Tak się składa że życie zdecydowało za nas. Ja planowałam 4 ale za jakiś rok. Ale wyszło jak wyszło. I teraz już wyszłam z pierwszego szoku. I zaczynam się powoli cieszyć. Jeszcze tylko jakoś szefowej muszę to powiedzieć, ale pod koniec listopada panuje dopiero to zrobić bo u nas mają być premie więc nie chce żeby miało to wpływ na wysokość. A już dwie koleżanki są na L4 właśnie bo są w ciąży. Teraz tylko myślę czy iść na l4 czy popracować. Sama nie wiem

Jak mi ostatnio chłop powiedział ze jak mały tylko trochę podrośnie to mykniemy kolejne (moje byłoby 4 jego 3) to stwierdziłam że chyba go powaliło kompletnie i sie leczyc powinien bo przecież ja Piotrusia miesiąc przed 40 urodze. Ale gdzies tam racje macie ze często los decyduje wiec nie ma co sie zarzekac, ja bym juz jednak więcej nie chciała bo i do pracy tęsknie a i środków finansowych az takich nie mamy.

A zdradzicie w jakim wieku w ogóle jesteście? Anecia to pewnie ma rocznik w nicku ale pozostałe jeśli nie macie z tym problemu to napiszcie. Ja jestsem’79

87 rocznik :)

Marysiu ja teraz się kapnęłam, że jesteś mamą trojaczków ;) wyobrażam sobie ile to pracy przy trójce w jednakowym wieku, ja mam bardzo dużo przy trójce w różnym wieku, ale są małe różnice i jest ciężko. No ja tez mówię sobie, byle jedno. Pierwsza wizyta 13 listopada :) moment prawdy :)
U mojej córki w grupie przedszkolnej jest rodzina, która miała 2 córeczki, potem trzecia ciąża okazała się trojacza ( 3 synów) i teraz niedawno dowiedziałam się, że 6 dzieciątko przyszło na świat :) 4 syn ;p Tez bardzo małe różnice wieku, bo najstarsza ma 7 lat, potem 5 lat, następnie trojaczki 2 letnie i teraz niedawno szóste się urodziło.

U mnie różnica w takim razie kosmiczna, jak sie mały urodzi to córka będzie miała 17 a syn 12; ex maz o trzecim dziecku nie chciał nawet slyszec a ja, jedynaczka, zawsze marzyłam o trójce. No ale nowy partner, nowe zycie razem to i ma dziecko decyZja przyszła :)

PS. Ten mój to sobie mawetnzartowal ze ja w jednym roku to matka i babcia zostać mogę ale przyjaciółka pociesza ze Piotruś będzie świetnym środkiem antykoncepcyjnym, teraz młoda widzi przytulanie porcelany a potem płaczące i fajdajace małe

Dziewczyny a jaka antykoncepcja u Was zawiodla?
U mojej kolezanki guma pękła zaraz po okresie. I beda blizniaki.
Ja cale zycie przerywany ale wiadomo ze to nie antykoncepcja... no ale nigdy w ciazy z takiego sexu nie mialam. Mam znajoma co brala anty a zaciazyla.
Mam kolezanke ktora nie chce trzeciego ale wspolzyje "do konca " zaraz po okresie i przed. Niby okres plodny omija ale dla mnie pelny stosunek bardziej ryzykowny niz przerywany.
Sali a Ty karmisz??? U nas roczek i kp a okresu jak ze starszakami nie ma i nie ma

U mnie zawiodly plastry, ale podejrzewam, ze dlatego ze bylam po operacji i organizm byl oslabiony.
Ale coz tak mialo byc.

No dziewczyny. Wasz maly wielki cud

Co do miesiączki to po pierwszej i drugiej przy karmieniu piersią dostałam już po 5 miesiącach więc bardzo możliwe że i teraz tak będzie chociaż pewnie nie jest to na sto % może być różnie ale cieszylabym się na chociaż pół roku :-)

Treść doklejona: 03.11.18 21:43
Bonimka i tak jak jakiś czas temu pisaliśmy ja też głównie stosowania przerywany ale wiadomo to zad a antykoncepcja i dobrze do czasu (chociaż akurat z tego nigdy jeszcze nie zaszłam w ciążę) teraz jednak po porodzie chce być spokojniejsza i myślę o dłuższej antykoncepcji i jedyna chyba możliwość to spiralka ale wszystko do przemyślenia. Będę musiała z lekarzem już później porozmawiać

Salinos twoj nick do dzis pamietam :) ale sie ciesze!! U mnie 3ciaza byla zaskoczeniem to wiecie, ta byla planowana :) wyszlo jak calkowicie odpuscilam po 5msc. Dziewczyny ciesze sie ogromnie mimo ze od poczatku przeciwnosci, ale jestem dobrej myśli, bo wiem ze wszystko siedzi w glowie... Po stracie Majki mysle o zyciu inaczej, boje sie powtorki, ale przy ciazy pojedynczej raczej mi to nie grozne, jestem szczesliwa, nie jest latwo i latwno nie bedzie ale ciesze sie ze los dal mi mozliwosc. To moja ostatnia ciaza :) a rocznik jestem 90' :).

Bonim - kolezanka nie powazna jest z tym współżyciem, u mnie owulacja wystapila pozniej :) bo ciaza mlodsza o ok 1tyg na usg jak z @.

no tak ;) pod warunkiem ze prowadzi sie te obserwacje :)
ja nie prowadzilam teraz :)

prawie nic nie mam w tym sklepiku :P podesle poznej :P

szyje szyje, teraz zwolnilam, bo przeplacilam zdrowiem, mialam problem z woreczkiem przez byle jakie jedzenie, siedzialam dzien i noc i szylam jak potluczona :)

czas się zawsze znajdzie ;) tylko trzeba sie zorganizować ostatnio z tym słabiej :)

Daisy, zależy jakie się dziecko trafi ;) Z drugim powinno być łatwiej bo już dużo wiesz, masz praktykę i doświadczenie. I u mnie tak było. Ale byla tez druga strona medalu - starszak kochał mleko i mogl wisieć na piesi i pić pić i pic. Młodsza jadła znacznie mniej, musiałam mocno pilnować aby laktacja miała jakiś konkretny poziom. No i mloda gryzie. Starszego uwielbiałam karmić a młodej nie lubię bo namiętnie mnie gryzla.
Co do uczuleń. U mnie w pierwszej ciąży pojawiły się pierwsze w życiu zmiany atopowe (wcześniej alergia wziewna) a w drugiej ciąży pierwszy raz w życiu alergia na leki i alergia pokarmowa. I te dwie niestety pozostały po ciąży. Pokarmowa się jeszcze nasilila. Także tak.

Dziewczyny, olbrzymie gratulacje! I mega podziw z mojej strony!
I powiedzcie, bo pisałyście o "dochodzeniu do siebie", "oswajaniu" z myślą.
Bo ja już porzuciłam myśli o trzeciej ciąży.
Ale dwa razy, kiedy była niepewna sytuacja i okres się spóźniał, byłam w takim przerażeniu, takiej panice, że teraz aż mi wstyd za myśli jakie mnie nachodziły.
Jedna z łagodniejszych to obwinianie się o całkowity brak odpowiedzialności z mojej strony, za egoizm i niemyślenie o reszcie rodziny. I chociaż marzyłam o trójce, to pojawiał się taki mega wyrzut suienia, tak tragiczne wizje, że strach. po tym wnoszę, ze moja psychika by tego nie udźwignęła...
Fakt, że oba razy zdarzyły się w "kluczowych" momentach- kiedy wróciłam do pracy po macierzyńskim z Wojtkiem i kiedy zmieniłam pracę na nową, z rocznym okresem próbnym, a potencjalny tp wypadał pod koniec umowy... Okazuje się, ze wizja utraty pracy w koncepcji trzeciego dziecka, ciasnego mieszkania i hipoteki na karku była ponad moje siły.
I naprawdę czułam się okropną matką po tych dniach oczekiwania... Na spokojnie to nie mogę siebie zrozumieć, ale na gorąco była tragedia...

wiecie co a u mnie było inaczej, mimo że temat ciąży mieliśmy obgadany w te i we wte, mimo że świadomie wykorzystaliśmy płodny to po pierwszej radości że udało się za pierwszym razem i że super fajnie, że będziemy mieli wspólne dziecko przyszło wahanie i przemyślenia, jak to będzie, jak sobie poradzimy, czy nie jestem za stara, że przecież taka olbrzymia różnica wieku między dziećmi i czy dziecko będzie zdrowe (tu mój partner się nasłuchał "uczynnych"), a na koniec boooosh jak my to mamie powiemy
spokój i taka radość niczym niezmącona przyszły po prenatalnym z 12tc

U mnie z każdą ciążą było takie '' kurcze co teraz'' :) rozne mysli chodzą po glowie... jak zrobilam test w 3 ciazy z Hanią gdzie to bylo zupelnie zaskoczenie dla Nas to chodzlam po domu mowilam ciagle 'o boze o boze o boze ' :) potem lekarz kazal sie nie cieszyc zbyt wczesnie, bo okazalo sie ze sa blizniaki ... a jak juz pozwolil sie cieszyc to banka prysla...

MrsHyde: w małych miastach na ścianie wschodniej o których mówi się katoland to raczej nie jest popularne działanie i nawet się zastanawiałam co ona swoim koleżankom i rodzinie powie

Ja pochodzę z Podkarpacia - moi rodzice do dziś tam mieszkają. Moja mama wciąż zlewa moje dzieci - a jej jedyne wnuki... Niektórzy są niereformowalni.

dla mnie wiecej niz dwójka dzieci jest poza wyobrazeniami, absolutnie to bylaby dla mnie tragedia. Dopiero gdy wrociłam do pracy po drugim macierzynskim to zaczęłam odżywać, czerpię mega satysfakcję z wyników w pracy, sukcesów, kontaktów z ludźmi, a gdy "siedziałam w domu" to wiadomo: pieluchy, karmienie, obiadki, spacerki... kocham córki ponad wszystko, ale czułam się z każdym dniem coraz gorzej, dziadziałam z każdym tygodniem i czułam, że życie płynie gdzieś obok a ja wiecznie z wózkiem, przy garach i praniu... dlatego szczerze podziwiam "wielo-matki", którym taki stan rzeczy wystarcza do czucia się spełnionym.

Ja może i urodzę 4 dziecko ale nie siedzę w domu i siedzieć jak narazie nie zamierzam, pracuje rozwijam się i robię to co lubię i rodzenie dzieci wcale mi w tym nie przeszkadza. Może i jest trudniej ale niczego nie żałuję. Nie czuje się uwiązana w domu. Jak jestem w pracy dzieci chodzą do przedszkola i żłobka, a popołudnia są tylko dla nas.

Elyanna ja myślę, że wiele zależy od tego jakie mamy doświadczenia z macierzyństwem. Patrzę, że ostatnio co raz częściej pojawiają się w necie teksty o tym, że macierzyństwo ogranicza itp, ja się jednak z tym zupełnie nie zgadzam. No chyba, że to przypadek, że kobieta zafiksowuje się tylko i wyłącznie na dzieciach ale wtedy to już jest ekhm jednostka chorobowa tzw PZM :P pieluszkowe zapalenie mózgu :P

Ze swojego doświadczenia powiem tylko że z córką wracałam do pracy jak miała 4,5miesiąca (macierzyński tylko 16tyg był). Z synem, wcześniakiem operowanym w 1 dobie życia ze względu na wadę wrodzoną, byłam w domu 2lata (macierzyński był wtedy 6miesięczny a potem wychowawczy m.in ze wzgl na problemy zdrowotne małego). Ostatnie pół roku wychowawczego było dla mnie bardzo trudne. CHciałam do pracy wracać ale to głównie dlatego, że kocham to co robię (jestem nauczycielką) i zwyczajnie mi brakowało moich dzieciaków i tablicy.
Jednak jak minęło trochę czasu a przede wszystkim przeszedł mi strach że kolejna ciąża może być z problemami i wyszłam z traumy poporodowej to myśl o kolejnym dziecku wracała jak bumerang. To co, że mam pracę którą kocham, to co że gdzieś tam się realizowałam i ścieżka kariery się fajnie klarowała, tylko to kolejne dziecko też było w jakimś stopniu zrealizowaniem siebie. Teraz od początku jestem na L4 i wiesz co? mimo, że tęsknię za moimi uczniami, że wpadam a to do szkoły a to do drugiej firmy spotkać się ze współpracownikami to nei zamieniłabym tego za nic w świecie na to co przede mną. Jak mam za dużo czasu to udzielam się na forach nauczycielskich gdzie doradzam początkującym nauczycielom czy tworzę swoje materiały dydaktyczne na zaś lub zwyczajnie cieszę się chwilą. To czy zamkniemy się w domu zależy tylko i wyłącznie od nas samych

Kurczę dziewczyny a ja mam cały czas jedynaka w dodatku autystyk niestety .CiĘŻko mi podjĄć decyzję o drugim dziecku , choc nie powiem bardzo bym chciała ,ale zawsze jest jakieś ALE.

Anula85: CiĘŻko mi podjĄć decyzję o drugim dziecku , choc nie powiem bardzo bym chciała ,ale zawsze jest jakieś ALE.

przy zdrowych dzieciakach też często pojawia się ALE, a bo to nie ten moment w pracy a bo kasa a bo dom by człowiek kupił czy wyremontował; czasami zwyczajnie strach przesłania te właściwe momenty i w sumie się nie dziwię że przy chorobach bywa ciężko z decyzjami (ja też długo miałam traumę po K) tyle że tak naprawdę często zaczynamy chcieć jak już jest za późno lub życie nam płata figla i jak chcemy to nie możemy.
A mąż/partner jakie ma podejście do tematu?

U mnie jak narazie zawroty głowy, czuje się jakbym ciągle była na rauszu. Mdłości też się pojawiają ale narazie znośnie no i strasznie spać mi się chce. Mogłabym nie wychodzić z łóżka.