montenia: MsFuggy, Jestes pod opieka psychiatry? Przy chorobie 2 biegunowej powinnas być pod opieka psychiatryczna wpierw(terapia farmakologiczna+ psychologiczna i od razu na oddziale szpitalnym bądź dziennym).

Montenia. Miałam silne stany depresyjne, dlatego pani neurolog przepisała mi PRALEX (5mg,najmniejsza dawka). Jednak po 2-3 miesiącach brania go mi się pogorszyło, zauważyłam u siebie 2 fazy działania, zupełnie inne. Przeczytałam ulotkę, czy jest możliwe, że takie coś, to skutek uboczny, czy coś, a tam było napisane
Uwaga:
U niektórych pacjentów z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym wystąpić może faza
maniakalna. Charakteryzuje się ona niezwykłymi i szybko zmieniającymi się pomysłami,
nieuzasadnionym uczuciem szczęścia i nadmierną aktywnością fizyczną. W przypadku wystąpienia
tych objawów, należy zwrócić się do lekarza.
W pierwszych tygodniach leczenia mogą również wystąpić takie objawy, jak niepokój lub trudności
w
siedzeniu lub staniu w miejscu. W razie pojawienia się takich objawów należy natychmiast
poinformować o tym lekarza lub farmaceutę.
Myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych
Osoby, u których występuje depresja lub zaburzenia lękowe, mogą czasami mieć myśli
o
samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa. Takie objawy czy zachowanie może nasilać się na
początku stosowania leków przeciwdepresyjnych, ponieważ leki te zaczynają działać zazwyczaj po
upływie 2 tygodni, czasem później.
Wystąpienie myśli samobójczych, myśli o samookaleczeniu lub popełnieniu samobójstwa jest bardziej
prawdopodobne, jeżeli:
−u pacjenta w przeszłości występowały myśli samobójcze lub chęć samookaleczenia;
−pacjent jest młodym dorosłym
; dane z badań klinicznych wskazują na zwiększone ryzyko
wystąpienia zachowań samobójczych u osób w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami
psychicznymi, którzy byli leczeni lekami przeciwdepresyjnymi
Potem poczytałam o zaburzeniu dwubiegunowym i pasuje w 100%, ale liczę się z tym, że mogę się mylić

w 1 fazie nie zdaje sobie sprawy, nie potrzebuje pomocy i ją kompletnie odrzucam i bym wyśmiała wszystko. W 2 nawet brzytwy się będę chwytać, byle się z tego wydostać, zrobie wszystko, bardzo panicznie i wtedy wiem,ze pomocy mi trzeba.

Nie znam się na tym. Wiem, że czytałam w kilkunastu źródłach na ten temat i objawy się zgadzają... a mój stan nie jest zbytnio zaawansowany, podkreślam,że 2 fazy zauważyłam dopiero po braniu antydepresantu.

np.Choroba maniakalno-depresyjna ma tendencję do fazowości, z okresami gorączkowej nadaktywności (zwanej manią), które w sposób nieregularny występują naprzemian z okresami głębokiej depresji. Okresy ekstremalne przeplatają się przy tym z okresami normalności. Przyczyną nagłego ataku manii lub depresji może stać się stres, zwłaszcza u osób, u których rzadko dochodzi do nagłych ataków tego rodzaju. Często jednak trudno określić przyczynę bezpośrednią, a choroba postępuje stopniowo. Bardzo rzadko zdarza się, że wywołuje ją ciężkie zakażenie, udar lub inna postać uszkodzenia mózgu. Objawy Rozpoznanie fazy maniakalnej, która rozpoczyna się jako hipomania (mania o umiarkowanym nasileniu) jest łatwiejsze dla otoczenia pacjenta niż dla niego samego. W tym okresie chorzy budzą się wcześniej i stopniowo popadają w nadmierną aktywność, łatwo się rozpraszają i są podnieceni. Efektywność ich działań spada z uwagi na roztargnienie i narastający niepokój. Mogą wykazywać pobudzenie płciowe, udają się na wielkie zakupy lub entuzjastycznie podejmują (a następnie porzucają) rozmaite nowe projekty. Często popadają w irytację, a nawet nagłą wściekłość. Hipomania rzadko osiąga stan pełnej manii. Wówczas pojawia się dziwaczny sposób wypowiadania, ozdobiony rymowaniem, żarcikami i nielogicznymi zestawieniami słów. Wiele osób w tym stanie śpiewa, tańczy lub wybucha śmiechem bez żadnej przyczyny, aby następnie na krótką chwilę popaść w przygnębienie. Zaburzenia koncentracji sprawiają, że chorzy zapominają o jedzeniu; mogą z tego powodu chudnąć i popaść w wyczerpanie. Na koniec pojawiają się urojenia dotyczące własnej wielkości lub silny gniew z powodu nieakceptacji przez otoczenie dziwacznych planów.





Faza depresyjna przypomina typową depresję, lecz w psychozie maniakalno-depresyjnej objawy są bardziej nasilone i narastają zazwyczaj stopniowo. Często zdarzają się zaburzenia snu i choć pacjent może się budzić rano, do reguły należy późne wstawanie. Maleje popęd płciowy, następuje zwolnienie mowy i ruchów, mnożą się wyimaginowane trudności. Z czasem wielu chorych nie znajduje w sobie siły, by stawić czoło światu i po prostu zamyka się we własnym pokoju. Częstość występowania Zespół maniakalno-depresyjny występuje rzadziej niż depresja. Często bywa schorzeniem rodzinnym, a szczególnie zagraża kobietom po porodzie lub w okresie menopauzy. Zagrożenia Aczkolwiek pacjenci mogą w fazie depresji grozić popełnieniem samobójstwa, na ogół nie starcza im do tego energii lub konsekwencji. Niebezpieczeństwo takie narasta w okresie wychodzenia ze stanu przygnębienia, gdy ponowny przypływ energii zderza się z trwającymi myślami samobójczymi. W fazie maniakalnej dziwaczne zachowanie może stać się przyczyną zerwania więzi towarzyskich i zawodowych, a fałszywa ocena sytuacji wiedzie nieraz do ruiny finansowej. Postępowanie W przypadku podejrzenia, że ktoś cierpi na epizod zespołu maniakalno-depresyjnego, należy dołożyć starań, by udał się on do lekarza. W razie potrzeby można poprosić o radę własnego lekarza rodzinnego. Gdy rodzi się podejrzenie, że zespół taki dotyczy własnej osoby, nie wolno zwlekać z wizytą u specjalisty, ponieważ chorobę najłatwiej udaje się wyleczyć we wczesnym stadium. Leczenie W łagodnych przypadkach chory otrzymuje leki i prowadzi leczenie w domu. W przypadkach cięższych, zwłaszcza gdy istnieje ryzyko samobójstwa lub zachowań nieracjonalnych, które mogą wyjść spod kontroli, konieczna jest na ogół hospitalizacja. Gdy leczenie szpitalne zaczyna przynosić rezultaty, zwykle dołącza się terapię zajęciową;, mającą przygotować pacjenta do powrotu do zwykłego życia. Jeśli w szpitalu znajdzie się z tej przyczyny ktoś z bliskich, lekarze udzielą rodzinie wskazówek, jak rozpoznać rozpoczynający się nowy atak choroby, a także w jaki sposób zredukować napięcia, którym poddany jest pacjent, co powinno osłabić ryzyko nawrotu. Po wyjściu ze szpitala wielu pacjentów cierpiących na zespół maniakalno-depresyjny musi nadal zażywać leki chroniące ich przed nawrotami. Znaczna liczba chorych powraca do pełnego zdrowia dzięki długotrwałemu leczenia solami litu. Środek ten zmienia biochemiczne warunki funkcjonowania mózgu, zmniejszając częstość i nasilenie ataków. Dawkowanie leku wymaga jednak stałej kontroli, leczenie litem wiąże się bowiem z koniecznością regularnego powtarzania badań laboratoryjnych i wizyt lekarskich, co ma ustrzec przed potencjalnym działaniem niepożądanym. Rokowania odległe U blisko 80% osób, które przebyły jeden epizod zespołu maniakalno-depresyjnego, należy się spodziewać kolejnych ataków, które mogą stopniowo przybierać na sile. Najczęściej jednak kolejne ataki rozdzielają długie okresy normalnego zachowania, a ponure perspektywy może często rozjaśnić długotrwałe stosowanie preparatów litu, zapobiegających nawrotom.

Masz rację, że nie mogę sobie nic wmawiać, dlatego na pewno najpierw pójdę do pani neurolog, ufam jej. A co do obiektywności tego, zapytam mojego chłopaka, czy dostrzega te rzeczy, które są wymienione w tekście, tak będzie najlepiej.

Teraz jak tak mówisz, czuję się, że wszystko sobie uroiłam, albo mi się przyśniło po prostu. Przerósł mnie dzisiejszy dzień i strasznie się nim wystraszyłam, opcją szpitala też, to dla mnie niedopuszczalne.. Tam napisano o trudności w rozpoznaniu fazy maniakalnej i tak faktycznie było, bo dostrzegłam ją później, zanim czytałam na ten temat. Najbardziej co mnie kieruje w te stronę to uczucia względem innych osób, ta silna faza depresyjna, do której potrzeba 'iskiereczki' i ..sen, mam z nim ogromne problemy.. i czasami mogę w ogóle nie spać, a czuje się super wyspana,super energiczna i w ogóle mało śpie. Nawet po lekach nasennych od pani neurolog spałam 3-4 godziny max budząc się parę razy.

nawet jeśli jest to zmienne? że w jednej prawie go nie ma, a w drugiej jest, czasem nawet za duża senność?

Nie wiem... widzę zachowania, które występują szeregowo i są przypisane jednemu stanówi, takie stany mam dwa, za każdym razem wszystko jest takie samo, tylko,że silniejsze, zaczyna się tak samo, tylko za każdym razem dostrzegam więcej,jednak nie potrafię tego powstrzymać.. Porozmawiam na ten temat z chłopakiem, on spojrzy na to bardziej obiektywnie, na pewno..a on jest podczas przerażony. Często tam ,wtedy narzekał,że nielogicznie sie wyrażam, i coś tam

Nie mam tendencji do wmawiania sobie chorób, do wszystkiego podeszłam sceptycznie, choć nie ukrywam, że Azniee szybko przekonała mnie do próby tężyczkowej, ale nie pomyliła się. Przez hashimoto, obserwację tu i tężyczkę staram się siebie obserwować i psychicznie, ale staram sie to 'cedzić', bo już nie raz miałam skutki uboczne po jakichś lekach na prolaktyne i innych cudach, które kazała brać mi endokrynolog. Tak czy owak czeka mnie wizyta u pani neurolog i najchętniej poszłabym już teraz, a nie czekała tyle czasu...

Z psychiatrą to wiem, że dowali leków i nie będzie chciał słuchać. Nie wiem jakie Ty masz jazdy Azniee,bo się w sumie nie znamy, a od naszej ostatniej rozmowy bardzo dużo się zmieniło, d3 w tym momencie miałam 4-5000jonów i dopiero zaczynam, może lepiej to przyjmę, zobaczę w sobotę. Lek do zmiany jest na pewno, ale nie wydaje mi się, by to było tylko nim wywołane, jedyne się nasiliło.. Odezwę się, co powie neurolog, ale muszę odetchnąć do tego wtorku, i przez chwilę nie będę wpadała, bo straszną mam już niechęć do tego tematu, chcę zapomnieć

Ale u nas te problemy wynikają z choroby somatycznej, nie psychicznej...

azniee: Ale u nas te problemy wynikają z choroby somatycznej, nie psychicznej...

Dokładnie, ale w dużym stopniu wpływa na psychikę i może doprowadzić do do poważnych konsekwencji....

MsFuggy, przepraszam, że się wtrącę, ale chyba nie powinno być tak, że gwarantem Twego dobrego samopoczucia jest chłopak. Dobrze, że czujesz się lepiej, ale warto chyba poszukać pomocy tak, byś miała sama siłę.

Azniee jak zapytałam kiedyś neurolog, jak z tężyczką i ćwiczeniami, to powiedziała 'bez przesady'. Z moim ojcem ciągle rozmawia o sportowcu jakimś fanatyku,który bierze cały czas ogromne dawki, bo właśnie ćwiczy. No, ale na mnie sport wpływał tragicznie. Ale stopniowo to myślę, że może przejść, bo przecież jednak w ciągu dnia człowiek się męczy.. a mówię, nie zaczynam od biegu, tylko od takiego marszu, ale to od jutra, żeby się badanie nie zafałszowało jakoś;p

brombap, oczywiście, ale każdy wie, że gdy ma taką osobę u boku będzie ŁATWIEJ. Mogę sobie pozwolić na zaufanie u niego, ale nie chcę go znowu zbytnio obciążać, wbrew pozorom, pomagamy sobie wzajemnie i tak było zawsze. Wiem, że jak chłopak odejdzie to zostanę w dupie, ale cicho nie dopuszczam tego do myśli, by sobie nie zaszkodzić. Skoro on może mi pomóc i będzie to pomoc skuteczna, bez działań niepożądanych i tabletek, to czemu nie? Bardzo dużo mu zawdzięczam i jednak partner od tego (tak myślę) jest. A jego poprosiłam, by mnie w razie potrzeby temperował, a tak jak powiedziałam na końcu, mam nadzieję sama wziąć się w garść :)

MsFuggy a czemu się tak wzbraniasz przed.terapią? Przecież "leczenie" wcale nie musi oznaczać.zażywania leków i każdy rozsądny lekarz psychiatra to.zrozumie (wystawiając skierowanie na psychoterapię)
No i rozwiązując swoje problemy/ wątpliwości na terapii odbarczyłabyś właśnie swojego chłopaka, bo jednak rozwiązywnie wielu takich hmmm problemów z własną psychiką w związku prędzej czy później działa na niego niszcząco, szczególnie jak już zaczyna się samodzielne, dorosłe życie razem :)

Cześć dziewczyny.
Ja miałam wczoraj ciężki wieczórdziewczynki były u taty mój m pojechał na wieś,a ja byłam sama,złapał mnie jakiś dziwny atak tak słabo mi było zasłabłam i wezwałam pogotowie,całe szczęście wszystko dobrze,puls 93 w spoczynku ale to chyba stres,ciśnienie wręcz idealne 110/70,lekarz powiedział że mam za dużo stresu i że takie objawy może dawać ten mój guz tarczycyKiedy to się skończy to ja nie wiem,Jedno jest pewne jestem taka zmęczona tym wszystkim....

MsFuggy: wtamina D z 14,85 w trzy mies. skoczyła do 41,97!! Łii

No jacież pier...a moja w pół roku z 30 na 38... No ale super, bardzo się cieszę Już blisko do celu, ekstra Ty brałaś devikap? Bo mi dopiero teraz przepisała.

Dziewczyny, przepraszam, ze sie wtrace ale jest cos...nie wiem ziolowego co mozna brac na nerwice lekowa podczas kaemienia piersia? Chyba mnie niestety ten problem zaczal dotyczyc. Juz w pierwszej ciazy sie to zaczelo. Mylam np glowe pod prysznicem i balam sie otworzyc oczy, bo wydawalo mi sie, ze za drzwiami stoi morderca! Kurde, teraz jak o tym pomysle to brrrr...najbardziej to sie boje o dzieci. Wiem, ze kazda matka trosk sie o dzieci, ale nie chcialabym by moje troski przyslanialy radosci dnia cidziennego, a tak niestety dzieje sie. Nic mnie nie cieszy, martwie sie na zapas. Slydze o wypadku samochodowym i juz boje sie o dzieci...itd. chyba bez leczenia sie nie obejdzie niestety, bi sama nie umiem sobie pomoc...kurka, moze i jest to troche z przemeczenia (od 2 miesjecy jestem sama z dwojka maluchow), ale to chyba tez ta cala nerwica lekowa...ehhh

Hanny: Dziewczyny, przepraszam, ze sie wtrace ale jest cos...nie wiem ziolowego co mozna brac na nerwice lekowa podczas kaemienia piersia? Chyba mnie niestety ten problem zaczal dotyczyc. Juz w pierwszej ciazy sie to zaczelo. Mylam np glowe pod prysznicem i balam sie otworzyc oczy, bo wydawalo mi sie, ze za drzwiami stoi morderca! Kurde, teraz jak o tym pomysle to brrrr...najbardziej to sie boje o dzieci. Wiem, ze kazda matka trosk sie o dzieci, ale nie chcialabym by moje troski przyslanialy radosci dnia cidziennego, a tak niestety dzieje sie. Nic mnie nie cieszy, martwie sie na zapas. Slydze o wypadku samochodowym i juz boje sie o dzieci...itd. chyba bez leczenia sie nie obejdzie niestety, bi sama nie umiem sobie pomoc...kurka, moze i jest to troche z przemeczenia (od 2 miesjecy jestem sama z dwojka maluchow), ale to chyba tez ta cala nerwica lekowa...ehhh

Powinnaś się skonsultować z psychiatrą, ponieważ większość leków zabroniona przy karmieniu piersią...Myślę, że psychiatra skieruję do psychologa i można obejść się bez farmakologii. psycholog wyłapie gdzie jest problem....A na wizyte idź śmiało z dzieckiem Lepiej to ksonsultować.

Hanny: Taaa, z dwojka dzieci;) juz to widze. Z czego jeden torpeda jakich malo. Jeszcze lata, a wstal przed 7! Przy nim nie da sie nawet porozmawiac. Czyli chyba musze poczekac i tylko meliska zostaje.

To może zostaw dzieci z przyjaciółką?koleżanką? no nie wiem....dla chcącego nic trudnego

eh ja też mam przewrażliwienie,że ktoś mnie zgwałci, więc unikam sytuacji, no ale sory, jak mnie pan, o 12:30 w centrum warszawy z nożem przywitał, no to nic dziwnego,ale nie robię tego jakoś chorobliwie, tylko mam uraz, bo wtedy mi się po prostu udało,a następnym razem mogę nie mieć tyle szczęścia, ale po prostu bardziej uważam,nic więcej

Ewasmerf: a nogi sie boje wyciagnac, ze mnie ktos zlapie

też się boję, ale dlatego, że kot lubi mnie wtedy drapnąć hahah więc zagrożenie realne

A takich "schiz", że ktoś mnie napadnie itp. w sumie nigdy nie miałam a nerwicę lękową mam

Hanny ponoć kiedyś można było przy kp brać persen, ale odkąd pojawił się neopersen ze zmienionym składem już nie wolno...

a co do antydepresantów itp. to wiem, że ponoć niektóre można przy kp (przynajmniej moja psychiatra tak mówiła), ale szczerze to ja bym się nie zdecydowała na łykanie i karmienie - tzn. jakby mój stan był na tyle zły, że musiałabym brać leki to chyba wolałabym odstawić dziecko...no ale to tylko moje zdanie na podstawie doświadczeń licznych skutków ubocznych w licznych lekach, bo medycyna mówi co innego

Quelle: Nigdy nie kojarzylam tego z nerwica lekowa i nie wiem czy to wogole mozna pod to podpiac.

Niestety to nie jest normalne dziewczyny. Wygląda to na nerwicę.
Hanny, jeśli będziesz potrzebowała pomocy, daj znać. Nie wiem, może będę mogła w czymś pomóc... może się przydam. Ja niestety podczas kp nie mogę brać nic. Stąd psychoterapia pełną parą plus trening uwagi z tym samym terapeutą (2 godziny w każdy czwartek). Jeśli będziesz chciała dam Ci namiary na moją psychoterapeutkę :) Przyjmuje prywatnie ale jest super. Jej mąż przyjmuje w tym samym miejscu i jest psychiatrą. On uratował mi życie w 2011r. :)

katka_81: Jej mąż przyjmuje w tym samym miejscu i jest psychiatrą.

To już się domyślam o kogo chodzi;) Jej mąż jest ekstra. Do niego na pewno wybiorę się, jak przestanę karmić, ale ona sama mi nie podeszła. Byłam u niej kilka razy jeszcze w ciąży ze Starszakiem. No niestety, ale miałam wrażenie, że mówi to, co ja doskonale wiem, tylko jak odpędzić to, że wiem, a głowa podpowiada co innego...no nie wiem jak to wytłumaczyć, ale dzięki katka bardzo:)

co do karmienia piersią, może relamax b6 forte? to ma melisę,magnez i b6 i mimo prymitywnego składu podobno pomaga. ja go teraz dostałam, żeby brać doraźnie, może pomoże, powiem za jakiś czas:)

Hanny, ja tez, biore ok.1300mg magnezu,ale skoro lekarka polecila to moze jest drugie dno z ta melisa...nie wiem,powiem czy dziala