Przytulam Kasiu.... I niech czas przyniesie choć trochę ukojenia

Kasiu mocno mocno przytulam :*

Wczoraj byliśmy na konsultacji u ortopedy w Krakowie. Bardzo fajny lekarz. Pokazał nam jak wyprowadził taki ciężki przypadek i podniósł nas na duchu. Mówi, że może być jeszcze tak, że Franio urodzi się ze zdrowymi stópkami bo to tylko usg i tego nam z całego serca życzy.
Leczy gipsowaniem, gips zmienia co tydzień a potem w zależności od wady zabieg nacięcia ścięgna achillesa. Jak urodzę mam do niego osobiście dzwonić, powiedzieć że w ciąży byliśmy u niego i on wtedy ustali termin kiedy mamy przyjechać na pierwszy gips. Terminy ma miesięczne ale nas przyjmie jakby przed wszystkimi pacjentami.

iris30: Misinka, mam nadzieję, że jednak gipsowanie nie będzie potrzebne i z nóżkami będzie wszystko ok! jeśli jednak nie, to fajnie, że znaleźliście konkretnego i kompetentnego lekarza. Bardzo dobre wieści nam przynosisz

Też mam taką nadzieję ale co raz bardziej się nastawiam na te gipsy jednak

Brombap, przutalam i dziękuję.
Dziękuję, że się nie wycofałas i ukazalas nam okruchy i piękno trudnego macierzyństwa.

Brom! ściskam... Dzięki Wam Maciuś jest w sercach i modlitwach sporej grupy osób. Nie istniał "po nic". On nam dał lekcje pokory i wiary, że tak naprawdę wszystko co się dzieje ma sens ;).

Dziewczyny, mam mętlik w głowie!!!!!!!!
Maksa urodziłam przez cc, teraz nastawiałam się też na cesarkę, ale od dwóch miesięcy miałam myśli o porodzie naturalnym. Jednak poczytałam i uznałam, że nie ma co ryzykować. Dziś na wizycie, lekarz zapytał mnie czy nie chcę spróbować sn rodzić. No powiedziałam mu, że myślę o tym, ale boję się pęknięcia macicy. Stwierdził, że to jest małe ryzyko. Że jak się, mimo komplikacji i przedłużającego porodu czy dużego dziecka, cały czas naciska na sn, to wtedy może to wystąpić. U mnie warunki pozwalają na sn. Dziecko duże nie będzie (teraz ma 3100, ale Maks też był niby taki w 37 tc a urodził się 3100). Powiedział, żebym się zastanowiła i możemy zrobić tak, że jak zacznę rodzić i poród będzie postępował szybko i prawidłowo, to urodzę naturalnie, a przy pierwszym problemie możemy zrobić cc.
Ale nie wiem, no nie wiem co mam o tym myśleć. Czy na prawdę nie ma ryzyka?

Nie, nie zmierzył. Dziś na koniec wizyty o tym rozmawialiśmy. A jaka ta blizna powinna być? na tę okoliczność robi się usg dopochwowe?

Cześć, Dziewczyny. Stęskniłam się za Wami i za tym wątkiem. Dawno mnie tu nie było, a widzę, że się zbliżam do początku listy :) . Miałam trochę zawirowań zdrowotnych z Lilą, potem przymusowe siedzenie z nią w domu (nagle zabrakło mi tych kilku godzin, gdy była w przedszkolu), kończyłam drugi semestr studiów podyplomowych i ciężko mi było tu usiąść na spokojnie.
Generalnie to z przygotowaniami jestem trochę w polu, jeszcze nic nie prałam (miałam w planach prasować, ale chyba mi się nie chce), muszę odkopać wózek i trochę go przewietrzyć i zrobić jeszcze całe mnóstwo innych rzeczy. A leń mnie ogarnął straszliwy. Jutro mam wizytę i zacznę robić jakieś badania, może zabiorę się za jakiś czas za pakowanie torby do szpitala (mimo że chcemy rodzić w domu, torba musi być spakowana na wypadek, gdyby trzeba było jednak jechać do szpitala). No i tak to sobie wszystko jakoś leci.
...
Dżasti, nie mam doświadczenia w cc, ale myślę sobie, że warto chociaż spróbować rodzić naturalnie - zawsze to lepiej dla dziecka, gdy samo zdecyduje, kiedy chce wyjść (w sensie rozpoczęcia akcji porodowej). Nie znam się za bardzo, ale czy nie jest tak, że w Twojej sytuacji w każdej chwili porodu możesz się zdecydować na cc?
...
Brombap, zawsze wchodziłam tutaj, czekając, aż coś napiszesz i chciałam tylko powiedzieć, że jestem Ci bardzo wdzięczna, że z chwilą, gdy dowiedziałaś się o tym, jakie wady ma Twój syn, nie zniknęłaś z tego forum. To są tematy tabu i mało kto ma odwagę pisać o swojej sytuacji, a ja dzięki Tobie miałam możliwość spojrzenia na ciążę i nowe życie od innej strony. Bardzo Ci za to dziękuję.

dżasti: ale gdyby od niego zależało, to by wolał, żebym miała cesarkę

No coś Ty ?
To mój mąż mi często mówił - jak jeszcze w ciąży byłam - że wspiera mnie na maksa w moim postanowieniu, bo strasznie chce ze mną poród przeżyć.
I przeżył, za co mi do dzisiaj dziękuję twierdząc, że to było coś wspaniałego

Ja bym na Twoim miejscu kazała sobie tą bliznę dokładnie pomierzyć i bez wahania bym spróbowała.
Próba nie strzelba, a może akurat się uda

dżasti: żeby po porodzie nie było jak patykiem po jaskini...

Ahahahaha dobry gość
Powiedz mu, że zwykle jest ciaśniej niż luźniej.
Tzn tak mi się zdaje

A owinięcia nie da się na USG zobaczyć ?
Bo mnie chyba gin badał przepływy, takie niebiesko czerwone czary mary i dokładnie patrzył właśnie, czy wkoło szyjki nie ma pępowiny....

dżasti: to chłop mój raczej przy porodzie do końca ze mną nie będzie - tzn na partych

Ale to Twój wybór czy jego ?
Rany mój Pastuch to z głową między moimi nogami siedział, położnej zasłaniał taki był ciekawy
Jak wyszedł czubek główki i położna powiedziała, żeby dotknąć to zanim ja ruch ręką wykonać zdążyłam to mój Mateo już badał i włoski liczył.
No kosmos

TEORKA: Powiedz mu, że zwykle jest ciaśniej niż luźniej

Powiedział, że spróbuje namówić lekarza na zszycie ciaśniej

TEORKA: Ale to Twój wybór czy jego ?

Jego, a raczej jego predyspozycji. On boi się zwykłej strzykawki jak ognia. Na krew patrzyć nie może. I gadał mi o tym odkąd się poznaliśmy. Oczywiście, ja mówiłam, że jeżeli ja tam będę to mąż też i koniec kropka. Ale już kilka lat temu stwierdziłam, że nie będę go do tego zmuszać.

Treść doklejona: 05.05.15 22:10
I chyba w sumie sama bym tego nie chciała. Bo bym jeszcze się zastanawiała co On tam czuje, a chyba nie mąż wtedy najważniejszy, no nie?

dżasti: Bo bym jeszcze się zastanawiała co On tam czuje

E nie sądzę, żebyś sobie takimi rzeczami głowę zaprzatała

azniee: to widać, że jesteście zajebistą parą

O rany, miło czytać
Fakt, nie narzekamy na relacje wzajemne.
Czasami to się śmieje, że my trochę kazirodztwo, bo 14-ście lat ze sobą to tak lekko trąca

azniee: z Twoim nastawieniem nie dałoby się nie urodzić sn

No tak się zafiksowałam.
Aż nie chce myśleć co by się stało, gdyby się nie udało.
W sensie zryłoby mi to beret na pewno.

Dlatego nie można się nakręcać tak strasznie, trzeba się liczyć z każdą możliwością.
To takie zdrowe podejście, prawidłowe....

Hej dziewczyny, ja dzis miałam usg i wizyte u anestezjologa. Malutka wazy ok.3200g, ułożona jest główka w dol, przepływy prawidłowe, wiec wszystko dobrze.
Zgłaszamy sie do szpitala 11.05 i we wtorek wielki dzień ;)
Juz sie nie moge doczekać kiedy bede mogła przytulić córeczkę. W sobotę przed nami jeszcze ktg i jestesmy gotowi ;)

jagodalg84: Czuję się jak młoda dziewica ;)

No mi pani dr powiedziała [w czasie szycia], że mąż będzie zadowolony.
Uprzednio poprosiwszy go, coby jej na ręce nie patrzył bo mnie zaszyje na amen
Ja myślałam, że ona ściemnia ale też faktycznie dużo ciaśniejsza jestem

dżasti: ja myślę, że ja już decyzję podęłam tylko sama się jej chyba boję

Nie bój się Justyna !
Nie ma czego

Dlatego nie można się nakręcać tak strasznie, trzeba się liczyć z każdą możliwością.

E, mi się właśnie wydaje, że to jest to co daje siłę, żeby nie odpuszczać z byle powodu i nie szukać pretekstów do wybrania "łatwiejszej" alternatywy I nie poddawać się bo np. jakiś lekarze ma swoje "prywatne" uprzedzenia do sn po cc, chociaż obiektywnie nie ma przeciwwskazań...itd.
A co do rodzenia z mężem- ja bym mogła bez położnej, ale bez męża- w życiu

U mnie cisza jak makiem zasiał

coś mi się wydaje, że mnie jeszcze wyprzedzicie dziewuchy
w czwartek mam wizytę i zobaczymy co tam w trawie piszczy

_Fragile_: Także o "leju po bombie" to ja ogół mówią Ci, co porodu sn i dobrego szycia nie doświadczyli ;)

Hmm... Ja tam po pierwszym sn miałam przez jakiś czas (z pół roku może?) wrażenie właśnie "leja bo bombie". Ale potem wróciło do normy. I po drugim sn już nie było takich "atrakcji". Nie wiem, może to kwestia tego, że pierwszy poród poharatał mi nieco dno miednicy, drugi na szczęście niczego nie pogorszył, no a potem dzięki żmudnym ćwiczeniom wróciłam do formy w miarę szybko. A teraz, 5 lat po pierwszym i 3 lata po drugim porodzie sn jest po prostu rewelacyjnie. Tak, zdecydowanie lepiej niż przed porodami. Także dziewczyny, nawet jak ktoś zaliczył po drodze jakieś nieduże problemy poporodowe, to i tak może być lepiej niż było Ale zastanawiam się czy to nie jest też kwestia psychiki, może też tego słynnego wysokiego libido kobiet po 30-tce i takie tam. W każdym razie ja nie narzekam

Agigi, pewnie jak zaczniecie rodzić, to albo wszystkie razem, albo jedna za drugą

Dżasti, wierz mi, że jak akcja nabiera tempa, to już o tym co dookoła nie myślisz, tylko o tym, co by małe ci szybko na brzuchu wylądowało.
Mój mąż też nie narzekał ani po pierwszym ani po drugim szyciu, więc źle chyba nie jest.

Teo, też zazdraszczam takiej relacji partnerskiej - mnie z moim mężem w tym roku mija 15 lat (z czego 5 po ślubie), dogadujemy się, ale taka relacja jak wasza jest chyba unikatowa.
Ale zapewne to od temperamentu zależy, bo my oboje raczej z kategorii "zdziadziałych"

agigi: Blackberry, Ty już też w terminie ;-) Gratuluję!
Ogarnijcie się dziewczyny i rodźcie...

Ja z miłą chęcią już bym rodziła, ale co poradzę, jak dziecko uparte i na kalendarzu się nie zna ;-) Wymarzony termin mi minął wczoraj już, bo mieliśmy rocznicę ślubu i taki prezencik sobie wymyśliliśmy, ale gdzie tam. Jakiś za bardzo przytulny ten mój brzuch chyba Nic się nie dzieje, kompletnie.

Dzisiaj muszę do mojej ginki podjechać, bo mi się L4 kończy - wystawione miałam do terminu porodu. Podglądniemy szyjkę i małą pewnie też czy się wybiera w ogóle na drugą stronę, czy ma nas wszystkich gdzieś :-)

Mój eM porodu się boi, ale chce ze mną przy nim być. Mdleje na widok igły czy kropli krwi, ale wiem, że ogarnie wszystko inne. Ja mam syndrom białego fartucha i nagle w mojej głowie powstaje po prostu biała plama. Nic nie wiem, nic nie pamiętam - idiotka ze mnie kompletna , więc mąż musi być ze mną, aby wszystkiego dopilnować.
Wczoraj Młoda tak pięknie boksowała i poruszała się pod powłokami brzusznymi, że nawet on ostrego kuksańca w rękę dostał i obserwując ją mocno się wzruszył. Zaczynamy wreszcie czuć, że będziemy mieli dziecko a nie tylko, że jestem w ciąży rozczulił mnie wczoraj ten mój mężulek

Mój mąż przed pierwszym porodem bardzo długo się wahał, miał opory, ja nie naciskałam choć marzyłam aby był, w końcu się zdecydował i jestem mu za to bardzo wdzięczna Teraz paraliżuje mnie strach, że może go nie być, co tydzień na 2-3 dni wyjeżdża w delegację pawie 600km... Nie mam tu nikogo kto mógłby go zastąpić, chyba zdecyduję się na doulę na wszelki wypadek.

Mój z kolei im bliżej porodu, tym bardziej dojrzewa, że musi być tam ze mną. Bał się bardzo, dużo pomogła szkoła rodzenia, bo jakoś temat "oswoiła". Oboje obawiamy się, że on będzie mega zdenerwowany, ale wtedy zawsze mu powtarzam, że jeszcze bardziej by się stresował nie uczestnicząc, nie wiedząc na bieżąco, co się dzieje. A przecież mu relacji na żywo smsami raczej nie zapewnię
A niedługo się przekonamy, jak to w praktyce wyjdzie :-)

Treść doklejona: 06.05.15 13:59

dżasti: nie lubię się mężowi w niektórych sytuacjach pokazywać, jak i jego wolałabym w nich nie oglądać

Mąż nie musi z Tobą być przecież non stop. Ten końcowy etap w sumie trwa sporo krócej i najzwyczajniej w świecie wtedy mąż spokojnie może przecież wyjść. A jak tylko maluch będzie już "z drugiej strony brzucha", to go położna zawoła :-)

blackberry: Mąż nie musi z Tobą być przecież non stop. Ten końcowy etap w sumie trwa sporo krócej i najzwyczajniej w świecie wtedy mąż spokojnie może przecież wyjść. A jak tylko maluch będzie już "z drugiej strony brzucha", to go położna zawoła

No u nas o takie rozwiązanie chodzi. Bo nie wyobrażam sobie, żeby męża mego w ogóle przy mnie nie było. Zresztą On też nie wyobraża sobie tego.

Ale, dziewczyny. Przez to, że całą ciążę z Maksiem i 37 tygodni z Aleksiem (no 33 powiedzmy) szykowałam się na cesarkę, to nawet jak coś pisałyście o znieczuleniu, czy gazie, czy innych cudach, to czytałam, ale w głowie to mi nie zostawało - bo i po co???
No a teraz ja NIC NIE WIEM!!!!!!!!
Co z tym znieczuleniem? Kiedy można je dostać, kiedy o nie prosić? Czy jest konieczne? Co daje, a może w czymś przeszkadza? Rozumiem, że podanie oksytocyny jest niewskazane, bo to jak wywoływanie porodu, czyli po cc nie bardzo, tak? I chyba coś pisałyście, że ta oxy to spowalnia coś, ale co? No i jeszcze ten gaz. Warto, nie warto?
No i co z nacięciem? Wolałabym, żeby nie. Ale może to ułatwi poród. Boli po tym szyciu krocza?
Dziś m. jedzie zawieźć kasę lekarzowi (wczoraj portfela nie wzięłam) to go podpyta o jakiś kontakt do położnej, z którą mogłabym rodzić. Bo jeżeli mam rodzić sn, to chcę kogoś, kto będzie przy mnie, dla mnie i będzie się znał.
Jezu, pytania jak z armaty, ale kurcze czasu nie mam!!!!!!

My z mężem rodziliśmy razem i nie wyobrażam sobie, żeby było inaczej. Mówiłam mu, żeby nie patrzył mi między nogi, bo się bałam wpadki, ale i tak patrzył ;) I był mega zafascynowany, a mi było wszystko jedno. Potem wszystkim opowiadał, jakie to niesamowite przeżycie. Teraz też rodzimy razem, inaczej być nie może! I nie wyobrażam sobie wyganiać męża na samej końcówce, w najbardziej magicznym momencie. Jak dziecko ląduje na brzuchu, to chyba każdy facet sie wtedy wzrusza i to jest takie piękne :)