dorah: Znam wielu jedynaków, którzy pozostali jedynkami, bo ich rodzice mieli za sobą ciężką walkę o to jedno dziecko.

jestem jednym z nich. rodzice starali się o mnie 15 lat, po tym, jak zaraz po ślubie mama poroniła w 4 ms.

O tym dlaczego warto mieć trójkę dzieci.

Widzisz Nibriano, nie moge sie z Toba zgodzic. Piszesz ze masz uczucie osamotnienia, jestes egoistyczna, skad pewnosc ze byloby inaczej gdybyś miała rodzeństwo? Nie wiesz tego mozesz tylko gdybac...a z doświadczenia widze że zawsze mamy predyspozycje do idealizowania tego czego nie posiadamy. Nie moge zrozumiec też takich teksów o krzywdzeniu jedynaka-"nie skrzywdze go jedynactwem" dziwny to ma wydzwiek bo ktora matka chce skrzywdzic swoje dziecko? I co rodzić dziecko dla drugiego dziecka? to dopiero dziwne. Niestety takie generalizowanie jest bardzo powszechne i mniej wiecej tyle pożytku daje co z drugiej strony twierdzenia o wielodzietnych, że takie rodziny to niewykształcona patologia i bieda,nieumiejąca sie zabezpieczyć. Ot stereotypy....

No właśnie Talka idealizacja:) skąd wiesz ze brat by ci pomagał a nie tłukl Cię ?:) a młodszym rodzeństwem byś sie z radoscią opiekowała a może byś miala dość bycia darmową niańka?:)

Przepraszam za chaos w mojej poprzedniej wypowiedzi i malo precyzyjne sformulowania. "Rozmnazanie za wszelka cene" to moze nie trafne okreslenie, mialam na mysli gloryfikowanie rozmnazania,taki wrecz nakaz,ze jesli masz warunki i mozliwosc to "powinienes", nie wazne czy chcesz czy nie, bo to "dar" i grzech z niego nie skorzystac... :/
Co do dyskusji demograficznych to co strona to inna opinia, ja wiecej slysze o przeludnieniu i efekcie cieplarnianym niz niedoludnieniu, a glosy nawolujace do posiadania max. 2 dzieci dotycza kraju rozwinietego.
Tak, Dorah, dla mnie rodzenie dziecka kojarzy sie z cierpieniem, taka jest moja opinia na dzien dzisiejszy i w kontekscie wiary decyzje o ewentualnym podjeciu takiego wyzwania utozsamiam z cierpieniem, ktore moze miec sens i ktore mnie jakos wewnetrznie umocni. Splycilam to do prostego tekstu o pracowaniu na niebo. Moze wolicie zwrot "dazenie do wiecznosci", jak zwal tak zwal. Zwyczajnie, szukam sensu w posiadaniu dzieci i ostatnio doszlam do takich wnioskow. Mysle,ze to postep, bo jeszcze niedawno nie widzialam zadnego sensownego argumentu "za". Pewnie spotkam sie z masa glosow,ze dzieci wynagradzaja wszelkie cierpienia,ale wybaczcie,jakos mnie to nie przekonalo jak dotad.
A a propos jedynactwa to byc moze to kwestia osobowosci, ja chyba wolalabym byc jedynaczka, nie twierdze, ze wolalabym zeby mojego rodzenstwa nie bylo na swiecie, ale ani sie nimi nie opiekowalam,ani z nimi nie bawilam i wlasciwie fakt,ze istnieja nie zmienia prawie nic. Dobrze mi bylo siedziec sobie w zamknietym pokoju, w swoim malym swiecie i podejrzewam,ze wielu jedynakow czuje/czulo sie podobnie i nie cierpi na zadna chorobe :)

No fakt, taka juz ludzka natura :)

Wiadomo, że więcej słychać o micie przeludnienia. Tak samo jak o micie nieskuteczności NPR. Komuś na tym zależy.

Kamyla: dzieci wynagradzaja wszelkie cierpienia

Kamyla, nie wiem kto tak mówi. dzieci nie mają być ani nagrodą, ani kara. Po prostu są polem naszej bezinteresownej miłości, która często bywa ciężkim krzyżem.
Ale też bez niej człowiek jest jałowy i często czuje się zbędny na tym świecie.
Wiesz, moje dzieci obrzucają się wyzwiskami typu "debilu", a za 15 minut siadają do wspólnej gry. Trzaskają drzwiami, i sprawiają sobie miłe niespodzianki, albo opiekują się sobą wzajemnie w czasie choroby.
Tęsknią i nie cierpią się.
Myślę, że są najnormalniejszym rodzeństwem na świecie.
I tych relacji nic nie zastąpi.

Co do efektu cieplarnianego, to opinie są także rózne ale niektóre są skutecznie blokowane, podobnie (jak zauważyła Ama) prawda o NPR.

Prosta zastępowalność pokoleń to 2,4 dziecka na kobietę. W Polsce przez ostatnich kilka lat było 1,4-1,7

Kamyla: pytaniem jest czy ludzkosc sobie poradzi.

w tym sęk

Wiesz, takie historie o cierpieniu podczas ciąży i porodu i wynagradzającym uśmiechy dziecka to ja wkładam między bajki.

Ww wszystkich trzech ciążach czułam się dużo silniejsza i zdrowsza niż normalnie, a co do bólu porodowego, to go nie znam. Znam tylko skurcze, które są sygnałem do współpracy z ciałem. Tzn, do porodu trzeba się porządnie przygotować w szkole rodzenia i potem nie panikować. Oczywiście pomijam sytuacje na które nie ma się wpływu, nieprawidłowości.
Ale nie godzę się na demonizowanie ciąży i porodu, tak samo jak na wynagradzającą rolę dziecka.

Szczerze mówiąc ja bałam się jak cholera porodu, mimo, że bardzo chciałam dziecka, ale poszłam do szkoły rodzenia, poczytałam książkę Preeti Agrawal "Odkrywam Macierzyństwo" (swoją drogą polecam wszystkim mamom które się panicznie boją) i to mnie bardzo uspokoiło. Bo zrozumiałam istotę porodu. Przede wszystkim trzeba myślec o skurczach porodowych a nie o bólach porodowych. I faktycznie, tak jak dorah pamiętam tylko skurcze (pomiędzy sobie spałam na porodówce) i to wspaniałe uczucie jak dostajesz małego, śliskiego dzidziusia na brzuszek a on szuka Twojej piersi. Ale wcale nie traktuje tego jak nagrodę (bo niby za co miałby mnie nagradzac?) tylko jak dar. A szczerze mówiąc on też się musiał wysilic żeby się urodzic. Bo poród to nie ból a wysiłek. Poród nie jest straszny - poród jest piękny, w końcu przekazaliśmy życie. Sprowadziliśmy życie na świat.

Hydrazine ja nie piszę że albo się rodzeństwo kocha albo tłucze, ja podałam talce ten przykład jako możliwość jedną z wielu, przeważnie której nie bierze sie pod uwage gdy idealizujemy coś czego nie posiadamy.
Co do porodu , ja wrecz przeciwnie znam z doświadczenia ból porodowy a nie jakiś skurcz i obserwuję wynagradzającą rolę dziecka w tym wszystkim- w końcu tylko dzięki niemu ten horror miał jakiś sens.
Aha i nie uważam że wystarczy się do niego dobrze przygotować i nie panikować żeby był piękny..

Ptysiu, pocieszajace to,co piszesz :) Dorah,moja relacja poki co jest OK, chociaz duzo mam z takiej kobiety co to pragnie milosci tylko dla siebie. Moj maz bardzo chcialby miec dzieci i jest jedynym powodem, dla ktorego bym sie zgodzila je miec. Byc moze jestem jakas wynaturzona,a moze po prostu "opozniona", skoro naturalnym etapem jest pragnienie dziecka, a ja takowego nie posiadam. Moja mama tez mi sie starala tlumaczyc,ze w pewnym momencie po prostu czegos brakuje w zwiazku dwojga ludzi i naturalnie chce sie "cos z tym zrobic". Byc moze martwie sie na zapas i taki moment kiedys tam nadejdzie, ale poki co dobrze mi w mojej dwuosobowej rodzinie.
Smuci mnie tylko,ze brak takowego pragnienia moze byc interpretowany jako grzech :(

hydrazine: Z pierwszym przypadkiem spotkałam się nieraz, z tym drugim jeszcze nigdy.

Ja również.

Kamyla Jeżeli zaś z kolei uwzględnimy warunki fizyczne, ekonomiczne, psychologiczne i społeczne, mówi encyklika. Sądzę, że brak gotowości do zrodzenia dziecka należny do warunków psychicznych. przede wszystkim dziecko ma być "efektem" miłości , a nie obowiązkiem. Nie da się zmusić do miłość. Decyzja o posiadaniu bądź nie powinna wynikać z poczucia dobra dla dziecka. Gdybym była twoim spowiednikiem nie dopatrzyłabym się tu grzechu, ale nie jestem. mam nadzieję, ze takiego znajdziesz. Do grzechu potrzebny pewien wybór zła, a chyba to nie jest to czym się kierujesz.

Myślę, ze to zdrowe podejście.

Natomiast trzeba powiedzieć jasno, że jeśli ktoś zawiera małżeństwo z nastawienie, ze absolutnie wyklucza w nim dzieci, to małżeństwo to nie będzie ważnie zawarte, bo jest to przeszkoda kanoniczna.

Kan. 1101 -

§ 1. Domniemywa się, że wewnętrzna zgoda odpowiada słowom lub znakom użytym przy zawieraniu małżeństwa.

§ 2. Jeśli jednak jedna ze stron albo obydwie pozytywnym aktem woli wykluczyłyby samo małżeństwo lub jakiś istotny element małżeństwa, albo jakiś istotny przymiot, zawierają je nieważnie.

Ten kanon dotyczy zarówno zgody wewnętrznej na pytania kanoniczne, jak i treści samej przysięgi.

Sądy biskupie mają coraz więcej roboty ponoć.

To nie jest "Unieważnienie" tylko stwierdzenie, że małżeństwo nigdy nie zaistniało. Więc odpowiedź jest jasna. Oboje są wolni.

Natomiast nie było co do cudzołóstwa to nie jestem kompetentna, ale na zdrowy rozum "chrześcijański" wydaje mi się, ze skoro nie było świadomości, to nie ma grzechu.

nie wiem, czy to dobry wątek, ake nich będzie
Seks_jest_jak_zycie_wieczne

piękny artykuł..właściwie wywiad

co masz na myśli Rooda?

po prostu nie widzę sprzeczności między artykułem a tym wątkiem.

rozumiem, ze mozesz nie widziec Dorotko:)

hehe mi tez rzucila sie w oczy "subtelna" roznica miedzy wywiadem a tym wątkiem prawie to samo zostało tu powiedziane. prawie robi jednak roznice

Ja i moj maz dostalismy od znajomego ojca Jezuity O. Łucarza, w prezencie slubnym, "Seks jakiego nie znacie" O. Knotza. Dla mnie jest wszystko jasne jak slonce. Polecam kazdemu

Gdzieś w tym temacie przewinął się link do strony, na której mówi się o tym, że pocałunki "głębokie" są grzeszne nawet w małżeństwie. Czy ktoś, kto ma rozeznanie w oficjalnym nauczaniu KK może zweryfikować tę informację?

dorah: Często małżonkowie mnie pytają, czy jest moralne zaspokojenie małżonka po akcie seksualnym, czy to nie jest już masturbacja. Tłumaczę, że nie, bo to wszystko składa się na pełny akt seksualny. Podobnie gdy żona ma orgazm jeszcze przed stosunkiem, bo mąż ją tak rozbudził. Małżonkowie muszą czuć się wolni, a nie lawirować między zakazami

Jak więc "głęboki" pocałunek małżeński może być grzeszny? pomijając, uważam i to jest moja prywatna opinia, iż skoro jesteśmy małżeństwem i zgadzamy się na pewne praktyki seksualne, ciekawie nazwane w tym wątku "zielone serduszka" to jest to nasza indywidualna sprawa zgodna z sumieniem ( nie bądźmy pruderyjni i zaszufladkowani) uświęcona sakramentem małżeńskim. Kto i gdzie ppowiedział, który werset pisma świętego lub przykazanie Boże tego zabrania? Małżeństwo to związek dwojga ludzi, w omawianym kontekście uświęcony przez sakrament. Kobieta i męźczyzna stają się jednym i wszystko co za obopólną zgodą się między nimi dzieje (mam tu na myśli te zielone serduszka) jest wg.mnie jak najbardziej nie grzeszne. Ktoś myśli inaczej,proszę o argumentację,a jeśli popiera się naukami bądź konkretnym pismem , prosze o cytat. Pozdrawiam.
P.S My lubimy zielone serduszka.