Pisałam, i wiecie co, zagadalam jak głupia, a on ze ma tylko dzieci, i nikogo więcej. Ma przyjechać i ze mna pogadać. A ja ze niech powie w końcu na czym stoję. Czy to koniec. A on , że NIE, pogadamy jak będę.
Jak to koniec to alimenty
Dom jest jego.

Podczytuje Was i z wieloma wypowiedziami się zgadzam.
Ale jezeli to kobieta sie wyprowadzila to nie wiem czy tak latwo sąd przyzna wine mężowi, czemu skoro to Ona sie wyniosla? Plus zgadzam się z dżasti, że swoja dume trzeba mieć, nie walczyłabym o kase dla siebie skoro podjełam decyzje o odejściu, bo dla mnie to wlasnie Daguś podjęła decyzje i odeszla.

Mnie przeraża tylko to jak łatwo ludzie się poddają i rezygnują ze związków
z walki o siebieTy chciałaś wygody i zostawiłaś dom i poszłaś do mamy
a facet szybciutko odnalazł się w tej sytuacji i zamiast wspierać żonę po porodzie
prawie że w pologu i cieszyć się synem to znalazł sobie chętną panienkę
Chyba jednemu i drugiemu cała ta sytuacja odpowiadała.Ty zamiast myśleć co by tu zrobić to
trzeba było wracać do domu z dziećmi.Teraz bierz się w garść i nie czekaj bezwonnie jaką
on podejmie decyzję.Pomyśl czego chcesz od życia,porozmawiaj z nim i nie czekaj aż wielmożny
się zastanowi.Łaskę ci robić będzie jeszcze.Jedż dziewczyno i konkretnie załatwiaj sprawę.
Nie pozwól sobą pomiatać w całej tej syuacji bo on już sporo narobił

Zaraz zaraz kiedy chciała wygody ? Owszem Daga napisala ze jej dobrze z mamą bo jej pomoga a źle jej bylo z mężem ktory olał ją i dzieci .uciekał od obowiązków i Dagi... co miała zrobić w momencie jak została sama ze słowami męża niewiem czy Cie kocham ????Z uśmiechem na ustach powiedzieć Dobrze kochanie i wrócić do prania skarpet ?

Trzeba odróżnić wygodę od poczucia samotności, bezradnosci itd...kurde dziewczyna 3 miesiace po porodzie dostała w twarz...terz mozna sie załamać i nie majac wsparcoa w mezu poszukać jej u bliskiej jej osoby...

A ja uważam że mimo wszystkich waszych dobrych rad Daga i tak zrobi jak zechce

lena32: .Teraz bierz się w garść i nie czekaj bezwonnie jaką
on podejmie decyzję.Pomyśl czego chcesz od życia,porozmawiaj z nim i nie czekaj aż wielmożny
się zastanowi.Łaskę ci robić będzie jeszcze.Jedż dziewczyno i konkretnie załatwiaj sprawę.
Nie pozwól sobą pomiatać w całej tej syuacji bo on już sporo narobił

mądre słowa Lena..

Dziewczyny już tu dużo napisały więc nie będę się powtarzać...

Ale Daguś odpowiedz (jeśli nie nam to sobie): Czy Tobie jeszcze zależy? Czy byłabyś w stanie dać mu drugą szansę? Wybaczyć? Zapomnieć?
Bo myślę że i to jest ważne.
No i przede wszystkim twój mąż musi chcieć być z wami...
To on musi teraz wykazać skruchę, on musi przepraszać, udowodnić że mu zależy...

Zgadzam się z Dżasti że póki on czuje te dwie furtki to jest mu baaaardzo wygodnie. Jak nie wyjdzie z tamtą - to jest żonka; a jak teraz żonka się odwidziała - to bawi się z Panią X...

No wiec...
Nie wytrzymałam i sie go pytam co i jak z nami, oczywiście bez słowa zdrada. Ze chce wiedzieć na czym stoję. On jak zawsze nie potrafi nic sprecyzować. A ja na to, ze zapewne chce przyjechać i powiedziec mi prosto w twarz, nie przez smsy ze z nami Koniec. Na co on napisal mi ze Nie Zamierzam.
W końcu sie wnetwilam ze tak pogrywa. Dostałam smsa od tego kolegi, ze zona mu się przyznała ze są z moim razem. To ja pisze mojemu, ze super, ze ma panienkę. Na co on w wymianie uprzejmosci pisze, tak, mieszka u niego, bo mąż robił jej awantury i ona od niego uciekla a ze nie ma dokąd to Michal ja przygarnal. Wypiera sie strasznie ze nic go z nią nie laczy.

Wiem ze moja wina, ze ucieklam. Ale nie potrafiłam tam psychicznie juz dluzej wysiedzieć. Sama. Bez pomocy. Olewana.

A mnie się wydaje, że to małżeństwo od początku nie miało sensu i nie ma co i po co ratować.
Wystarczy przeczytac Twój profilowy opis Daga.
Dla mnie sytuacja wygląda mniej więcej tak:

"Poznałam faceta, spotkamy się ok. Nie iskrzy, nie wydaje mi się żeby to był on ale poczekamy, może akurat. W międzyczasie zróbmy sobie dziecko. O, udało się. Od razu niemal. Fajnie, mamy córkę. Córka ma prawie rok to może zajdę w drugą ciążę? Nic mężowi nie powiem o moim planie, taką mu zrobię niespodziankę. O , i znowu się udało od razu. Ha! Dobrze jest. Ale czemu mąż się ode mnie oddala? Hmmm nie rozumiem. No dobra biorę dzieci i jadę do mamy"

Szczerze?
Wydaje mi się, że dla.Ciebie ważne było tylko to, żeby znaleźć ojca swoich dzieci. Nie szukałaś miłości, kogoś kto będzie właśnie tym jedynym. Chciałaś mieć dzieci, więc facet był potrzebny. No i się znalazł, nieodpowiedni. Sama jeszcze teraz piszesz, że on drugiego dziecka nie chciał tak szybko a mimo to postanowiłaś za niego.
Kurcze dziwne to wszystko.

Ja bym odwagi nie miała żeby tak ważne decyzje (jak posiadanie dziecka, a potem kolejnego) tak szybko i łatwo podejmować. Decydować się na to z kimś, do kogo czuję średnio na jeża cokolwiek.
Kiedy ja poznałam mojego meża od razu wiedziałam, że to właśnie ten. Że to z nim chcę spędzić całe swoje życie i to on będzie kiedyś ojcem moich dzieci. Ale myślę, że gdybyśmy od razu wzięli ślub, gdybym od razu zaszła w ciązę, potem kolejną i robiła sobie to co ja chcę a nie to, czego oboje chcemy to mimo ogromnej miłości łączącej nas od początku, mogło by się coś posypać jednak.
W każdym związku ważne są dwie strony, a Ty jakby się tylko na swoich pragnieniach skupiłaś, mi się zdaję.

Daga,pojedz tam (tylko oczywiście bez uprzedzenia) ,wejdź do domu,babsko za kudly wytargaj za drzwi. (ah nie,jeszcze przed tym zdjęcia porob,co by dowod mieć) nosz kuzwa. Nie dawaj za wygrana,ze oddawaja całego swojego zycia walkowerem. Tatusia pociągnij do odpowiedzialności za dzieci,trzeba mu zajac czas,zeby na panienki go nie tracil. Przygarnal biedna istotke ,pan i wladca litościwy. Smieszny jest. Daleko masz od mamy swojej do domu?

Dżasti roztrząsnęłam po to, żeby właśnie wysnuć wnioski co dalej robić.
I po tym co roztrząsnęłam uważam, że tu nie ma co ratować. Ten związek od początku był skazany na porażkę (w mom odczuciu) i tak też się stało.
Ja bym takiego małżeństwa nie odbudowywała nawet dla tzw "dobra dzieci", bo za chwilę sytuacja się pewnie powtórzy.
Tam nie ma miłości żadnej.
Mąż powiedział to Dagmarze prosto w twarz (no dobra, prawie) a i z jej wypowiedzi można to wyczuć. Gdyby go kochała to walczyłaby na samym początku tzn wtedy kiedy do mamy wyjechała.

Treść doklejona: 28.01.15 08:57
Dokladnie Ewo tak to odbieram jak napisałaś...

Dla mnie też runął by mój cały świat w takiej sytuacji i szczerze nie wiem czy bym wybaczyła
nie wiem czy bm została.Trudno radzić bo to są trudne sprawy.Zrobisz co czujesz że jest dobre.
Ale gnojka trzeba ściągnąć na ziemię i to szybkotak się w tej błogości zapomniał że chyba nie zdaje sobie sprawy ile osób krzywdzi i jakie konsekwencje tego mogą być.Zachowuje się jak gówniarz
bo boi się rozmawiać i chowa głowę w piasek.Jedż tam bez uprzedzenia bo póki co to jeszcze ty jesteś panią domu! laske wywal i spójrz mu w oczy.Najlepiej chować się za sms.Tchórz.Skończ z cierpliwością.
Spytaj co powie kiedyś swojemu synowi?córce? zadzwoń do teściów.Sprawiłaś mu tak komfortowe warunki że do niego nie dociera jeszcze co narobił.Kubeł zimnej wody na łeb mu wylej a potem myśl co dalej

Dziewczyny mi się wydaje, że te wnioski poszły trochę za daleko.. Z tego co widzę to M. Do czasu urodzenia się drugiego dziecka był zaangażowany i dobrze im się układała,decyzja o drugim dziecku była wspólna. W moim odczuciu to bylo: chcielibyśmy dziecko za x,a jak się uda wcześniej to fajnie" i się udało. Oboje się cieszyli. Nie czuję się upoważniona żeby pisać o prywatnych sprawach Dagmary,ale jakby przeszłość jej męża mogła ja odwodzic w ogóle od myślenia ze mógłby ja zdradzić. A decyzja o wyprowadzce była pewnie spowodowana tym,że wiele osób radzi: niech zateskni, wróci z podkulonym ogonem itp..
No a stało się jak się stało..

Dagmara najważniejsze jest to, abyś wiedziała, że nikt tu Cię źle nie ocenia. Słowo pisane można odebrać różnorako. Piszemy tu swoje zdanie, a Ty wybierz z tego to, co Tobie najbardziej bliskie. Powiem tylko, że jak się czyta o takiej postawie faceta, to nerwy przed komputerem ponoszą i czasem pisze się to, co ślina na język przyniesie. Aż chciałoby się nim potrząsnąć... ech...

Ja nie chce aby dzieci widziały jak cierpię. Przezylam troszkę w zyciu. I wiecie co, to tak nie boli mocno. Kiedys bardziej cierpialam. Muchal powiedzial ze z nami koniec. Sprawa sie wyjasnila. On nie chce i nie ma zamiaru walczyć.
Co do majątku. Chce tylko alimenty na dzieci. Nic więcej nie chce od niego.

Zasadniczy błąd jaki popełniłaś, to wyprowadzka.
I gwoli ścisłości DOM nie jest jego, ale również Waszych dzieci.

ja tego nie rozumiem, bo mam wrażenie że poddałaś się z wygody. Tak Ci łatwiej, a nikt nie powiedział że będzie łatwo. Żyjecie w separacji od połowy grudnia, a Ty już pod koniec stycznia wiesz że to koniec. Tak lekkim podejściem do sprawy robisz krzywdę dzieciom, a to już trąca o nieodpowiedzialność. Bo wasze zachowanie przy tak małych dzieciach jest karygodne. Nie wyczerpaliście wszystkich możliwości. Istnieją poradnie małżeńskie, stowarzyszenia, Kościół. Naprawdę czasem takie chłodne zewnętrze spojrzenie osoby obiektywnej i jej ingerencja naprawdę wiele potrafi zdziałać ale trzeba chcieć. A chcieć to móc.

jeśli ojciec nie stosuje przemocy domowej itp. to każde rozejście się rodziców oznacza krzywdę dla dzieci...

elfika: na jakiej podstawie alimenty dla Dagi?

jesli jest czyjas ewidentna wina (nie mnie tu osadzac czy jest czy jej nie ma) to mozna zlozyc pozew z orzekaniem o winie. I wtedy naleza sie alimenty.
a kto tu jest tak naprawde winny rozpadu pozycia to niech zadecyduje ewentualnie sąd.

elfika: z reszta w ogole nie rozumiem podejscia rozwodzimy sie = robie mu pieklo, nie zobaczy dzieci, ma bulic.
gdzie w tym wszystkim poszanowanie? siebie, drugiej strony, dzieci, i tych lat wspolnie spedzonych? gdzie przyzwoitosc?

o to to Elfiko :) Podpisuję się :)

subiektywna7: jeśli ojciec nie stosuje przemocy domowej itp. to każde rozejście się rodziców oznacza krzywdę dla dzieci...

przemoc psychiczna, brak więzi rodziców robią większą krzywdę- dziecko widzi i uczy się nieodpowiednich wzorców zachowań, które potem rzutują na jego dalsze życie. Niekiedy lepszy jest rozwód niż tkwienie w związku fikcyjnym pełnym pogardy, braku szacunku i zaufania.

Subiektywna - nie wiem czy doczytałaś, że On ma inną i teraz powiedział, że to koniec. Wiesz, chyba nie każdy jest w stawie walczyć jak ktoś drugi ma kogoś innego i chce odejść. Zresztą - to już chyba walką nie można nazwać, tylko pełzaniem przed facetem. Gdzieś są granice. Dla jednych bliżej dla innych dalej, ale tą granicę to już chyba 90% kobiet uznałoby za ostateczną...

elfika: z reszta w ogole nie rozumiem podejscia rozwodzimy sie = robie mu pieklo, nie zobaczy dzieci, ma bulic.gdzie w tym wszystkim poszanowanie? siebie, drugiej strony, dzieci, i tych lat wspolnie spedzonych? gdzie przyzwoitosc

Zgadzam się w 100%. To, że On się zachował jak samolub i zniszczył drugą osobę, to nie trzeba robić tego samego. zawsze będzie ojcem dzieci i chcąc nie chcąc do końca życia będą musieli mieć kontakt. I dla dobra dzieci oby kontakt ten był przyzwoity. To, że On o dzieciach i ich emocjach nie myślał, to nie oznacza, że Daga te ma nie myśleć. Kasa kasą, a jednak emocje i uczucia dzieci to co innego. A potem rodzice się żrą, nagadują na siebie nawzajem do dzieci, dzieci widzą, słyszą i czują, że rodzice się nienawidzą i zapewne dzieci czują się z tym fatalnie.
Ja to w ogóle nie rozumiem tej zależności - zostawiłeś mnie to mi płać. Jak jakieś skrajne przypadki a facet się totalnie wypina, to wtedy tak. Ale reguły bym z tego nie robiła. Raczej wolałabym się normalnie dogadać. Coś ustalić.

niestety sa zle macochy...

jak dla mnie Frances milion ooo.
Pozniej jakos czesto tak bywa, ze matka utrzymuje siebie (no logiczne) i dziecko. na dziecko dostaje przykladowo 400 zl-700 zł i z tego ma oplacic wszystko: przedszkole, jedzenie, wakacje, remonty, ubrania, zajecia dodatkowe. Matka musi trzasc sie o prace, glowkowac przy kazdej chorobie, pomijajac ze wtedy 80%, a w zamian leki. matka nie moze sobie zmienic tak latwo pracy, bo kobieta z dzieckiem, z dwojka szalem na rynku pracy nie jest. Zmianowej pracy raczej tez nie podejmie, chyba ze mieszka z rodzicami. zawsze braknie tej drugiej wyplaty... samemu, luzik, ale matka+dzieci zyja w symbiozie niejako. Zepsuta pralka oddzialuje tak samo na matke jak i na dzieci, mieszkanie w zagrzybionym mieszkaniu przykladowo tez, brak kasy na remont...
A facet sobie pojdzie w dluga, rzuci "staremu" dziecku ochlap, niech sie matka martwi, nie odwiedzi nawet wrecz, zajmie sie nowa panienka, no przeciez jak ja zaprosi gdzies to raaaczej bedzie stawial, jak sie panienka wprowadzi to jakos tez nie widze zeby sie miala po polowie na kredyt dokladac...
czarniejszy scenariusz to ze ojciec nie placi wcale..
sa kobiety, ktore maja lepiej, i takie ktore maja gorzej, ale jak mozna cos wywalczyc to ja bym walczyla...

Ewasmerf, tez tak uwazam no i w tej konkretnej sytuacji (jeali jest jak Daga opisuje) sa przeslanki do orzeczenia o jego winie. Choc sprawa bedzie bolec, oj bardzo zaboli.

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 28.01.15 13:58</span>
Alez Daga ja absolutnie nie pisze, by pogrywac dziecmi! Tylko zabezpieczyc Was finansowo. Panienka nie musi dostawac co miesiac sexi bielizny. Wazniejsze sa pieluch np
I nie obwiniaj tylko siebie. Zawiniliscie oboje, dalej jednak.bede tqietdzic, ze trzeba byc gnojkiem, by pozwolic sie wyprowadzic matce z dwojka tak malenkich dzieci (no wiwm, wiem dla niego syt idealna, bo lepiej "bzykac" panienke bez zobowiazan niz po raz 10 zmieniac zasranego pampersa)