dżasti: No widzisz, a dla mnie ten moment jakoś szczególnie fajny się nie wydaje.

Nie dla każdego musi być super. Zrobicie tak, żeby się czuć komfortowo :) Osobiście nie wyobrażam sobie tej chwili bez męża. Z nami w dodatku jest jeszcze moja mama i też jej nie wyganiałam, ani wyganiać nie będę ;)

Ps. Jeśli się zdecydujesz, to najlepiej by było, gdybyś miała możliwość spotkać się z położną ze szpitala, gdzie będziesz rodzić. Ona Ci odpowie na wszystkie te pytania, uwzględniając konkretne warunki w tym danym szpitalu.

Teorka mów do mnie jeszcze... łot min VBAC

Blackberry - dzięki. Z położną właśnie z tego szpitala chciałabym się spotkać. Mój gin jest tam lekarzem, więc mam nadzieję, że kogoś nam poleci. Bo niektóre położne to wrrrr......

gdzie???

Treść doklejona: 06.05.15 15:11
aaaa, już mam. A nie widziałam wczoraj, że cosik zalinkowałaś. Już włażę i czytam.

Mrs Creme, ja bede miała cc, ale juz ustaliłam z lekarzem ze maz bedzie obecny - bedzie ze mna wlasnie tylko od pasa w górę ;) dla mnie najwazniejsze jest ze bedzie ze mna fizycznie i razem przez to przejdziemy. On oczywiście ma stres, ja tez, ale to jest tak ważny moment w naszym życiu i po tylu latach starań, ze nie wyobrażam sobie abym miała to przezywać sama.

Mrs Creme, mąż nie musi Cię oglądać od pasa w dół, możecie się też umówić, że jeżeli będzie chciał,to na parte wyjdzie z sali. Na pewno najgorsze, co możecie zrobić, to zmusić się do czegoś nawzajem, bo wtedy trauma murowana.
Mi najbardziej przydało się wsparcie męża w pierwszym okresie, który trwał kilka ładnych godzin - siedział ze mną, rozmawiał, masował plecy, mierzył odstępy między skurczami, trzymał za rękę, przytulał. Dla mnie najważniejsza była świadomość, że mam obok kogoś, kto mnie zna i zareaguje odpowiednio, gdyby coś się działo nie tak i w razie czego doprowadzi personel do pionu (jakkolwiek to brzmi).
Daliśmy sobie ewentualność, że mąż wyjdzie na parte, ale został do końca na przecięcie pępowiny i szycie.
Po wszystkim mówił, że cieszy się, że mógł tych wszystkich emocji doświadczyć i że dzięki temu przeżyciu zupełnie inaczej patrzy na macierzyństwo i każdą matkę. No i że łatwiej mu było zrozumieć, dlaczego np. dlugo dochodziłam do siebie po porodzie i potrzebowałam pomocy - w najśmielszych myślach mu nie przychodziło do głowy, że poród to taki wysiłek i ból (chociaż ja tego bólu już nie pamiętam i mam wrażenie, że mojemu mężowi się wydawało, że mnie bardziej boli niż rzeczywiście bolało i inaczej na to wszystko patrzę) ;-)

A co do nacięcia i ewentualnego szycia, Dżasti - nie ma reguły. jak trzeba nacinać krocze, to nie warto się upierać, że nie. Co do gojenia, to sporo moich znajomych nie odczuwało już żadnych dolegliwości po 2-3 dniach, a ja np. mogłam siedzieć normalnie (nie na kółku do pływania) i wyjść na spacer dopiero po około dwóch tygodniach i miałam wrażenie, że po cesarce kobiety lepiej dochodzą do siebie.
Dobrze jakbyście sobie przed porodem właśnie porozmawiali z położną albo doczytali o poszczególnych fazach i jak zmienia się reakcja i zachowanie kobiety. Mojemu mężowi bardzo dużo dało szkolenie w szkole rodzenia i świadomość, że jest kryzys siódmego centymetra i że można się wszystkiego spodziewać, nawet, że kobieta będzie się do grobu wybierać przed finałem, czy że jeżeli przeklina i krzyczy to nie dlatego, że ma o coś do niego pretensje, tylko po prostu tak hormony działają i już.

ja tez bez kolka przez ok 2 tyg nie moglam usiasc,teraz tez mam juz w szafie i mam nadzieje ze tym razem go nie bede potrzebowala po sn,bo cc sie boje....wlasnie bardzo mnie martwi tylko to ze bede sie meczyc przez pare godzin a na koncu zrobia cc bo cos bedzie nie tak,tego sie tez przy pierwszym porodzie balam,to bylo dla mnie najgorszym scenariuszem....ale Bog wie co robi-aby finał był pozytywny ;)

A propos kółka - fizjoterapeutka na szkole rodzenia bardzo nam te kółka do pływania odradzała... Ja rozumiem, że boli i najzwyczajniej w świecie usiąść się na tym obolałym, szytym kroczu nie da (u niektórych oczywiście), ale z punktu widzenia regeneracji mięśni podtrzymujących dno miednicy takie kółko jest niewskazane. Bo wtedy daje się tam luz i miejsce na obniżanie dna miednicy. Oczywiście wszystko potem można wyprowadzić ćwiczeniami, ale raczej kazała nam opanować takie wstawanie i siedzenie, żeby na kroczu nie siedzieć, ale kółka nie używać. Jak chodzi o wstawanie, to przez bok: przekręcać się na bok i zsuwać jakoś z łóżka, a siadać z plecami opartymi o coś, nogi zgięte w kolanach tak, że siedzi się bardziej na pośladkach - ciężko mi to opisać słowami ;-)

Treść doklejona: 06.05.15 16:26
A ja po wizycie u ginki. W sumie mnie nie badała, żeby codziennie przy tej szyjce nie gmerać, a jutro jadę na KTG i na pewno zbada mnie położna i tak.
USG za to zrobiła, no i córcia ma się świetnie i ani myśli się gdziekolwiek wybierać Przepływy wszystkie ok, płynu owodniowego odpowiednia ilość. Ocenia, że mała jest mała - z jej pomiarów wyszło niby 3200 g, ale wiem, że to plus minus jest.

Się zastanawiam, czy słynnego "strojenia radia" nie wdrożyć, co by to dziecię trochę wygonić...

blackberry: A propos kółka - fizjoterapeutka na szkole rodzenia bardzo nam te kółka do pływania odradzała... Ja rozumiem, że boli i najzwyczajniej w świecie usiąść się na tym obolałym, szytym kroczu nie da (u niektórych oczywiście), ale z punktu widzenia regeneracji mięśni podtrzymujących dno miednicy takie kółko jest niewskazane. Bo wtedy daje się tam luz i miejsce na obniżanie dna miednicy. Oczywiście wszystko potem można wyprowadzić ćwiczeniami, ale raczej kazała nam opanować takie wstawanie i siedzenie, żeby na kroczu nie siedzieć, ale kółka nie używać.

No niby tak, ale kurczę jak przez dwa tygodnie nie możesz siedzieć normalnie, a chciałabyś jak człowiek zjeść chociażby, a nie ciągle tylko na leżąco lub stojąco, to jednak tyłek ratuje.

TEORKA: Dżasti nie ma reguły.
Zapytasz 100 dziewczyn o to samo i Ci przeróżnie odpowiedzą.

Święte słowa.
Jednak uważam, że dobrze wiedzieć, co się może zdarzyć i być na to przygotowanym. Jakbym mojemu mężowi zaczęła mówić o umieraniu i gdyby nie miał tego przeszkolenia, to by się chłopina przeraził i paniki narobił, a tak po prostu przytulił, pogłaskał i pocieszał, a jak przyszła położna, to od razu poinformował z entuzjazmem, że chyba wreszcie coś się ruszyło do przodu sporo, bo żona gada o odwiedzeniu tamtego świata ;-)

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 06.05.15 16:45</span>

dżasti: Więc ja też dam radę. No!!!

Pewnie, że dasz ;-)

Dżasti - kurcze, trzymam kciuki z całej siły aby się udało SN i żeby wszystko poszło tak jak sobie wymarzycie!

Ja kółka po porodzie nie używałam choć szyta byłam obficie ale siadałam na półdupku i jakos się udało.

A ja mam pytanie, które teraz mi do głowy przyszło - dlaczego w trakcie/po cc nie dają od razu dziecka do cycka jak przy sn?
We wszystkich porodach jakie oglądałam (w tv ofcourse) to pokazują Bąbelka, mama daje buziaka i potem zabierają maluszka i dopiero za jakiś dług czas dają.
A przy sn po odcięciu pępowiny, odśluzowaniu ( i uratowaniu życia małej jak to było u nas) od razu dali głodomora do cycka.
Po cc tez można się uprzeć, że się tak chce? Czy sa jakieś przeciwskazania?
Tak się na zaś pytam - bo oczywiście nastawiam się na sn, ale nigdy nic nie wiadomo, i wole wiedzieć

Moja położna pokazywała, że po cesarce można karmić w takiej dziwnej pozycji...nóżki dziecka w stronę głowy/ramion może bardziej kobiety. Tak, żeby nie dotykało brzucha.

Dżasti, znieczulenie zależy od możliwości szpitala, postępu porodu, progu bólu.
Mnie np. bolało ale w życiu mi do głowy nie przyszło o znieczulenie prosić.
A przy drugim porodzie nawet bym nie zdążyła, bo na izbę z 7 cm przyjechałam :)
Także i mit kryzysu 7 cm obalam, choć wiem, że przy długich porodach 7 jest ciężka.
Mój mąż przy Krysi miał wątpliwości, czy chce być przy porodzie. Rozwiał je po zajęciach na porodówce w SR.
Więc było mu przykro, że nie był przy jej narodzinach. Przy Wojtku na szczęście był, pępowinę przeciął.
Na partych stał koło mnie, z boku łóżka, trzymał za głowę, podawał wodę i pomagał oddychać. Generalnie ojcu każą stać koło głowy rodzącej, co by z przodu nie przeszkadzał. Ale do pępowiny już do przodu przeszedł, przy Krysi i Wojtku widział jak mnie szyją, nie ma z tego powodu urazu. Łożysko oglądał :)
Ale nie ma co zmuszać faceta. Trzeba mu powiedzieć jakie się ma oczekiwania i obawy i decyzję pozostawić jemu - większość dojrzewa do tego, że chce czynnie w narodzinach uczestniczyć :)
Ja przed sn obawy miałam, choć cesarki bałam się jak ognia. Ale uczucie małego gorącego ciałka na Tobie jest nieporównywalne z niczym innym.
Dżasti, jaka by twoja decyzja nie była, będzie dobrze, ale też bym namawiała do podjęcia próby sn.
I będę trzymała kciuki, żeby gładko poszło :)

Poczytałam na szybko o pozycjach przy porodzie, już na partych, bo mi utkwiło jak pisałyście o księżnej Kate, że nikt jej nie kazał rodzić pod górkę i pomyślałam, że chciałabym rodzić w kucki. Nie wiem czy za każdym razem na to "pozwalają", ale skoro to jest najbardziej fizjologiczna pozycja i najbardziej chroni krocze to tak bym chciała. (chciałabym uniknąć nacięcia) No, ale już wtedy to ja sobie nie wyobrażam przy tym obecności mojego m. No nie wyobrażam i już. Póki co zdecydowana jestem. Chyba, że coś mi się odwidzi, albo nie będzie takiej możliwości. Tylko chciałabym nie przenosić ciąży. Tak nastawiona byłam na poród za 2 tyg. i tak mam już pod korek latania z tym brzuchem, że nie wytrzymam psychicznie chodzenia w ciąży do połowy czerwca....
Co do znieczulenia - to ja z tych mniej odważnych. Będę chciała - już to wiem!

A po zzo to nie jest tak, że podczas partych tylko łóżko zostaje?

A dlaczego miałoby być tylko łóżko?

Są dwa rodzaje zzo podpajeczyówkowe i normalne gdzie nogi są władne. Mialam jedno i drugie . I faktycznie podpajeczynowkowe rodzilam na łóżku nie bylam wstanie sie po nim spionizować.

dżasti: Tylko chciałabym nie przenosić ciąży. Tak nastawiona byłam na poród za 2 tyg. i tak mam już pod korek latania z tym brzuchem, że nie wytrzymam psychicznie chodzenia w ciąży do połowy czerwca....

A tu doskonale Cię rozumiem... co tu wiele gadać, ciężko jest w 40 tygodniu
Ale muszę zapytać - jak się akcja nie zacznie do tego terminu za 2 tygodnie, to co? CC mimo wszystko, żeby już nie przeciągać...? Bo do połowy czerwca to Ci jednak raczej nie grozi

Czy "zmuszają" tego nie wiem. Ale na oficjalnym dniu otwartym na jednej z krakowskich porodówek, gdzie sala wyposażona we wszystkie możliwe bajery, krzesełka porodowe i jakieś takie koło specjalne nawet (zapomniałam jak to się nazywa), położna zapytana o możliwość użycia tychże sprzętów podczas porodu szczerze przyznała, że ostatecznie porody przyjmują wyłącznie na łóżku porodowym. Inna sprawa, że takie łóżko, to nie jest konieczność leżenia plackiem - można je ustawić w różnych pozycjach, w tym też prawie jak siedzącej, ale czy to się praktykuje to pewnie też różnie bywa. Marketing jak wszędzie

A koszt indywidualnej opieki położnej jest zależny od szpitala. W Krakowie to jest 1000 PLN.

Jestem po wizycie i standardowo, jak przy Lilce nic się nie dzieje. Umówiłyśmy się na za dwa tygodnie i ciekawa jestem, czy dotrwam. Z Lilą poród zaczął się nagle, tydzień przed terminem, od odejścia wód. Wcześniej nie zaliczyłam ani jednego bolesnego skurczu, czopa ani innych atrakcji :) W sumie to liczę na to, że będzie podobnie, no ale to się okaże.
Na razie czekam na wynik gbsa (w poniedziałek) i posegregowałam ciuszki do prania.

dżasti: Ja po prostu nie jestem naturalistką i nie lubię się mężowi w niektórych sytuacjach pokazywać, jak i jego wolałabym w nich nie oglądać.

Ja również nie jestem i przenigdy bym pewnych "naturalnych" czynności przy mężu nie wykonywała i nie robię tego. Jak i on tego nie robi Poród jednak jest czymś znacznie więcej niż yyy...czynnością fizjologiczną.
Nie zamierzam Cię oczywiście przekonywać Tylko pewnego rodzaju mieszanie pojęć nie bardzo mi podchodzi, bo to kładzenie na jednej szali rzeczy zupełnie nieporównywalnych.

azniee: Poród jednak jest czymś znacznie więcej niż yyy...czynnością fizjologiczną. Tylko pewnego rodzaju mieszanie pojęć nie bardzo mi podchodzi, bo to kładzenie na jednej szali rzeczy zupełnie nieporównywalnych.

Amen, od wczoraj chciałam coś takiego napisać... My mieliśmy podejście "zobaczymy", bo ja nie byłam przekonana, że chcę, żeby mąż w tym uczestniczył, on też nie, mówił, że raczej w II fazie wyjdzie. I co? I został, bo... no bo nie wiem. Ale był od strony głowy (ja bym się inaczej źle czuła) i jedyne co widział to jak już dziecko wyskoczyło ;))) Przy drugim porodzie już nie było wahania ;)
.
Dżasti, a co do tej pozycji to też się tak nie nastawiaj, bo wiesz, sn to pełen sponton, nie wiadomo co Ci ciało podpowie. Ja chciałam w kucki, w wertykalnej pozycji, a nogi odmawiały mi posłuszeństwa i najwygodniej mi było na fotelu porodowym na boku, wtedy ból stawał sie nieco mniejszy (ja bez znieczulenia miałam oba porody). Także wiesz, plany planami, a życie życiem ;) Ale fakt - warto, zdecydowanie warto porozmawiać zawczasu z położną i "planie" porodu, Twoich oczekiwaniach, czego chciałabyś uniknąć. Jesli Ty nie zdążysz to uprzedź męża, niech sobie spisze na kartce i on nawet w dniu porodu poinformuje położną :)

azniee: Ja również nie jestem i przenigdy bym pewnych "naturalnych" czynności przy mężu nie wykonywała i nie robię tego. Jak i on tego nie robi Poród jednak jest czymś znacznie więcej niż yyy...czynnością fizjologiczną

Ale ja nigdzie nie napisałam o tym, że nie załatwiłabym się przy mężu, bo chyba o to tym teraz piszesz. Nie chodzi mi wcale o fizjologiczne czynności. Napisałam, że "w pewnych sytuacjach" nie chciałabym się mężowi pokazywać. Między innymi taką sytuacją jest wypychanie z siebie dziecka (chodzi mi dokładnie o ten moment) tym bardziej w kucki, gdzie ten widok mnie samą by hmmmm nawet nie wiem jak to nazwać - odstraszał. Mąż mój nigdy, przenigdy negatywnie by tego nie skomentował. Może i nawet nie byłoby to dla niego niczym okropnym. Ale dla mnie, na chwilę obecną, by było.
Ja wiem, że dziewczyny, które przeżyły poród naturalny, opisują ten moment kulminacyjny jako wspaniałe doświadczenie i uczucie. Może ja też tak będę myślała. Ale piszę Wam jak ja to czuję na chwilę obecną. Może jestem nienormalna i pokręcona. Ale tak czuję. Chcę przeżyć cały poród, chcę doświadczyć skurczy, tego narastającego napięcia związanego z tym, że zaraz zobaczę mojego wyczekiwanego syneczka. Jest to na pewno bardziej podniecające i ekscytujące niż leżenie na łóżku operacyjnym... Ale anturaż samego finału mnie krępuje. I na prawdę boję się sama tego, że na końcówce podjęłam tą decyzję i nie chcę jeszcze mieć jednego problemu na głowie.
I nie wiem, ale jakoś czuję się teraz dziwnie negatywnie oceniana... Nie każdy jest taki sam.

Eee, Dzasti, no co Ty, nikt Cie tu nie bedzie ocenial. Tylko piszemy jak to moze byc. Wiesz, szczerze Ci powiem to ja przed porodami myslalam, ze to bedzie rzeznia, krew, krzyk, pot i lzy, ze nie bede chciala, zeby maz mnie w takim stanie ogladal.. Nawet ja mialam wiecej tych watpliwosci niz on... Ale wyszlo jak wyszlo i powiem Ci, ze ten moment jak to sliskie, cieple, malutkie cialko laduje u Ciebie na brzuchu jest nieporownywalne z niczym innym. No nie da sie po prostu. To byly dwa najliekniejsze momenty w moim zyciu, cztery najpiekniejsze godziny, jak maluch szuka tym swoim dziobkiem piersi, jak sie tuli, jak sapie i jest jeszcze taki totalnie nie z tego swiata...
.
To moze byc naprawde piekne. Ale przyznam, ze ja przed porodami nie obejrzalam nawet pol programu o porodach ;))))

Teo zawsze możesz o tym pomyśleć A ja sama nie wiem jak zareaguję na męża na porodówce, oczywiście teraz chcę ale jak sobie pomyślę, że będzie mi tam zaglądał a ja właśnie nie będę mogła itd. to już teraz mnie wkurzenie bierze więc obawiam się, że mogę być dość niemiła.
My wczoraj w ramach szkoły rodzenia byliśmy właśnie na porodówce naszej powiatowej i też bardzo mnie zdziwiło i zasmuciło to, że na II fazę porodu trzeba być na łóżku, jak to powiedziała oddziałowa - nie musimy się martwić, bo regulują wysokość tak, żeby było wygodnie położnej.....

Figowa_mama: Teo zawsze możesz o tym pomyśleć

Myślę, ale mąż staje okoniem