną masz wyobraźnię
Ja jestem sama 9-18. Na pierwszy spacer wychodzę ok ósmej, idziemy na godzinny spacer, dzieciaki zostają z mężem. Wracam, pies idzie spać, budzi się ok południa, wtedy szybki sik, dosłownie 1min, czasem nie wychodzę. Potem dzieci się budzą i idziemy na spacer- Krzyś w wózku, Ewunia i Bandzior luzem. 1h-1,5h łażenia, w trakcie Ewcia sobie coś tam zbiera- liście, żołędzie, a ja wtedy tak z kwadrans ćwiczę z psem, potem z Ewunią się z nim bawimy i wracamy, pies idzie spać. O 18stej wraca mąż i bierze piesa na spacer.
Jak baaardzo leje czy naprawdę syfiasta pogoda, to Bandzior wytrzymuje spokojnie bez sikania ok 6h, nawet nie chce wyjść. Sajgon był tylko na początku, dopóki nie skończył 4mcy- musiałam z nim wychodzić co 1,5h, inaczej wpadka tam gdzie akurat stał.
Niby cały "ciężar" opieki nad psem spada na mnie, no ale jakoś źle nie jest. Spacery lubię, jak dzieci śpią w dzień i wieczorem to zawsze z psem pracuję, potem (po sesji i spacerze) to głównie śpi, więc nie świruję. Spacery z trójką były problemem jedynie na etapie nauki, teraz już pies wie co może, co nie, więc nawet nie odczuwam tego, że on z nami idzie.

Ceri , ale to naprawdę nie przewidzisz jaki pies Ci się trafi... a niewiadomo jaką rasę Teo by chciała...
w każdym razie ja np jak sie dziecię urodzi- póki nie bedzie umiało dreptać nie ma mowy ja- wózek i pies...
pierwsza trudność- zejście po schodach z gondolą i psem? u mnie niemożliwe, bo moja jest tak podniecona spacerem, tak ciągnie i się cieszy , że nie opanujesz i pewnie byśmy sie zabili po tych schodach w sensie ja niosąc jeszcze gondolę na dół (czy przykładowo małe dziecie na rekach do spacerówki)
Druga rzecz nasz wiecznie węszący pies myśliwski... niech to zobaczy kota czy zająca... nie bede wiedziała czy łapać psa , wózek czy co robić... często spacery są spokojne, ale czasem jest bardzo pobudzona i niegrzeczne no i oczywiście czynniki zew. gdzie nie wiem czy akurat dziś mi się przytrafią czy nie, a nie mogę machnąć ręką i ew. ją puścić, bo to duży pies, masywny a w swojej nadmiernej radości i miłosci skacze na ludzi domagając sie przywitań... wiec na dworze musze panować nad psem, bo w końcu nie każdy kocha psy a niektórzy zwyczajnie, panicznie się ich boją..
ba, ja sama nawet się boję obcych dużych psów i szlag mnie trafia jak taki biega luzem no choćby bez zasranego kagańca lub że w ogóle tak biega luzem , podbiega i spoko ja na smyczy muszę sie szarpać z moją a druga osoba ma zlewkę, nieziemsko mnie to wnerwia.

Dlatego właśnie dla mnie nie ma za bardzo możliwości dziecię i pies razem... jak juz dziecko będzie dreptać to tak... bo tu w mojej okolicy spokojnie wtedy mogę mocniej trzymać psa a dziecko ew. puścić w sensie nie trzymać cały czas za rączkę...

O!! A ja nie mam Oooo
Ceri bandzior jest super
Eveke - pięknota!

Licho

Nie raz oglądałam na Animal Planet jak np w Huston łapali bezdomne zwierzaki.Jak je wyleczyli i zadbali o nie to następnie "sprawdzali" je sami. Patrzyli jak pies reaguje na dzieci,na obce osoby,na inne zwierzęta,jak gdy wkłada mu się rękę do miski(czy jest agresywny). Gdy pies przechodził tzw. test to szukali dla niego odpowiedniego domu.Wiadomo były psy odpowiednie dla dzieci,dla starszych osób,dla samotnych itp. Te bardzo agresywne usypiali.
Dlatego też jestem za tym,aby brać zwierzaki ze schronisk.
Najgorszym problemem jest brak kastracji. Zwierzęta się mnożą ,a potem problem,bo nie ma co z nimi robić. Moja stara znajoma pojechała po kotkę,bo zachciało im się zwierzątka. Jak była maleńka była słodka i kochana,ale jak urosła to już przestała być fajna. Urodziła trzy kociątka i stwierdzili,że nie mogą trzymać tyle kotów,na początku chcieli utopić ,ale w końcu oddali całą czwórkę do innych ludzi. No i znajoma stwierdziła,że koty śmierdzą i trzeba po nich sprzątać. Obecnie jest w 5 miesiącu ciąży pali papierochy i jak sama się chwaliła pije winko i drinki..

Hussy: Jak była maleńka była słodka i kochana,ale jak urosła to już przestała być fajna.

Klasyk schroniskowy.

Jest jeszcze drugi: miał był yoreczek, a wyszło nie wiadomo co...masa jest takich w schroniskach pseudorasowych psiaków. Ciężki temat ;/

Treść doklejona: 13.11.12 10:08

bosca: koty zostały wyłapane przez fundację, wykastronwane na koszt firmy i zaadoptowane przez naszych pracowników, którzy dostali nagrodę za chęć + wyposażenie kocie - kontenerki, kuwety i karma na start.
da sie..trzeba tylko chciec.

Brawo , oby więcej takich postaw i będzie lepiej

eveke: Ceri , ale to naprawdę nie przewidzisz jaki pies Ci się trafi...

wcięło mi posta :ddevil: więc napiszę w skrócie
Nie wiadomo, jaki pies się trafi. Nie wiadomo, czy będzie energiczny czy spokojny. Nie wiadomo, czy będzie się łatwo uczył czy trudniej.
Ale psa się da wszystkiego nauczyć, naprawdę. Pies nie musi (i nie może) ciągnąć, skakać na ludzi. To nie tak, że pies, który ciągnie na spacer "tak ma jak jest podniecony". Nie-on po prostu nie jest nauczony, że się nie ciągnie. Pies, który skacze na ludzi, po prostu nie jest nauczony, że tak się nie robi.
Jasne, że od psa zależy jak długo będzie się uczył. Ale nauczyć się da każdego psa. Trzeba tylko masy czasu i cierpliwości.

Ja się psów boję. Jedyny pies, którego się nie boję wcale to Bandzior. Nie boję się go (a bałam się na początku, teraz to widzę ), bo mam go od maleńkości, bo pracuję z nim, bo znam go, nauczyłam się jego zachowań. I dla mnie on jest dość czytelny i przewidywalny. Na pewno ma na to wpływ to, że trafił do nas jak miał jakieś 6-8tyg i wiem jak przebiegała socjalizacja, czego ew. może się przestraszyć, co go może zaskoczyć.

I Eveke- mnie trudniej ogarniać na początku było Bandziora i drepczącą Ewunię, niż Bandziora i Krzysia w chuście a Ewunię w wózku.

Livia: Ceri, Twój słodziak trochę do Welsh Corgi podobny Też taki autobus

Ty, masz rację A wiesz, że dopiero teraz na to zwróciłam uwagę? Nawet uszy ma takie podobne, w sensie jak nietoperz.
Już wiem z czym musiał się wilczur bzyknąć, a mi to spokoju nie dawało

Na poprawę humoru... W temacie wychodzenia na spacery- znalazłam jak się żaliłam u siebie pod wykresem
Zgarniam całą bandę na śniadanie, jedzą śniadanie, kończą i musimy wyjść z Bandziorem na spacer, bo to jego pora. Ubieram Ewunię, biorę ją do przedpokoju, żeby jej założyć buciki i wsadzić ją do wózka. W tym czasie oczywiście wyje Krzyś, który czuje się samotny i zostawiony. Kończę szykować Ewunię, idę po Wrzaskuna. Wtedy zaczyna piszczeć Bandzior, który dochodzi do wniosku, że na pewno zapomniałam, że on chciał wyjść na spacer. Wracam z Krzysiem zamotanym w chustę, próbuję założyć buty, wtedy zaczyna wyć Ewunia, której robi się za ciepło. Potem oczywiście nie mogę znaleźć smyczy, potem nie mogę znaleźć kluczy, ale w końcu udaje nam się wyjść…