Słuchajcie- a skąd się takie zalecenia dostaje.?
My na razie mamy tylko rozpoznanie , niby przedszkole ma stworzyć jakiś plan działania jak dostaniemy papierek z pp.
Gdzieś mam się udać .?

moje dziecko w zeszlym roku, czyli miedzy 2,5 a 3,5 rokiem zycia mietosilo swojej jajka ciagle, non stop, wszedzie. i przeszlo. pewnie tez ma jakies tam zaburzenia czucia glebokiego, nawet by sie zgadzalo, bo jak sie uderzy to raczej go nie boli. w ogole malo co go boli. jak juz go boli to znaczy ze jest zle. nie rehabilitujemy jakos specjalnie, tyle co ogolnie nie zalujemy ruchu, wyglupow, pieszczot i przydaloby sie na basen znow pochodzic, ale chorba goni chorobe.

Katka, sporo dzieci tak ma. fakt, ze te co znam i ktore sie stymujuja to maja zaburzenia w jakiejs formie. takie lagodne zaburzenia.
no moj to mial juz takie fazy z ta stymulacja, ze reka ciagle byla w majtkach, w sklepie, w przedszkolu, w tramwaju. masakra. ale kolezanka mi powiedziala, ze ok 4 roku zycia chyba przeszo i u nas tez tak mniej wiecej przeszlo, wlasciwie przed 4 urodzinami.
teraz za to mamy faze na skubanie sobie paznokci u rak. nie obgryza, tylko tak sobie skrobie te paznokcie, juz sie ich nawet obciac nie da, opilowuje pilnikiem a tu zas obskrobane, niedlugo do krwi bedzie. ponoc M tez tak robil jako dziecko. ja obgryzalam natomiast. ehhh

no reagowalam, bo wnerwialo masakrycznie. probowalam ustalic, ze grzebiemy tylko w lozku przed pojsciem spac.
a pozniej olalam, bo nie sposob bylo walczyc z tym. i sie uspokoilo samo.
nie pomoge, ale wiem jak to wnerwia

Witam, więc dopiero teraz znalazłam wątek gdzie powinnam była pisać , przedstawię moją sytuację, może któraś z Was mi coś podpowie, pomoże...

Moja Jagódka ma 16,5 m-ca i niestety bardzo mało mówi, praktycznie nic, mówi tata (w 80 % przypisuje to tacie), ale w związku z tym, że te sylaby łatwo jej wymawiać to mówi też tata na brata i na "papa" i jeszcze na kilka innych rzeczy. Mówi też "mniam mniam" i "ta" na tak, nie naśladuje zwierząt, choć czasem mam wrażenie że chce, ale tak jakby nie potrafiła złożyćo dpowiednio buźki, jedynie co to naśladuje krowę przez zaciśnięte usta, wychodzi jej "muuu" i to praktycznie wszystko. Nie pokazuje też obrazków w książeczce, choć palcem ogólnie pokazuje. Z mojego punktu widzenia rozumie dość sporo, ale jednak nie mówi. Martwi mnie też bardzo to, że nie mówi mama i zresztą pytana o mamę nie wskazuje mnie palcem, pokazuje każdego członka rodziny ale nie mnie. Lekarz pediatra mówi, że ma jeszcze czas, ale ja już sama nie wiem. Mąż ufa lekarce i sam zresztą ciągle strofuje mnie że wymyślam i doszukuje się dziury w całym. W domu dość często o to się z nim spieram, bo ja już dawno miałam ochotę pójść do jakiegoś specjalisty (ale szczerze mówiąc ja jestem panikara i "wynajduję czasem różne rzeczy i ciagała też małą po neurologach tzn byłam z nią 3 razy ostatni jak miała 9-m-cy i on określił, że młoda rozwija się bardzo dobrze). Ale teraz mimo wszystko martwi mnie ten jej brak mowy, Zaczynam powoli już świrować, ostatnio wypłakuję się w poduszkę bo już sama nie wiem co robić. Po kryjomu do logopedy się nie uda, mąż zawsze będzie wiedział z przyczyn ode mnie nie zależnych. Oczywiście stymuluję ją (na różne sposoby) do rozmowy i powtarzania ale efektów brak. Czasem już ją chyba zamęczam tymi książeczkami (choć je bardzo lubi), zabawami itp.

Czy powinnam skonsultować dziecko z logopedą lub innym specjalistą, czy dać jej jeszcze czas?

Poradźcie coś, może słyszałyście lub również miałyście, macie taki problem... Bo ja powoli odchodzę od zmysłów, wiele stron na necie kieruje mnie w stronę autyzmu, alalii lub afazji wszystko to jest straszne, ale do autyzmu raczej bym jej nie skierowała, ona uwielbia się przytulać, całować i ma ciągły kontakt wzrokowy oczywiście największy z mamusią :-)

Belliz nie martw się, mała ma jeszce czas. Jeśli reaguje na polecenia na nazwy przedmiotów to dobrze, a na mowę ma jeszcze czas:)
Dominik nie mówił udałam się do logopedy jak miał 23 miesiące. Dzęki pracy z nią i ze mną w domu albo może po prostu potrzebował więcej czasu w wieku 25 miesięcy z dnia na dzień zaczął mówić wyrazy a miesiąc później zdaniami mówił. Obecnie to gada jak najęty :) prześcignął rówieśników, gadających przed 2 urodzinami. Także Twoja mała też Cię wkrótce pewnie zadziwi ;))))

Bellliz, ja tez mysle ze mozesz jej dac jeszcze pare miesiecy.

Ja poszlam do lekarza ogolnego gdy Adam mial 2 lata i 1 miesiac. Mowil tylko dwa wyrazy! I to nie "mama" czy "tata", mowil "nie" i "Peppa".

I nawet irlandzki lekarz (bo mieszkam w IE) powiedzial ze to juz czas na "logopede, badanie sluchu" itp. A uwierz oni tutaj w IE maja bardzo luzne podejscie do wielu rzeczy, wiec mysle ze ta granica 2 lat jest tak akurat.

Zreszta dzieci robia szybkie postepy. Moze byc tak ze zanim mala skonczy te 2 lata to w ogole zapomnisz ze przez jakis czas sie martwilas ze malo mowi. Najczesciej dzieci zaczynaja mowic wiecej niz pare pojedynczyvh slow gdzues w okolicach 20-22 miesiaca zycia.

Kochane... Powiedzcie mi czy można dziecku zrobić jakieś badania, które ujawnią zatrucie organizmu metalami...
Dziś zrobiłam Dawidkowi test ATEC, wyszedł nieźle...No dobra super, bym rzekła, bo jakbym mu ten test zrobiła pół roku temu - lub przed terapią to mielibyśmy masakrę...

Obecnie Dawidek ma 33 punkty, poniżej 15 już nie można postawić diagnozy autyzm. Max można zdobyć 179 punktów. Porównałam z tym co Dawidek osiągał pół roku temu to byśmy mieli ze 150 około. Czyli sobie spadamy ;)

Nie mniej te 33 punkty to za cechy, które nam mocno ograniczają możliwości Dawidka do funkcjonowania w społeczeństwie jak jego rówieśnicy, więc chwiałabym jeszcze spróbować czegoś nowego. Dieta u nas nie zdała egzaminu, bo Dawidek fizycznie nie dawał rady: mega zaparcia, mocno chudł... Myślę jednak, że skoro bez specjalnej diety robimy fajne postępy, to może nie mam czego żałować. Ale skoro dieta nie, to pomyślałam o odtruciu organizmu. Co wiecie na temat chelatacji????

Czy trzeba eis jakoś do niej przygotować???? Czy jest kosztowna????

Tez z ciekawosci znalazlam ten test i zrobilam go, wynik 29. Najwiecej punktow zdobyl nietstey w dzialce "zdrowie" - tam gdzie pytania o diete itd.

Na szczescie w dziale - komunikacja i komunikacja spolecznia punktow bylo malutko , wiec super.

Tym bardziej ze Adam nie ma zadnej terapi, no i nie ma przede wszystkim diagnozy zadnej.

Monia, byłam ostatnio w diagnostyce i widziałam na tej ich rozpisce badań, że można zrobić takowe. Tylko dokładnie już Ci nie powiem, co i jak. Najlepiej zadzwoń jutro i zapytaj :)

Do poczytania

W teście ATEC mój syn dostał ode mnie 61 pkt, a od mojego męża 76.
Prawda jest pewnie gdzieś pośrodku

Nie wiem, kiedy w jakim wieku można dzieciom wprowadzać terapię behawioralną, ale myślę, że mogłaby pomóc.

Luczynko, swietny artykul. Dla mnie tym bardziej, ze juz od dawna mialam takie podejrzenia, ze ktos na tych metodach (mnie sie rozchodzilo o SI) chce forse zrobic. Ja tam tez w to kompletnie nie wierze, tzn. wierze o tyle, ze widomo, ze cwiczenie zmyslow jest potrzebne, ale moim zdaniem wystarczy to zrobic na placu zabaw czy podsuwajac dziecku rozne mozliwosci ruchu, jak basen, rower, niekoniecznie wydajac kapuche na jakies cwiczenia pod nazwa SI. Zreszta - te sale sa podobne (wg mnie) po porstu do Kiderplanety.

Treść doklejona: 18.01.15 11:09
a ja mam pytanie, moze ktoras ma doswiadczenie, i tak bedziemy szli do poradni, musze termin zrobic. chodzi o lateralizacje. maly uzywa prawej reki, prawej nogi ale wyraznie lewego oka. I jak mozna pracowac, zeby go do tego prawego oka przekonac delikatnie?

Luczynko, nie zgadzam się z tym zdaniem: "We wczesnym dzieciństwie zmuszana do wykonywania bolesnych ćwiczeń – zgodnie z metodą Vojty."

O terapii Vojtą w wydaniu tej pani aż przykro czytać, bo jak widzę, że "ucisk sprawiający ból" to mnie krew zalewa. Terapia metodą Vojty NIE JEST w żadnym wypadku dla dziecka bolesna, ba, jest to pierwsza zasada terapii tą metodą- nie powodować bólu. Metoda znana od lat, dobrze opracowana, szkolenia prowadzone przez wyspecjalizowanych terapeutów i dla ludzi po studiach, a nie szarlatanów. Płacz dziecka wynika z konieczności unieruchomienia w pozycji wyzwalającej naturalne, zakodowane wzorce ruchowe. Każda mama wie, że dziecko nie lubi, jak mu się nie pozwala na swobodę, ale ludzie, pisanie, że to terapia wywołująca ból to po prostu kłamstwo, bo ucisk jest lekki.
Co do SI to też się nie zgodzę, bo są badania, są artykuły i opracowania, które udowadniają, że terapia przynosi skutki. I też zgodze się z Ewą, dużo, gdy ma się choćby piłkę czy kilka dysków z wypustkami da się zrobić w domu+ place zabaw (też uwzględniane w terapii SI). Na pewno nie jest czymś szkodliwym i to, co ta pani pisze na temat wizyty u chirurga to już nieudolność terapeuty- ergo, apel- SPRAWDZAJCIE, do kogo idziecie z dzieckiem, pytajcie o opinie, poproście o to, by Wam zademonstrował, jakie ma papiery(conajmniej ukończenie studiów na kierunku fizjoterapia/rehabilitacja medyczna i nie w szkole "biznes i świat" tylko typowo AWF, UM/AM plus odpowiedni certyfikat kursu akredytowany przez PTF), a przede wszystkim KAŻDY fizjoterapeuta ma obowiązek zbadania pacjenta podmiotowo (wywiad) i przedmiotowo (testy kliniczne), zanim przystąpi do terapii.
"Ciężar terapii przenoszony jest tu na rodziców – wyjaśnia Witkowski. – To oni za pomocą karkołomnej pracy z dzieckiem, przez wielogodzinne, codzienne dręczenie mają sprawić, że z ułomnego członka społeczeństwa zamieni się ono w geniusza."- tu pisze ogółem, że sposób przekazu jest wręcz rażący, robi się z rodziców potworów, którzy dodatkowo jeszcze są tacy biedni, że muszę rehabilitować swoje dziecko. A prawda jest taka, że w obecnym systemie nie ma możliwości codziennej terapii (chyba, że prywatnie) i żeby ta terapia miała wgl jakikolwiek sens, to MUSI być prowadzona codziennie. A już nazywanie tego dręczeniem jest po prostu śmieszne...
Piszę, bo niezmiernie wk..wia mnie przeinaczanie faktów przez kogoś, kto nie zna się TOTALNIE na danej dziedzinie. To tak, jakbym ja zaczęła pisać esej nt. kosmonautyki.

Yolka, w tym roku mam zamiar isc. No nie bylam. Tzn bylismy 2 razy, ale porazka nad porazki, wiec nawet tu na forum pisalam, dostaam namiary od dziwczyn i sie przejde, zeby go porzadnie zbadac. Nie zezuje. Teraz troche poczytalam o lateralaizacji krzyzowej i niestety to zaburzenie mozgu, ze cos tam inaczej przerabia, w sensie ze polkule. Pytanie jak pomoc dziecku, zeby uniknac dysleksji itd. Nie znam sie zbytnio na tym, chyba jedyne wyjscie to znowu do ppp sie przejsc.

Monia502: Ale ja w ogóle jak widzę jakie Piotruś robi postępy, to z szoku wyjść nie mogę i zazdroszczę ;) (tak pozytywnie oczywiście) ;)

Dziekuje Moniu, ciezka praca, sama wiesz najlepiej jak to jest;-)
Czasem mi tak smutno i ciezko psychocznie, ze znowu cos wyskakuje nad czym trzeba pracowac..Niby juz sie pogodzilam, ze wszystko mamy wypracowane, ze nic nie dostaniemy za darmo, ale jak pomysle, ze znowu i znowu trzeba wkladac w cos energie i prace, bo samo nie przyjdzie, albo by moze i przyszlo ale zbyt pozno to mnie depresja ogarnia, chwilowa, bo zaraz dupe w troki wezme, ale jednak.
ja juz zaczynam czuc straszne parcie i presje na przygotowanie do szkoly. I tak chyba bede odraczac, ale ogolnie jakos mi sie niedobrze robi jak o tym mysle.
Moze i sobie poradzi, ale jak pomysle, ze taki maluch bedzie musial 5 razy wiecej nad czyms siedziec, np. nad pisaniem, bo przez ONM bedzie mu szlo to ciezej, a innym dzieciom przyjdzie mimochodem to plakac mi sie chce.

Treść doklejona: 18.01.15 12:04
a wiecie jak sprawdzilam to oko? kupilam wczoraj kalejdoskop. i ni huhu maly nie umie spojrzec prawym okiem. od razu przyklada do lewego. I jak mu mowie, ze moze drugim okiem sprobuje to niby probuje ale zaraz wedruje ten kalejdoskop do lewego.

Yolka, ale co ci jeszcze dala przykladowo? Bo z ta kosiarka wcale a wcale mi sie glupie nie wydaje. My mamy taka ksiazke - moj pierwszy slownik, tam sa obrazki, nazwane i powiem ci ze bawilismy sie w taki sposob jak opisujesz. zadawalam pytania: pokaz mi, gdzie jest czajnik, pokaz mi gdzie jest garnek. ktore przedmioty sa w kuchni. pokaz czy w tym pokoju widzisz jakis przedmiot. maly nie mowil wiec ja nazywalam te przedmioty a on mial tylko wskazywac, a ja jak zdarta plyta: tak to jest dywan, to jest miska, to jest bluzka. bluzka jest niebieska. czy widzisz cos niebieskiego w tym pokoju? nie wszystko da sie poznac w naturze;-P

Treść doklejona: 18.01.15 12:17

yolka32: Adam po 3 minutach juz siw znudzil,

mi sie wydaje, ze i tak super ze 3 min wytrzymal. jutro moze wytrzyma 4 minuty.
Yolka, ja juz kiedys pisalam - najtrudniejsza czest to zachecic dziecko do pracy. Niestety nie jest to tak jak z nami doroslymi - wiem, ze trzeba pocwiczyc 40 minut dziennie zeby schudnac. I jak odfajkuje to ok. Dziecko musi miec interesujace zajecia, trzeba je umiejetnie wplesc w zabawe. I to jest najbardziej stresujace (dla mnie).
My dzis mamy w planach prace plastyczne. Cwiczenie calymi dlonmi, bedziemy robic motyle. Na podstawie tejze ksiazki

Monia502: naszym dzieciom chodzi o atrakcyjność danego ćwiczenia. Takie obrazki dla mojego Dawidka są najwyraźniej nudne ;).

o to to, i cala w tym tridnosc, zeby dane cwiczenie przeprowadzic tak, zeby dziecko zainteresowac. skad ja to znam...

Treść doklejona: 18.01.15 12:33
ja wam powiem jak "obeszlam" i uatrakcyjnilam malowanie po lini. mamy takie karty pracy, kupilam bo pedagog w ppp polecala. Niestety nie ciesza sie u nas powodzeniem. Wiec wpadlam na pomysl, ze moze szablony, ostatnio w biedronce byly takie ksiazki z wycietymi liniami, i maly na tym chetnie cwiczy, a na tych suchych szablonach ni huhu nie chce. Wiec poki co podsuwam inne rzeczy, albo np. wkladamy pod kartke monete i zamalowujemy ja, przez co sie odbija na kartce. albo podrukowalam labirynty i musi znalec droge. No cudujemy, zeby te linie cwiczyc;-D

No moj swoich cwiczen wogole niechce wykonywac, ani 5 sekund...

Monia moj bryzgoli na kartce jak go zapytam co nanalowal to mowi ze "fire"

Odnośnie artykułu zalinkowanego przez Luczynkę.
Ja z moją 16-to miesięczną córką ćwiczę metodą Vojty od czerwca. We wszystkich publikacjach na ten temat wyraźnie jest zaznaczone, że autyzm stanowi przeciwskazanie do stosowania tej terapii. Kamilka, o której mowa w artykule jest dzieckiem autystycznym, więc nie powinna ćwiczyć tą metodą.
Owszem ,nasza córka przeważnie mocno przy ćwiczeniach protestuje i płacze, bywały jednak okresy, że zasypiała w trakcie ćwiczeń, śpiewała (po swojemu oczywiście), gaworzyła. To był dla mnie najlepszy dowód potwierdzający bezbolesność ćwiczeń. Chociaż nie powiem, sama zmagałam się z wieloma wątpliwościami w związku z tą terapią.I tak jest do dzisiaj. Wolałabym bowiem spędzić ten czas na zabawie z dzieckiem. Obawiam się jednak, że nic nierobienie w przypadku problemów ruchowych dziecka może mieć zdecydowanie gorsze skutki.
Wydźwięk tego artykułu jest dla mnie taki: masz chore dziecko, pogódź się z tym.
Przede wszystkim należałoby podkreślić trudne położenie rodziców dzieci z problemami i brak kompetencji lekarzy. Chcialabym bowiem nie musieć się zastanawiać, czy lekarz miał słuszność kierując dziecko na taką, a nie inną rehabilitację. To jest chore. Nie dość, że. te ćwiczenia wymagają także ode mnie dużo samozaparcia, organizacji, wysiłku i wylanych łez, to kto wie, czy nie powinnam żyć w poczuciu winy, bo krzywdzę dziecko.A przecież ja tych ćwiczeń nie wymyśliłam sama, bo mi się w domu nudziło - dostałam na nie skierowanie od lekarza specjalisty rehabilitacji i pediatry w jednym.
Gorąco współczuję rodzicom dzieci z bardziej złożonymi problemami.

Madziik jeśli lubi być przytulany to ta odp za 0 pkt ;)

Dziewczyny a możecie polecić jakieś ćwiczenia/ pomoce logopedyczne dla dwulatka?
Bo Miki co prawda coś tam mówi, ale niestety głównie po swojemu albo zjadając sylaby (np. Ba to banan itp.)
Generalnie szału nie ma bo wyszło mi jakieś 30 słówek (bez odgłosów zwierząt) z czego większość to właśnie typu "ba"

dla mnie artykul jest bardzo fajny, i nie wynika z niego, zeby nie robic nic, tylko robic z glowa.
ja go zrozumialam jako krytyke systemu, gdzie nie zawsze dobiera sie skuteczna i odpowiednia dla dziecka terapie, ze probuje sie wyciagnac od rodzicow kase, bazujac na ich sesperacji. Ciezko mi sie wypowiadac za rodzicow dzieci ciezko uposledzonych, ale gdzies czytalam, ze najpierw jest taka faza - zakatujmy dziecko terapia, nie tracmy czasu, a dziecko bedzie kiedys "normalne". Pozniej dopiero rodzice dochodza do tego, ze godza sie niejako z choroba czyuposledzeniem, wspieraja dziecko, jasne, rehabilituja, zeby sie nie cofalo, zeby jakies tam postepy robilo, ale ucza sie akceptowac dziecko.
Wiadomo, ze rodzic otrzymujacy diagnoze choroby nie wie co robic, zrobilby wszystko co kaza, bo sie nie zna. Ja sama bylam z malym u neurologopedy, zaplacilam 150 czy 200 zl, juz nie pamietam, na moje oko za nic. Ja mam na tyle zdrowego rozsadku, zeby za takie rzeczy nie placic, ale moze tez nie bylam w takiej dramatycznej sytuacji jak inni rodzice. Kto wie do czego bym byla zdolna i jakim naciagaczom dala sie nabrac...Ja tak odebralam ten artykul..

Ech z puzzlami może być ciężko bo póki co jego najlepszą zabawą jest wysypywanie wszystkich z pudełka :/

Ale za to Misiek poproszony o powtórzenie jakiegoś słowa prawie zawsze stara się to zrobić chociaż przeważnie wychodzi mu coś niepodobne do niczego ;)

U nas pewnie przyczyną jest ssanie palcy...ale nie mam pojęcia jak go tego oduczyć bo przy próbie wyjęcia mu palcy z buzi wpada w histerię :/ (tzn ssie jak jest zmęczony a wtedy ogólnie o histerię łatwo)

Ech z puzzlami może być ciężko bo póki co jego najlepszą zabawą jest wysypywanie wszystkich z pudełka :/

Dlaego albo dwuelementowe, albo podrukuj na dużych kartkach obrazki i na tej samej zasadzie. Bo te dwuelementowe możesz po prostu podawać po jednym elemencie (ja tak robię). Te skojarzenia są dobre, bo dziecko oprócz wzbogacenia słownictwa (przez zabawę) poznaje znaczenie tego, że coś do czegos pasuje, że coś z czymś funkcjonuje - drzwi - klamka, że coś jest czyimś przysmakiem - pies - kość, że coś ma wspólna nazwę - miś, lala to zabawki... Czyli uczy sie też klasyfikować... Mnóstwo w sumie operacji myślowych na jednej zabawie.

Ja wam pokaze co robilismy dzisiaj i jak to przebiegalo, nie zeby sie pochwalic tym jak wyszlo, ale zeby sie pochwalic raczej tym jak maly sie stara, jaki jest zaangazowany i pokazac tym z was, ktore sie niecierpliwia, ze da sie, tylko trzeba podazyc za dzieckiem i sie troche spiac.
Plan byl taki, zeby robic motyle z ksiazki , ktora wam pokazalam.
maly najpierw chcial sie bawic ciuchciami, wiec sie bawil. Pytalam czy mialby ochote na motyle, ale nie chcial, bo wolal sie pobawic, wiec sie bawil, ja tam mu nie pzeszkadzalam. W koncu samodzielna zabawa mu sie znudzila, wiec zapytalam czy moze wycianiemy farby. Pomoglam mu sprzatac, sprzatanie szlo jak z platka. Sam pytal gdzie co powrzucac, zaproponowalam ze ja posprzatam derwniane klocki, wiec on zaproponowal, ze popsprzata ciuchcie tomek.
Rozlozylam papier (polecam ten papier w ogole, w makro cala rolka chyba 15-30 zl, nie pamietam, takie duze arkusze, my skladamy w pol).
Chcialam robic motyle odbijajac rekami, ale maly nie chcial, poprosil o pedzel, wiec dalam mu pedzel, naszkicowalam skrzydla, on wypelnial srodek, domalowywal tulow, jechal po lini i poprawial kontur.

Motyl w leym dolnym rogu – ja odbilam rece, a on pomalowal czarna farba, wiec kolejnym krokiem było namalowac kontur motyla nad nim (ten rozowo zielony). Maly wypełnił skrzydla, dorysowal tulow i czulki. Nastepnie narysowałam kontur motyla pomarańczowego. Maly poprawil kontur sam, domalowalowal tulow, czulki, pokolorowal skrzydla, wszystko sam. Potem namalowałam kontur motyla w paski. Maly wpadl na pomysl, ze ozdobi prawe skrzydlo w paski, a lewe w zygzaki. Nastepnie namalowałam kwiatek, kontur płatków, maly pokolorowal, domalowal łodyżkę i liscie. Potem narysowałam kontur kwiatka po prawej, lazcznie z lodyga i lismi – maly yulko zamalowal. Sam wpadl na pomysl namalowania słońca na zolto oraz kazal namalowac sobie kontur 2 chmur, sam zamalowal i narysowal deszcz. A na koncu namalowal na dole zilona trawe.
Nie jest to może nie wiadomo co, ale ladnie pracowal, trzymal pedzel poprawnie, staral się bardzo, rozwijal troche wyobraznie. Niezle.
Rozpędził się tak, ze wzięliśmy druga kartke.

Na drugiej zaczal od swojej ulubionej czarnej farbki i zaczal malowac tory. Tory namalowal sam. Potem ja naszkicowałam kontur pociągu, maly go powypełniał. No i wpadlam na pomysl, żeby troche te sensoryke poćwiczyć, i neurologopedie, i wsjo na raz, wiec wzięliśmy brokaty klejace, klej, do tego pojemnij z kasza gryczana i kasza manna, potem doniosłam jeszcze z sezamem i ryzem. Maly posypal chmury, troche mu z tym klejem pomogłam.
A na sam koniec zrobiliśmy laurke dla babci, tu już właściwie chidzilo tylko o to, żeby ubrudzic porzadnie rece i podotykac wszystkich struktur i poćwiczyć nazwy tego co jest w pojemniku, tak ogolnie się upaprac i pomacac.
Zajęło nam to w sumie ponad godzine chyba, ale fajna zabawa, ja zadowolona bo maly poćwiczył, niby nic konkretnego ale ogolnie wszystkiego po trochu, miał z tego frajde, ja w sumie tez. I teraz może spokojnie pooglądać bajki, zasłużył a ja nie mam wyrzutow sumienia.
Terapia w sumie za free, nie licząc pędzelków i farbek. I kartek;-P I czasu mojego cennego. Taki zart.