Dziewczyny, czy któreśz Waszych dzieci korzysta z terapii Johansena? My zaczynamy od poniedziałku. Tzn. w poniedziałek diagnoza, potem działamy.
Póki co osobiście poznałam jedna mamę, która zachwala tę metodę. Macie jakieś doświadczenia?

W związku z tym, że Dawciu wreszcie nie choruje (tfu, tfu) zaczynamy działać. Obecnie chodzimy na terpię SI, trening umiejętności społecznych, logopedię... Z logorytmiki wyleciał :P. Niestety jest za dziki, a ma w grupie chłopca z wrodzoną łamliwością kości :P. No i w domu suo, terapia reki... Jeszcze penie cos dojdzie, ale to na spokojnie, bo nie wiem ile Dawid zniesie. Na razie on chce wszystko (taki spragniony wyjścia do ludzi, po latach wiecznych chorób i szpitali).

Dagus, ja szukałam aby dziecko było objęte terapią. On był wtedy mały, podatny na terapię, więc uznałam, że to najlepszy wybór. Natomiast zanim dokonasz zmian, przejdź się po tych placówkach. Zobacz co jest w ofercie. Jakie sa warunki. poczytaj lub poznaj opinie. To ważne... Wybierzesz najlepsze rozwiązanie dla Was. Ja zaczęłam od specjalnego, a obecnie integracyjne. Problem mam ze szkołą bo nie ma odpowiedniej dla Dawidka.

Ale na podstawie wady wymowy oni dysgrafię przewidują? Szok... Pierwsze słyszę :)

Byłas z nią u laryngologa by ocenił czy aparat mowy jest prawidłowo zbudowany>

Ja bym na wyrost opinii o dysleksji nie robiła. Szczególnie nie na takiej podstawie.

Mój syn wymowę ma niezłą. Mielismy problem z R, kttóra była i sie zmyła, ale już wraca do normy. U nas problem z budowaniem zdań poprawnych gramatycznie i z poprawną oceną była, zrobił, był, zrobił...

O sobie mówi "Jestem samotna" a o mnie "Zrobiłeś mi chlebka?" :P

Wałkuję kolejny rok i jeszcze sie myli...

No własnie mi też się to śmieszne wydało. U laryngologa byliśmy, miała podcinane wędzidełko, bo było mocno krótkie i od tamtego czasu ćwiczmy u logopedy.

Też chciałam zaproponować zmianę logopedy. Znam dzieci, które zaczęły ładnie ćwiczyć i mieć z tego frajdę oraz sukcesy dopiero po zmianie logopedy. My też zaczynamy teraz zajecia

A mój pcha język do przodu, między zęby przy wymowie np "D" Miewa też tendencje do zamiany np "w" na "b" (bujek zamiast wujek - chociaż ten wyraz juz poprawił ale są inne). Już dwa razy byliśmy pare miesięcy temu ale wtedy słabo mówił, teraz gada non stop i idziemy 04.12

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 01.12.17 22:57</span>
Ooo... Wojtek zaraz ma urodziny :)

No okay Kasia. ja rozumiem wymogi, opinię, ale nie na wyrost, że dysleksja. Przecież ta opinia może być "aktualna" i zawierać słowo o wadzie, czy opóźnieniu wymowy (zależy co to jest).

mało tego opinia i tak nie jest ważna Bóg wie ile lat. ja z moim synem chodzę rok w rok, bo oczywiście z autyzmu sie nie wyrasta, ale zmieniają się problemy. jedne mijają, pojawiają się inne i trzeba to aktualizować (przynajmniej u nas w mieście). Pod te świeże opinie, ustawiane sa terapie.

Konfabulacjacje u 4-5, a nawet 6 latka sa normą :).

Kasiek prawda jest taka, że problem z dysleksją może mieć każde dziecko np. to, które ominęło etap raczkowania, czy pełzania. to teraz każda matka "na zapas" powinna iść po opinię? Obawiam się, że panie w PPP pozabijałyby nas smiechcem :).

Ja z moim syne chadzam po opinię do PPP na bieżąco i nigdy nie miałam problemu z tymi dodatkowymi zajęciami. Pracować nad wadą póki co wystarczy.

Kasiek, a na innym wątku znalazłam chyba potwierdzenie twojej tezy

Kasiek1234: Mam wrażenie, że teraz najlepiej jakby każde dziecko miało opinię lub orzeczenie bo taka moda.

...
Nie neguję istnienia przeróżnych zaburzeń, dysgrafii, dysortografii, dyskalkulii i innych dys... Ale też uważam, ze ostatnimi czasy to mocno nadużywane i bardzo chętnie wykorzystywane przez zarówno dzieci później jak i ich rodziców, jako wyjaśnienie braku konieczności pracy... Mam koleżankę, która zdawała maturę 18 lat temu, posiadała orzeczenie o dysortografii, zdała maturę na 5, a o posiadaniu tego orzeczenia polonistka dowiedziała się po ogłoszeniu wyników. Dziewczyna była wybitnym matematykiem ale za punkt honoru przyjęła sobie że się wyuczy i żaden świtek jej drogi ułatwiać nie będzie.
Moja chrześnica ma dysortografię chyba (wstyd przyznać, nie pamiętam), podobnie jak jej brat. Akurat jej polonistką w gimnazjum była moja dobra koleżanka. I nachwalić się nie mogła zaangażowania i pracy jaką Martynka wkładała w to, żeby mimo faktycznie istniejącej wady, uzyskiwać jak najlepsze wyniki. I tłumaczyła mi, ze 4 u niej to zdecydowanie mocniejsza i "bardziej zasłużona ocena" niż niejedna 5 w pełni sprawnego dziecka.
Przy czym dużo częściej spotykałam się ze zjawiskiem zrzucania wszystkiego na papierek i twierdzenia, ze on nie musi tego czy owego, bo przecież ma "dys..."
Zaznaczam przy tym, że sama bezpośrednio nie mam z niczym podobnym styczności i wiedzy nie zgłębiałam. Może faktycznie prawdziwa skala zaburzeń jest duża, a za "naszych" czasów po prostu nierozpoznawane były i osoby z zaburzeniami miały łatkę "głąba", "lenia" i "nieuka" (sama uważam ze dwóch moich kolegów z podstawówki było dyslektykami a nie "opóźnionymi" ale było- minęło).
I chyba dobrze robisz, chcąc ćwiczyć z dzieckiem, a nie brać "coś" na wyrost, bo się w szkole przyda... Bo w przeciwnym razie wyrośnie kolejne pokolenie "bo to u nas rodzinne, wszyscy mają, dlatego tak piszę". A sadząc po twoim wpisie są terapeuci, którzy sami do tego rękę przykładają. I pewnie myślą, że pomagają, ale czy aby na pewno?

A nam przeleciała wizyta u logopedy. Wojtek chory i miałam wątpliwości czy iść, czy da radę. ale czekałam długo wiec pomyślałam, ze spróbujemy. A tu klops- rano telefon z poradni, ze logopeda chora. I kolejny termin do niej- 30.01.2018...

Myślę, że ma jeszcze czas. Krysi do tej pory się zdarza pisać wspak albo w odbiciu lustrzanym, choć poprawnie (drukowanymi) już tworzy całe elaboraty... Listy do mikołaja, kartki do koleżanek a ostatnio nawet własną piosenkę.
Mojego męża to zadziwia, ze ten dziecięcy mózg potrafi tak działać (pisane w odbiciu i wspak), a potem się ta zdolność zaciera. U Krysi w grupie w zeszłym roku było dużo takich przypadków, w tym roku zdecydowanie już mniej...

Dołączam do wątku - Łucja jest w po diagnozowaniu zaburzeń SI - czekamy na opinię na piśmie. Wyszły duże zaburzenia czucia głębokiego, nadwrażliwość na niskie tony oraz zaburzenia układu przedsionkowego. Zaczęła terapię miesiąc temu + kołderka + masaże i ćwiczenia w domu i już widać poprawę - jednak przed nami co najmniej 1,5 roku, wyrobimy się mam nadzieję przed szkołą.
Dodatkowo mamy zlecone badania w kierunku alergii na mleko, bo ma objawy, a mleko obciąża układ nerwowy. Trochę jestem tym przerażona - kolejne obowiązki na mojej głowie...

Serratia, a co w zachowaniu Twojej córki zwróciło Twoja uwagę, że poszlyscie na diagnozę?
Pamiętasz może jak starsza córka zareagowała na pojawienie się w domu młodszej? U nas właśnie wtedy zrobił się potezny regres. Mówiąc wprost, pojawienie się młodszej siostry wyzwolilo u starszego wszystko to, co najgorsze. Taka prawda. I to jest powód dla którego zrezygnowowalam z marzeń o trzecim dziecku ;)
My właśnie kończyny kolejny turnus. Zaczęliśmy z
opóźnieniem bo choroby. Ale jest lepiej niż na poprzednim turnusie. My walczymy aby udało się Adasia wyprowadzić z tego do przedszkola. Nasza terapeutka mówi, że się da. Ja jestem pełna obaw.
Dziewczyny, jak to jest gdybym chciała aby Adaś w przedszkolu miał terapię si? Powiedzmy raz w tygodniu? Rozumiem, że nie każde przedszkole takie zajęcia oferuje, tak? Adaś poza tym, że ma swoje zaburzenia si to prawdopodobnie jest dzieckiem o trochę większych zdolnościach niż inne i nasza pediatra bardzo polecala nam Montessori. I generalnie bardzo dokładne wybranie przedszkola. Tylko w Montessori cena będzie dla nas raczej zaporowa. Myślę i myślę nad tym przedszkolem.

Adaś ma zaburzenia si. Tylko to. U niego na różnych etapach różne dominowały. Jak byl mniejszy, tak do półtora roku to dotykowe i z nich fajnie wyszliśmy. Po pojawieniu się młodszej siostry wybuchła nam nadwrażliwość na dźwięki. To znaczy wcześniej też jakąś tam miał ale wyszedł z tego. Ale po pojawieniu się siostry to wróciło i się poglebilo i to jest teraz głównym naszym problemem. Plus ogólna niechęć do nowych sytuacji, nowych ludzi. On się bardzo wzbrania przed spróbowaniem, doświadczeniem czegoś nowego choć nawet jeszcze nie wie czy mu pasuje czy nie. Fakt, że my mu to trochę napedzalismy bo kiedy on protestował to odpuszczalismy i tym sposobem pozwolilismy mu zamknąć się na nowości. Teraz mamy zalecenie ciągle serwować mu coś nowego, nowe miejsca, nowi ludzie, nowe sytuacje i jest lepiej.

Nie mamy. Gdybym coś takiego miała to przedszkole musi czy może zapewnić nam taką terapię?
Koleżanka męża chyba najpierw jeździła z dzieckiem na turnusy a potem załatwiła mu cotygodniowe zajęcia. Musze mężowi powiedzieć żeby się jej podpytal jak to zalatwiala.

Ok, rozumiem. Dzięki Ewa! Pogadam na następnym turnusie z naszą babeczka jak ona widzi to wszystko na przyszłość.

musisz zlozyc papiery w ppp, doniesc zaswiadczenia od lekarza. zadzwon do ppp

_Isia_: Serratia, a co w zachowaniu Twojej córki zwróciło Twoja uwagę, że poszlyscie na diagnozę?

1. Ataki złości, ale takie nieracjonalne, w ciągach - jeden po drugim spowodowane drobiazgami - np. kanapki z szynką na kolacje, które sama wybrała, okazywało się, że chciała bez szynki tylko z keczupem, za chwilę więcej keczupu miało być, potem znów coś nie tak, krzywo leżą, za mało kanapek, na mniejsze kwadraty chciała pokrojone... a to wszystko w atmosferze wrzasku i wierzgania i wicia się po podłodze.
2. Po zmianie grupy w przedszkolu (tu duża wina przedszkola, bo najpierw zostawili ją na drugi rok w maluchach, a teraz wrzucili do starszaków), armagedon w domu jak wyżej pisałam + wszystkie ubrania ściągała, bo jej coś nie pasowało - metki wycinane, majtki tylko za małe, ale i tak potrafiła wybierać pół godziny ubrania, zdecydować, że je ubiera, po czym ściągać np. rajstopy jak już była w butach i kurtce gotowa do wyjścia, oczywiście krzyki i rzut na glebę w pakiecie.
3. Wycofanie społeczne, brak chęci do nawiązywania relacji, unikanie kontaktu wzrokowego, odzywała się tylko wtedy jak ją panie w przedszkolu zapytały; jak miała zz czymś problem to czekała aż ktoś zwróci na nią uwagę, sama nie podeszła; zabawy grupowe odpadały, albo widać, ze chce, ale jak przyszła jej kolej to rezygnowała; ale to pojawiło się w nowej grupie i było od zawsze w nowych miejscach, przy nowych osobach.
4. Duża ruchliwość, dopiero teraz widzimy, że ma problemy z normalnym bawieniem się zabawkami - właściwie to chodzi po domu i szuka.. zajmie się czymś na parę minut i koniec.
5. Jak się ją łaskotało to aż do kości, bardzo mocno i ciągle było jej mało, po 15-20 minutach ryk, że chce jeszcze.
6. Od lipca wprowadziłam zasady pozytywnej dyscypliny w relacjach, przy współpracy z psychologiem i w wakacje wszystko szło dobrze, a po zmianie grupy w przedszkolu wszystko się posypało. Dodatkowo jakby nienasycenie potrzeb, poświęcałam tylko jej np. dzień i po tym teoretycznie powinno być lepiej z zachowaniem - a było jeszcze gorzej. Psycholog juz w wakacje sugerowała diagnozę SI, ale szło nam dobrze, część spraw udało się wypracować. No i jak się zawaliło, to się zmobilizowałam do diagnozy.

_Isia_: Pamiętasz może jak starsza córka zareagowała na pojawienie się w domu młodszej?

Łucja miała 2,5 roku, reakcja to był krzyk - siadała na podłodze potrafiła się drzeć, ale tak na maxa przez 20 minut i to tak, ze jak wychodziłam za dom do ogródka to ją słyszałam mimo dzielącej odległości podwórka i budynku gospodarczego. I ten krzyk jej nie przeszedł w sumie, no może teraz już nie krzyczy... Pojawiła się też zazdrość, Łucja była mocno związana ze mną, niestety nie miałam tak dużo czasu, ile powinnam jej poświecić, założyłam, że jest duża i zrozumie... to mój duży błąd. z kolei Młoda była prze pierwsze 10 tygodni nieodkładalna - akurat całe wakacje jak się urodziła, i byłam sama z dwójką w domu. Jak już Laura zasnęła to zaczynałam zabawę ze starszą i młodsza się budziła... i tak w kółko.

Teraz dokładnie widzę jak przebodźcowanie Łucji przekłada się na jej zachowanie, uczymy się tego, staramy unikać, ale okres Świąt to będzie masakra

seratia, a wy tylko tez tylko zaburzenia Si macie?

Isia - no właśnie ja teraz dopiero widzę, jak pięknie młodsza córka potrafi się bawić - lalkami, klockami - jak normalne dziecko. Wcześniej tego nie zauważałam, jak zapytasz w co Łucja lubi się bawić- to w berka chowanego ciuciubabkę, ale zabawy statyczne, wymagające planowania? Nic. No może puzzle. Zawsze myślałam, ze to wynika z charakteru.
Mnie zmobilizował fakt, że za 2 lata w szkole może mieć jeszcze większe problemy, no i dodatkowo - życie z taką rozedrganą małą osóbką, która widać nie radzi z emocjami jest wykańczające dla rodziny.

Ewasmerf: seratia, a wy tylko tez tylko zaburzenia Si macie?

Tak, akurat przedwczoraj byłam na wywiadzie u terapeutki i wykluczyłyśmy cechy ze spektrum: fiksacje na punkcie wybranych zabawek, przedmiotów, zawężone zainteresowania, dosłowność językową; rzecz, która mnie niepokoiła: schematyczność - tutaj jest to tłumaczone zaburzeniem poczucia przestrzeni i ciała, przez co schematy poprawiają jej bezpieczeństwo.
I też o tym myślałam, ale terapeutka mi odrzuciła, podała argumenty - już nie pamiętam dokładnie jakie, ale jej wierzę, bo trafiłam na bardzo dobrą w tym temacie osobę.

Ufam terapeutce, ma doktorat, duże doświadczenie i jeśli zaniepokoiłoby ją cokolwiek, to na bank by nas pokierowała dalej. Teraz kazała zbadać poziomy wit.B12, magnezu, wit.D i tą nieszczęsną alergię na mleko.
Właśnie ta nieśmiałość - ja też taka byłam i moja siostra... tutaj podejrzewam, że do nieśmiałości (wynikającej z zaburzeń czucia głębokiego) dochodzi alergia na mleko i jej wpływ na funkcjonowanie układu nerwowego.
Tylko to unikanie kontaktu wzrokowego i ogólnie wycofanie w drugim roku w przedszkolu już nie istniało, pojawiło się znów po zmianie.

Jasne, moja przyjaciółka ciągle twierdzi że Łucja ma objawy ze spektrum, ale to nie to. Tutaj ewidentnie od dawna widzę problem z oswojeniem nowej przestrzeni i przestymulowanie układu nerwowego.

Serratia, jak bym o mojej Biance czytała...

no ja ide w styczniu na diagnoze, swoja. zobaczymy czy jestem ze spektrum czy po prostu je..ta.

Treść doklejona: 21.12.17 16:56
ja poznalam wiele doroslych zdiagnozowanych dopiero w wieku doroslym, zreszta Anthony Hopkins zostal zdiagnozowany jakos w wieku 70 lat, ze ma ZA.
Spektrum jest naprawde bardzo szerokie.

do specjalnej chyba nie przyjmuja dzieci w normie. jak pojdzie do masowej to bedzie mial nauczyciela wspomagajacego. nawet lepiej wg mnie niz inetgracyjna, bo tam nw jest na kilkoro dzieci, a wmasowej indywidualnie

Treść doklejona: 21.12.17 17:29
najgorsze w tym wszystkim jest to, ze spoleczenstwo nie ma pojecia o autyzmie. W sumie skad ma wiedziec to raz, dwa, ze jak kgos nie dotyczy to nie wie, nie czyta, bo i po co. No i efekt jest taki, ze ludzie mysla, ze:
1. autyzmem mozna sie zarazic (tak jak padaczka i cukrzyca)
2. dzieci z autyzmem nadaja sie do szkol specjalnych bo sa nienormalne
3. dzieci z autyzmem stanowia zagrozenie dla otoczenia (bywaja ataki agresji wywolane przez frustracje)
4. dzieci z autyzmem sa chore psychicznie
5. a matki dzieci z autyzmem to sa biedne takie, ze nalezy im wspolczuc,ze maja TAKIE dzieci
Wszystkiego takiego doswiadczylam w ostatanim czasie, w duzym miescie wojewodzkim, jakim jest Wroclaw.