Ja też chętnie poczytam nt bezstresowego wychowania :)? Rozwiniesz to Jahe?

seratia, coz moge powiedziec. przedstawilas sytuacje jakbys mnie znala. dokladnie tak jest. moze uda mi sie cos wieczorem naskrobac. bo teraz weszlam doslownie na minute

Ewa, zgadzam się z Serratią że brak czasu dla siebie/zaspokojenia swoich potrzeb + zmęczenie to mieszanka wybuchowa. A ja jeszcze od siebie dodam, że niektórym powrót do pracy bardzo, ale to bardzo dobrze robi. Jak byłam non-stop z chłopcami to nie wytrzymywałam, szlag mnie trafiał, czułam, że się duszę. Po powrocie do pracy mam coś swojego, tylko mojego, kawałek świata, w którym tych dzieci nie ma obecnych, taki mój "oddech", a potem jest ten czas z dziećmi. I zupełnie inaczej teraz reaguję nawet na nerwowe sytuacje - po prostu wiem, że każda minuta, godzina jest na miarę złota, wiem, że jutro znowu wychodzę do pracy, także wykorzystuję ten czas na maksa, a oni stęsknieni trochę za mamą też inaczej na mnie reagują. Jak byłam cały czas w domu to miałam wrażenie czasem, że oni bardziej tęsknią za mężem niż za mną i to było oczywiste - bo mnie mieli non-stop i był przesyt z obu stron.
Także głowa do góry Ewa, nie jesteś sama, niania nawet na kilka godzin może dużo dać psychicznie dla Ciebie, a swoją drogą dobrze też może podziałać powrót do pracy i ten kilkugodzinny odpoczynek od dzieci i zgiełku.

ktoras z was wie moze jak sie zalatwia takiego psychologa czy psychiatre na nfz? na skierowanie od lekarza? gdzie sa tacy specjalisci?
bo ja umiem sie w takich rzeczach odnalezc tylko prywatnie. a to sa duze koszty, i tak sobie mysle, ze moze cos by sie panstwowo udalo.
tylko poradnia odpada. bo chodzimy ale akurat z psychologa jestem tam bardzo niezadowolona.
w ogole mam problem z tymi psychologami, moze to moj prywatny osobisty problem, sama nie wiem.
ta w poradni jakas taka przemadrzalska jest, nos nosi wysoko, jak tylko wejde to mam wrazenie ze wszystkie rozumy pozjadala i mi tak podkresla - no widzi pani jak jak to zrobilam ze piotrek mnie posluchal. moze faktycznie powinnam tez wychodzic z pozycji "wyzszosci" i moze tu caly szkopul o ktorym pisala jahe, ale mi sie to nie podoba. sama chyba jestem niedojrzala, mimo wieku, ale mam ochote stawic jej opor i zrobic jej na zlosc, glupie to, co nie? no takie odruchy we mnie wyzwala ta babka. poza tym, no tu mozecie mi zmyc glowe, ale babka jest mega gruba, i sobie mysle, ze chyba sama ma jakies zaburzenia kompulsywne, i jak moze mnie ktos taki pouczac jak sama sobie ze soba nie radzi.
druga do ktorej chodzimy prywatnie jest ok w sumie, i chyba do niej pojdziemy znowu, bo juz setny raz nie chce mi sie zmieniac tego psychloga i zas to samo opowiadac, ale tez ostatnio mnie troche zirytowala, pewnie nieslusznie, ale z piterem przerabiala jak mozna zlosc przekierowac, a potem on mial wyjsc i nam to opowiedziec. piter sie wstydzi, zacial sie tak na forum jakby to opowiedziec, wszystko by mi w domu opowiedzial, ale ona sie uparla ze ma nam to zaprezentowac. i on taki skulony cos tam stekal. moze tak ma byc, moze ja go za bardzo chce chronic jak taka kwoka. i moze to ze zlym skutkiem dla niego. ale jakos tak pomyslalam sobie, ze jakby mi ktos kazal rodzicowm zaprezentowac co omawialam z psychologiem to bym sie chyba rozplakala. albo poszla w zaparte i wolami by ze mnie nie wydusili.
no nic, musze sie chyba isc leczyc. pora najwyzsza.

Treść doklejona: 21.11.16 07:56
i tak sobie dalej mysle, ze u mnie dom jest niespokojny, bo ja jestem niespokojna. piotrek chyba nigdy nie wie, jak zareaguje, bo na te same rzeczy reaguje roznie, w zaleznosci od tego jaki mam poziom agresji. i chyba sama sie czasem nakrece.
zamiast rozwiazac dana sytuacje tu i teraz to ja jakos od razu jestem napedzana czyms co moze nastapic pozniej. takie "jak nie zrobie czegos zaraz to kiedys moze cos tam nastapic" i to mi nie pomaga kompletnie w rozwiazaniu sytuacji tylko ja zaostrza.

mialam na mysli ppp. to odpada.
dzieki za szczegolowe informacje. zaraz poszukam.

alfaromeo, bardzo ci dziekuje za info.
zapisalam siebie i pitera do psychiatrow na razie, na nfz, terminy w 1 polowie grudnia. przynajmniej tu zaoszczedze.
i pitera do pediatry, ide po skierowanie do neurologa i do psychologa. to tez zalatwie na nfz. w miedzyczasie moze sie uda do tej co juz bylismy, 90 zl za wizyte, nic nie stoi na przeszkodzie, zeby to robic rownolegle. no zobaczymy. cos dzialam w kazdym razie.
zobaczymy.
katka, z tym prywatnie i na nfz to naprawde roznie bywa. my mamy logopede w poradni i jest mega super hiper i prywatnie nie ma praktyki zadnej, niestety. bylam za to prywatnie u innej logopedki, u neurologopedy i obie wg mnie slabe i kase wydalam za nic.
jak mozna na nfz to sprobuje, zwlaszcza ze to koszt cykliczny.

Ewasmerf wizyta u psychiatry nigdy nie zaszkodzi, on powinien być w stanie ocenić jakie leczenie dalej wdrożyć. Ale też trzeba być ostrożnym, zbyt szybko się na leki nie decydować. Ja ogólnie jestem teraz zdania, że dobrze jest spróbować od porządnej psychoterapii. Leki niestety nie są obojętne. Co innego, jak się je bierze tylko chwilowo, co innego jak długoterminowo.
Ja na NFZ chodziłam do świetnego psychiatry, takiego który pogadał za każdym razem nie tylko o chorobie i terapii, do tego już od progu mnie poznawał i witał w taki sposób, że wiedziałam, że mnie kojarzy. Na psychoterapię też chodziłam przez 1,5 roku na NFZ i byłam bardzo zadowolona. Babka była mega. Ale potem kontraktu z nią nie podpisali i juz drugiej takiej dobrej nie znalazłam. Życzę Ci powodzenia.

no to ja miałam sporo szczęścia bo bo do mojej psycholog chodzę od 6 lat na nfz i jestem zadowolona, a i postępy są.

Basita, dziekuje:-)
moze ktos juz rozpracowal twoja sytuacje, wiec pomoze.
U mnie na razie jest takie cos - marte wkladam do pokoju pitera, jak sie piter zgodzi, on cos robi na podlodze, marta mu zabiera wiec on miauczy- martaaaa, martaaa, mamooo, bo ona mi rozwala, mamo zabierz ja stad. wiec ja zabieram po porstu, albo sama tam siadam na podlodze i co chwile ja przesuwam. akurat w tym zakresie nie ma u nas problemu, bo piterowi nie przeszkadza jak ona przykladowo ryczy, bawi sie na spokojnie dalej. jakby nie slyszal. w przeciwienstwie do mnie, gdzie mnie przy ryku cisnienie rosnie do niebezpiecznego pulapu.
ja mam problem za to z innymi sytuacjami:
sytacja nr 1. piotrus przebierz sie w pizame. piotrus zero reakcji. piotrus przebierz sie w pizame, no gluchy jak pien. zaraz, pozniej. czekam. po jakims czasie ponawiam prosbe. mowie, ze jak bedzie z glowy to zagramy. lazi pol nagi po domu i podrzuca pizame noga, kreci mlynki rekawem i takie tam. trwa to meg dlugo i mam wrazenie ze jak nie rykne to nie uslucha.
powiem wam jak od soboty to rozwiazalam. na razie niedziela i wczoraj dziala. a ja poki co niedziela i poniedzialek nie podnioslam glosu ani razu.
w sobote u nas bylo grubo. wieczorem jak juz moglam byc z piterem sam na sam usiadlam z nim nad wielkim brystolem i napisalismy sobie niczym w super niani czego od siebie oczekujemy.
ja powiedzialam, ze oczekuje, ze bedzie reagowal na moje prosby i ile czasu na to potrzebuje. Piotrus powiedzial ze 2,5 minuty. maksymalnie tyle.
Ustalilismy, ze ja nie bede krzyczec, jesli moja prosba bedzie wykonana w ciagu 2,5 minuty.
Nie wiem jak dlugo to zadziala, ale dziala. Jak sie ociaga to przypominam ze sam zaproponowal 2,5 minuty i owszem, probuje sie troche ociagac i nie za pierwszym razem slucha, ale slucha na tyle szybko, ze ja sie nie denerwuje. I jak sie ociaga to sobie mysle, ze 2,5 minuty ma na to , wiec jeszcze poczekam, co tez mi daje jakby czas na wziecie nerwow pod kontrole.
Niedziela byla u nas super, m wzial mala a ja spedzilam 3 godziny z piotrkiem sam na sam. Wczoraj w przedszkolu bylo bardzo dobrze, w tramwaju i w domu tez. Wiecie, najgorsze w tym wszystkim jest to, ze Piotrus tak ja i ja jest swiadomy, ze robi zle i ze krzyk czy bicie sa nieporzadane, ale jak juz wybuchnie to pozamiatane. I on wtedy wie ze nawalil, i jest mu zle i kolo sie nakreca. Dokladnie tak jak ja. A ze jest do tego mega wrazliwym i delikatnym chlopcem (pani w przedszkolu ciagle to powtarza) to od razu spada mu samoocena, i juz w ogole z tego kregu zlosci nie moze sie wyzwolic, bo skupia sie za bardzo na sobie.

Treść doklejona: 22.11.16 07:56
i Frag, nie odpisalam ci wtedy - ja musze faktycznie wrocic do pracy. wracam od marca. Juz ustalilam wczoraj z szefem. zgodzil sie na wszystkie moje "warunki", ciesza sie ze wracam. no i wprost powiedzialam, ze etatu nie bede skracac, ze jak chce mnie zwolnic to trudno. powiedzial, ze nie zamierza, ze moge spokojnie brac przerwe na karmienie (wiem ze ustawowo, ale ja wolalam grzecznie zapytac), urlop sobie wykorzystam co piatek albo co drugi piatek biorac wolne. no fajnie to wszystko, tez kamien z serca. i juz sie doczekac nie moge.

Jezu jaką mi wczoraj Majka histerie odwaliła w sklepie, pierwszy raz w życiu. Miałam ochotę ją tam zostawić i wybiec. Wrzeszczała na cały sklep i wszyyyyscy się na nas patrzyli, wszyscy. Ja na stresowe sytuacje reaguję śmiechem, więc pewnie wyglądałam jak stuknięta. Ona się drze, ja się chichram.
A zaczęło się jak ją odebrałam z przedszkola, bo wyszła niezadowolona, że ja weszłam na góre nie babcia. W drodze kombinowała, jęczała, że chce pić, to jej daje, nie ona nie chce, chowam, ryk bo ona chce pić, daje, nie chce i potem ryk bo schowałam. Uspokoiła się na chwile, wiec poszłyśmy do supermarketu i było ok, aż zobaczyła zabawki. I sobie uwaliła jakąś wielgachną. Mówie, że ten nie kupimy bo nie ma miejsca w pokoju i że może jakas drobną rzecz. To sie darła, wyła, piszczała. Ma sa kra. I powiedzialam ze nic nie kupie bo jest niedobra. Wiec nawet ze sklepu wyjsc nie chciala.
Dziewczyny co robic w takich sytuacjach? Jak dziecko jest na nie, wrzeszczy i nic nie dociera? Bo ja nie mam pojecia jak sie zachowywac. Ja mam ja ochote w tej chwili rozszarpac jak kolejne prosby i tlumaczenia nie docieraja.

malisiek, ja niestety tez mam ochote rozszarpac, haha.
Mi psycholog mowila, ze w takich sytuacjach powinno sie gdzies przycupnac na spokojnie i powiedziec, ze poczekam az sie uspokoisz.
Tyle teorii, ktora w praktyce jest dla mnie nie do zrobienia czasami. Bo gdzie niby w tym sklepie przycupnac? Zabrac dziecko ze sklepu zostawiajac zakupy na srodku? A pozniej w domu glowic sie co zrobic na kolacje albo jej nie jesc wcale?
Druga psycholog by powiedziala, ze twoj smiech pogarsza sprawe (ta z poradni), bo ja tez kiedys smiechem wybuchnelam na cos co smieszne nie bylo (dla mnie bylo).
Ale moze ktos ma patent na takie zachowanie.

Treść doklejona: 22.11.16 08:30
a i jeszcze dodam, ze zawsze w takich akcjach "pojawi" sie jakis zyczliwy, najczesciej jakas babcia i mowi - bo ja cie zaraz zabiore. Co u mnie niestety wyzwala taki atak agresji, ze juz nie umiem sie zatrzymac.

Treść doklejona: 22.11.16 08:32
ja mam wrazenie, ze takie sytuacje wymagaja od nas olbrzymiej samokontroli, o co przy zmeczeniu bardzo trudno. Przynajmniej mi. ja ogolnie mam tej samokontroli dosc malo, ze znow wroce do tematu - z odchudzaniem tez mi zawsze wychodzilo dosc slabo.

U nas na szczęście też jeszcze jako takich histerii w sklepach brak ale tu Gajka może dać bardziej popalić bo ona jak się na coś uprze to nie ma zmiłuj... w domu obecnie typowy bunt dwulatka, teatralne rzuty na podłogę i płacz aż do wymiotów...podejrzewam, że w miejscu publicznym mogłaby zrobić podobną scenę ale obecnie mało z nimi bywamy w marketach i centrach handlowych bo raz, że sezon chorobowy a dwa, że zakupy robimy raczej bez nich bo szybciej i łatwiej ;)
Malisiek jak widzisz że ma kiepski humor to może po prostu po przedszkolu idź z nią prosto do domu a zakupy rób jak jej nie ma/ później...

Frances: Problem tkwi tak na prawde w naszej reakcji na ich zachowania. Teoretycznie nie powinnam sie denerwowac, jesli ten czlowiek ma inne zdanie, a jednak...tez jestem typem nie znaoszacym sprezciwu

przybijam piatke. psiapsiola mowila, zeby stanac obok i przyjrzec sie temu jakby chodzilo o kogos innego. ale niestety nie potrafie.
i faktycznie, na szefa nie nawrzeszcze (choc niestety zdarzalo mi sie ostro pyskowac), a na swoje dziecko juz tak;-((( ale czuje ze mam sile, czuje ze dam rade. musze zadbac zeby dzis bylo tak jak wczoraj, i tak dzien po dniu. kazdy dzien to wyzwanie, ale dam rade.

ja wam dziekuje w ogole, ze sie tyle z was odezwalo z podobnymi emocjami i problemami.
Bo wiecie, sa osoby, ktore nawet jak sie denerwuja to sie denerwuja tak powsciagliwie, jaka ja nie jestem nawet jak jestem opanowana.

Ewasmerf: Bo wiecie, sa osoby, ktore nawet jak sie denerwuja to sie denerwuja tak powsciagliwie, jaka ja nie jestem nawet jak jestem opanowana.

. Sama mam taka kolezenka wlasnie co nigdy nie slyszalam aby krzyknela na dziecko, nawet zdenerwowana a nawet jak upomina to ma nizszy ton nzi ja gdy mowie :D

Widać "huraganowa Barbara" z reklamy nie wzięła się znikąd.
Frances, muszę popracować nad niekrzyczeniem przy dzieciach i na dzieci, bo sam upust emocji jest wskzany.
Ale kiedy to zrobię dzieciom, to zamiast ulgi czuję wstyd i złość na samą siebie. Niestety refleksja zwykle przychodzi za późno

ja wygrzebalam dzis ksiazke "twoja zlosc krzywdzi dziecko" i mam zamiar nauczyc sie jej na pamiec;-P

No ja tez glownie przed okresem. Lykam tez teraz jakies melistany opijajac ziolkami dla nerwusow i staram sie wiele.spraw olac, ale kurde powiem Wam, ze jak sie oboje zawezma nakreca jeden drugiego przeciwko mamie to juz zazwyczaj sie konczy "dobra wychodzimy i sobie powrzeszcie w domu". Dzis zrobili taka akcje na.petli tramwajowej. Pech chcial, ze tramwaje nie jezdza, a oni mnie namowili bysmy pojechali je ogladac. Nie potrafili zrozumiec, ze ten tramwaj zaraz nie przyjedzie. Dodatkowo spieszylusmy sie do logopedy no i akcja murowana. Skonczylo sie na tym, ze walnelam im kazanie, zeby nie wymagali ode mnie, zebym ja ich sluchala jak nie staraja sie mnie wysluchac i wspolpracowac. Ja sie spakowalam.do auta, a te dwa wrzaskuny biegly za mna. Nisz normalnie jasna cholera.bierze, ale Kuba juz w aucie zapowiedzial mi, ze na dzis juz dosc fochow

Treść doklejona: 22.11.16 16:16
Oczywiscie nie odjechalam bez nich bo troche tak napisalam

No to Wam napisze co mi dzis poprawilo humor. Zmija Z mnie. Dzis po raz chyba pierwszy w zyciu widzialam mamusie i prawdziwymi trojaczkami tzn. jeden stelaz, trzy gondole na nim! Ona to ma dopiero przechlapane

U nas dzisiaj całkiem niezły dzień...jednak jak nie ma dzieciaków od 7 do 17 a ja pracuję zdalnie z domu to nawet udaje mi się za nimi zatęsknić i odpocząć ;)

O Boże, Ewa, ja wiem, że Ci kompletnie nie do śmiechu, ale ja tu się zwijam! Wyobrażam sobie miny pań w przedszkolu :D Chociaż ostatnio moi poszli do przedszkola z pomalowanymi pazurami (chcieli być "jak mamusia", a ja zapomniałam rano zmyć) i babeczka powiedziała, że nie takie rzeczy widzieli ;))) Także pań już chyba nic nie zaskoczy ;)
.
U nas dzisiaj jeden przestał histeryzować to momentalnie zaczynał drugi, drugi kończył, pierwszy zaczynał i była syrena przez godzinę tak się nakręcali (ale nie byli źli na siebie, tylko takie humory). W końcu rozdzieliłam ich do dwóch pomieszczeń, jednemu dałam puzzle, drugiemu lego i powiedziałam, że mają nie wychodzić - podziałało, później był spokój.

Ewa, ja sie nie znam, ale.jak.na moj gust to jakies behawioralne. Taaaaa, trenuj, zebys zeby dzieciom niebwybijala z tych nerwow

Ewa, na mój gust, z tego co pamiętam z czasów studiów i staży to behawioralna. Behawioralna to nie tylko kary i nagrody ale trening pewnych zachowań, uczenie się ich aby móc zastosować w praktyce.

Eh, no to i ja dołączam do Waszego grona ;)
Bardzo się staram, baaardzo i walczę ze sobą niemal kilkanaście razy dziennie, żeby 'nie ryknąć", choć czasami zdarza mi się podnieść głos. Zawsze sobie przypominam o Twoim pomyśle Fran, gdy odhaczałaś w kalendarzu, kto dziś wygrał :D
Byłam nawet na warsztatach nt Rodzeństwa bliskości (bo mnie z kolei denerwuje tarmoszenie Leona przez Zu, zbyt często wkraczałam w ich relacje itd) - pomogły mi zozumieć wiele kwestii, które w teorii niby wiedziałam. Jednak, jak spotkało się kilka kobiet i sobie porozmawiały z psychologiem, to jakoś wydaje się to wszystko łatwiejsze do zrozumienia ;) Pomaga też myśl 'nie ja jedna' ;) W grudniu idę na warsztaty nt "Złość, która nie krzywdzi'. Czekam z niecierpliwością ;)

Takie 'zawody' z dzieckiem/dziećmi, jak wyprowadzą z równowagi, tzn.punkt dla nich :P Wiem, że jest to mało RB, bo dziecko/dzieci nie histeryzuje, nie targuje się na złość, nie ociąga się na złość itd.ale mi myśl 'nie dam Ci wygrać', pomaga.