Ja kiedyś pracowałam w przedszkolu, w którym jasno i wyraźnie było napisane, ze z objawami infekcji, dzieci nie mają wstępu do grupy. I serio, wierzcie lubi nie, dzieci z katarem były odsyłane do domu, a jeśli rodzice się burzyli, odsyłano ich do dyrekcji. Dyrekcja trzymała się ostro powyższego postanowienia i całkiem inaczej to przedszkole funkcjonowało, aniżeli te, w których dane mi było jeszcze pracować i w których grupy ciągle były przerzedzone, bo dzieci zarażały się na potęgę.

Ehhh Katka. Naprawde nie zawsze...

moja znajoma zdecydowala sie na staż choć obawiala sie gdyz jej syn co chwilę choruje
myslala ze no jakoś to bedzie
sytuacja taka ze nie maja tu NIKOGO bliskiego
niby mama 70km stad ale nie w glowie jej opiekowac sie dziecmi, dwa razy jakas ciotka przyjezdzala na 2 tyg zająć sie- pomijam pełny dyskomfort w nieduzym mieszkaniu oraz fakt ze owa ciotka nie rwala sie kompletnie do NICZEGO wiec znajoma wracajac z pracy musiala jeszcze ja goscic, gotowac na zaś itd

mieszkamy w dość malej miejscowosci, polecane panie-nianie zajęte a taka na czas chorób to niemożliwe u nas znaleźć..
w koncu ktos tam sie znalazl... jeden dzień pani przyszła i zrezygnowała gdyż znalazła etat

a znajoma ryczala z bezsilnosci...

efektem tego obecnie siedzi w domu i tylko szczescie ze mąż przyzwoicie zarabia
wyobrażam sobie ze sa ludzie w podobnej sytuacji ale nie maja komfortu by zostac w domu

wszystko sprowadza sie do jednego, zero wsparcia prorodzinnego, gowniane zarobki gdzie malo ktory facet jest w stanie w pelni utrzymac sam rodzine a jesli juz to kosztem tejze rodziny rypiac od switu do nocy...

Katko, odnosząc się do Twojej wypowiedzi, że zawsze jest jakieś wyjście... Maria Antonina kiedys powiedziala, ze skoro ludzie nie mają chleba, to niech jedzą ciastka
A ja jeszcze dopowiem, ze nie zrozumie głodnego syty, bo ich różnią apetyty.

Kazda z Was, ktora tu pisze, ze z katarkiem to nie wolno puszczać dziecka i ze ona tak nie robi, ma inna alternatywe(nie raz na wielu wątkach dawałyscie info, ze babcia, ze dziadek,ze ciocia, sąsiadka, itp.). Zrozumcie, ze sa ludzie, ktorzy mieszkają z dala od najbliższej rodziny i nie maja takich mozliwosci, jakich Wy oczekujecie.
Wiec sie pytam jakie to sa te INNE rozwiązania? Chetnie wezmę je pod uwage, jak juz do pracy wrócę.

Katko, ja bym sobie życzyła, zeby bylo jak piszesz, ze dzieci z objawami infekcji nie sa do przedszkola przyjmowane, ale wszystkie dobrze wiemy, ze to martwy przepis. Penny swietnie opisała dlaczego tak jest.

Moje dzieci wypijaja jednorazowo 100ml (zaparzam im lyzeczke czystka szklanka wody i dziele na pol:) czystka, ja 200ml pije.

A od kiedy można podawać czystek?

Słuchajcie mądre głowy - poradźcie …
Martynka - zaprawiona w bojach (jeżeli chodzi o żłobek i przedszkole) wiec u nas nie jest już problem adaptacyjny ale … dzisiaj Martynia powiedziała, ze nie chce isć do przedszkola. Wiec drążę temat i pytam dlaczego. A ona mi na to, że się wstydzi - kogo? - dzieci….
I … poległam….. bo kompletnie nie wiedziałam co jej powiedzieć na takie dictum…. tzn dopytywałam dlaczego sie wstydzi, kogo konkretnie itp co możemy z tym zrobić - ale już albo nie ogarniała, albo nie chciała powiedzieć, albo sama naprawde nie wiem dlaczego….
Wiec powiedziałam jej, że tez sie kiedyś wstydziłam i to normalne uczucie, i że nie musi się wstydzić bo jest bardzo fajną dziewczynką, ładnie tańczy, ładnie śpiewa, umie sie bawić z innymi dziećmi, dzieli sie zabawkami - wiec na pewno dzieci będą chciały sie z nią bawić, przecież Tosia, Zosia zawsze sie z nią bawia i są z tego zadowolone, miło spędzają razem czasitp….
Ale nie wyglądała na przekonaną…

I powiem Wam, ze to, ze ona jest wstydliwa - to już zauważyłam dawno (mój mąż, jak o tym mu mówiłam, twierdził, ze się przeciecz nauczy, mała jest itp - ale skoro sama o tym powiedziała, to moim zdaniem jej to przeszkadza i szuka pomocy)- to jest taki typ, ze jak jest w "swoim gronie" to jest niesamowicie przebojowa, dowcipna, śmieszna, wygłupialska itp - ale jak jest grono starszych dzieci, czy nawet jedno nowe dziecko - to Martynia jest mocno wycofana, schodzi z drogi, tylko obserwuje - chce się bawić, ale się tak wstydzi, nie umie podejść, pierwsza sie odezwać, nie potrafi tego przełamać.
A w przedszkolu (chodzi od niego od 1 lipca - jej grupa to sa dzieci z jej żłobka, ale cała reszta to dzieci nowe i starsze) ma właśnie sporo nowych dzieci i jestem w stanie sobie wyobrazić, że sie po prostu wstydzi i nie potrafi się bawić :( i jest gdzies obok…..
Widze, że ma z tym problem, chciałabym ja jakoś wzmocnić, pomóc a nie wiem kompletnie jak.
Macie jakieś pomysły?

Pogadam dzisiaj z ciocią o tym.
Podobno te dzieci (starsze) z przedszkola sa bardzo opiekuńcze i opiekują się młodszymi - tak ciotki zeznawały - i podobno wkrecaja młodsze do zabawy. Ale fakt - minęło już 2 m-ce odkąd o to pytałam, może już towarzystwo "otrzaskało" się ze sobą, a mój wrażliwiec jeszcze nie ….

Ja też pewnie pogadałabym z panią, żeby może jakoś dyskretnie ją zachęcała do wyjścia do innych. No i pewnie starałabym się na co dzień nie robić z tego jakiegoś wielkiego tematu, nie wałkować tego zbyt często z małą, żeby sama nie zaczęła o sobie myśleć, że coś jest nie tak. Pewnie po prostu potrzebuje więcej czasu i tyle :)

Kolonialka moja Nina nie jadła NIC w przedszkolu (ale dosłownie nic, piła tylko herbatę) przez 8 mscy
Dopiero w tym roku w maju/ czerwcu zaczęła się delikatnie przekonywać, ale szału dalej nie ma.

Pogadam z ciocią. A "problem" porusze z Martynką dopiero wtedy gdy sama cos jeszcze nawiąże

My też mamy dziś zebranie rodziców dzieci z grupy Piotrusia .

Hydro, super :)))) Kamień z serca jak dziecko tak reaguje :)
.
U nas Krasnal po hardcorze ze żłobkiem w przedszkolu jest jak ryba w wodzie. Jest tylko jedno "ale" - rano muszę wchodzić na stronę przedszkola i czytać jaki jest jadłospis ;))))
.
My też mamy zebranie, to chyba jakaś ogólnopolska akcja ;)

_Fragile_: Kamień z serca jak dziecko tak reaguje :)

Nooo, a szczególnie, że Natalia to było takie dziecko wiecznie we mnie wczepione, co od urodzenia przez pierwszy pół roku się ode mnie nie potrafiło odkleić, a potem było tylko odrobinę lepiej. Mamusiowa do granic możliwości, bojąca się obcych itd. Ile ja się nasłuchałam, że powinnam usamodzielniać, bo się nigdy nie odklei i będziemy mieli z nią problem. Wiem, jeszcze trochę za wcześnie odtrąbić sukces, ale już mam ochotę tym wszystkim "życzliwym" opowiedzieć, jak sobie to moje rozpuszczone noszeniem i przytulaniem dziecko radzi

Ula tylko niech pani inicjuje kontakt, zabranie do zabawy z dzieckiem , ktorego Martynka nie zna.
bo z tymi z którymi juz chodzila to żłobka to niewiele da.

a Tobie polecam poszukac jakiś bajek terapeutycznych na pewno to jej tez pomoże.

Monia nadzieja jest zawsze.
pytanie tylko na ile pani w żłobku podejmie współprace, bo mam naprawdę ogromnie mieszane uczucia co do niej.

Magda problem jest taki ze nie mamy alternatywy.
z resztą wolala bym zeby tu zostala chociaz by dlatego ze za rok nie musi znowu zmieniac tylko zejdzie na dół do 3 latków.

eveke: Ja tylko melduje po wizycie u psychologa.
Nie ma co sie doszukiwać zaburzeń SI.
Normalna 2,5 latka z typowym lekiem wieku dziecięcego.

Tak właśnie dzisiaj o tym myślałam i wyszło mi, że moja Natalia tak z rok temu też nie była zbyt odważna w stosunku do innych dzieci (i w ogóle do ludzi). Wcale nie jestem pewna, jakby reagowała, gdyby wtedy poszła do przedszkola. A teraz rok minął i nie ma mowy o jakiejkolwiek nieśmiałości czy lęku. Oby i u was po prostu minęło z czasem.

To witaj w klubie :P

U nas jest 80 zl na caly rok za komitet. A na rzeczy papiernicze po 25 zl. Angielski maja u nas tylko 5-latki.

A ja się przyszłam do Was wypłakać... Myślałam, że będzie dobrze, że bez problemu się zaadaptuje, bo to w wakacje była taka otwarta dziewczyna, z wszystkimi dziećmi się bawiła, nawet na mnie nie spojrzała, do każdego szła, zostawała nawet z sąsiadką jak musiałam iść do lekarza, bez najmniejszych problemów się ze mną żegnała. A odkąd chodzi do przedszkola, to tak się do mnie przyssała, że nie chce mi z rąk schodzić. Mówi, że nie lubi pań, nie będzie się z dziećmi bawić, że nie chce tam być, płacze na samo wspomnienie przedszkola. Dziś przy pożegnaniu płakała, jakbym ją zostawiała na zawsze W poniedziałek musiałam wyjść po południu, to nawet z tatą nie chciała zostać, nawet do sklepu nie mogę sama wyjść, a jak byłam wynieść śmieci, to przez okno patrzyli na mnie, bo było niespokojnie. Pocieszcie, że to minie i jeszcze kiedyś (za niedługo) pójdzie na spokojnie do sali, bez płaczu i histerii

Eveke, dobre wieści :) Żadne SI!
Jeszcze nam wszystkim Ninka pokaże, jaka z Niej rezolutna i odważna dziewczynka. Jestem tego pewna! a wiesz skąd? Bo znam Jej mamę

Ev, a co z tą Panią z przedszkola jest nie tak, że masz wrażenie, że nie będzie chciała współpracować?
A jeszcze mam pytanie, ale proszę nie odbierz tego źle, nie mam nic złego na myśli, czy Ty nie mogłabyś wrócić do pracy za rok, skoro teraz nie masz możliwości zostawić z kimś Ninki? Ninka będzie większa i może bardziej gotowa na żłobek/przedszkole.


Dziewczyny, a jak to jest, od którego roku życia dziecka, przedszkole jest obowiązkowe?
I czy np. dziecko 3,5 roczne może iść z grupą 2,5 latków? Jak te grupy się dzieli?

OneKiss: Dziewczyny, a jak to jest, od którego roku życia dziecka, przedszkole jest obowiązkowe?

Pewna nie jestem, ale zdaje się, że dopiero dla pięciolatków - niech mnie ktoś poprawi, jeśli się mylę.

OneKiss: I czy np. dziecko 3,5 roczne może iść z grupą 2,5 latków? Jak te grupy się dzieli?

U nas są dwie grupy "debiutantów" - w starszej są 3-latki z pierwszej połowy rocznika (w tym moja), w młodszej 2,5-latki i 3-latki z drugiej połowy rocznika.

TEORKA: Hydro a Twoja Natalka dalej tak super dzielna? :)

Nadal Opowiada mi codziennie wszystko z detalami, no i wczoraj mówi: "i wiesz, mama, w kibelku też byłam, bo mi się siku chciało". Pytam: "poprosiłaś panią o pomoc?". A ona spojrzała na mnie, jakbym z choinki się urwała i mówi: "no co ty, przecież ja wiem już gdzie to jest i co się tam robi, po co mi pani do sikania?" No szok, szok ciężki, moje mamusiowe nieodkładalne dziecko Ciekawe, kiedy będzie miała pierwszy kryzys? No i tak po cichu marzę o tym, żeby nie chorowała tak strasznie, jak Hania w pierwszym roku, ale wszyscy mi mówią, że jak chorowały równo przez poprzednie sezony, to powinna być już trochę uodporniona. No oby.

Świetnie, Hydro oby tak zostało, a czuję, że zostanie, bo już byś czuła, że będzie niedobrze
Dzięki, Teo. Najbardziej mi pomogło to, że nie ma w Twojej wypowiedzi ani krzty emocji, naprawdę. Bo ja to taka rozdygotana wróciłam do domu, a teraz sama do siebie się uśmiecham. Musi być dobrze, potrzebujemy tego wszyscy i damy radę.

Cesti pewnie, że dacie
Za jakiś czas będziesz się śmiała kiedy w weekend będzie marudzenie, że ona chce do przedszkola bo się nudzi
A żeś rozdygotana i w stresie to oczywiste. Zwłaszcza, że jeszcze dodatkowo hormony ciążowe Ci sytuacji nie ułatwiają. Wiem dokładnie co przeżywasz, bo ja rok temu we wrześniu też zaciazona przecież byłam.
Minie szybciej niż myślisz a korzyść będzie ogromna. Dla Ciebie (bo na chwilkę odetchniesz) i dla Natalki, bo jednak co z dziećmi to z dziećmi.
Głowa do góry i brzuch do przodu !


Hydro super!!
Takie dziecko to skarb, mamie stresów oszczędzi
I wcale nie musi być żadnego kryzysu. Jest jakiś tam procent dzieci, które się aklimatyzuja zupełnie bezproblemowo