Akirko... Jakże Cię rozumiem-piję kawę w kuchni, słyszę dziecię się budzi. Lecę z uśmiechem na twarzy mówię- Dzień dobry! i co słyszę? No co? NIIIIIEEE E!!!
Nie musze dodawać, że do odstawienia dziecia do babci wsio było nie-e? Ubieranie się, śniadanko, buty, czapka itd.

Teo, u nas jak sie jakas infekcja dodatkowo przyplatala, wiruski to tez byl katar, dobrze, ze schodzi, inhalacje rozrzedzaja wydzieline zalegajaca... Dobrze, ze zaczal jesc, to tez pomoze... a moze mu dodatkowo zeby ida? Bo wtedy odpornosc leci w dol i katar taki moze byc...? I jak odkasluje tez dobrze.
.
Penny, my chyba Microlife'a mamy, buczy dosyc glosno, ale sie sprawdza...

Frag no niby zęby iść mogą, wszak ma 6 mscy. Na dziąsła kukalam i nic specjalnego nie dostrzegam....

Penny my też mamy Microlife, najbardziej polecany. Głośny jest ale może akurat Liwka nie będzie się bała ? :)

PENNY: jakbym jej siłą założyła - to by się chyba zapłakała na śmierć, a tak to po 5 minutach gacie założone, że niby sama na to wpadła

no to u nas zastanawianie trwało 1,5h:) Ja tam się z nią szarpać nie zamierzam i odpuszczam, chce latać z tyłkiem gołym, to lata. Tylko właśnie nie wiem czy przyjąć taktykę tłumaczenia jej (czy to w ogóle ma sens?) czy ignorowania. Ona po tym czasie, przyszła, ubrała się i był luz. Także chyba musiała sprawdzić co jej da to, że będzie robić po swojemu.

Co do nebulizatora my mamy Medel - ponoć jest to to samo co Philips, bo wygląda tak samo. Kupiliśmy w Superpharmie na promocji;)

My mamy nebulizator Philipsa, kiedyś był w promocji w Biedronce i nabyłam.
.
Dziewczyny, a słuchajcie, czy któraś z Was miała do czynienia u dziecka u kaszlem w nocy. Gosia ma takie ataki kaszlu - suchy, raczej gardłowy kaszel,trwa to około pół godziny, najpierw zimą trwało to chyba ponad miesiąc, potem spokój i teraz znowu maj/czerwiec, miesiąc spokoju i znowu dzisiaj kaszlała. Ilekroć idziemy do pediatry - a już 2 lekarki ją badały, to osłuchowo czysta, jedyne co stwierdzają, to lekko czerwone gardło i że to prawdopodobnie z kataru, który jej nocą spływa do gardła i drażni. Myślałam, że to na tle alergicznym i podawałam lek na alergię (za radą lekarki), ale nic nie pomaga, poza tym ten kaszel był też na wakacjach w Grecji, gdzie jednak i inna pościel (bo już myślałam, że tu przyczyna), inny klimat. Byłam z nią też u laryngologa, ale tu w ogóle nic nie stwierdzono. W ciągu dnia zdrowe, tryskające energią dziecko, ma apetyt, no nic kompletnie jej nie dolega, ostatnio lekki katarek i tyle. No nie wiem już co robić.

Kasiu właśnie pamiętam, że Misia miała. Jakie badania muszę zrobić, zęby ją wykryć? Z kału wyjdzie? Lekarka mi kiedyś mówiła o jakichś z krwi tylko nie pamiętam, co to było,a w końcu nie poszłam, bo się uspokoiło. Mówiła, że tylko prywatnie, bo nie może tego mi dać z nfz-u. No ale teraz mamy wolne, więc mogę ją przebadać.
Obawiam się robaków u niej, bo lata po działce, bawi się w piachu budowlanym, różnie to może być.

akirka: Tylko właśnie nie wiem czy przyjąć taktykę tłumaczenia jej (czy to w ogóle ma sens?) czy ignorowania

Ja uważam, że tłumaczenie ma sens zawsze i wszędzie - za wyjątkiem gdy dziecko leży i tak głośno płacze, że nic nie dociera do niego. Generalnie chyba mówienie jest ok :P ja tam tłumaczę, nawet jak czasem Nadia była odwrócona czy coś. Po którymś razie zaczyna rozumieć, wiadomo, że im dziecko młodsze tym tego tłumaczenia więcej - logiczne :) Natomiast ja nigdy nie ignorowałam żadnego płaczu. Zawsze byłam obok, chyba, że sama szła do pokoju płakać - to był jej wybór. Tak to mówiłam, że rozumiem, że się teraz emocjonuje, że jestem u bok, jakby już chciała o tym pogadać czy tam się przytulić albo popłakać na mnie :P Różnie bywało i jest. Jedyna sytuacja w której odchodzę jest taka, gdy zaczyna płakać lub krzyczeć na uchem Liwci już naprawdę głośno i nic już nie działa. Wtedy mówię, że Liwcię bolą uszy, gdy tak robi i muszę wyjść do innego pokoju. Albo nic nie mówię, gdy widzę, że groch o ścianę :P

Miałam też kilka razy taką sytuację, że Nadia była mocno zmęczona. Nie chciała zasnąć, była wściekła i krzyczała "niedobla mama, brzydka" lub coś w ten deseń. Trzy głębokie wdechy i brałam ją za obie ręce, przyciskałam do piersi i mówiłam, że mocno mocno ją kocham, że jest moim kochanym dzieckiem nawet jak jest tak pozłoszczona na mnie. I jak to zadziałało :):):) no super :) po chwili się do mnie przytulała i czułam jak jej ciało "odpuszcza", jak się robi miękkie, jak stres odchodzi. I zazwyczaj szybko wówczas zasypiała :)

Dzięki za opinie, wezmę ten medelowy :)

akirka: no to u nas zastanawianie trwało 1,5h:) Ja tam się z nią szarpać nie zamierzam i odpuszczam, chce latać z tyłkiem gołym, to lata. Tylko właśnie nie wiem czy przyjąć taktykę tłumaczenia jej (czy to w ogóle ma sens?) czy ignorowania. Ona po tym czasie, przyszła, ubrała się i był luz. Także chyba musiała sprawdzić co jej da to, że będzie robić po swojemu.

Ja się jeszcze nauczyłam, że warto zapobiegać takim sytuacjom. Czyli jeśli np. wiem, że mam wyjść o 9:00, a ubieranie trwa 1,5 godziny to o 7:00 oświadczyłabym, że czas się ubrać, żeby dziecku i sobie dać czas.

I jeszcze super działają zabawy. U nas ostatnio hitem jest poszukiwanie ubrania. Zawsze mówię, że położyłam na kanapie, a teraz nie ma i że chyba się gdzieś zapodziało. Potem poszukujemy tych ubrań po całym domu i jak coś znajdziemy to od razu nakładamy, przed poszukiwaniem kolejnej części. Ale tak robię tylko gdy przeczuwam kłopoty z ubraniem a wiem, że NAPRAWDĘ, KATEGORYCZNIE muszę wyjść punktualnie. Nie chcę nadużywać metody, po pierwsze aby się nie znudziła, a po drugie, bo chcę też Adasiowi dać okazję do normalnego ubierania się, bez cudowania :-)

katka_81: dzięki Ci Kasiu za te słowa

Właśnie mi się to przypomniało, bo kiedyś kilkakrotnie u siebie pod wykresem pisałam, a chyba na wątku nigdy ;) a serio to czasem działa. Trza próbować różnych "metod", wyczuć, wiadomo, ze każde dziecko potrzebuje czegoś innego. Ja doszłam do wniosku, że :

1. Mogę się na Nadię wydrzeć.
2. Mogę obrazić.
3. Mogę zignorować.
4. Mogę potłumaczyć do upadłego, choćby wyglądała na niesłuchającą.
5. Mogę pobyć z nią po prostu w ciszy.
6. Mogę przytulić, powiedzieć, że kocham.

Od 1 do 3 przetestowałam, bo w różnych stanach i ja bywałam :P Efekt taki, że dziecko było moje przerażone - szczególnie krzykiem - choćby tym słabym - taka jest. Nic nie rozumiała z mojego obrażania :P - nie wiem, to była chyba dla niej abstrakcja :) Punkt 3 tylko w sytuacjach kryzysowych, ale i tak kończy tym, że idę do niej, bo wcale się nie wycisza a wręcz nakręca własnym płaczem. Punkt 4 działa często, ale w sytuacji gdy jeszcze akcja nie sięgnęła apogeum - tak też się staram jak Winni robić, nie dopuszczać do nakręcenia. Punkt 5 i 6 jest równie często jak 4 i sprawdza się to u nas super. A jak się już Naduszka wyciszy, to rozmawiamy. Aha i ja też nie idę w zaparte, nie upieram się przy swoim, często wynika z takich sytuacji jakiś kompromis.

Teo - Miki też zawsze najpierw "szczeka", a po dniu, dwóch pojawia się katar.

Penny ooo właśnie ja tak działam. Kiedy sytuacja jest znośna podchodzę do Niny i stonowanym oraz spokojnym głosem mówię do niej. Tłumaczę jej, wyjasniam. U nas zazwyczaj to działa.

natomiast w rzadkich sytuacjach kiedy wybuchnie zbuntowanym rykiem i wiem , ze tak czy siak nawet mnie nie slyszy, siadam w pokoju i czekam. W przerwach ryku mówię że jestem i w każdej chwili może przyjść się przytulić.
jak juz sie uspokoi sama biegnie co sil zebym ja utulila. Pozniej na spokojnie omawiamy sytuacje.

widzę też że wiele rzeczy sie po prostu nie powtarza tzn buntu z konkretnych powodów , ktore np wcześniej skutkowaly takim zachowaniem

co do wyjść i ubierania to mega rzadko musze po prostu wziac na kolana i ubrac, no nie jestem w stanie przewidzieć ze akurat dziś nie zechce oraz nie przewiduje 2h wcześniej ze braknie mi jednego jajka i musze wyjść do sklepu

sytuacja o ktorej Winni pisze jest ok jesli ktos ma faktycznie te problemy non stop ale również jak suszka napisała... wstawac codziennie np o 4.30 jak wyjść musze o 6.30 a mogla bym pospac jeszcze godzine...

ile sytuacji tyle trzeba szukać sposobów , niestety nie zawsze udaje sie zrobić wszystko super właściwie

suszka_: No fajnie, a gdybyś musiała wyjść o 6:30? I tak codziennie.

Jakbyś trafiła Codziennie o 6:30 wychodzę do pracy. Z Adasiem. Biorę go w krzyżowy ogień sposobów
Tłumaczę, proszę, zaczynam ubierać najwcześniej jak mogę czyli od 5:30, żeby mu dać czas, próbuję ubrać go jeszcze w łóżku, próbuję to załatwić przez zabawę. Zawsze jakoś wychodzimy, choć często z poślizgiem

Treść doklejona: 14.07.15 16:07

eveke: ale również jak suszka napisała... wstawac codziennie np o 4.30 jak wyjść musze o 6.30 a mogla bym pospac jeszcze godzine...

O 4:30 to może nie ale gdybym zobaczyła, że te pół godziny daje nam spokojniejszy ranek, bo tyle Adasiowi potrzeba, to byłabym gotowa wstawać o 5:00

suszka_: Ciekawe, czy tak samo radosna byłabyś z dwójką dzieci

Powiało ironią Suszka czy to żartobliwe miało być? Jak zwykle net nie oddaje takich niuansów

suszka_: Na to pozwolić nie każdy sobie może.

No wiem, ja też mam sporo dni gdy muszę być punktualnie, bo spotkania, warsztaty. Ale to można chyba jakoś uwzględnić tzn ja bym po prostu wstawała wcześniej, ale to ja, wiadomo nie każdy tak by chciał.

Powiedzmy, że żartobliwie, ale z lekką nutą niegroźnej ironii. Serio-nie wyobrażam sobie takiego sposobu na poranek, jak Twój, w mojej sytuacji. Wychodzę z założenia, że wszyscy musimy rano się spiąć i wyjść o określonej godzinie, bo ja muszę być punktualnie codziennie

Na szczęście moje dzieci nie mają CODZIENNIE problemu z ubraniem się. Jak widzę, że zaczyna któryś buntować się, przypominam, że się spieszymy i to im wystarcza. Obawiam się jednak, ze, gdybym pozwoliła im na takie marudzenie raz czy dwa, to chętnie by z tego korzystali częściej ;)

Winni: Tobie się chyba wydaje, że cały poranek poświęcam na ubranie dziecka

Nieważne, co mi się wydaje. Ważne, że musisz wstać dwie godziny wcześniej, bo, jak sama piszesz:

Winni: zaczynam ubierać najwcześniej jak mogę czyli od 5:30

.

Nie umiem cytować z poprzedniej strony.
Winni:"Czyli jeśli np. wiem, że mam wyjść o 9:00, a ubieranie trwa 1,5 godziny to o 7:00 oświadczyłabym, że czas się ubrać, żeby dziecku i sobie dać czas."

Dziękuję za dyskusję, ciesząc się, że nie muszę "brać w krzyżowy ogień sposobów" oraz robić tego z poślizgiem.

No to moj narazie daje sie ubierac, nawet lepiej, jak slyszy haslo, ze zaraz wychodzimy to sam biegnie po ciuchy do szafy :D
A jak jednak jakims cudem zaoglada sie w bajki czy cos innego to wystarczy teskt "to ja wychodze' i zaraz biegnie za mna:D

Ja wstawaniem rano mam problem.. od zawsze.. Chodzac na 6.00 wstaje 5.10-5.15 a wychodze 5.35..

Ej, no bez przesady, po co znowu jakieś czepialstwo tu uprawiacie? Wiadomo, jak jest w życiu, czasem dzieci współpracują, czasem nie, kreatywność mam nie zna granic i na ogół da się zrobić to wszystko tak, żeby wilk był syty i owca cała. Raczej mało prawdopodobne, żeby istniały dzieci, które robią to codziennie i przez długi okres czasu. Na ogół takie zjawiska są krótkotrwałe i mijają tak szybko, jak się pojawiły. Zatem w tym kontekście też nie widzę problemu, żeby wstać kwadrans wcześniej (tak, mam dwójkę dzieci, tak, wiem co to wczesne wstawanie i wychodzenie z domu).

Nie mogę cytować z poprzedniej strony - Penny, z pyłkiem bym uważała, bo to tak jak miód może mocno uczulać (ja niestety do tych osób należałam jako dziecko), podobno powyżej 3 roku życia luz, ale poniżej lepiej uważać, kiedyś się pediatry o to pytałam jak Gugi tak chorował...

Suszka kurka szukasz dziury w całym

Ja też nie widzę w tym nic dziwnego. Sama często wcześniej wstaję, bo biorę zawsze poprawkę na to, że Nadia coś "wymyśli" o poranku - lubię mieć te 15 czy 3o minut zapasu :) Generalnie mogę policzyć na palcach jednej ręki sytuacje problemowe, jeśli chodzi o poranne wyjścia do przedszkola. Ale jako mama dwójki dzieci odpowiem za Winni, że robiłabym i robię tak samo.Nic mnie nie kosztuje by wstać 30 minut wcześniej. I tak jestem niewyspana od 4 lat prawie, więc w sumie już mi bez różnicy

akirka: Co do ignorowania, miałam na myśli ignorowanie sytuacji, w sensie, że nie chodzę za nią i nie proszę 100 razy żeby się ubrała.

Aha to i ja tak robię :) czasem robię przerwę i proszę o coś tam jeszcze, ale zadaję tak pytanie, że brzmi jakbym zupełnie o coś innego prosiła.

eveke: natomiast w rzadkich sytuacjach kiedy wybuchnie zbuntowanym rykiem i wiem , ze tak czy siak nawet mnie nie slyszy, siadam w pokoju i czekam. W przerwach ryku mówię że jestem i w każdej chwili może przyjść się przytulić.
jak juz sie uspokoi sama biegnie co sil zebym ja utulila. Pozniej na spokojnie omawiamy sytuacje.

Myślę, że chyba znakomita część rodziców tak właśnie robi :):):)

_Fragile_: Penny, z pyłkiem bym uważała, bo to tak jak miód może mocno uczulać (ja niestety do tych osób należałam jako dziecko), podobno powyżej 3 roku życia luz, ale poniżej lepiej uważać, kiedyś się pediatry o to pytałam jak Gugi tak chorował...

Asiu a pediatra powiedziała w jakiej ilości taki pyłek uczula ? Bo Nadia to już bankowo kilka razy Liwcię poczęstowała kilkoma ziarenkami i nic jej nie było. Tak myślałam, żeby Liwci podawać łyżeczkę dziennie, pół rano i pół wieczorem. Ale może faktycznie jeszcze poczekam...

Winni: Kurczę dla mnie ten pyłek jest okropny w smaku, jak te dzieci to mogą jeść na sucho to ja nie wiem

Winni ja to na sucho też lubię zajadać Nadia to by ten pyłek jadła garściami, tak jej smakuje :):):)

PENNY: Asiu a pediatra powiedziała w jakiej ilości taki pyłek uczula ? Bo Nadia to już bankowo kilka razy Liwcię poczęstowała kilkoma ziarenkami i nic jej nie było

Nie mówiła, tylko mówiła, żeby się z tym wstrzymać... Jak jej nic nie było to pewnie nie jest ;) A na ulotce nic nie ma?

_hydro_: po co znowu jakieś czepialstwo tu uprawiacie?

nie rozumiem dlaczego czepialstwo? Mnie się wydaje, że zawierać "głos" mogą osoby zgadzające się z daną wypowiedzią ale i te nie zgadzające się. Ja na przykład z takiej wymiany poglądów, zawsze wyciągnę coś potrzebnego dla mnie. I nie tylko z jednej strony ale z obu. Dlaczego Winni może się wypowiadać a inni, jeśli się ustosunkują nieco inaczej, są już uważani za czepiających się?

katka_81: Dlaczego Winni może się wypowiadać a inni, jeśli się ustosunkują nieco inaczej, są już uważani za czepiających się?

Chodzi o ton wypowiedzi katka. Wypowiedzi Suszki nie wspierały dyskusji o odmiennych poglądach, jedynie były próbą ośmieszenia i ironii, jak sama Suszka przyznała.

Suszka, ty tak na serio?