i ja

Opłaciłam konto więc niedługo będe mogła pisać na priv.
Chodzi mi generalnie jak rozpoznać czy to fakt czy może przesadzam. Jak rozróżnić swoją winę od pp. Na razie zbieram informacje bo wydaje mi się często że wymyślam, że przesadzam. Ale czasem jak czytam o kimś, artykuł cokolwiek to sobie myślę- Boże CZUJĘ to samo.
Najgorsze że nie mam zarzutów do ojcostwa. I to chyba główny powód który mnie trzyma w miejscu.

Dokładnie... Ja miałam tak wpajane, że na nic nie zasłużyłam, że jestem nikim... że nawet mi żal było człowieka, że na mnie trafił. Czułam się winna...

Treść doklejona: 22.04.16 17:11
wyjęłam awizo ze skrzynki... Modlę się, aby to było zaproszenie do RDOKu ;)... Tzn. wiecie boję się tego o mnie tam czeka, ale... wizja, że powoli finiszujemy ze sprawą jest budująca... Chyba, że to wezwanie do skarbówki hihihi. Jeszcze nigdy nie miałam, ale hu nołs...

Treść doklejona: 04.05.16 17:16
Wiedziałyście, że nie ma już RDOKów?
Mam wreszcie termin badania i obecnie nazywa się to Opiniodawczy Zespół Sądowych Specjalistów :P

Podobno od stycznia taka zmiana. Ciekawe czy zmieniły się narzędzia badań...

Treść doklejona: 15.05.16 22:10
Dziewczyny! Przypomnijcie mi czego mogą ode mnie wymagać na badaniu kompetencji rodziny? Jak to u Was wyglądało?

Dagus, no co Ty ;(... Ogłupiał???? Pisz na bieżąco ;(...

Dagus, popytaj adwokata... Ale kto wie czy nie tylko sądownie... U Was toczą sie jakies sprawy i nie wiem jak to priorytetowo będzie wyglądać ;(.

Boże, to juz jutro... Pozbierałam wszystkie papiery. Nawet PPP zdążyła mi przysłać nowe orzeczenie Dawidka, ale kurczę stresuje mnie nieznane. Nie wiem co jeszcze mogę przygotować. O co będa mnie i moje dziecko pytać. I o co chodzi z tym rysunkiem drzewa :P. Oraz czy będzie tez ojciec Dawidka... Sędzina mówiła, że pojedziemy osobno (ze względu na zbyt odległą rozłąkę Dawidka z tatą), ale cos czuję w kościach, że ten ośrodek może "pojechać" swoimi zasadami i ściągnąć nas razem.

Ale najgorsze będzie za nami ;).

Badania nsm odwolali. Przelozyli na 26 lipca. Za to dziecko spedzilo 3 h z ojem. Dawidek zareagowal bardzo ladnie. Pamietal tate. Objal go i potem spedzalismy czas razem.

Opowiadaj jak kontakt, jak duzy Dawid odnalazl sie w sytuacji...?

No to sie poryczalam... Mam nadzieje, ze zrozumie jak bardzo syn go potrzebuje. Gorzej bedzie jesli nie bo pewnie dziecko bedzie teraz ciagle wracać do tego dnia. Cos jednak musiało sie w nim "otworzyć" skoro sam zapytał czy chce z nim iść. Nadzieja...takie ładne słowo ☺️

Kurczę, ciekawe czy teraz będzie inaczej

Moim zdaniem daj mu teraz spokoj, music to przetrawic I poukladac w glowie. Tu juz chodzi o nich, nie o Was jako związek - szkoda by było to stracić przez to, ze np poczułby sie osaczony. Powiedziałaś cos jak sie zegnaliscie? Albo on cos powiedział?

No nie... Żaden związek :P...
Szczerze mówiąc nic nie mówiłam na "koniec"... Bo własnie tak jak piszesz bałam się, że on się "zobowiązany" czy osaczony poczuje. Ale też nie wiem co on czuje, bo z kolei on może będzie bał się napisać do mnie, bo jednak prawie 3 lata minęło...

On z kolei jak już się żegnaliśmy to raczej nie był w stanie nic powiedzieć, bo widziałam łzy w oczach... Pewnie nie był w stanie słowa wykrztusić...

Dlatego wolę tu zapytać co radzicie, gdyż co dwie głowy to nie jedna.

katka_81: Ja bym mu zwyczajnie napisała czy powiedziała, że jeśli mialby ochotę na kolejny wspólny czas, to śmiało może dzwonić.

ja bym mu napisala - bedziesz miala piekna podkladke do sadu, jaka jestes super, jak propnujesz spotkania, bla bla. Tylko ja bym zrobila to konkretniej - napisala przykladowo, czy w sobote nie mialby ochoty o godzinie 15 zabrac dawida na lody. Zaproponowalabym gotowa aktywnosc w okreslonym czasie.

U nas jest kwestia dogadania się trzech osób co do dyspozycyjności czasem. Pasować musi ojcu dziecka, mnie i terapeutce Dawidka :P. Minus taki, że Dawid ma różny czas pracy. Bo dla mnie najwygodniej byłoby ustalić konkretne dni i godziny spotkań, no ale to nie wchodzi w grę niestety ;(.
Natomiast kwestia zorganizowania czasu na spotkanie ojca z dzieckiem przecież nie jest niemożliwa ;). Prawda jest taka, że ojciec dziecka po prostu musi chcieć.

No zobaczymy ;)

Dziekuję za rady ;)

Bardziej chodziło mi o to, żeby sobie nie wchodzić w drogę :P. Żeby był czas i na terapię i na mój czas z synem i na ojca czas z synem. Prawda też jest taka, że na początku ktoś musi być z ojcem dziecka w trakcie spotkań, bo dużo trzeba się nauczyć. Wczoraj widziałam, że chłopaki czerpali radość ze spotkania, ale D nie wie jak postępować z autystą. Np. gdy duzy zadał pytanie małemu, a ten nie udzielił odpowiedzi to ten nie drążył. A tu trzeba powalczyć o kontakt wzrokowy i wymagać odpowiedzi. Inaczej całą terapię szlag trafi :P. Jak juz bylismy blisko ulicy duzy puścił Dawidka wolno, bo nie ma jeszcze we krwi, że Dawidek nie odczuwa lęku przed niczym i biegnie prosto pod samochód. Nie ma jeszcze nawyku, że autysta może nie zareagować na wołanie i może dojść do wypadku. Nie wie jak żyć z fiksacjami syna, etc... Natomiast to tylko początek będzie trudniejszy. Będzie o ile tata Dawidka "skusi" się na kontakty z dzieckiem.

Ja niewiem.. to moze niech go nie tuli jak niechce tylko inaczej probuje spedzac z nim czas, bawic sie, ukladac klocki czy cos.. Moj syn ma ojca 24 h a tez zawsze sie awanturowal jak ten chcial go tulic czy obejmowac, brac na rece... To rzeczy zarezerwowane tylko dla mnie.. Ja mu radzilam by odpuscil i juz, inaczej moze mu okazywac czulosc i zainteresowanie przeciez.

Na pewno dziecko nie przełamie się jeśli jest zmuszane. Kontakt z ojcem (ten "cielesny" także) powinien kojarzyć się z czymś przyjemnym. Ojciec popełnia duzy błąd myśląc, że na siłę zyska zaufanie dziecka. To tak nie działa.

Także podpisuję się pod słowami Frances.

No tak... Ja czasami jak się wygłupiamy to "na siłę całuję", a ten się śmieje i udaje, że się broni (to w ramach terapii si: łaskotki, ugniatanki, a przy okazji kradnę te całusy)... Ale ogólnie też pytam i gdybym widziała, że dziecku moje wygłupy nie odpowiadają to nie ciągnęłabym tego dalej. Co to za przyjemność jeśli dziecku dzieje się krzywda...

Daga, popieram Frances. Pomyśl jeszcze o tym, ze dla syna jesteś jedyna najbliższą osobą i on liczy na Twoja pomoc, ochronę przed takimi sytuacjami/w takich sytuacjach. Pokaż mu ze może na Ciebie liczyc. Niech wie, ze w każdej sytuacji, w której będzie czuł się niefajnie, zawalczysz o niego i nie pozwolisz się bać. Nie pozwól zachwiać jego poczucia bezpieczeństwa. U nas było identycznie kiedy moja miała 2 lata. Wziął ja na siłę, ona wpadła w histerię ze strachu, pociągnęła tatę za brodę z tego wszystkiego a ten w odpowiedzi dal jej siarczystego klapsa. Pierwszego w życiu mojego dziecka. Podbieglam i zabralam ja z jego rak. I do tej pory poluje sobie w brodę, ze pozwoliła na taka sytuacje.

Oszaleli... Najgorsze, że to się tak dłuży ;(

Nie ma to jak usprawnienie działania sądów...
Dagus, ja nie mam doświadczenia z takimi sprawami. Ale czy spotkania z dziećmi odbywają się pod nadzorem czy jesteście sami?
Chodzi mi właśnie o to co napisałaś- że dziecko się boi, ty będziesz chciała małego obronić a ojciec może to potem wykorzystać to przeciw tobie... Jest ktoś poza tobą, kto może poświadczyć strach dziecka?
wasz synek jest mały, nie rozumie wielu rzeczy. Mój, mimo że ma na co dzień przytulanie w domu i w przedszkolu, potrafi się bronić i odpychać, jeśli nie ma ochoty.
Dziewczyny dobrze piszą- niech zaczną od klocków, samochodzików, książeczek. Dziecko musi się oswoić. Póki co ojciec może uzyskać efekt odwrotny...

Jutro moje drugie podejście do badań w tym a a'la RODKu... Ciekawe czy się odbędzie. To już byłoby coś. Trzymajcie kciuki ;)

Uś, ale ważne że jest po Twojej mysli, bo skoro on i tak nie utrzymuje kontaktów to i dla Ciebie problem... Ależ u Was szybko poszło. U nas to temat rzeka ;( Zobaczymy co dzis wymysli :P

Trzymam kciuki!!

Eszz te chlopy goopie sa jednak...sama nazwa pozbawienie praw wskazuje ze obowiazki zostaja.
Moj ex jak go sad zapytal czy wie co znaczy pozbawienie praw tez podobnie zareagowal to go sedzia posadzil i kazal sie nie odzywac i doksztalcic na kolejna rozprawe.
Tez specjalnie nie walczyl o dzieci jak go pozbawialam.
Teraz po roku stwierdzil ze to nie w porzadku bylo ze go pozbawilam.A sam sie nie bronil i mowil ze nie ma zamiaru się po sadach włóczyć ( tak sedziemu powiedzial)
Alimenty przestal płacić dużo wczesniej dla nas to byl tylko argument ze ma w nosie dzieci przy prawach.
Ale na to tez sposob znalazlam wystapilam o alimenty od dziadkow.
Raz dwa przypomnial sobie numer konta
Spokoj mam teraz i nie szarpie sie z wariatem.
Takze warto walczyc nawet jesli to trwa.