isiula: - orzeczenie o niepełnosprawności (jeśli dziecko posiada)
- wyniki badań psychologicznych, pedagogicznych, lekarskich

Pasują chyba nawet te dwa. O niepełnosprsawności nie jest orzeczenie tylko zaświadczenie dla zespołu orzekającego o niepełnosprawności.

jeżynka: Pasują chyba nawet te dwa. O niepełnosprsawności nie jest orzeczenie tylko zaświadczenie dla zespołu orzekającego o niepełnosprawności.

No ale to dwie inne sprawy. Orzeczenie o niepełnosprawności wydaje Powiatowy Zespół ds Orzekania o Niepełnosprawności (PZOON), a opinię o potrzebie WWR - Poradnia PP.

Witaj Adda :)

adda78: szczepiony,ale z całych si l staramy się odłożyć mmr...y

Odkładajcie ile się da, neurolog może Wam wystawić zaświadczenie o odroczeniu jak synek ma problemy neurologiczne.
Ja w życiu romana nie dam tego Stasiowi wstrzyknąć, choćby mnie ze skóry obdzierali.

jeżynko zabierz tą diagnozę autyzmu do ppp i wypełnij wniosek (są dwa pierwszy to wniosek o badanie, drugi to wniosek do zespołu orzekającego), w ppp nie ma lekarzy więc bardzo dobrze że diagnozę zrobiłaś gdzie indziej, dodatkowo możesz zabrać ze sobą wszystkie papiery jakie posiadasz. Do zespołu orzekającego oprócz diagnozy medycznej potrzebna jest jeszcze diagnoza psychologiczna, pedagogiczna i logopedyczna, jeśli nie masz takich diagnoz na piśmie ppp sobie uzupełni. Ale najważniejsze już masz diagnozę medyczną, bez tego nic nie zdziałasz w ppp.

Ja rozumiem bo to moja działka :) Przy diagnozie autyzmu dostałaś tylko to tak? Nie masz osobnych diagnoz od psychologa, logopedy i pedagoga? Oni robią takie diagnozy funkcjonalne określają poziom rozwoju w poszczególnych aspektach i to opisują, potem zbiera się to do kupy (razem z tą diagnozą medyczną) i pisze się opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju.

Tak naprawdę autyzm może zdiagnozować lekarz (najczęściej psychiatra, może też neurolog), oni robili to w zespole bo każda szanująca się poradnia nie pozwoli sobie na taką jednostronną opinię lekarską. Ale tak naprawdę głos decydujący ma lekarz, psycholog i pedagog to tylko głos doradczy (który najczęściej odwala czarną robotę za lekarza).

To może być to :) Weź to najlepiej do poradni, pokserują sobie wszystko, ale Hanię pewnie ktoś i tak będzie chciał zobaczyć, dobrze jest wiedzieć jak chociaż wygląda dziecko i kojarzyć o kim się pisze opinię, która będzie ważna do rozpoczęcia szkoły podstawowej :)

Monia, pisalas na poprzedniej stronie ze Dawidek ma 50% cech autystycznyvh ktore z wiekiem coraz bardziej sa widoczne..
Moglabys napisac w skrocie na czym to polega.
Pytam bo Twoj Dawid jest chyba najstarszym, zdiagnozowanym autystykiem na tym forum dlatego jestem ciekawa jak to jest z ciut starszymi dziecmi.

Monia502: żeby to było takie proste... Ja przeszłam przez całą procedurę diagnozowania dawidka i żadna poradnia nie respektowała badań innej poradni ;) I a piać od nowa ;(.

Monia - to dlaczego oni wskazują że diagnozę właśnie w Scolar miałam zrobić bo sami nie robią bo nie mają lekarzy? Poza tym jak mogą nie respektować - przecież to podpisuje lekarz i ma wartość. Na jakiej ppodstawie niby odmawiali uznania?
http://www.ppp.wolomin.pl/index.php/oczecznictwo

Dawidek mowi ale niczemu to nie sluzy?? Nie pyta o jedzenie, nie prosi o to czy o tamto, nie zglasza potrzeb zadnych, nie informuje o niczym? Ja tak rozumuem to pojecie.

Cos w tym stylu własnie...
Mowa jego głównie polega na odtwarzaniu tego co się nauczył (co usłyszał). Nie zgłasza głodu (picie już tak oraz ostatnio zgłasza jak zauważy w reklamie fajną zabawkę, że "kupić"). Ale nie opowiada nic (np. jeśli go ktoś uderzy, ktoś mu coś zabierze), nie potrafi powiedzieć jaką chce bajkę, nie potrafi zgłaszać potrzeb, opowiedzieć jaka jest pogoda za oknem, jak jest chory nie potrafi powiedzieć co mu dolega (choc ostatnio pokazywał na uszy, ale nie nazwał problemu), i to własnie jest groźne, bo obecnie tak się zagalopowaliśmy, że był zainfekowany calusieńki... Ale ten brak mowy funkcjonalnej tez działa w drugą stronę. Nie rozumie co ja do niego mówię... Np. mówię mu nie skacz po łóżku (w szpitalu) bo zaraz uderzysz głową w deskę (i mu tą deskę pokazuję) a ten jakby nic dalej skacze... Nie wchodź tam, bo będzie bolało (wlazł i sobie nogę przebił :P). On nie rozumie dlaczego ma danej rzeczy nie robić, gdyż również nie potrafi zrozumieć argumentów. Mało tego jak złamie zakaz, zrobi sobie krzywdę, za 5 minut robi to samo (brak instynktu samozachowawczego typowy w autyzmie)...

Rozumiem ze nas tym wszystkim pracujecie wlasnie w terapii ? W sensie zeby nauczyl sie mowic ze chce jesc I co itd itp

Wiadomo ;)

np metoda obrazkowa ?

Nie, nie... Dawidek ma duży zasób słów i terapeuci uznali, że metoda obrazkowa nie jest dla niego. Uczymy go w praktyce. Idziemy siku i mówimy "Idziesz siku", sika - mówimy "chciało Ci się siku", itp.

Powiem Ci, ze ja tez mam dola czasem i pytam sama siebie "czemu to u nas wlasnie??", wiem ze to takie "nie wychowawcze" bo sa ludzie z wiekszymi problemami, ale to jakos samo wchodzi... Ja to chyba sobie wogole nie radze, zyje z dnia na dzien i mysle co bedzie dalej, jak to bedzie w przedszkolu i szkole... Pocieszam sie tym, ze mlody jak mnie nie ma to jest jakos bardziej grzeczny i kumaty.... W sumie nie mamy jeszcze pelnej diagnozy, ale psycholog juz cos przebakiwala i wogole widze, ze jest "inny" niz dzieci kolezanek.. Najgorzej jest jak siedze sama w domu albo w pracy mam "samotne" stanowisko, jak gdzies jestem, albo mam gosci to idzie lepiej. Nie wspominajac o robocie w domu :)

Treść doklejona: 02.01.15 10:03
Zapomnialam dopisac ze mnie najbardziej doluje ten kompletny brak mowy.. Niby wiecej gaworzy i wydaje jakis tam dzwiekow, ale wylacznie w swoim jezyku, do niczego nie podobne i dalej zero chocby miau czy hau...

Chyba za malo czasu na oswojenie sie no i ze tak nagle spadlo bo przeciez wszystko bylo oki... Mloda pojdzie na zajecia, tam sa specjalisci i bedzie oki. Wystarczy zobaczyc ile sukcesow ma Monia z Dawidkiem a tez na poczatku pewnie nie byla taka pelna optymizmu...
Mnie sie wydaje, ze ja juz troche przywyklam, ale ja juz widzialam jak mlody mial 14-15 miesiecy, ze cos z nim nie tak, ale jako, ze to z nfz sie diagnozuje to wszystko trwa i trwa i pelna diagnoza bedzie pod koniec stycznia...

jeżynka: Wiem, że musze być silna dla Hani

no wlasnie chyba o to w tym wszystkim chodzi. O ta sile.


Nie wiem czy czytalyscie na forum nowy watek, historie chorej na raka 4 letniej dziewczynki, corevczki jednej z d\iewczyn na forum. Ile ta kobieta ma sily ! Ja jestem w szoku. Podziwiam ja za to.

madziik1983: wogole widze, ze jest "inny" niz dzieci kolezanek..

jest "inny" bo wolniej sie rozwija. Brak mowy wplywa niestety na wolneijsze poznawanie swiata I zycie spoleczne.
Natomiast Madzik nikt nie postawil Wam jeszcze zadnej diagnozy wiec spokojnie. Jest szansa ze nadgonie tyle ile sie da.

madziik1983: ale dla mnie najwazniejsze jest i zawsze bedzie moje dziecko i to o jego przyszlosc bede sie martwic najbardziej....

oczywiscie ze tak !

Przytoczylam ten przyklad nie dlatego zeby pokazac ze "ktos ma gorzej" ale dlatego zeby pokazac ze mama Mayi ma ogromna sile - ktorej sobie I innym serdecznie zycze

Ewasmerf: Dzisiaj tez mam w planach z dzieckiem

Ewa, oprocz tego co sama robisz, Twoj syn chodzi gdzies jeszcze na jakas terapie ?

Yolka, chodzimy do logopedy, ale to raz na miesiac wypada w poradni, bo ciagle cos, ma logopede w przedszkolu, ale teaz chyba raz na 2 tygodnie, w sumie byl ze 3 razy od poczatku roku, wiec szalu nie ma.
jestesmy pod opieka poradni pedag-psych. Wiec wiem co mam robic.
Ale zadnej terapii nie mamy. Zaluje z jednej strony, bo mi sie po porstu nie chce, hehe, a tak ktos by to za mnie zrobil. Z drugiej strony nie do przejscia jest dla mnie 8 godzin terapii w tygodniu. Po porstu pracujac na pelen etat nie dalabym rady.

Treść doklejona: 02.01.15 11:26
wlasnie 15 minut pouczylismy sie liczyc. Oczywiscie inicjatywna wyszla od dziecka, ja zawsze proponuje kilka rzeczy i on wybiera. Z zaintersowaniem pouczylismy sie dodawac, odejmowac, ustawiac znak wiekszy/mniejszy porownujac dwie cyfry. Czytac cyfry trzycyfrowe i dwucyfrowe, odejmowac, i najlepsze ze maly zalapal: 0-2=-2 - jego ulubione to odejmowanie od zera;-P

madziik1983: Czasem tez mysle, ze powinnam isc do jakiegos specjalisty bo nie umiem jakos radosci z siebie wywalic i czesto jestem zdenerwowana,

tak samo mam:(. Mam wykupioną Hydroxyzyne , którą biorę w atakach panki, ale wiem, że to nie jest dobre rozwiązanie.

Niestety tak. To lek na uspokojenie, dla mnie b. mocny- obojętniej mi wszystko wtedy.

madziik, idź koniecznie, bo tobie i małemu takie nerwy na pewno nie służą. W aptece można też dostać bez recepty jakieś ziołowe leki uspokajające- może do momentu wizyty te ci wystarczą.

od momentu urodzenia.

Z tym, że tą terapię w PPP to np. u mnie to tak nie bardzo raczej. Po prostu nie mamy specjalistów od tego. W PPP są psycholog, pedagog i logopeda, dziewczyny robią też różne rodzaje terapii np ręki, SI czy biofeedback ale chodzą na nie najwcześniej takie przedszkolaki. Młodsze dzieci przychodzą owszem, ale z reguły mają zapewnioną opiekę w różnych fundacjach czy placówkach i potrzebują tylko opinię o wczesnym wspomaganiu rozwoju żeby ta opieka w tych placówkach się im należała.
Mój Janek najwięcej skorzystał na opiece Ośrodka Wczesnej Interwencji, tam zdiagnozowano mu obniżone napięcie mięśniowe i tam też był od maleńkości rehabilitowany, z opieki logopedy, psychologa i terapeuty (od terapii ręki) korzystamy tak naprawdę od pół roku, wcześniej to były tylko takie wizyty kontrolne gdzie ja spowiadałam się co robi a czego nie, a pani mówiła i pokazywała mi co jeszcze mogę robić i jak ćwiczyć. I z tej opieki OWI nie zrezygnuję choćby nie wiem co, do rozpoczęcia szkoły możemy tam być. Owszem często jest to trudne do ogarnięcia dziesiątego każdego miesiąca mąż albo ja idziemy o 4 nad ranem stać w kolejkę na zapisy na następny miesiąc (po to żeby mieć jakieś sensowne terminy) no i zawsze mamy jakieś ćwiczenia czy terapię i nie ma opcji że odpoczniemy po pracy czy pośpimy dłużej. Zaciskamy zęby i jedziemy, Janek to bardzo lubi, nie sprzeciwia się i naprawdę polecam.

Treść doklejona: 02.01.15 15:30
Co do załamań, dziewczyny nie jeden raz płakałam w rękaw mężowi, mamy taką sytuację że nad nami mieszka rok starszy chłopczyk (podejrzewam, że jest bardzo zdolny, bo już sporo umie i wie) od naszego Janka i mam ten problem że doskonale pamiętam co on robił rok temu, jak wyglądała jego gwiazdka rok temu, a jak wyglądało to w tym roku u mojego dziecka. Mój syn wszystko robi wolniej, ma rozwój mowy opóźniony pewnie z rok, obniżone napięcie sprawiło, że jak już zaczął mówić to idzie nam w taką koszmarną wadę wymowy, że tylko ja to dziecko rozumiem :-/ Ma trudności w rozumieniu poleceń, podejrzewam, że społecznie to on też jednak opóźniony jest mimo iż chodzi do żłobka, o samoobsłudze mogę pomarzyć, nie potrafi się ubierać (ma kłopoty ze sprawnością palców), odpieluchowanie nadal w sferze marzeń :( Jak o tym myślę to dołuje mnie to strasznie. Dodatkowo jestem psychologiem i to mi strasznie przeszkadza cieszyć się z jego osiągnięć, bo kiedy zaczął świadomie rysować koło, ja ucieszyłam się na chwilkę tylko, bo przypomniałam sobie że w jego wieku dzieci potrafią to i to... Mąż i rodzina chwalą go że się tak ładnie bawi sam (uwielbia samochody) a ja z przerażeniem w oczach patrzę jak on się bawi i czy czasem nie leży na podłodze patrząc na koła czy nie ustawia tych autek w jakieś rządki itp. Panie w żłobku wieszają prace dzieci w szatni żeby rodzice mogli zobaczyć jak pracują ich dzieci, dobija mnie to jeszcze bardziej, bo Janka prace są jedne ze słabszych mimo iż jest starszy od tych dzieci o minimum pół roku :(
Przedszkole mnie przeraża, czuję że nie zdążę z tym odpieluchowaniem, zabieram się za to już bo sikanie pewnie jeszcze jakoś nam pójdzie (na nocnik póki co, sikanie na stojąco to dla Jaśka czarna magia jest), ale kupa to jedna wielka porażka. Uczę go rozbierać się i ubierać podstawowe rzeczy ale bez rezultatu, nadal nie potrafi na przykład założyć kapci. Nie umie trzymać nożyczek mimo iż milion razy pokazywałam mu jak się tnie, kredkami zwykłymi uparcie rysuje przekręcając nadgarstek. I jeszcze setki innych drobnych spraw. Nasze macierzyństwo nie jest łatwe, doskonale Cię Ewa rozumiem, wszystko mamy wywalczone, wychodzone, wyćwiczone, nic samo się nie stanie jak u innych dzieci. I tylko czasem sobie pomarudzę i pokwęczę (najczęściej do męża), to normalne, nie jesteśmy z kamienia. Jeśli potrzebujecie wsparcia szukajcie go u specjalistów lub u mam innych podobnych dzieci.

jeżynka: Jeszcze na dodatek podejrzenie padaczki mamy.:(

Jeżynko, to jeszcze nie diagnoza. My też mieliśmy podejrzenie padaczki przez zawieszki Stasia, ale w EEG wyszło wszystko prawidłowo. Jeszcze czekamy na rezonans. A na jakiej podstawie Hania ma te podejrzenia?

jeżynka: Jak Wy sobie z tym radzicie.?

Ja nie miałam specjalnego załamania z powodu tego autyzmu, to dzięki Moni jakoś się na to przygotowałam i przed pierwszą wizytą w Synapsis już wiedziałam, że coś jest nie halo. Teraz nie podchodzę do autyzmu jako do choroby, może dlatego że Staś ma na moje oko jego lekką postać i poczynił mega postępy odkąd uczęszcza na terapię. Największe poczucie bezsilności miałam zanim udało nam się załatwić terapię, dobijał mnie ten zmarnowany czas. Teraz jak już jest terapia, niedługo diagnoza to wiem że damy radę. Poukładałam sobie w głowie co w dalszej kolejności będę musiała pozałatwiać. Poza tym dużo czytam, szukam nowych rozwiązań, nowinek i te warte uwagi zamierzam powoli wcielać w życie. Mam milion pomysłów jak jeszcze mogę pomóc mojemu dziecku, ale wiem że nie wszystko na raz ;) jakoś tak zadaniowo do tego podchodzę i właściwie wkurza mnie jak ktoś mi współczuje chorego dziecka, mówię wtedy że na autyzm się nie umiera i wszystko sobie powoli wypracujemy, że moja w tym głowa by wyprowadzić Stasia na ludzi ;)

madziik1983: Gdzies jak mial 22 miesiace to dopiero zaczal pokazywac gdzie jest oko, ucho itp, papa swiadomie robi jakies 4 miesiace.

No to u nas podobnie.

madziik1983: Palcem zaczal wskazywac na rozne rzeczy majac 21 miesiecy, wczesniej wogole.

Staś jakiś miesiąc temu nauczył się pokazywać :P

madziik1983: nie potrafi pokazac ze jest glodny, jak chce mu sie pic to mi da pusta butelke.

U nas to samo. Chociaż jak chce jeść to ciągnie nas do lodówki, ale to bardziej w formie schematu. Potrafi nas zaciągnąć, pokazać że chce jajko, a później nie chce go zjeść. Sam rytuał smażenia jajka chyba mu się najbardziej podoba ;)

madziik1983: O odpieluchowaniu nawet nie pisze, bo On nawet nie kuma ze narobil i moglby tak chodzic z kupa az mu sie tylek odparzy bo wtedy chyba wogole by poczul.

A u nas ostatnio coś się rusza powoli dzięki książeczce "Nocnik nad nocnikami". Już nawet bez pieluchy siada na nocniku, tak jak Bolek, bohater książeczki :) jeszcze tylko żeby coś do niego zrobił to będzie fajnie.... ;)

katka_81: jest jeszcze za mała i mam zapisać dziecko na wizytę, jak skończy 3 lata

Staś w PPP ma tylko logopedę, resztę zajęć będzie miał po diagnozie jak lekarz wypełni wniosek o potrzebie WWR.

Ewasmerf: a ja sie wam pochwale. I nie intersuje mnie, ze inne dzieci mlodsze robia to lepiej. Ja sie ciesze z sukcesow mojego dziecka.

Super! :) to chyba klucz do sukcesu, żeby nie porównywać dzieci we wszystkim, tylko cieszyć się z najmniejszych nawet osiągnięć swojego własnego dziecka..

sa to synkinezje, u nas chyba wynikaja z ONM, ale wydaje mi sie ze do pewnego wieku jest to zjawisko fizjologiczne. Jakos mi tam logopeda tlumaczyla, i nie teraktowala tego jako zaburzenie.

Isiula, podejrzenie padaczki mamy ze względu na te zawieszki i spinania się.

jeżynka: Isiula, podejrzenie padaczki mamy ze względu na te zawieszki i spinania się.

To podobnie jak u nas. Staś dodatkowo miał te zawieszki, gdy bawił się świecącymi i mrugającymi zabawkami, więc miałam mega obawy co do tej padaczki. Ale na EEG zrobili mu test mrugającymi prosto w oczy światełkami i wyszedł prawidłowo. Kiedy planujecie zrobić Hani EEG?

Treść doklejona: 05.01.15 13:22
Mamy diagnozę - autyzm dziecięcy. Czekam teraz aż nam prześlą papiery pocztą, pani psychiatra wypełniła nam też druk o WWR. Mówiła, że na całościowe zaburzenia nie zawsze przyznają WWR, a na autyzm - tak.

Isiula to już wiecie na czym stoicie, choć na pewno nie jest łatwo ale to w jaki sposób piszesz o tym pokazuje, że dasz radę pomóc Stasiowi jak najbardziej się da i tylko czekać na postępy, wspaniała mama z Ciebie:)