To mam isc tam na ta diagnoze, czy szukac gdzie indziej gdzie jest psychiatra? Nie znam sie na tym

Do Bydgoszczy, do Pro-Integris. Na diagnozie bedzie psycholog i pedagog

ale mi wyskakuje przedszkole a psycholog i pedagog mogą wchodzić w skład zespołu diagnostycznego, ale nie muszą. wtedy diagnoza jest po prostu obszerniejsza. jednakże główną diagnozę stawia psychiatra, który może ale nie musi brać opinii zespołu pod uwagę.

nie rozumiem. To ma byc diagnoza czy co?

Treść doklejona: 05.11.19 12:25
chcesz Wiktora zakwalifikowac do tego przedszkola? Ja nic z tego nie kapuje

Może psychiatra będzie na kolejnym spotkaniu?

Marion, My w przedszkolu mamy jako nw bardzo młodą Panią. Praktycznie zaraz po studiach. I też się martwilam, czy ma dość doświadczenia, że raczej go nie ma. Wespół z drugą Panią i Panią woźną sprawiły, że mój syn jest w grupie a nie obok niej, że sie bawi z dziećmi. No zupełnie inne dziecko. Czasem chęci i motywacja dają więcej niż mega doświadczenie. Więc może spróbuj tak kogoś poszukać. A może przez jakaś fundację?

tylkonadzis: Psychiatry tam nie maja, dzwonilam, dadza jedynie namiar.

to niech się walą. wygląda na naciąganie na kasę...

Wiktor jest w wieku Klary.
ja osobiście uważam, że 5 miesięcy bez zrobi mniej szkód niż niewłaściwa diagnoza i terapia. oraz z doświadczenia wiem, że w tym wieku terapia jest raczej jałowa niż efektywna.

super!!!
do tego czasu obserwuj, nagrywaj.

tylkonadzis: Na 13 marca do dr Suś.

Super!
Ale Daria wyszukałaś "miejscówkę"

tylkonadzis: Do tego czasu cos wiecej powinnam zrobic?

Badanie słuchu we śnie (ABR).
Może jakieś opinie - pedagogiczną, neurologopedyczną, psychologiczną, neurologiczną. Na takie konsultacje warto wziąć notatki opisujące Wiktora, bo w trakcie kilkunastominutowej wizyty nie da się wszystkiego opowiedzieć..

_Isia_: Niech się może reszta mam bardziej doświadczonych ode mnie wypowie.

o właśnie, bo jakby nie było od niedawna Twój syn ma diagnozę, a jest starszy. że tak brutalnie polecę po temacie.
nie wyciągałabym też ciągle tematu braku wsparcia. to już wszyscy wiemy. nie ma potrzeby przypominania. ja w sumie też nie mam wsparcia. bo mój wspaniałomyślny mąż, który rok temu, po diagnozie, epatował TAKĄ WIELKĄ akceptacją autyzmu, dziś sobie nie radzi i mi wszystko rozpieprza i dziecko przy okazji. a mimo to idę do przodu bo się skupiam na tym co mogę zrobić na miarę moich możliwości. terapie można też realizować bezpłatnie w ramach wwr, za życiem czy orzeczenia o ks w przedszkolu.
ale przecież łatwiej się demonizuje zamiast powiedzieć dobra robota szczególnie w niesprzyjających warunkach

elfika: ja w sumie też nie mam wsparcia. bo mój wspaniałomyślny mąż, który rok temu, po diagnozie, epatował TAKĄ WIELKĄ akceptacją autyzmu, dziś sobie nie radzi i mi wszystko rozpieprza i dziecko przy okazji

Wczoraj rozmawiałam o tym w naszym przedszkolu - usłyszałam, że grubo ponad 80 % ojców dzieci z przedszkola tak ma...
Niby akceptują, ale jednak nie radzą sobie, łamią ustalone zasady terapii, "uciekają" z domu pod różnymi pretekstami, szukają wymówek. U mnie jest po części tak samo - niby mąż się angażuje, transportuje go często do i z przedszkola, szuka pomocy naukowych, kupuje "gadżety" wspomagające terapię, ale jak ma "pracować" z Fryckiem, to często nerwy mu puszczają, odpuszcza itp. A konsekwencja to połowa sukcesu. Ja zaciskam zęby i robię, co muszę - mimo iż krzyczę wewnętrznie i serce mi pęka na milion kawałków...

Jak już pisałam, mój syn ma ZA. Pewnie nie pamiętasz ale przypomnę, że ma 4.5 roku. Diagnozę, a konkretnie papiery dostał na swoje 4 urodziny. Nie znam dziecka z ZA które dostaloby diagnozę wcześniej. Więc jeśli chciałaś mi zarzucić, ze z powodu jakiegoś naszego zaniedbania diagnozę dostał późno to PUDŁO. Zaburzenia Si ma w terapii od 3 lat. A Aspergera ma od urodzenia więc różne sytuacje już zdążyłam przerobić. Więc jeśli chciałaś mi zarzucić że mało o zaburzeniach ze spektrum wiem to też PUDŁO. Daruj sobie osobiste wycieczki i durne insynuacje. Zachowujesz się jakbyś pozjadala wszystkie rozumy. Ale najbardziej przeraża mnie to jak próbujesz dziewczyną sterować choć nie znasz jej i tym samym nie masz prawa jej życia układać. My we wspólnej rozmowie mozemy doradzać i pomagać a nie kazać coś robić. A Ty jakby nie widzisz roznicy.

I szkoda elfika, że nie widzisz tego jak Ty jest chamska w komunikacji. Ile razy na forum przegielas, ile razy kogoś stracił cierpliwość do Ciebie. Dla mnie to jak się wypowiadasz, ile w tym agresji, przekleństw jest nie do zaakceptowania. Staram się skupiać na treści a nie na formie ale już serio dość. Na temat mój i mojej rodziny masz się więcej nie wypowiadać. Nie życzę sobie.

Ja znam aspergerkow diagnozowanych do 3 rz, aczkolwiek to rzadkość. Zwykle nawet pedagodzy swoje własne dzieci z Za diagnozują po 6 rz. Mnie to osobiście trochę dziwo, bo Za nie ujawnia się z dnia na dzień. Z tym się dziecko rodzi i pewne zaburzenia są widoczne dużo wcześniej. Także diagnoza na 4 urodziny jest szybko. Mój syn wprawdzie autyzm ale rozpoczęta diagnoza w 1,7 roku, zakończona brakiem diagnozy. Powtórka w wieku 2 lat i zakończenie diagnozy w wieku 2,6.

To też nie tak do końca. W swojej pracy do czasu diagnozy swojego syna miałam jedno dziecko z autyzmem i to jeszcze takie bardzo klasyczne. Takie co to macha rączkami właśnie i się kołysze. Z resztą też od nauczycieli i niezdiagnozowane. Na studiach uczono nas a autyzmie ale właśnie tym takim klasycznym. Także ja u mojego syna widziałam zaburzenia, ale kompletnie nie wiedziałam co mu jest. A jak pytałam lekarzy, to Ci z kolei nie widzieli problemu. Patrzyli na mnie jak na idiotke, bo co ja chce od tego dziecka... No jest zyeszy, nie mówi, wpada w histerie, ma ataki autoagresji, ale przecież to chłopiec... Dodatkowo ma kontakt wzrokowy, lubi się przytulać, lubi kontakt z człowiekiem... No matka wariatka... O mały włos bym uwierzyła...

Treść doklejona: 05.11.19 14:08
Dokładnie. Dziecko z autyzmem musi wyjść z domu. U nas niestety pierwsze 5 lat to dom i szpitale. On był notorycznie chory. Właściwie nie zdrowial. I uczciwie mówię, że te 5 kosznarnych lat odebrał mojemu dziecku szansę na lepszy rozwój społeczny i terapię. Na szczęście mamy od początku suo. To nie to samo, ale mega nam pomocne.

No i właśnie dlatego Ewa tak ważne są te nagrania wideo. Ja nagrywalam sytuacje i te miejsca gdzie Dawid miał objawy. Ale nagrywalam też te zachowania gdzie zachowywał normę, bo chciałam mieć pewność. I nawet pamiętam jak poszłam do neurologa i mówię "mój syn chyba na autyzm". A dlaczego Pani tak uważa, no i zaczęłam wymieniać, pokazywać filmy... A proszę wymienić cechy, które wg Pani zaprzeczają że dziecko ma autyzm. No i znowu filmy i moje opowiadania. Też potem przy rediagnozach prosiłam w przedszkolu by mi panie nagrywały. Co do Ppp to u nas szczerze mówiąc często rodziców w błąd wprowadzają. Dzieci z autyzmem niby nie mają autyzmu, a te które faktycznie nie mają wg pań mają....

Treść doklejona: 05.11.19 14:29
Co do Marty to mój syn też miał zabawę symboliczną i bawił się na niby... Ale z drugiej strony też te auta w rzędzie ustawial lub segregowal wszystko. Taki był mieszany w tym... Więc lepiej obserwować i działać w razie W.

Jeżeli chodzi o tylkonadzis, to super, że udało się Wiktora zapisać na marzec. To i tak szybki termin jak na realia NFZ-tu.
Co do tej diagnozy co miała być na dniach - jeśli nie ma lekarza w zespole, to też uważam, ze bez sensu. W tej sytuacji wolałabym wydać te 300 zł na diagnozę SI. To moze uda się nawet załatwić bez konieczności wycieczki do innego miasta. Ale mówię to z pozycji laika nie znającego się w temacie.
tylkonadzis, masz możliwość, żeby się dowiedzieć czy jest szansa na dofinansowanie tego przedszkola montesori? I jakie warunki trzeba spełniać? Bo skoro pediatra wam już to zaproponowała, to może by trochę pokierowała wami?
U nas przedszkole w duchu montesori otworzony w szkole integracyjnej - do zeszłego roku nie było żadnego. Teraz, od września, drugie otworzyła moja znajoma.

Isia, nie będę się wczuwać ani bronić żadnej ze stron, bo nie o to tu chodzi. Ale akurat w tym wpisie Elfiki do którego się odniosłaś, nie zauważyłam żadnego picia czy złośliwości z jej strony.
A już na pewno zarzutu o zaniedbaniu. Tylko stwierdzenie faktu, ze krótko macie diagnozę.
Ale oczywiście to tylko moja opinia i nie towarzyszą mi w tym żadne emocje, może stąd uczucie neutralności odbioru...

Czyli ten neurolog raczej nie diagnozuje autyzmu. W sensie nie zna się. Bo ta nasza zajmuje się rozpoznawaniem tych zaburzeń i żadnego papierka z ppp nie wymagała. Co jest ważne bo z tego co wiem to sporo poradni PP ma słabo wyszkoloną kadrę i te diagnozy bywają nieprawidłowe zarówno w jedną jak i drugą stronę.

Nie wiem co elfika miała na myśli więc napisałam, że w żadnej z ewentualnych opcji nie ma racji. Wychodzi na to ze skoro krótko mamy diagnozę to mam się nie mądrzyć? Z Aspergeremi, zaburzeniami si jesteśmy od 4.5 roku. Mamy małą wiedzę, mało doświadczenia, mało przerabialiśmy żebym mogła się wypowiedzieć i może jeszcze mieć rację? Ostatnio obe usłyszała w tym wątku, że ma sie nie wypowidac, bo ma za mało dzieci. Dziś ja słyszę, że mam się nie wypowiadać bo mamy za krótko diagnozę? W tym duchu Ty karolciat w ogóle nie powinnaś się odzywać bo nie macie żadnej diagnozy to ile warte miałoby być Twoje stwierdzenie? A moze niech sie elfika nie wypowiada o przedszkolach dla dzieci ze spektrum bo jej córka do żadnego jeszcze nie chodzi i jej wiedza jest czysto teoretyczną? Pojdzmy w tym kierunku to nikt sie nie będzie mógł odezwać. Przecież to absurd! To jest forum. Forum wymiany informacji, każdy się tu może wypowiadać kto umie to zrobić w kulturalnej i akceptowalnej formie. Miejsca nie powinno być tu dla tych, ktorzy innym prawa glosu odbierają. I tyle.

Dla mnie czekanie pół roku na diagnozę bez żadnej terapii w międzyczasie to strata dla dziecka. My też czekaliśmy na diagnozę i na dodatek trochę trwała bo to w sumie 6 spotkań ale w międzyczasie syn miał prywatną terapię, opiekę przedszkolna, turnusy rehabilitacyjne a ja chodziłam i prosiłam o terapię gdzie się dało. Ale co ja tam mogę wiedzieć. Nie będę się mądrzyć.

Ja i mój mąż swego czasu zasugerowalismy koleżance męża żeby zabrała dziecko na diagnozę si. Z jej opisów zachowań widać było że coś jest nie tak. Dziecko ma stwierdzone zaburzenia si oraz inne. A żadne z nas go na oczy nigdy nie widziało.

Tylkonadzis w sumie to masz już odpowiedzi co możesz zrobić. Możesz choćby do neurologa specjalisty się udać prywatnie. Ja tam już Ci z Bydgoszczy podpowiadałam. To przyspieszy diagnozowanie. Isia napisała co robiła w tym "pustym" czasie... Ty tylko musisz przeczytać i "wziąć coś dla siebie". Możesz też np. Ruszyć diagnozę SI. Do tego diagnozy autyzmu mieć nie musisz. Musisz poszukać osrodka który robi diagnozę i terapię. Tylko dobrej jakości. U nas robi ppp, ale slabiutko, więc omijam szerokim łukiem. Możesz chodzić do dobrego logopedy, ake nie takiego co to każe słowa powtarzać, tylko takiego, który robi ćwiczenia z dzieckiem wspomagające rozwój mowy. Możesz np. Załatwić skierowanie na terapię zajęciową. Możesz z dzieckiem na basen jeździć (basen dla autysty i dzieci z zaburzeniami si, z zaburzeniami odporności jest wskazany). No po prostu robić coś, byle nie stać w miejscu i nie czekać...

Ja bym brala WWR na niepelnosprawnosc intelektualna. Jak sie okaze w trakcie, ze to autyzm to sie bedziesz zastnawiac. Bo poki co to na razie nie masz nic.

_Isia_: Nie wiem co elfika miała na myśli więc napisałam, że w żadnej z ewentualnych opcji nie ma racji.

jakie ewentualne opcje? znów nadinterpretacja.

_Isia_: Ostatnio obe usłyszała w tym wątku, że ma sie nie wypowidac, bo ma za mało dzieci.

odpowiedź do Obe była na jej poziomie bo zwyczajnie przegięła. ale tego to już nie zarejestrowałaś.

_Isia_: A moze niech sie elfika nie wypowiada o przedszkolach dla dzieci ze spektrum bo jej córka do żadnego jeszcze nie chodzi i jej wiedza jest czysto teoretyczną?

teoretyczną powiadasz? ja tylko udawałam pracę w przedszkolach terapeutycznych dla autystów jako terapeuta?


nie sztuką jest dać dziecko do przedszkola byle by chodziło. nie sztuką jest dać dziecko na jakąkolwiek terapię byleby ją miało.

W Toruniu mieszkam wiec nawet lepiej by bylo

Tylkonadzis, tak jak dziewczyny napisały. Podzwon i popytaj, może coś uda Ci się znaleźć. Sama wiesz jakie masz możliwości czasowe, finansowe i dojazdu. Musisz już sama zdecydować co zrobicie. Ja bym jeszcze rozwazyla przedszkole terapeutyczne, specjalne czy integracyjne. Może znajdziesz gdzieś miejsce na już a może trzeba się wpisać na listę oczekujących? Jest dużo możliwości. Włącz wujka Google i szukaj co jest w Twojej okolicy. Byle nie siedzieć i czekać pół roku bez żadnej terapii.

Moje dziecko korzysta z terapii na wwr w jednej placówce, na KS ma w przedszkolu, do tego turnusy co jakiś czas na oddziale dziennym i prywatnie zajęcia. Cztery różne źródła finansowania i cztery placówki.