O jaaaaa... Dii poryczałam się jak głupia!!!
I normalnie aż nie wierze że można tak szybko rodzić!!!

Dii porod marzenie :)
czy pierwszy tez byl tak szybki??

Aha to i nie az tak zle:) jestes stworzona do rodzenia jak to mowia :)
ja parlam synka 42 min a cala akcja byla ok 7 godz :) mam nadzieje,ze teraz bedzie szybciej.

gratulacje jeszcze raz a coreczka piekna :*

Wymagające jesteście, ja się tylko modliłam, żeby było krócej niż 24h
Dii, super poród :) Dużo masz szwów?

Gratuluje Karoolce małej Miry i Dii małej Madziulki
czytając opis narodzin córci Dii przypomnialam sobie poród mojej Magdusi.
W końcu po bardzo długim czasie wzięło mnie na refleksje i wspominki dnia kiedy poznałam moją małą córkę i zakochałam się w niej bez pamięci.
Córę urodziłam 17 grudnia, ale cała akcja zaczęła się już 16. Na wieczór owego 16 grudnia byłam umówiona z lekarzem w szpitalu na kontrolne KTG i USG bo byłam już po terminie. Najpierw przez godz czekaliśmy z małżem przed gabinetem na lekarza bo akurat miał cesarkę i osłuchaliśmy się dźwięków jakie dochodziły z porodówki – kobieta miała przez dobre 30 min parte, przy których darła się na cały oddział. Mnie samą to przeraziło i choć całą ciążę była za tym że mąż ma być przy mnie, ostatecznie nakazałam zmianę planów i zdecydowałam ze sama pójdę rodzić.
Po KTG i USG lekarz stwierdził, że skurczy brak, rozwarcia brak i raczej święta spędzę w szpitalu na patologii jak nie urodzę do końca tygodnia, a był poniedziałek. Wkurzyłam się trochę bo święta chciałam być w domu. Po powrocie zaliczyłam schody na 6 piętro a wieczorem męża, pooglądaliśmy jeszcze jak co dzień seriale, mąż poszedł smacznie spać, a ja dalej oglądałam TV, bo wtedy już od paru tygodni nie mogłam szybko zasnąć.
I tak sobie oglądam, aż tu nagle o 23.30 zaczęło ćmić mnie w podbrzuszu jak na @, ale olałam sprawe i dalej oglądałam. Im noc była głębsza tym ćmienie stało się boleśniejsze i regularniejsze, wiec tak koło 3 w nocy wstałam, wzięłam prysznic i zbudziłam małża że chyba czas jechać bo skurcze co 4 min. Zanim się pozbieraliśmy to już była 4.30 i miej wiecej o tej godz trafiłam IP. Tam od razu skierowali nas na położnictwo, tam położna powitała nas pytaniem po co przyszłam? A ja - że rodzić, to ta skwitowała że chyba żartuje. Zostawię to bez komentarza – bo brak słów. Lekarz dyżurujący tak mnie zbadał że zaczęłam krwawić, wiec zostawili mnie ze stwierdzonymi 2 cm rozwarcia i lekkimi skurczami. Szybkie pożegnanie z małżem i skierowali mnie do sali porodowej, gdzie jeszcze raz zbadała mnie już normalna bardzo miła i ludzka położna, przeprowadziła wywiad i jak tylko dowiedziała się który lekarz prowadził ciąże od razu go powiadomiła, bo tak się złożyło że też miał nockę. Przyszedł, pożartował, zbadał, dodał otuchy, zaprowadził do łóżka na oddziale i kazał efektywnie rodzić . No i zostałam sama w pokoju zapisując godz skurczy, a że wydłużyły się do 15 min to spokojnie mogłam miedzy nimi się zdrzemnąć . O 6 zawołano mnie na KTG tam małe skurcze, wiec kazano dalej odpoczywać i spacerować. Takim oto sposobem dotrwałam do 9, gdzie zawołano mnie żebym przyszła na badanie ginekologiczne. I oto okazało się że jest już 8cm rozwarcia ( które przespałam). Poprosiłam o lewatywę, wykonali, choć śmiali się i prosili żebym im w kibelku nie urodziła. Po lewatywie już nie wróciłam do sali tylko pomaszerowałam na porodówkę. Tam od 10godz chodziłam, skakałam na piłce, itd. Przy porodzie oprócz położnej były 2 praktykantki, boskie istoty, bardzo pomogły, masowały plecy, dogadzały jak tylko umiały. Położna cały czas motywowała że do 12 urodzę, ale coś się zblokowałam i zamiast skurcze się wzmagać słabły – podała oxydocynę, rozbujało się na dobre i przeszłam na łóżko, kazała wybrać pozycję jaka najbardziej będzie dla mnie wygodna. Rodziłam na boku bo byłam już na tyle zmęczona że chciałam trochę leżeć. Parłam 55min mrucząc wręcz wpadłam w trans ale pamiętam to jak by trwało tylko 10min. Na początku szło mi mozolnie, ale jak załapałam jak należy oddychać to poszło. Małą od razu położyli mi na brzuchu i kazali czytać napis z opaski jaką potem jej przypiekli do ręki.
Córka Anny ur 17.12.2013 godz 14.00 waga 3890g wzrost 58cm.
Lekko pękłam wiec założyli mi mały szew wewnątrz i jeden na zewnątrz i 2 godz leżałyśmy sobie na łóżku, miedzy czasie przybył mąż i jak zaczarowany patrzył i napatrzyć się nie mógł na naszą małą Madzie.
Miałyśmy potem po drodze trochę przebojów z karmieniem ale wyszłyśmy na prosta i cycujemy się do dziś.
Powiem wam że nic piękniejszego nie mogło mnie spotkać jak chwila gdy uświadomiłam sobie że ta mała kruszyna jest moja a ja należe do niej .

KatekMuc: a nie że np. drugi poród będzie cięższy :P

Nie bój żaby :)) Mój pierwszy był piękny, a drugi go pobił i był magiczny :) Także może iść w dobrą stronę :)

Dii piekny opis! wzruszylam sie, rodziłas w tym samym szpitalu co ja, a pamietasz nazwisko poloznej?

nie slyszałam o tym sposobie z kasłaniem, bomba!!! :))
ja tez parłam przy drabinkach ale skurcze byly cos mało efektywne i zakonczyłam na boczku na łożu:)
tez chcialabym drugie dziecko wyprzec w pozycji wertykalnej
dzielna jestes kobitka
tez mialam szwy wewn i zewnetrzne, b swedzialy i uwierały i juz teraz wiem ze pare dni po porodzie mozna poprosic o ich zdjecie
bo zanim sie rozpuszczą mozna kota dostac ( przynajmniej ja dostawałam)

To i ja wkleję opis w końcu :)

Około 2.15 obudziły mnie „jakieś” skurcze, ale zignorowałam je, bo jak wiecie, takie skurcze miewałam już wcześniej, więc specjalnie się nimi nie przejęłam i poszłam spać dalej. Po godzinie obudziły mnie już mocniejsze, mierzyłam co ile są i wychodziły bardzo nieregularne: co 12, 10 i 15 minut. Leżałam tak sobie i rozmyślałam, czy to już czy może jeszcze nie, ale gdy zaczęły być co około 8 minut, postanowiłam podzielić się tą wiadomością z Marcinem. Był gotowy od razu jechać do szpitala  ale ponieważ ja nadal nie wierzyłam, że to To, kazałam położyć mu się spać. Około 5.3o rano już nie spaliśmy, wzięłam prysznic, żeby sprawdzić czy się akcja „nie rozejdzie”. I nie rozeszła się, bo chwilę po 6.oo skurcze były co około 5 minut. Poczekałam aż Nadia się wybudzi, zadzwoniliśmy po teściową i równo o 7.oo wyjechaliśmy do szpitala, do którego mamy niecałe 4o km. Przy czym do samochodu schodziłam na raty, bo skurcze były już mocno bolesne co 3 minuty i nie byłam w stanie podczas nich w ogóle się poruszać. Na porodówkę zostałam przyjęta równo o 8 godzinie. Przyjęła mnie moja ulubiona położna, którą pamiętam z poprzedniego porodu, a także druga ukochana, z którą poprzednio rodziłam. Zbadały mnie, rozwarcie wewnętrzne miałam na 5 cm, wewnętrzne na 6 , skurcze mocne, regularne. Dostałam piłkę do skakania i zaczęła się papierkowa robota. Niestety nie wzięliśmy ze sobą planu porodu, o który zapytałam nas Pani Beata, nie pytajcie, no nie wiem jak to się mogło stać…. Położna wyszła i wróciła po chwili z ichniejszym planem, w którym mogłam zaznaczyć wszystko to co chciałam, czyli prośbę o ochronę krocza, o możliwość rodzenia w takiej pozycji w jakiej będę chciała, o niegolenie, o lewatywę i tak dalej. Także byłam bardzo, ale to bardzo pozytywnie zaskoczona :) Skurcze na piłce porodowej niestety się wyciszały, więc poszłam pod prysznic i kręciłam za radą położnej sutkami :) no i zaczęło się na nowo, tym razem już trochę mocniej. Około godziny 10.oo rozwarcie miałam na 7 cm, o 11.oo na 8 cm. I tu zaczęłam na poważnie czuć, że rodzę, skurcze były mocne i bardzo bardzo bolesne. Ciągle krążyłam między łóżkiem a prysznicem. Do 12.oo było 9 cm i te 9 cm, miałam aż do 13.oo myślałam, że umrę z bólu. W końcu odeszły mi wody, ale nie miałam siły już przeć i po rozmowie z położną dostałam dawkę oksytocyny, po trzech partych urodziłam Liwię o 13.35 7.7.2014 waga 4040, długość 62 cm :D:D:D Tuliłyśmy się z Maleńką od razu bardzo bardzo długo :) Nie zostałam nacięta, delikatnie pękłam, miałam założone dwa szwy. Pamiętam, że przy tych 8 cm, coś przebąkiwałam w majakach, że marzy mi się żurek…. Uwierzycie, jeśli Wam napiszę, że ten żurek dostałam po trzech godzinach po porodzie, położne poprosiły kucharki, żeby mi kubek odłożyły, bo akurat był na obiad, a one mi go podgrzały w swojej mikrofalówce. Wszyscy byli dla mnie ogromnym wsparciem, z Marcinem na czele – przecinał pępowinę :D Pani Beata to cudowna, wymarzona położna o wielkim sercu i empatii, nie poganiająca, doskonale wyczuwająca rodzącą. Nie mogłam w lepsze ręce trafić, naprawdę życzę każdej kobiecie, kogoś takiego u boku podczas porodu. Jeszcze po porodzie w parę godzin, chodziła ze mną do łazienki pomagał się myć, zakładać majtki i tak dalej, bo bardzo mnie spojenie bolało i miałam problem z poruszaniem się. I jeszcze jedno: po porodzie opiekę miałam równie fantastyczną, z położną laktacyjną na czele. Drugiego dnia przyszła do naszej Sali i opowiadała nam o laktacji, co nas czeka, co może niepokoić, na co zwracać uwagę. Wielki spokój, ogromna wiedza, a co najważniejsze dodawała wiary w siebie i w swoje piersi, dosłownie jakby ktoś naszą Montenię z wątku laktacyjnego wyciągnął i zmaterializował w naszym ustrzyckim szpitalu :D Jestem bardzo szczęśliwa, że drugi raz rodziłam w tym szpitalu, tyyyyle ciepła dostałam :>

Dorit: Dii piekny opis! wzruszylam sie, rodziłas w tym samym szpitalu co ja, a pamietasz nazwisko poloznej?

Kurcze nie bardzo. Ale na imię miała chyba Dorota. Taka ciut starsza (w sensie nie studentka), blond włosy w kucyku i z grzywką. Chyba miała okulary. Tyle pamiętam

Dorit: nie slyszałam o tym sposobie z kasłaniem, bomba!!! :))

No nieźle, co? Sama byłam w szoku :)

Dorit: ja tez parłam przy drabinkach ale skurcze byly cos mało efektywne i zakonczyłam na boczku na łożu:)

Mi też móiła, ze są mało efektywne, w sensie za krótkie dlatego maż musiał mi brodawki masować a ja mocno parłam wykorzystując cały skurcz i tak oto się udało

Dorit: tez mialam szwy wewn i zewnetrzne, b swedzialy i uwierały i juz teraz wiem ze pare dni po porodzie mozna poprosic o ich zdjecie
bo zanim sie rozpuszczą mozna kota dostac ( przynajmniej ja dostawałam)

O kurcze nic m o tym nie wiadomo! Ehhh... A faktycznie ciężko siedzieć, poruszać się. Jak już siedzę to po wstaniu idę jak połamana. Porażka!

koalka, Penny - pięknie opisałyście poród i swoje przeżycia

Dii, położna środowiskowa może Ci wyciągnąć podczas wizyty. Przedzwoń i się zapytaj.

Penny, piękny opis!!!

A z tym żurkiem cudne, że Ci go odłożyły - to jest własnie CZŁOWIEK, a nie położna, czy lekarz.

No i Ciebie też podziwiam, że przy rozwarciu na 8 cm byłaś w stanie chodzić Zastanawiam się, czy to jest tak, że każda z nas zupełnie inaczej odczuwa ból? Ja przy rozwarciu na 6 przy obu porodach musiałam się położyć, bo nogi odmawiały mi posłuszenstwa, po prostu nie byłam w stanie nawet kroku zrobić...

Smuga: Wow PENNY, pięknie!
A historia z żurkiem wymiata :-)

mangaa: Ano, Twój poród równie piękny PENNY :D No i żurek rządzi!
Fajnie, że takie cudne babki i super-męża miałaś przy sobie...

The_Fragile: Penny, piękny opis!!!

A z tym żurkiem cudne, że Ci go odłożyły - to jest własnie CZŁOWIEK, a nie położna, czy lekarz.

No było wspaniale, bolało w cholerę ale było pięknie !!! No i ten żurek po prostu był naj naj najlepszy na świecie

The_Fragile: No i Ciebie też podziwiam, że przy rozwarciu na 8 cm byłaś w stanie chodzić Zastanawiam się, czy to jest tak, że każda z nas zupełnie inaczej odczuwa ból? Ja przy rozwarciu na 6 przy obu porodach musiałam się położyć, bo nogi odmawiały mi posłuszenstwa, po prostu nie byłam w stanie nawet kroku zrobić...

Ja myślę, że to od wielu czynników zależy, od długości trwania porodu, progu bólu, może tego jak więzadła się rozchodza i pewnie tysiąca rzeczy o których pojęcia nie mamy :) a i wiesz, to nie tak, że jak sobie chodziłam i kawkę popijałam :P bolały skurcze baaardzo, a ja tak krążyłam, to stawałam, kręciłam biodrami i mruczałam jak jakiś dinozaur opierając się ramionami na łóżku. Troche się czułam jakbym pijana była...

Madzia poród super! Fajnie, że w wannie rodziłaś no i w domu narodzin! Ja to słyszałam, że trzeba bardzo wcześnie się zapisywać a i tak można się nie załapać, bo jest długa lista rezerwowych...
A to jak opisałaśnie pomoc męża mnie rozbroiło! Oczy mokre, ciarki na ciele! Gratuluję!

Szkoda, że do Wa-wy tak daleko.
Też mi się dom narodzin marzy...
Cudowne przeżycie, zazdroszczę :)

Ależ sie popłakałam... cudowny poród !

Ja też płakałam... Pięknie!!!

10 minut partych? Ładnie :) No ale w sumie malutka ta twoja mała :P I współczuję lekarzowi jak chlusnęły na niego wody :)

Trafiłam akurat na Edytę Dzierżak-Postek i polecam z całego serca!

Katiziie a czemu tak długo w szpitalu bylyscie?
Porody piękne, fajnie wiedziec, że kolejne są piękniejsze a kobiety bardziej świadome.

kami87: gaz pomagał najbardziej wtedy jak waliłam maseczką do wdychania o krawędź łóżka:)

Ale widzę, że u Ciebie bardzo ZZO pomogło, w sensie że się na maksa rozluźniłaś i rozwarcie migusiem poleciało

Katka mala miala zoltaczke i byla caly czas pod lampa w inkubatorze.

Kurcze no ja waham się czy rezerwować sobie opcję ZZO...
Z jednej strony chciałabym rodzić zupełnie naturalnie, a z drugiej pamiętam co mówiłam po pierwszym porodzie, że na pewno będę miała chciała mieć tę opcję... na wszelki wypadek, jakby te cholerne krzyżowe bolały tak jak za pierwszym razem.

Za pierwszym razem jak bym miała to na 100% bym skorzystała.
Nawet nie chodziło o plan tylko nie miałam konsultacji anestezjologicznej zrobionej przed porodem, więc odpadało.
A teraz teoretycznie powinno pójść łatwiej, no ale może faktycznie bardziej na luzie podejdę do porodu jak ZZO będzie.

Hej, mój poród był rok temu, ale postanowiłam, że też się podzielę z wami moimi przeżyciami, chciałam wcześniej, ale jakoś przez bardzo długi czas nie wchodziłam na forum.

Poród hmm…. skurcze zaczęły się około 1 w nocy, pisze do mojego że mam skurcze, bo on w pracy… po 3 jakoś przyjechał, nie kazałam mu jeszcze przyjeżdżać (ale był tak podekscytowany, że nie mógł skupić się na pracy), bo skurcze były nie regularne częstotliwość występowania wahała się od 6 do 11 min (chociaż od lekarza – diabetologa miałam zalecenie, że mam jechać od razu do szpitala, jak coś zacznie się dziać)… między skurczami pakowałam torbę do szpitala, wzięłam kąpiel, poleżałam troche.. koło 5.30 postanowiłam się zebrać do szpitala… skurcze były bolesne, ale jeszcze dało się wytrzymać… koło 6 byliśmy w szpitalu, tam przeprowadzili wywiad, zbadali mnie, miałam 3-4 cm rozwarcia, zrobili usg – mówiła, że główka jest trochę większa w stosunku do ciała (mówiłam jej o tych wymiarach, oglądała zdjęcia z usg, etc.) i że mały będzie ważył 2800, i wzięli mnie na porodówkę, a tam kolejne pytania, masakra, tu boli, ledwo człowiek się skupia na pytaniach, a tu każą odpowiadać… Koło 8 ledwo wytrzymywałam z bólu, skurcze stawały się już nie do wytrzymania.. mówię im tam, że mnie boli, że chce znieczulenie jakieś, mojego wysyłałam żeby im tam powiedział… w końcu przyszła jakaś lekarka, zbadała mnie 6 cm rozwarcia, główka bardzo niziutko, dostałam oksytocynę i gaz, który nic nie pomagał, a wręcz przeciwnie po nim źle się czułam… potem kazali mi zmierzyć poziom cukru – podwyższony, więc kroplówka z insuliną (kilka razy po tym kazali mi jeszcze zmierzyć, ciągle był podwyższony) … ciągle im tam mówiłam, że mają mi dać coś bo mnie boli i wgl… mój mi pomagał jak mógł, ale i tak mu się kilka razy oberwało.. i raz na położną się wydarłam (ale zaraz ją przeprosiłam) w końcu po jaaaaakimś długim czasie zdecydowali mi się dać jakiś zastrzyk domięśniowo (też nic nie pomogło) po tym tak dość szybko wszystko się potoczyło.. przyszła lekarka, zbadała mnie, pełne rozwarcie, przebiła mi pęcherz płodowy i powiedziała, że jak poczuje jakby mi się kupe chciało, to mam powiedzieć… na następnym skurczu już miałam parte… zrobili nacięcie krocza (niby w szczycie skurczu, a bolało strasznie).. czułam, że coś mokrego stamtąd leci (myślałam, że jakieś wody czy coś) pytam jej się co to, a ona pani dziecko i tak wyszła główka, potem przy kolejnym skurczu reszta ciała… pięknie się rozwrzeszczał… 10 pkt dostał… tatuś przeciął pępowinę, i dali mi małego do cycka… gdy mały tak sobie ciągnął z cyca, to mnie wyłyżeczkowali, bo fragment łożyska miałam, i zszyła, bardzo dłuuuugo mnie szyła, przy końcówce mnie bolało… pytałam jej się ile szwów mi zakłada, to powiedziała, że to będzie jeden ciągły (ciekawe).. i pomimo nacięcia lekko pękłam…
No i mały – Aleksander Bartosz – urodził się 2.07.2013 o 10.15 z wagą 2820 i 52 cm

Po jakimś czasie doczytałam w książeczce, że ma wpisane cechy dystrofii wewnątrzmacicznej (nikt mi o tym nic nie mówił).

O matko, ale Cię Agatka wymęczyła... Gratuluję córy, fajne ma wymiary!

Z łożyskiem to współczuję, ja swoje rodziłam prawie godzinę... Pewnie duże miałaś, co?

Krzyżowo-dupowe :)))))