Dziękuję Fiufiu za odp. Tylko lewa pierś mu "nie smakuje". Już jest trochę lepiej ale to nie to samo co było. Wcześniej pięknie mi jadł i nic mnie nie bolało a teraz boli a mały się wierci

Właśnie jestem po próbie karmienia spod pachy, niestety też mu nie pasuje

ja w tej chwili najczesciej na lezaco karmie i Maly ladnie je,a wczesniej nie raz sie klasyczne meczylam;
bardzo mozliwe ze to kryzys laktacyjny;

Moja koleżanka tez nastawiła się na pełne karmienie. Wróciła do domu i w nocy problem- mleka nie ma, takiego w proszku tez nie miała, a mieszkała w okolicy, gdzie nocnego nie uświadczysz. No i zagwozdka- co tu zrobić. Musiała trochę cukru rozpuścić i podać Małemu, bo nie miała innego wyjścia.
Myślę więc, że trzeba być przygotowanym na każdą okoliczność.
Ja bardzo próbowałam karmić piersią, niestety, nie udało się, bo pokarmu nie miałam wcale (wbrew panującym przekonaniom, że każda kobieta ma pokarm)- na szczęście miałam małe opakowanie mleczka i mogłam nakarmić dziecko.

Ja też nie kupowałam butelek przed porodem, chociaż moja mama była tym przerażona. ("jak to nie kupisz butelki???"). Zaprowadziłam jednak M. do sklepu i pokazłalm mu dokładnie jaką ma kupić (plus ewentualnie mm) bo jednak zawsze może się okazać, ze jest potrzebna. W końcu 2 butelki aventu kupiła mi mama miesiąc po porodzie, jak dotąd przydały się 2 razy :) Kostek nie bardzo je lubi, nie wie czy przy przechodzeniu na mm zaopatrzyć się w inne, czy dalej próbować z aventem, bo jednak jest najbardzej dostępny a to (jak pisała Agunia) jest również ważne.

nightingale_84: mam chyba 3 butelki Aventu, te najmniejsze bo były rozdawane przy różnych promocjach, więc nic dodatkowego nie kupuje.

Ja zrobiłam dokładnie tak samo. Kuzynka ma mało używany laktator Aventu, więc jakby się okazał potrzebny, mąż raz dwa pożyczy.

U nas też na leżąco najlepiej sie sprawdza. No i można sobie odpocząć :)

Ja na początku miałam mało mleka, bo mała była zbyt słaba, żeby rozbujać mi laktację. Żółtaczka+spory spadek wagi=konieczne dokarmianie. ALE już w szpitalu dali mi sondę i strzykawkę, w szpitalu leżałyśmy 5 dni i na wyjściu naprawdę mało trzeba było dokarmiać, ale i tak położne dały mi zestaw do dokarmiania (3sondy+ 2 strzykawki+2słoiczki mm) na przeżycie. Więc myślę, że nie ma co kupować butelki czy mm na zapas- przecież ze szpitala nie wychodzi się 20sek po porodzie, troszkę tam zostajemy i wychodzą EWENTUALNE (bo przecież nie każda ma ;)) problemy z laktacją. I wtedy jest też czas, żeby zadziałać. Ja np nie kupowałam laktatora, a okazał się niezbędny, kupiłam na miejscu w szpitalu.
Jak musiałam na początku gdzieś wyjść, to albo między karmieniami, albo eM karmił małą sondą. Zaczęłam ją zostawiać na dłużej jak miała trochę ponad 4 miesiące i wtedy butla już nie była potrzebna- piła z łyżeczki albo kubeczka.
A co do powrotu do pracy- większość mam wraca jak maluch ma ok 6 miesięcy i wtedy to już tym bardziej butla jest zbędna. Ja jak chodziłam do pracy, to karmiłam rano małą, potem jadła owoce, potem obiadek i na kolejne karmienie już wracałam. Zresztą 6-cio miesięczne dziecko już raczej bez butli sobie radzi, nawet jeśli pod nieobecność mamy wypada "mleczne" karmienie.

Zgadzam się z Tobą Hydrazine, chociaż 2 nocy w szpitalu miałam tak niewiele mleka (wiem, ze to normalne), że gdybym tylko miała butelki przy sobie podałabym synkowi mm. Najgorszy był jego płacz z głodu i do dzisiaj to pamiętam. W sumie dobrze, ze nie miałam wtedy tej butli.

Też mam nadzieję że uda mi się Frania karmić piersią, przynajmniej tych kilka miesięcy, ale zobaczymy jak będzie

A powiedzcie mi czy warto kupować te smoczki uspokajacze? Albo jakiekolwiek smoczki? Tzn wiem, że wiele pomagają ale czy potem nie będzie zbyt trudno malucha od nich odzwyczaić? I które najlepsze? Choć to i tak pewnie od danego dziecka zależy..

Myślę, że kupowanie butelek to jeszcze jeszcze, ale kupowanie mm "bo mogę nie mieć mleka", to prosta droga do problemów z laktacją. Dlaczego? Bo zwykle na początku karmienie nie jest łatwe. Pokarmu mało, maluch często przysypia przy piersi, co się go odstawi to płacz, że chce jeszcze. A mm jest cudne i proste- przygotowuje się miareczkę mleka, dziecko szybciutko spija, na 3 godziny spokój. Mając "wygodne" mm pod ręką łatwiej uwierzyć, że jest problem z laktacją, że mało mleka, itp. A ja mm nie ma i w głowie siedzi, że da się radę potomka wykarmić, to nagle mleko cudownie napływa.
Wiem po sobie- minimalnie, bo minimalnie, ale małą dokarmiałam (swoim czy mm) przez 6tyg: bo moja mama nie dała rady karmić, więc pewno mam mało mleka; bo dziecko takie maleńkie i pewno nie ma siły zessać ile trzeba, itp itd. Poszłyśmy do naszej pediatry, ta stwierdziła, że mleka mam dla dwójki i mam przestać małą dokarmiać. eM dostał za zadanie pochować "dokarmiacze". No i kurka, z dnia na dzień chyba mi mleka przybyło, bo rzeczywiście - świetnie sobie poradziłyśmy bez dokarmiania

agael77: Kilka laktatorów też nie dało rady.

Wierz mi, laktator nie jest wyznacznikiem tego czy i ile masz mleka. To tylko mechaniczne urządzenie, nigdy nie pobudzi laktacji tak, jak dziecko. Nie zamierzam się z Toba kłócić, ale podtrzymuję swoje zdanie, że w 99% nie ma czegoś takiego jak "brak mleka", są za to rozmaite błędy, które moga doprowadzić do wtórnego jego braku.

PS Skąd wiesz, że nie doświadczyłam problemów z karmieniem?

Hydrazine - Nie twierdzę, że nie miałaś- bo każda kobieta zapewne ma. Dziecko nie pobudziło laktacji przez trzy tygodnie.
Nie ma sensu sprzeczać się, bo problem jest indywidualny. Nie miałam mleka i już. Można mnie osądzać, krytykować, można mi współczuć. Faktów jednak nie przeskoczę :-)

hydrazine: A w większości przypadków wystarczyłoby mniej kombinować, a w zamian częściej przystawiać i już.

W większości :) ale nie w każdym, niestety.
Nie było u mnie odpowiedzi, które podałaś. Przystawiałam cały czas.
zresztą, to chyba nie miejsce na takie dyskusje

Warto pamiętac,ze laktacja jest w głowie- nie w piersiach. Tu jest klucz do sukcesu

Hydrazine pięknie tu już Wam wiele mitów obaliła . Dodam tylko tyle, że karmienie piersią o ile jest rzeczwiście naturalne, o tyle to coś, czego uczy się zarówno dziecko jak i mama. To wymaga czasu i cierpliwości. Samozaparcia też. Na początku popełnić można wiele błędów (jak choćby podanie smoka uspokajacza), zwłaszcza wtedy, gdy zewsząd wszyscy są mądrzejsi i swoimi tzw. dobrymi radami sprawiają, że tracimy w wiarę w siebie i w powodzenie, dlatego warto mieć w domu (i oczywiście przeczytać) dobrą książkę na temat. Z czystym sumieniem mogę polecić "Warto karmić piersią" M. Nehring-Gugulskiej - wiele razy ratowała mi tyłek. To pozycja, która koniecznie musi się znaleźć na Waszej wyprawkowej liście, może zamiast kilku butelek, z których, mam nadzieję i całym sercem Wam tego życzę, korzystać nie będziecie musiały.

Aguniu, fajnie, że mogłaś dostać dziecko tak szybko i już po dwóch dobach mogłaś przystawiać do piersi.Ja nie miałam tego szczęścia.
Próbowałam trzy tygodnie od momentu dostania dziecka, czego efektem był tak drastyczny spadek wagi dziecka, że wraz z lekarzem i położną zdecydowaliśmy, że przechodzimy na butelkę.

Hydrazine, wierz mi, próbowaliśmy wszystkiego.
Kończę dyskusje, bo za chwilę wpędzę się w poczucie winy, a tego nie chcę. Moje dziecko ma mieć radosną mamę, która w inny sposób może zadbać o jego dobro

Moj maly nie mial jak wyksztalcic w sobie odruchu ssania bo widzielismy sie kilka sekund a pozniej po operacji mial dozywianie pozajelitowe, cycka dostal w 12 dobie po porodzie, ja przez caly ten czas walczylam i pokarm utrzymalam (calutka dobe co 2 godziny seriami maltretowalam cycki laktatorem mimo ze nic nie lecialo prawie). Jak juz moglam go przystawic to troche pokombinowal i w mig nauczyl sie ssac tak ze piers byla wylacznym "karmicielem" przez pierwsze pol roku a pozniej przez kolejne miesiace az synek skonczyl 19miesiecy.

Aha dodam jeszcze ze zadnym laktatorem (avent i medela reczne plus medela lactina taka dojara typowo szpitalna wypozyczona) nie bylam w stanie odciagnac mleka, gdybym posluchala uczynnych to bym odpuscila ale wiedzialam swoje pozniej w trakcie karmienia czasami chcialam odciagnac na wyjscie ale moje piersi byly LAKTATOROODPORNE czyli pelne mleka a nie szlo, ot i figiel umyslu, chwile pozniej bralam malego do piersi, z jednej ciagnal a z drugiej sie strumieniami do kubeczka lalo i nim skonczyam karmic to i ponad 100ml do pojemnika zdazylo nakapac :)

wiem ze presja srodowiska jest duza ale patrze tez na to jak szybko niektore dziewcyzny sie poddaja lub po prostu nie radza sobie technicznie, czesc poloznych o zgrozo nie ma zielonego pojecia o przystawianiu i rzuca komentarz w stylu 'gdyby to moje bylo to bym butle dala a nie sie nad dzieciakiem zneca', dobry doradca laktacyjny to SKARB na wage zlota, szkoda ze w polskich szpitalach ciagle jest ich tak malo

Podpisuję się obiema rękami pod tym, co napisała MrsHyde. Z jednej strony wielkie braki w wiedzy tych, którzy mogliby nam pomóc, z drugiej strony presja na karmienie naturalne (chociaż uważam, że hasło "terror laktacyjny" stało się takim wytrychem usprawiedliwiającym wszystko - także to, że komus się zwyczajnie nie chciało; ja np. uważam, że równie obecny jest w naszym środowisku "terror butelkowy", od szpitala, przez przychodnię, po najbliższą rodzinę - na każde kwęknięcie młodej recepta - "dokarm wreszcie modyfikowanym, na co czekasz!!!" ).

agael77: Kończę dyskusje, bo za chwilę wpędzę się w poczucie winy, a tego nie chcę. Moje dziecko ma mieć radosną mamę, która w inny sposób może zadbać o jego dobro

i myślę, że to dobre rozwiązanie bo wg mnie TY WIESZ lepiej jaka była sytuacja i czemu się skończyło tak jak się skończyło i po co się tłumaczyć ?


ja jeszcze raz podkreślę , że jestem zwolenniczką karmienia piersią [jak najdłużej] ale też uważam, że każda kobieta ma prawo wyboru i żadnej nie wolno pouczać, potępiać oraz na siłę przekonywać...
nawet tych co na własne życzenie mając pokarmu w bród [tak jak moja bratowa na przykład] idą do lekarza i proszą o tabletki na zatrzymanie laktacji dwa tygodnie po porodzie.....
ich życie, ich dziecko, ich piersi, ich pieniądze [wydawane potem na sztuczne mleko] i nikomu nic do tego....
a niestety często jest tak, że jak któraś kobieta nie karmi piersią [nieważne z jakich powodów] to od razu jest oceniania i krytykowana....
po co ?
przecież to jest sprawa indywidualna każdej kobiety i nie powinno się tego oceniać
tak uważam

Teorko zdecydowanie wole tlumaczenie 'nie karmie bo nie chce' niz 'a wiesz zaczelam mieszanke dawac bo mam malo mleka'
kazda kobieta ma wybor ale niech pozniej ma tez odwage sie przyznac do niego z prawidzwych pobudek (i zeby nie bylo - do nikogo z tu obecnych tego nie odnosze, doswiadczenie dnia codziennego)

A propos "wsparcia" osób, które teoretycznie powinny nam służyć pomocą- 2 tyg po porodzie, wizyta położnej środowiskowej. Ogląda małą, przeprowadza wywiad ze mną, mówię, że czasem dokarmiam małą sondą przy piersi. Słyszę "A pani się chce? To chyba lepiej na mleko modyfikowane przejść". Mówię, że nie chcę. "No pani decyzja. Ale jak już KONIECZNIE musi pani karmić, to proszę przed karmieniem piersi odkażać spirytusem, no bo to wcześniak...". Szkoda, że się nie zapytałam, czy NFZ potem refunduje terapię odwykową takim wcześniakom

Teorka mnie równie brakuje ''normalnego'' jedzenia, mam bzika na punkcie chodzenia do fryzjera, a stan mojego ciała po karmieniu (włosów, skóry i paznokci) jest tragiczny (może któraś ma jakąś radę na to? jakiś dobry suplement? na razie biorę "pregnacare" i nie bardzo pomaga) i bardzo mnie męczy przeciekanie wkadek laktacyjnych. Twoja bratowa nie jest sama :) Nie ukrywam, ze również z tych powodów rozważam przejście na mm juz niedługo (a także z wielu innych).
Kończę bo z tematu "wspieranie w problemach laktacyjnych" zaraz przejdziemy do "wspieranie do przejscia na mm". :)

hehe, ja zaczęłam studia podyplomowe, jak Gosia miała 3 miesiące. Akurat w szczycie mojej laktacji. Wkładki wymieniałam w toalecie kilka razy podczas pobytu na uczelni, a itak dwa razy musiałam wyjść wczesniej, bo zalało mi bluzkę. A wcześniej przez jakieś 2,5 miesiaca męczyłam sie z rozkręceniem laktacji - było cieżko, płakałam z bólu, bo bardzo bolały mnie brodawki. eM przywoził mi małą pod uczelnię, karmiłam ją w aucie. Tak przez 7 miesięcy, bo zakończyłam karmienie jak mała miała 10 mies - sama zrezygnowała, choć ja jeszcze chciałam chwilkę ją pokarmić. Walka o karmienie naturalne w moim wydaniu była ostra, bolesna ale satysfkacja, radość, ogromna. A nawet, jak zagryzałam zęby i łapałam z policzków łzy, by nie kapały na małą (pierwsze 2-3 miesiace tak bolało), to widok jej maleńkiech główki u piersi, jej głaskanie rączką mojej piersi i słodki sen po jedzonku były najwspanialszym wynagrodzeniem i widokiem:) Włosy mi leciały bardzo, na szczescie mam ich b. dużo, więc nie zauważyłam przerzedzenia, ale mieliśmy problemy z odpływami wanny i zlweu - tyle kłaków mi leciało. Ale to był wspaniały cas - cudowny. I już zawsze widok karmiącej mamy będzie mi go przypominał, będzie wzruszał. Ale będę też pamiętać, że nie zawsze to jest takie proste i oczywiste, że czasem to ogrom poświęcenia, bólu itd. Moja przyjaciółka wykarmiła 4kę dzieci, wszystkie bez najmniejszego bólu czy problemu laktacyjnego - tak już ma. Ja walczyłam, walkę wygrałam i jestem z tego powodu bardzo szczesliwa. Ale wiem, jak wiele samozaparcia potrzeba czasem. na pewno trzeba mieć samemu przekonanie, że CHCĘ. Inaczej, nie daję szans, jesli to wygląda tak jak było u nas. eM patrząc nieraz na mnie, prosił, bym zrezygnowała, bym się nie męczyła (chodzi o pierwsze 2-3 miesiace - podkreślam - potem było super!). Rozumiem problemy, wspieram, kibicuję każdej mamie!