Ja tam rozumiem podejście "cieszę się że nie krzyczałam", bo ja się też cieszę Nie chciałabym witać córki wrzeszcząc, histeryzując i płacząc. Może to kwestia jakichś zahamowań, wyobrażeń, nie wiem...A krzyczeć nie miałabym siły, nawet był moment, że mówić nie dawałam rady.
Ale to piszę w odniesieniu do siebie, bo nic mi do tego jak ktoś inny przeżywa swój poród i nie mam cienia krytyki dla cudzych wrzasków :P Czas porodu chyba nie ma tu znaczenia, bo mój trwał 9h. A na co dzień też jestem z tych głośnych

A jeszcze przed moim porodem przyjechała do pracy dziewczyna krótko po i opowiadała jak zwyzywała męża na porodówce. I to dopiero było dla mnie przerażające, że mi się też coś takiego przytrafi

Dwie godziny przed tym jak ja urodziłam, obok w sali była jedna taka co się darła przeokropnie i potem trochę z niej łacha ciągnęli
Tylko, że to bardziej nie dlatego że krzyczała ale co krzyczała.
Bo to było coś w stylu "Jezuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuus Mariaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa wyciągnijcie ją ze mnie !!!!!!!!!!!!!!" "No kur.....................................aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa weźcie to dziecko ja pierd.................................................ę!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" etc.
W sensie te jej wrzaski takie trochę były śmiechowe
Dodatkowo piszczała nieprawdopodobnie i uciekała położnym z fotela i generalnie uciekała cały czas

Ulcia siostro !

A ja się darłam ,ze chcę umrzeć podobno powiedziałam też mamie przez telefon ,że chce umrzeć.

Monia502: jakby trzeba było cc, to cięłabym...

Sama ?
No paczcie ją

Ja po wszystkim byłam mega zaskoczona, że to już i że było tak spoko.
Spodziewałam się dużooo większego bólu, dużo większej ilości krwi oraz w ogóle, dużo gorszego wszystkiego.
A tu pyk pyk i dziecko na brzuchu.
Okresy miewałam swego czasu bardziej bolesne

TEORKA: Sama ?
No paczcie ją

W akcie desperacji??? Kto wie sesesesesese...

TEORKA: Spodziewałam się dużooo większego bólu, dużo większej ilości krwi oraz w ogóle, dużo gorszego wszystkiego.

Myślę, że gdyby nie oksytocyna, to też bolałby mnie dużo mniej... Do momentu jej podania nawet znośnie było, bo miałam przerwy między skurczami. Niestety szyjka uznała, że 3 cm do porodu wystarczy i ni cholery więcej się nie rozwierała... Oksy tak rozkręciła skurcze, że między jednym, a drugim nawet sekundy nie było... Ale też szyjka się poddała i akcja ruszyła błyskawicznie...

azniee: Nie chciałabym witać córki wrzeszcząc, histeryzując i płacząc. Może to kwestia jakichś zahamowań, wyobrażeń, nie wiem...

Azniee, ale krzyk do pomocy przy skurczu a histeria to kompletnie różne rzeczy ;) No ale fakt, może to o zahamowania chodzi. Ja się rozluźniłam jak położna mówiła, że mamy słuchać siebie, natury i jeśli krzyk pomaga - krzyczeć, bo to działa dobrze w trakcie porodu na organizm. Ale wiadomo, nie każdy potrafi

Haha, teraz pierworódki jak to poczytają to wpadną w panikę i nie będą chciały rodzić ;)))

igni: ja poduszka na glebe, padłam na kolana, postekalam, jak skurcz przeszedł wstalam, otrzepałam kolana, wzięłam poduszke pod pache i poszłam dalej

azniee: jakichś zahamowań, wyobrażeń, nie wiem..

żadne z wymienionych :P...

Po prostu każdy ma inny próg bólu, każdy inaczej reaguje na ból, każdy poród jest inny, każdy poród inaczej boli... itp, itd....

Ja jestem osoba dość nieśmiała, cichą raczej i zakładałam sobie, że drzeć się nie będę, bo nie lubię w okół siebie szumu, sensacji... Akurat to czy chcę przywitać dziecko krzykiem czy nie nawet mnie nie obeszło, bo taki maluch specjalnie się tym i tak nie zainteresuje i nie zapamieta :P To tak jakbym sobie założyła, "aaa nie zrobię kupy podczas partych, bo niemiło tak przywitać synka"... No nie zapanujesz czasami i koniec... Gdybym umiała się drzeć, to gwarantuję, że bym się darła, pomimo, że tego nie planowałam. Ból był silniejszy i w momencie gdy skupiałam się na dźwiękach własnej osoby, a nie na odczuciach było mi lżej znieść ból... Każdy krzyczy i stęka w innym celu jak widzę hihihihihih

Nie krzyczałam, ale to też nie dlatego, że byłam dzielna, bo nie chciałam "spłoszyć" dziecka... Po prostu nie potrafię wydobyć z siebie wrzasku...

A ja nie krzyczałam chyba dlatego, ze ten poród trwał tak długo, był problemami, mała nie chciała wyjść i jak po prostu wszystkie siły wkładałam w wyciśniecie gadziny, i czułam, że gdybym tę energię puściła góra a nie dołem to bym jej nie wyparła. Ale i tak byłam przekonana, ze ryczałam jak rozjuszona lwica ;-)

mnie położne w SR uczyły, że owszem można wydawać dźwięki, ale żeby nie krzyczeć. A to dlatego, że w trakcie krzyku wydziela się niepotrzebnie energia, która mogłaby być wykorzystana do parcia. Zawsze powtarzały, że krzyk nikomu nie pomaga i żeby to zainwestować w parcie. Leżąc na sali po cc słyszałam krzyki dziewczyn i aż mnie ciary przechodziły po plecach, bo te dźwięki były wręcz nieludzkie...nigdy czegoś takiego nie słyszałam na żywo, to brzmiało jak krzyk opętanych podczas egzorcyzmów- serio! Gdybym rodziła SN- możliwe, że sama bym krzyczała, dlatego uważam, że nie mam prawa nikogo oceniać. A położne zapewne mówiły to też dlatego, że w nocy im to przeszkadza. Sama pamiętam jedną, której nie odpowiadał płacz mojego dziecka w nocy. Była strasznie wredna i przyszła stwierdzając po chamsku "co nie potrafi się Pani zająć swoim dzieckiem"? Więc zapewne w stosunku do krzyczących miała podobne podejście.

rybcia82: myślę że ten ból dotyczy mnie i nie muszę wszystkim dokoła go okazywać,

Ja mam dokładnie takie samo podejście... Niestety podczas porodu moje podejście przestało się liczyć, Nie szło się powstrzymać... To, że nie krzyczałam, to tak jak wspomniałam - brak odpowiednich możliwości w gardle :P...

Chociaż po porodzie wszystkich przepraszałam za "koncert", gdyż myślałam, że na 100% cała Bydgoszcz usłyszała, że rodzę ;).

subiektywna7: A to dlatego, że w trakcie krzyku wydziela się niepotrzebnie energia

To chyba też nie u każdego... Mnie bardziej męczył i pozbawiał energii ból niż to, że jak na moje zdolności sobie pokrzyczałam :P... Wręcz wyzwalało to we mnie oszczędność sił.

subiektywna7: "co nie potrafi się Pani zająć swoim dzieckiem"?

A to ja lepiej jednak trafiłam, bo mój wrzaskun pobudził cały szpital w nocy, a jednak położne dośc przyjemne były. Bez żadnych uwag czy pretensji. Zaglądały, aby sprawdzić co się dzieje, ale raczej z humorem traktowały sprawę mówiąc "No już wszyscy wiedzą, że się urodziłeś. Już nie musisz tego ogłaszać" :P...

_Fragile_: "i co sie tak drze?"

Jak moja mama rodziła, to padały teksty (do koleżanki obok), "czego się drzesz? Trzeba było nóg nie rozkładać"... Albo "Masz co chciałaś"...

Monia, kiedys to bylo norma niestety... I podobno nadal w wielu miejscach tak jest...

_Fragile_: Monia, kiedys to bylo norma niestety... I podobno nadal w wielu miejscach tak jest..

Niestety to prawda... Ciekawe czy te baby co tak uciszaja rodzące miały porody bezbolesne i nawet nie pisnęły...

Ja też nie krzyczalam, ale za to mruczalam haha jak kot, jak skurcz przychodził to mruczalam/jeczalam dokładnie według nasilenia skurczu :))) Przy 6 cm dostałam zoo i juz było pięknie i spokojnie.

iris30: Boszsz....... teraz to mnie przestraszyłyście na dzień dobry..... będę nogi zaciskać aby nie rodzić

- nie boj zaby, tego nie da sie zatrzymac hi hi, i jak widzisz, niektore maja po 2-3 dzieci, wiec da sie to przezyc i ma sie ochote na wiecej :)

Zmienię temat. Mam GBS i jestem załamana ; ( Nic mi teraz na to nie dadzą. Boję się strasznie.

Aga nie ma na to nic co by mogli dac ciężarnej?

Q-cze ale do tego czasu to zagraza płodowi i min może spowodować przedwczesny porod

Cytrynko, ja tez miałam GBS i dziecię zdrowe. Jak zacznie sie poród dostaniesz antybiotyk i tak mniej więcej co 4 h powtórka. Nic sie nie bój. Ważne ze wiesz, ze go masz i lekarze maja to odnotowane. Problem jest jak o tym nie wiadomo i przekazuje sie to podczas porodu dziecku. Dlatego teraz jest w tym kierunku profilaktyka. Tez rodziłam w Wałbrzychu, na Paderewskiego. Trafilam na cudowna położna.

dziewczyny a przy tym antybiotyku można normalnie karmić piersią?

No to ja krzyknęłam tylko na ostatnim skurczu przed partymi, a tak to nawet nie jęczałam...byłam cicho i nie dlatego, że mi ktoś tak kazał, bo akurat miałabym to w dalekim poważaniu tylko...ja nie pamiętam, żeby mnie poród bolał jakoś szczególnie mocno. Serio...najlepsze jest to, że mam niski próg bólu i przed porodem śmiałam się, że wszyscy mnie w moim małym mieście będą słyszeć

Ja zazwyczaj ból traktuję jak chwilową niedogodność,dentysty się nie boję, ortodontkę swoją bardzo lubiłam, chirurga szczękowego też. Miałam do tej pory 3 operacje i kilka razy połamane kości :) i niczego nie wspominam jakoś bardzo źle... oprócz HSG w Matce Polce... to nie było przyjemne... choć przyznam szczerze, że obecnie, przy zastrzykach z heparyny, to już mnie szlag jasny trafia. Mam już tyle zrostów na udach, że bez przerwy muszę się wkłuwać ponownie i myślę o każdym kolejnym zastrzyku z niechęcią. Boję się po prostu, że nie starczy mi już cierpliwości na kolejny mega ból. Wiecie czasem miarka się przebiera ale gdy myślę o tym, że Młoda się do mnie uśmiechnie i wyciągnie rączki, to jestem w stanie dać się pociąć na żywca za tą chwilę i jeszcze za ból podziękować

Ja nie krzyczałam bo mi akurat krzyk nigdy nie pomagał w przeżywaniu bólu. Za to stękałam, jęczałam, wiłam się po łóżku, warczałam na męża, pokłóciłam się z nim pięć razy ;) O drugiej ciąży i drugim porodzie mówiłam już następnego dnia i wszyscy się śmiali, że widocznie mało mnie bolało. Rodziłam ze znieczuleniem, dostałam je przy 3 palcach do których też doszłam dość szybko, jak by było bez znieczulenia to nie wiem. Może bym wrzeszczała na cały szpital.
Ale jak wcześniej leżałam na porodowym z przedwczesnym porodem zagrażającym przez ponad tydzień, to się nasłuchałam tych krzyków... Ale zawsze to super brzmiało, jak rodząca krzyczała na partych a położna razem z nią równie głośno. Trochę tak jakby położna tym swoim mocnym dopingiem "przyj mocno, jeszcze! itd." chciała zwrócić rodzącej całą moc, jaką ona w swoim krzyku z siebie wyrzuciła.
Ale podobnie jak Jaheira pamiętam tylko sam fakt bólu i że bolało bardzo.

iris, nie bój się. dasz radę. Tak jak wszystkie tu dałyśmy. Ja mogę na odwrócenie tematu napisać, że oprócz bólu pamiętam też równie wiele innych rzeczy. O, na przykład najbardziej wzruszający moment, kiedy lekarka zapytała się, czy chcę dotknąć główki. Dotknęłam i w tym momencie, kiedy poczułam ten ciepłą małą włochatą głowinkę pod dłonią, zapomniałam że cokolwiek mnie boli. Prawie się popłakałam i parłam już z większą siłą. Bo wtedy dotarło do mnie, pomimo tego wielkiego bólu, co się naprawdę ze mną dzieje. Tak więc nie martw się, iris, bo w porodzie doświadczysz nie tylko bólu ale i innych cudownych rzeczy.

Libra - to chyba jeszcze zagrozenie życia dziecka

Oj tak, pieknie Isia piszesz, przeciez porod to nie tylko bol, ale i cudne wspomnienia. Ten lepek, o ktorym mowisz, taki zamszowy, mokry. Ja jeszcze mam z kolei wspomnienia takiego totalnego rozanielenia w przerwach miedzy skurczami, czemu wszem i wobec dawalam wyraz. Poczucia ogromu milosci do mojego meza, podczas gdy dzielnie asystowal poloznej. I ten czas, czas zupelnie inaczej biegnie podczas porodu. Godzina wydawala sie minutami, minuty sekundami. I ten kryzys 7-8 cm tez nie musi byc wcale negatywny, ja wtedy mialam jazdy, ze czulam sie czescia swiata, ze ze mna rodza w tym samym momencie setki kobiet, one tez krzycza i to nas jakos metafizycznie laczy...
Takze Iris, porod jest jednym, jedynym przezyciem, ktorego tak do konca nie da sie opisac slowami, jest bolesny, jest piekny. Tak jak mowie, ja bym z checia przezyla to jeszcze raz czy dwa ;)