Fran

dżasti: ostatnio już mąż go odbiera, bo ja za wcześnie przychodziłam

To samo ostatnio usłyszałam... W końcu po długiej rozmowie i kilku histeriach jak przyszłam tuż po obiedzie dogadaliśmy się, że odbieram jego brata, a po niego wracam dopiero godzinę później jak już się pobawi... W życiu się tego nie spodziewałam - tym bardziej po naszej hardcorowej adaptacji...

U nas chyba nie ma problemu z wyjściem porannym, bo chłopcy się ścigają, kto dobiegnie pierwszy do drzwi żłobka/przedszkola :D

Aneta, nie no, pewa, że jak wszyscy zadowoleni to nie ma co. Tylko wiadomo, że za rok wcale łatwiej być nie musi. Może, ale może też być gorzej.
,
Fran, a pytałaś się jak z tym miejscem w przedszkolu? Ja wiem, że u nas jest kilka takich "dusz", które blokują miejsca... Tzn. zapisani są, ale rodzice ich nie przyprowadzają. I dyrektorka mówi, że chciałaby coś z tym zrobić, ale nie może.

Kurcze, nie wiem od czego nawet zacząć

Po pierwsze, ja chyba sama mam traumę związaną z przedszkolem. Szczerze nienawidzę tego miejsca. Powiecie mi, że przedszkola się zmieniły. No mam nadzieję, choć przyznam, że gdy w pierwszym tygodniu października dałam Kubie spodnie zawiązywane (serio, kompletnie mi wypadło z głowy) i przyszłam, a te spodnie mu wisaiły... pań było sztuk trzy, dzieci w ten dzień sztuk 7, więc poczułam się tak, jakby panie chciały mnie czegoś nauczyć. Ja serio tego nie rozumiem. Jak można...paniusiom jak na mój gust się w dupach po przewracało. Słuchyajcie, pracowałam w szkole, byłam wychowawcą 4 klasy SP i gdybym zobaczyła coś takiego to bez dwóch zdań podeszła bym i zawiązała te cholerene spodnie! Bo po pierwsze mnie to nic nie kosztuję, a po drugie ..no co jest dziecko winne głupoty matki?!? Więc śmiem tweirdzić, że w kwestii przedszkoli (przynajmniej tych państwowych zmieniło się przez ostatnie 30 lat niewiele.

Druga sprawa, czytam teraz ta książkę "Wszystkie dzieci są zdolne" i coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że ten nasz system edukacji jest po prostu do dupy. I o ile zdaję sobie sprawę, że systemu nie obalę to po co, skoro mam możliwość i chęci, skazywać na to już teraz dziecko?!? Gdy za rok wrócę do pracy to będą obaj zmuszeni chodzić do tego przedszkola i tyle. A na razie wydaje mi się, że gdy chodzi o rozwój psychiczny dziecka to owszem...może jedynaki, które mają siedzieć same w kąciku cichutko i albo same się bawić albo ogladać bajki to faktycznie lepiej jeśli pójdą zrobić cokolwiek w przedszkolu. Natomiast u mnie jest świetnie się rozumiejące rodzeństwo. Aktualnie cudnie się bawią i przyznam, że nawet bunt dwulatka mi nie straszny (tzn mi dalej wyrabia pałaki, ale Kuby słucha się, że aż szok!). My dużo czasu spędzamy na dworze, na rowerach (młodszy na autku), jeździmy oglądać pociągi, albo do takiego mini zoo karmić zwierzatka, albo do dziadków na wieś, gdzie chłopaki pomagają przy "drobnych pracach sezonowych". W domu codziennie rysują albo kredkami albo farbami, ale wlasnie nie wyglada to tak beznadziejnie jak w przedszkolu, gdzie widać więcej pracy pani niż dziecka. Moi rysują swoim swobodnym stylem co chcą i ile chcą. Nikt ich za rękę nie trzyma, niczego nie podpowiada. Tu zgodzę się, że może manualnie Kuba jest "w plecy" w stosunku do rówieśników za to jestem przekonana, że w piłkę i w ogóle sprawnościowo ograł by nie jednego starszego chłopaka. Może on będzie bardziej w tym kierunku. Who knows Nasze przedszkola to widzę tak bardziej nastawione behawioralnie - wychować, albo raczej "wyhodować" człowieka, który ma dobrze funkcjonować w społeczeństwie, nadać ramy i postawy społeczne. I oczywiście w tym nic złego nie ma, ale niestety brak w naszym systemie edukacji też miejsca na indywidualności, a zauważenie indywidualnych zdolności, predyspozycji...Co mnie się oczywiście nie podoba.

Kolejna sprawa to ciągle piszemy o tym rozwoju psychicznym, a fizyczny jest nie mniej ważny. Czytałam też ostatnio wiarygodne badania, które wskazywały, że bardzo ważne jest, gdy dziecko do mniej więcej 3 roku życia nie dostanie antybiotyku (najszybszy wzrost i rozwój), a jak powszechnie wiadomo przedszkole = antybiotyk. Starszego udało mi się ustrzec, dopiero całkiem niedawno dostał ten cholerny bactrim. Chciałabym by i młodszy nie żarł tego świństwa tak wcześnie przynajmniej (na razie jeszcze nic nie dostał). Powiecie, że wiele dzieci żre antybole i jest git. Niemniej jednak badania dowodzą, że to się wcześniej czy później odbije na zdrowiu. No więc skoro mogę chociaż do pewnego stopnia ich przed tym uchronić. Więc na dwoje babka wróżyła - rozwój psychiczny kosztem rozwoju fizycznego

A jeszcze tak tylko dodam, że to też nie jest tak, że dziecko siedzące z mamusią w domu jest jakoś do tyłu względem rówieśników. Nie zauważyłam, by Kuba (poza opóźnionym rozwojem mowy) inne umiejętności nabierał później w stosunku do złobkowych czy też przedszkolnych rówieśników. Nawet panie z przedszkola mówiły, że jako jedynen z niewielu (zaznaczę,że jest w grupie z czterolatkami) miał wszytskie umiejętności opanowane typu. siku, kupa, brak butli smoczka już od dwóch lat, wycieranie dupska, ubieranie się itp. Mówi pięknie, całymi zdaniami. Fakt jest faktem, że nie zna przedszkolnych piosenek czy też wierszyków, ale też widzę, że nie jest to ani jemu ani tym bardziej mi potrzebne do szczęścia. Mało tego, młodszy który również siedzi ze mną w domku już teraz pięknie mówi i nawet zaczyna po angielsku np kolory i liczby.

To chyba na razie na tyle

E no to jak wszyscy zadowoleni i,szczęśliwi to pewnie, że nie ma tematu
Ja tylko podpowiedzialam kilka.rzeczy (np o znalezieniu przedszkola w którym nie trzeba być do godziny 7:30 bo inaczej kaplica) bo wydawało mi się, że nie mogłaś się tego przedszkola doczekać i dostawalas do głowy z dwójką w domu.
Ale to chyba nie byłaś Ty wynika z tego :)

Jednak faktycznie najtrudniejsze dwa pierwsze lata, wiec to pewnie ja, ale mniej dostaje na glowe gdy sie najzwyczajnuej w swiecie wyspie, a nie musze wstawac o 7 no TEO kto jak kto, ale Ty to rozumiesz

Jako nadworny śpioch, któremu syn odebrał 3 lata snu (bo nie spał mi chłopak od 23 do 6 rano), który wstawać do pracy musi o 4.30 również rozumiem, że lubisz pospać ;).

Fran - no to Cię dziewczyno podziwiam w ogóle, że Ci lepiej i wygodniej z dzieciakami w domu. Dla mnie moje niespełnione marzenie, abym mogła z moimi chłopaczkami być w domu,kreatywnie się bawić. Rozwijać ich, poświęcać im mnóstwo czasu. Być cały czas uśmiechnięta, bez nerwa. I do tego dużo być na podwórku. Dopóki był tylko Maksiu to nie powiem - tak było. No, ale teraz to już czasem nie ogarniam. I choć nerwa nie pokazuję, to aż czasem upocona jestem. A wyjście na spacer to kosmos jakiś. Maks jest typowym domatorem i wyciągnąć go z domu to konia z rzędem. Teraz zima, więc te ubieranie dwóch, ten się drze, ten cośtam chce. A to nie chcę ubrać butów, a to nie chce komina założyć. (bunt dwulatka mamy, choć bez histerii ) Już czasem nie powiem gdzie pot mi cieknie.
Więc dla zdrowia psychicznego wszystkich i prawidłowego rozwoju psycho - fizycznego moich dzieci dobrze, że Maksiu chodzi do przedszkola.

Frances: A powiedz, tak przy okazji, wysylacie ja od przyszlego roku do szkoly?

Ona już jest w szkole- oddział przedszkolny jest w szkole podstawowej (mamy taką malutką wiejską szkołę, cała podstawówka+przedszkolaki to chyba 65 dzieci ;-))
a czy w przyszłym roku jeszcze raz zerówka, czy pierwsza klasa- nie zdecydowałam jeszcze, mocno się waham. Jej wychowawczyni uważa, że młoda sobie świetnie radzi, i w kontaktach w grupie, i z materiałem, ale pewno będziemy jeszcze ją diagnozować w poradni i na spokojnie decydować

To ja może się wypowiem z perspektywy dziecka bez przedszkola Pierwsze podejście- 3 albo 4 latka. No i trauma... Niefortunnie przedszkole było w tym samym budynku, co podstawówka, gdzie pracuje moja mama. Dodatkowo się z nią łączyło wielkimi, przeszklonymi drzwiami, które wychodziły centralnie na schody, którymi moja rodzicielka co około 45 minut schodziła i wchodziła na lekcje. Tak, stałam przy tych drzwiach z nosem przylepionym do szyby i wyłam, a gdy widziałam mamę wołałam, żeby mnie stamtąd zabrała. Przerwy od wycia ograniczały się do wyjścia na obiad (zimny, rozgotwany makaron z twarogiem... Do dziś pamiętam i mam odruch wymiotny. Teraz nie przepadam za obiadami na słodko, a obiadu na zimno nie tknę ) i leżakowanie, które było dla mnie wtedy totalnie od czapy bo w dzień nie spałam już ładnych kilka miesięcy, jak nie rok... Po 3 dniach zaparłam się w futrynie drzwi i nie poszłam. Szczęście takie, że moi dziadkowie byli w domu i na emeryturze. Ale zabawiać nikt mnie nie zabawiał, bawiłam się sama- rodzeństwa nie miałam do ponad 5 roku życia. Sporo czasu spędzałam ze starszą o rok sąsiadką, oglądałyśmy ogrom bajek- na TV (powstało wtedy FoxKids i MiniMax, potem Cartoon Network- i nie, część tych bajek nie była dla dzieci) i na kasetach. Nikt nie woził mnie na gimnastykę/judo/tańce, nikt nie myślał siedzieć i uczyć mnie słówek po angielsku/niemiecku/fińsku. Dziadek nauczył mnie tylko napisać swoje imię i na tyle literek, żebym mogła mu pomóc wpisywać hasła do krzyżówki
Drugie podejście- zerówka. Ten sam budynek, te same panie, te same przeszklone drzwi. Ani pół minuty płaczu. Koleżanki znalazłam, potem się one 5x zmieniły. Może nie byłam super-hiper z czytania i pisania, ale na średniaka starczyło. Potem było coraz lepiej i ze średniaka stałam się powoli jedną z najlepszych uczennic w klasie. Dostałam się do najlepszego gimnazjum w regionie, potem do jednego z dwóch najlepszych LO w mieście (mogłam wybrać i najlepsze w Polsce, bo z racji tytułu laureata miałam takie prawo- wolny wstęp na wszystkie szkoły średnie). Jeśli chodzi o rozwój psychoruchowy- utalentowany leń, wszelkie testy sprawnościowe wykonywane na maksa. Z WF raczej ta lepsza niż gorsza. Tylko do dziś mi się nie chce ADHD nie miałam i nie mam w związku z wielogodzinnym czasem wgapianiem się w ekran TV. Do tego mój luzacki ojciec jak miałam te 4-5 lat pozwalał mi grywać na kompie... Np. w Wolfensteina I cóż, tego nie pochwalam, ale czy byłam kiedyś skrzywiona z tego powodu... To wątpię.
Piszę tak trochę prześmiewczo, żeby pokazać, że nawet jak dziecko nie ma jakiegoś nie wiadomo jak super startu i stymulacji we wszlekich możliwych dziedzinach i aspektach to nie wyrasta na degenerata, socjopatę i ma potem problemy z nauką i ogółem odnalezieniem się w życiu. Okej, czasem jak słucham mojego K. np. jak opowiada o przedszkolu to mu np. zazdroszczę tego, że miał od małego paczkę kumpli, bo ja tak tylko z jedną koleżanką... Ale całej reszty nie żałuję, bo nawet nie wiem, co straciłam lub nie
Tak z buziakiem dla wszystkich, co to o te swoje młode drżą

Kobietki,
Kajetan dziś w nowym przedszkolu-odbiorę go dziś po 12:00 po obiadku. Troszkę płakał ale bez histerii i scen,. Nie ukrywam, że wiążę nadzieje z tym nowym przedszkolem że będzie mu tam dobrze, że nie będzie siusiał w majtki (w domu mu się to nie zdarza), że będę wiedzieć więcej o swoim dziecku. I że będzie mniej chorować - hehehehe - dobry żart co?

dżasti: Fran - no to Cię dziewczyno podziwiam w ogóle, że Ci lepiej i wygodniej z dzieciakami w domu. Dla mnie moje niespełnione marzenie, abym mogła z moimi chłopaczkami być w domu,kreatywnie się bawić. Rozwijać ich, poświęcać im mnóstwo czasu. Być cały czas uśmiechnięta, bez nerwa. I do tego dużo być na podwórku. Dopóki był tylko Maksiu to nie powiem - tak było. No, ale teraz to już czasem nie ogarniam. I choć nerwa nie pokazuję, to aż czasem upocona jestem.

Przybij piątkę Mnie do pewnego momentu było bardzo dobrze w tym układzie, ale w pewnym momencie chyba się wypaliłam robiąc tylko to. Potrzebowałam już zmian. I mnie akurat przedszkole uratowało skórę, zwłaszcza, że mamy bardzo fajne i dziewczyny uwielbiają tam być :) Ale mam taką koleżankę ze szkoły, która nie dość, że ma czwórkę własnych dzieci (zaplanowanych, jakby ktoś pytał, bo ciągle ktoś o to ją pyta ), to jeszcze niańczy dwójkę dzieci sąsiadki. Tak wybrała i mówi, że to jest to, co kocha robić najbardziej. I też jej czasem zazdroszczę, bo nie wiem, jak ona to robi, że jest tak anielsko cierpliwa cały czas :)

Frances, moim zdaniem dużo zależy od nastawienia rodzica. Jeżeli Ty masz uraz do przedszkola, to automatycznie będziesz moim zdaniem łatwiej widziała wady, niż zalety tej instytucji.

Kurde ale on woła... :D Podobno... One same mówiły,że woła. Zobaczymy...
Póki co w nowymprzedszkolu popłakiwał. No ale wiadomo. Za to jak przyszłam to gadał jak najęty. Kokołaj, poczkole, i kokołajbył, dzieci... w piczkolu itede :D
Chciałabym żeby było tak zawsze.
I żeby nie chorował

Penny, to ja Cię nie pocieszę, bo Twoje laski też już chyba Bactrim brały Jest to antybiotyk tylko bakteriostatyczny, nie zabija bakterii tylko zapobiega ich namnażaniu, ale jak najbardziej antybiotyk. Mój go oczywiście dostał po 6 pierwszych dniach w przedszkolu

Frances: Jest to antybiotyk tylko bakteriostatyczny, nie zabija bakterii tylko zapobiega ich namnażaniu, ale jak najbardziej antybiotyk

to nie jest antybiotyk, to jest sulfonamid, błednie nazywany przez wielu antybiotykiem - bo stosowany tak samo w chorobach bakteryjnych.
A dokładniej jest to sulfonamid wspomagany trimetoprimem poszerzającym spektrum jego działania

Nawet ulotka tego leku mówi, że to antybiotyk, choć nasza pediatra też mówi, że to "półantybiotyk", bo rodzice na wieść o tym, że antybiotyk zamierają
Mój mały nawet tego nie brał - uchował się jakoś, ale właśnie Kuba jak tylko poszedł to się właśnie takim "antybiotykiem, nie antybiotykiem" - jak zwał tak zwał skończyło

No a ja z kolei mojej pediatrzycy wierzę
Ja się na ty kompletnie nie znam, ale Bactrim ponoć tak samo wyjaławia florę bakteryjną jak zwykły antybiotyk no i skoro działą jak antybiotyk (mimo, że to chemioterapeutyk) to dla organizmu ludzkiego chyba wszystko jedno jak się go nazwie. Co gorsza jak tak teraz czytam, że jest syntetyczny i ni ema odpowiednika w przyrodzie to już nie wiem czy nie lepszy zwykły antybiotyk. Następnym razem podpytam pediatrzycy o co chodzi dokładnie

Penny, ja sie na tym kompletnie nie znam. Przekazano mi, ze to "antybiotyk o dzialaniu bakteriostatycznym i ze tak samo wylalawia organizm", wiec uznaje ze to antybiotyk. Pewnie, ze nie dalam go gdyby nie bylo podstaw (u Kuby wszystko wskazywalo na nadkazenie bakteryjne zwyklej infekcji), wiec dalam. Przy nastepnej okazji zapytam dokladnie dlaczego ona nazywa go polantybiotykiem, bo szczerze nie mam najmniejszej wiedzy na temat lekow, wiec chyba nawet nie chce grzebac w necie, bo nic nie zrozumiem. Moze faktycznie moonia wiecej wie. Nawet na sete;) wiec czym.sie roznia antybiotyki od sulfacos tam, no tego co w bactrim? Skoro oba wybijaja bakterie w organizmie czy ram uniemozliwiaja ich namnazanie?

Fran ze mnie też taki lekarz jak z koziej dupy trąba :P Coś tam czytam szperam, składam w całość. Myślę, że Moonia wyczerpująco dała nam odpowiedź :) tak mniej więcej tez tłumaczyła mi to moja pediatra. Bactrim nie czyści wszystkiego jak leci, a antybiotyk owszem.

Ok, dzieki! Tylko tak sobie mysle...no skoro nie pozwala sie namnazac bakteria, a przez to w jakis tam sposob je wybija to chyba te dobre tez czy nie?

Treść doklejona: 07.12.15 19:39
A Przy okazji...trzeba go trzymac w lodowce po otwarciu? Bo mi sie wydawalo, ze na ulotce jest ze nie i my nie trzymalismy i tak sie zastanawiam na przyszlosc.

Bactrimu nie trzeba w lodówce trzymać. U nas póki co Aleks miał dwa razy Bactrim na oskrzela, A Maks chyba też ze dwa razy. Niestety Maksiu miał dwa razy prawdziwy antybiotyk. Raz jak miał zapalenie ucha a drugi raz jak miał wysiękowe zapalenie ucha.
A tak dziś z mężem rozmawialiśmy, że póki co jesteśmy ultra zadowoleni z naszego przedszkola. W porównaniu do przedszkola państwowego, które też jest u nas w wiosce, to po prostu super. Panie zaangażowane. Widać, że uwielbiają te dzieci. No i od dłuższego czasu Maksiu już się w przedszkolu nie posikuje. W domu to a i owszem - często zanim zawoła to ma już plamkę na spodniach. A w przedszkolu nic takiego się nie zdarza.

No zalezy od przedszkola - moj sypia godzinke i nawet mi to pasi a kolezanki cora i syn nie maja drzemki. Niewiem od czego to zalezy.

Frag, w zeszłym roku u nas wystarczyło wypełnienie odpowiedniego druczka i zaniesienie pani dyrektor. Nic w systemie nie robiliśmy.

U nas na sali stoi dystrybutor z wodą i dzięki piją, kiedy mają ochotę.

taki zapis miał sie pojawić w rozporządzeniu Ministra Zdrowia ( w tym samym co mówi o sklepikach szkolnych) ale ostatecznie go nie ma