W takim razie ja dopisuję mój przebieg porodu, choć rewelacji nie było:-)
20.05 byłam umówiona z lekarzem w szpitalu na KTG. Pojechaliśmy na 10.00
Na KTG nie wyszedł rzaden skurcz, więc czekałam jeszcze na przepływy (do 12.30) a potem do 15.00 na badanie wód.
Pospacerowaliśmy więc z mężem w pobliskim parku i o 14.40 poszliśmy na oddział. Tam lekarz stwierdził, że zostawi mnie w szpitalu (miał 24-godzinny dyżur) i jak już mnie przyjmą to wtedy zbada wody.
Na oddziale byłam 15.20 znów miałam KTG i jakieś lekkie skurcze, lekarz sprawdził wody, za bardzo nie mógł dobrze sprawdzić bo zalegał kał (sorki za szczegóły) ale jakoś się udało (wody czyste, a badanie bolało bardzo, po nim plamiłam) no i zlecił lewatywę (ledwo zdążyłam do toalety).
Potem poszłam na salę (dwuosobową), gdzie była mama z córeczką:-) no i tak chodziłam i zapoznawałam się z oddziałem. Brzunio twardniał co jakiś czas po tej lewatywie i pobolewał trochę mocniej @.
O 20.00 był obchód no i jak powiedziałam że troszkę bardziej pobolewa brzunio i twardnieje co jakiś czas to stwierdził, że za 15min na porodówce się widzimy i zrobi test osytocynowy, jeśli przez dwie godziny nic się nie ruszy to wracam na salę.
No i podłączyli mi kroplówkę i tak od 20.20 spacerowałam po sali porodowej, zrobili KTG, a tam skurcze co 6min. takie do 80. Po ok. 2h skurcze silniejsze i co 3-4min. Widać, że coś się ruszyło, więc masaż szyjki przez położną (ból okropny).
Skurcze nasilały się stopniowo o po 11 już były co 2 min i coraz mocniejsze, ale szyjka powoli się rozwierała (zbyt mały ucisk główki) no i kolejne masaże, takrze przez lekarza, wtedy strasznie bolało. Ok.23.40 lekarz przebił pęcherz, położna kazała iść pod prysznic i posiedzieć tam przez 3-4 skurcze. Czas pod prysznicem strasznie się dłużył. Wody sączyły się przy każdym skurczu. Od godziny 24.00 skurcze były już co minutę i coraz mocniejsze choć jeszcze trwały tylko 30-35s. Ok. 1.00 trwały 40s no i podłączono mnie pod KTG po tętno dzidzi na skurczu się nie podobało. Okazało się, że tętno na skurczu zanika, między skurczami jest ok. Więc szybka decyzja, telefon po anestezjologa, po innego lekarza (który już skończył dyżur). Przebrali mnie w koszulę szpitalną, założyli cewnik i przeprowadzili na salę zabiegową, wydawało mi się, że skurcze mam co chwilę. Krótki wywiad z anestezjologiem, podpis zgody na cięcie, no i wreszcie znieczulenie (podpajęczynówkowe). Podłączyli mi ciśnieniomierz, słyszałam swoje tętno, włożyli cewnik do nosa aby dostarczał tlen.
Zrobiło mi się ciepło w nogi, ale znieczulenie poszło też wyżej bo moja przepona się znieczuliła i bardzo ciężko misię oddychało, aż w pewnym momencie słyszałam jak spada mi tętno, wtedy kazali szybko oddychać przez nos.
Lekarz informował mnie o wszystkim co robi i żartował, że nie uratują chyba delfinka (mam po lewej tronie podbrzusza tatuaż delfina) ale na koniec po zszyciu stwierdził, że delfin uratowany.
CZułam jak mi Małą wyciągają z brzucha, i słyszałam jak odsysają płyn z płuc, potem płacz malutkiej. Jak mnie zszywali to słyszałam jak wkładali jej cewnik do noska i jak się krztusiła i kichała (pomyślałam dostała na pewno 2pkt w skali Apgar za tą czynność). Potem pokazali mi ją przez chwilkę, była sinawa a zapamiętałam jej piękne duże oczy, duże usta i długie paznokcie:-)
Potem przewieżli mnie na salę i tam leżałam przez 36h podłączona do kroplówek.
To na tyle mojej historii z porodu.

nie dość że dziecko prawie udusili przez przebicie pęcherza to jeszcze ciebie znieczuleniem - extra :/

no wlasnie genialnie podejscie, a potem ratuja i matke i dziecko, naprawiajac tak naprawde wlasne bledy, a matce kity wciskaja, ze to nie ich wina... ech szkoda gadac...
a pozniej sie slyszy teksty, zeby nie demonizowac... no genialnie...

gratulacje ;)

Super-gratuluje

Rooda - czekamy na Twój opis porodu :)

Z reguły jest tak, że przyjeżdżasz ze skurczami, badają Cię na izbie na samolocie (hehe - wdrap się tam ze skurczami - poezja ;)), robią ktg, i potem jak stwierdzą, że ok, przyjmuja Cię do porodu to się przebierasz w koszulkę i zabierają Cię na porodówkę. Aaaaa... jeszcze na izbie masz długaaaaaśny wywiad n/t przebytych chorób zakaźnych, sytuacji rodzinnej, zawodowej itp do statystyk.

Co do krwawienia to różnie to bywa. Najczęściej w tej części porodu nie ma krwi, trochę krwi jest na samym końcu, choć ja np miałam tak, że już 3 dni przed finałem dostałam krwawienia podobnego do okresu (związanego z rozwieraniem szyjki) i potrzebowałam podkładu. Są też kobiety, którym najpierw płyną wody (sporo tego nie przegapisz na pewno) a dopiero potem zaczyna się akcja. Różnie bywa.

Mi najpierw odeszły wody. W dodatku zielone. Na oddział pojechałam w ogromiastym pampersie mojego teścia, na szczęście była 3 w nocy ;) i nikt tego nie widział ;) później wywiad, "samolot", wkładanie "ślicznej" koszulki szpitalnej, ktg, skurcze dopiero na 3 godziny przed porodem, itd.

Mi w ogóle wody nie odeszły - miałam przebijany pęcherz. Pojechałam, bo skurcze w ciepłej wodzie były częstsze niż na lądzie W koszulę to się przebrałam chyba dopiero jak się skurcze nasiliły, nie pamiętam.

Sądzę, że osoba stawiająca takie pytanie nawet nie słyszała o rozpoznawaniu płodności.

Kolejne KTG, wypróbowuję podpowiedziany sposób po kryjomu masując sutki podczas badania KTG i rzeczywiście działa skurcze są większe, ale wiem to tylko po odczycie z maszyny, wcale nie czuję jakiegoś bólu podczas tych skurczy, brzuch napina się tak samo już od ponad tygodnia. „Koleżanka z korytarza” ma w tym czasie KTG w drugiej sali porodowej i też wypróbowuje sposób. Ja wychodzę z badania, do sali obok wbiega grupa lekarzy. Okazuje się, że „Koleżanka z korytarza” miała szybką cesarkę. Masowanie sutków spowodowało skurcze, podczas których słabło tętno dzidzi. W tym wypadku konieczna jest cesarka. Więc zostałam sama. Wszystkie dziewczyny są już ze swoimi dzieciaczkami i tulą je, a ja spaceruje po pieprzonym korytarzu licząc na choćby jeden porządny skurcz. Kolejny dzień nic się nie dzieje. I masaże sutków i spacery po korytarzu nic nie dają. Szyjka rozwarta na 1,5; 2; 2,5 palca, zależy kto robi badanie. Wysyłają mnie z porodówki na patologie, żebym tam czekała na poród. Na pochodzie mówią mi, że kolejnego dnia dostanę oxytocynę HURRRAAAA.

Wiedziałam już o co chodzi - masaż szyjki, tak tak bolesne poproszę. Po badaniu pani o dr dostała polecenie kontrolowania sprawy i masowania co jakiś czas. Po masażu skurcze się nasiliły. Ok. godziny 12 dzwonie do J. Już sama nie wiem, czy urodzę dziś czy znowu się rozejdzie, już nie wiem co mam mu powiedzieć. Skurcze w każdym razie są, i to dość konkretne. Mówię mu „bądź gotowy, w każdej chwili mogę zadzwonić” On „jak to dziś? Teraz?” Akurat tego dnia był gdzieś wiele km od mojego szpitala. Załamka. „na którą się wyrobisz?” „tak gdzieś na 18-19” „wiesz, że do tego czasu to może być po sprawie…” Nic trudno musiałam sobie jakoś poradzić, ciągle też brałam pod uwagę, że wszystko może się jeszcze rozejść, więc kazałam mu kupić 3prince polo, tak żebym miała coś na pocieszenie jak wieczorem się okaże klapa. Skurcze utrzymywały się cały czas na tym samym poziomie, a ja łaziłam po korytarzu w te i z powrotem. W międzyczasie badanie szyjki -3palce, to jakaś nadzieja. Po obiedzie chciałam odpocząć położyłam się, a tu skurcze coraz słabsze. Żywcem się zaczęły rozchodzić. O nie! I w nogi na korytarz. Aż już byłam tym zmęczona, ale co sobie tylko usiadłam na chwilę to skurcze ustawały. Ok. godz. 17 odwiedził minie brat, trochę posiedział i Pani podłączyła mnie pod KTG. Został przy badaniu. Trudno mi było powiedzieć, czy dziś urodzę. Po godz. 18, kiedy podłączano mnie pod KTG nadal nie byłam pewna czy dziś urodzę, bo skurcze nie nasilały się, a bałam się, że podczas KTG na leżaka mi się rozejdą. Pogadałam chwilę z bratem, wyszedł bo zadzwonił mu telefon i w tym momencie usłyszałam lekkie pyknięcie, poczułam rozluźnienie w brzuchu i ciepło w nogach… o matko to chyba wody!!! Euforia! Poprosiłam dziewczynę obok, by zawołała położną, byłam podłączona nadal do KTG. Odpięli mnie, położna poprosiła mnie do zabiegowego, przyłożyła papierek do bielizny TAK, to odeszły wody. Telefon do J, jest tuż przed szpitalem, tego się nie spodziewał, wiezie ze sobą prince polo… I tylko jedna myśl „mały poczekał na tatusia do wieczora”. Od momentu jak odeszły wody skurcze zrobiły się naprawdę bolesne. Biorą mnie na porodówkę. Wita mnie położna, starsza babka, wesoła, miła. Bada mnie, pyta czy mam ochotę na prysznic, choć nie muszę, jak nie chcę. Chcę pod prysznic, wiem, że to rozluźnia. Pod prysznicem przyjemnie, skurcze są, bolą, ale cieszą jak cholera. Mam ochotę śmiać się w głos, nic się nie boję, to chyba dlatego, że tak długo czekałam. Wracam, pełne rozwarcie. Na sali położna podsuwa nam piłki. J mnie podtrzymuje, wiercę się na piłce tak jak tam mi pasuje. Pamiętam, że waliłam pięścią w coś, jak był skurcz, z bólu po prostu, a to i tak dobrze, bo miałam ochotę walić głową. J biedny nie bardzo wie co ma robić, ja chce żeby tylko był, tylko tyle mi trzeba, on zaś chciałby coś robić, ale niewiele może poza wsparciem. W końcu położna zaprasza na łóżko, zaczyna się parcie – kończy się ból. Tak naprawdę ból największy był od momentu odejścia wód, do skurczy partych. Parte są męczące, ale bólu tam nie pamiętam. Poród przebiega dość gładko, z jednym małym wyjątkiem, jak mały przyblokował się na szyjce macicy (ta moja tytanowa szyjka), ale jakoś poszło dalej a to na prosto, a to na boku, a to nogi w górze, itd. Czułam się jakbym miała układ nerwowy żaby. Szybka komenda położnej natychmiastowa moja reakcja – wykonanie zadania. Nic więcej do mnie wtedy nie docierało. Byłam nastawiona mocno zadaniowo. Miałam zadanie do wykonania. J trzymałam cały czas za rękę, choć wielce się nad nim nie rozwodziłam. Obmywał mi czoło wilgotną watką, robił to delikatnie, a mnie to rozzłościło, chciałam szybkiej konkretnej reakcji, a on chciał być delikatny… zabrałam mu watkę i szybko wytarłam sobie czoło, poczym cisnęłam watką w kąt. Teraz z perspektywy czasu strasznie mnie bawi to wspomnienie. J też się z tego śmieje i mówi, że ten poród kojarzy mu się ze sceną na łóżku z parodii filmu egzorcysta. Mały wydał pierwszy krzyk o 21:40 i tu mój „zadaniowy” poród zamienił się w błogi nastrój. Położyli mi go na brzuchu. J przeciął pępowinę. Trafiło się, że dyżur miała moja znajoma neonatolog, więc przekazałam go w pewne ręce. 10pkt :o) I tu już stałam się tą paranoicznie przewrażliwioną mamusią. Szyli mnie trochę, bo popękałam w środku, miałam też nacięcie i straciłam dużo krwi. Mdlałam po porodzie, ale to już nie było w najmniejszym stopniu ważne. Z resztą nic nie muszę tłumaczyć, każda mama mnie tu rozumie :D

Mell pięknie wszystko opisałaś :D

mell: Czułam się jakbym miała układ nerwowy żaby.

Opis wspaniały, ale to zdanie to po prostu mistrzostwo świata .

Wzruszyłam się :)
Mnie z dołka też wyciąga mleczne prince polo :P

Mell super relacja przeczytalam od deski do deski :)

Kroplówka z oxytocyną to moje najgorsze wspomnienie z porodówki

Podobno sa silniejsze i bardziej bolesne. (oczywiscie jak zwykle teoretyzuje )

Fiufiu Ty oxy mialas?

ja nie zdażyłam chcieć porodu
poprotu zaatakował mnie z rana ,nie dał dospac do konca :)
mysle ze to nie był czas na Pita on wcale na swait sie nie pchał no i oxy tez nie działała tak jak powinna

Ciacho - z tego co wiem poród inicjuje dziecko, a nie organizm matki

Lily no wiesz mi mówili wyraźnie w szpitalu ze wody odeszły a dziecko wysoko i skurczy zero
i ze to mały sie na świat nie spieszy tyle ze juz nie miał wyjscia trzeba było go zachecic

przez cały tydzien przed porodem pokłóciłam sie z męzem ,żyłam w silnym stresie ,wyłam cały dzien tak mnie wnerwił i dlatego niestety poród zaczał sie szybciej

odeszły same

part 2

Niestety ze wzgledu na cholestaze trafilismy pod opieke specjalistyczna i nie moglismy rodzic w Midwife Led Unit, czyli ani w basenie ani w tych super pokojach…
Tak wiec trafilismy do zwyklego pokoju z lozkiem i reszta aparatury. Byla godzina 11:45. Przyszla polozna, mloda dziewczyna. Powiedziala, ze przez cholestaze niestety musze byc podpieta do ktg przez caly czas, zeby monitorowac dziecko. Nie powiem, zeby mnie to pocieszylo, ale staralam sie byc na tyle spokojna na ile potrafilam. Na szczescie moglam sie spokojnie i bez ograniczen ruszac, wlasciwie z ograniczeniem, ktorym byla dlugosc kabli od kgt;) Nie moglam tez korzystac z prysznica.
I tak to sobie zostalismy sami z MM w sali, oczywiscie od razu zrobilam sie glodna i w ruch poszly zapasy z walizy;) No i bylo mi potwornie zimno – siedzialam w dresach i polarze… Wlaczylismy sobie TV i tak siedzielismy:) Przez pasy ktg nie moglam sobie masowac podbrzusza, co sprawialo, ze skurcze byly bardziej dotkliwe. W szczycie jednego zwymiotowalam.
Patrzac na wydruki z ktg mialam wrazenie, ze akcja w ogole nie postepuje, skurcze byly, ale odstepy miedzy nimi sie nie zmienialy za bardzo, nadal byly bardzo nieregularne. To tez potwierdzila polozna. Chwile po 2pm odpiela mnie od ktg na prawie godzine, moglam spokojnie isc do wc i pochodzic sobie po sali. Znowu w szczycie zwymiotowalam, polozna przyniosla mi tabletke na powstrzymanie wymiotow. O 3pm byla polozna skonczyla swoja zmiane. Po pol godzinie przyszla nastepna, rowniez mloda dziewczyna. Na poczatku wywarla na nas dziwne wrazenie, ale po chwili okazalo sie, ze jest przemila i jakby bardziej zorientowana od poprzedniej. Wiedziala jak wlaczyc ogrzewanie, co bylo najwazniejsze. Zbadala mnie, rozwarcie niewiele postepowalo, bylo ok 6cm, czyli niecaly centymetr przez ponad 3 godziny… Po wizycie w toalecie okazalo sie, ze czop calkowicie odszedl, tym razem krwawy w ilosci ogromnej. Polozna podpiela mnie z powrotem pod ktg i zniknela, skurcze zaczely byc coraz bardziej dokuczliwe, wiec poprosilam o gas&air. Zrobilo mi sie tez goraco, wiec przebralam sie w koszulke. Za jakis czas polozna wrocila i mnie zbadala, zapytala czy przypadkiem mi wody nie odeszly, bo wedlug niej pecherz jest pekniety. Ja nic takiego nie zarejestrowalam. Sprawdzajac ulozenie glowki pociagnela pecherz do konca i wtedy poczulam wylatujace wody. Powiedziala, ze teraz akcja powinna przyspieszyc. Znowu wybyla.
Skurcze nabraly na sile, dzieki gas&air i masazom pileczka tenisowa byly spokojnie do zniesienia, do pewnego momentu… Jak potem sie okazalo przy dojsciu do pelnego rozwarcia. W miedzyczasie zwymiotowalam kolejne 2 razy. Podczas tych bolesnych juz skurczy poczulam nagle nieodparta chec parcia. Kucalam na podlodz, trzymajac sie za krocze i nie wiedzialam, czy juz moge przec czy nie. W tym momencie weszla polozna. Kiedy zobaczyla mnie trzymajaca sie za krocze, juz wiedziala o co chodzi. Ale byla zdziwiona, ze tak szybko. Zbadala mnie i okazalo sie, ze jest pelne rozwarcie i glowka zaczela przesuwac sie w kanale rodnym. Najpierw probowalam przec na kleczaco oparta o podniesione oparcie lozka, ale nie bardzo mi to wychodzilo. Po czym przekrecilam sie przodem jakby na kucaka, ale nie mialam sily kucac, wiec siadlam tylkiem na lozku. Glowka ukazala sie po jednym skurczu, przy kolejnym ja urodzilam. Okazalo sie, ze Malutka ma pepowine owinieta wokol szyi, tetno zaczelo jej powoli spadac, polozna powiedziala, ze przy nastepnym skuczu musimy urodzic, zeby mogla poluzowac pepowine. Czekalam na ten skurcz jak na zbawienie. W koncu przyszedl, jedno parcie i Mala byla na zewnatrz:) Malenka przyszla na swiat o 5.29pm. Dostala 9 punktow w skali Apgar (miala sine dlonie i stopki). Polozna od razu polozyla mi ja na koszulce, po chwili schowala pod koszulka, zeby bylo Malenstwu cieplutko:) Livi byla cudna, mokra, ciepla i pachnaca, pomarszczona jak babinka, ale nie napompowana poporodowo, nie wymeczona, bardzo spokojna:) MM przecial pepowine (niestety polozna nie potrafila obslugiwac naszego aparatu i wszystkie zdjecia z uroczystego przeciecia sa nieostre;))
Potem ze wzgledu na zle wyniki krwi dostalam zastrzyk przyspieszajacy urodzenie lozyska.

Piękny opis, mam nadzieję, że następne dzieciątko urodzę naturalnie, aby móc przeżyć piękne chwile z maluszkiem tuż po porodzie.

Rooda - świetnie Wam poszło - teraz możemy się obie wymądrzać że ludzkie warunki są ważne i nie trzeba niczego przyśpieszać ;)