skapula: Strasznie mnie drażni ta Pani, osobiście mam małą tolerancje na ludzi, którzy w taki sposób się wypowiadają.

ja nie obejzralam calego bo niestety mam to samo.
BTW - mialam stycznosc z kilkoma psychologami i pedagogiem i niestety wszyscy wypowiadaja sie podobnnie drazniaco.
dobrze ze nie ja jedna tak mam, bo myslalam ze ze mna cos nie tak

Treść doklejona: 27.11.16 10:35
serratia, karolciat, jak tam tydzien minal? pochwalcie sie w grupie spracia.
u mnie caly tydzien niezle. wczoraj mialam lekki kryzys ale udalo mi sie dojsc dlaczego. wiec poplakalam w kacie. a dzis mam 2 godziny dla siebie, bez dzieci. zaraz ide sobie zrobic spa do lazienki:-)

A u nas gorzej Już było dobrze, miło i mało nerwowo, a od kilku dni Miki zrobił się mocno pyskaty, drze się o byle co, wrzeszczy na Gaję, pędzi ją zewsząd :-( A ta bida, która kocha brata nad życie zupełnie nie wie o co chodzi... Ja już nie mam siły, Miki nie słucha, nie działają prośby ani groźby :-\ Staram się spędzać z nim czas, rozmawiać, przytulać, ale niewiele to daje. Jutro jedziemy do mojej koleżanki - terapeutki, bo nie wiem co robić.

Livia i co terapeutka powiedziała? U nas tez jakiś trudniejszy okres... Niby jedynak, ale frustracja w inny sposób okazywana... No, ale jakiś kryzys ewidentny.

Ostatnio przykleił kartkę na drzwiach od swojego pokoju "To pokój Dawidka. Nie wchodzić" :P

skapula, i tobie polecam. nie dziala drazniaco;-) ma bardzo przyjemny tembre glosu

Treść doklejona: 01.12.16 14:09
obejrzalam do konca. polecam. duzo madrych rzeczy. najlepszy psycholog jakiego do tej pory sluchalam

A propos relacji między rodzeństwem... Wczoraj corka powiedziała mi, że nie chce brata i żebym zostawiła go w szpitalu. Jeszcze go nie urodziłam, a tu już taka "miłość siostrzana" 😉

ah, jak dlugo? no ja mysle ze wiecznie. w koncu kupuje go jako nagranie, co nie?

Treść doklejona: 01.12.16 16:51
ja sobie jeszcze wzielam dorosla zlosc. jesli jest tak dobre jak to pierwsze to bede stala klientka

Mnie sie ta Baranowska kompletnie nie podoba. Jak dla mnie mowi zwyczajne rzeczy takim tonem jakby prawdy objawione glosila.
Ja pierwszy raz slyszalam Stein i jestem zachwycona. Tonem glosu, merytoryka i podejsciem do sprawy. jedyna sprawa, ktora mnie drazni to mam wrazenie ze cos ssie, moze cukierka, ale wybaczam. W koncu 2 godziny mowi.
Kilka rzeczy bylo dla mnie "objawieniem", inaczej spojrzalam na swoje dziecko i na siebie.
Podoba mi sie pomysl "spowolnienia".
Generalnie duzo madrosci i takiego ludzkiego ciepla.
w tygodniu moze uda mi sie te dorosla zlosc wysluchac. jednak 2 godziny to duzo, ciezko mi znalezc zeby jeszcze sluchac uwaznie.

Jestem psychofanka Stein ;) Cieszę się że trafiłyście na nią. Stein dużo nam dobrego zrobiła. Też jestem mamą dwójki i Rb (w tym oczywiście Stein bo ona jest wielką zwolenniczką Rb) pozwala nam funkcjonować bez większych zgrzytów. Ale nie jest bezboleśnie... Stein zawsze w razie "kłopotów" z dzieckiem diagnozuje rodziców i uważa że to dorosły odpowiada za wszystko. Praca z nią to głównie praca nad sobą

serratia: W sobotę mam warsztaty z M.Musiał

O jak fajnie! Ja nie miałam okazji Musiał poznać A wiesz że i z Musiał i ze Stein można na wakacje pojechać? Taki rodzinny obóz to dla naszej rodziny obowiązkowy wyjazd :)

a ja zmienie temat. moje dziecko ma jakby dwa oblicza - jedno oblicze to bardzo madry chlopiec (i nie chodzi mi tylko o wiedze o swiecie). przyklad - pytam go wczoraj - miales jakies trudne sytuacje w przedszkolu? mialem. marcin mi przeszkadzal. i co zrobiles? krzyknalem - eeej. a co marcin zrobil? popchnal szachy i mi rozwalil. powiedziales pani? nie bylo takiej potrzeby. dlaczego? bo najpierw kilka razy mu zwroce sam uwage. a jak nie zadziala to wtedy powiem pani. ale zadzialalo.
mowi t0 z taka beztroska, jakby bylo najoczywistsza oczywistoscia.
inna sytuacja, ta, ktora mnie w przedszkolu gnebila.
piter gral w czasie wolnym z chlopakami w "noge". graja na sali, podrzucajac noga jakies szmatki, pilki szmaciane itd, co wpadnie w rece.
piter ejst slaby w noge, ruchowo w ogole zawsze bedzie slabszy, ze wzgledu na ONM. a jeden z chlopcow (w sumie gra ich dwoch) chodzi na pilke, tak jak piter na dzudo.
no i piter zwykle przegrywa. i zwykle ma to w nosie, ale nie wiedziec czemu ze 2 tygodnie temu dostal szalu. walnal marcina, zaczal krzyczec ze go nienawidzi, no akcja sie zrobila na 2 godziny. moj piter juz sie generalnie nauczyl przegrywac, nader rzadko dochodzi do takich scen. no ale doszlo, i to jakos 2 razy pod rzad. wiec pani wymyslila, ze zabroni piotrkowi grac w pilke.
i sytuacja jest taka, ze piter nie gra, bo mu nie wolno (bo pani sie boi dopuscic do stresujacej sytuacji), tych dwoch gra. Piter mnie pyta, dlaczego on grac nie moze. Wytlumaczylam mu, ze pani sie boi, ze wpadnie we wscieklosc. Tlumacze, ze w noge jest slabszy, ale np. jest lepszy i moze byc lepszy w szachy. Macie szachy w przesdszkolu? Nie. wiec kupie i dam. I tak zrobilam. dalam te szachy jakos w zeszlyk tygodniu. Piterowi wytlumaczylam, ze w czasie wolnym ma sobie te szachy wziac i zagrac/. To bylo ze strony piotrka sto pytan do.
cdn

Treść doklejona: 02.12.16 08:14
mamo, a jak nikt ze mna nie bedzie chcial grac. mamo, a jak inni wezma szachy a ja nie bede mogl pograc to co wtedy. no sto madrych pytan, na ktore jakos udalo mi sie udzielic odpowiedzi uspokojajacych.
no i w poniedzialek przychodze po niego, pareze, 2 gra w pilke, a piter smutny stoi z innymi dziecmi przy stolikach, cos tam uklada. rozmawiam z nim i pytam czemu smutny -BO STARA SIE NIE PATZREC JAK CHLOPAKI GRAJA, zeby mu nie bylo smutno. pytam czemu szachow nie wzial - bo nie ma. we wtroek bylo zebranie. probowalam z pania pogadac, ale ona nie rozumie. tak sie scielam, ze masakra. ona nie moze pozwolic zeby piter gral w pilke. no to mowie, zeby mu w tym czasie zaproponowalam cos innego. ona nie moze. czas wolny to dzieci maja same sie bawic. a kto jej kaze grac w te szachy? chodzi o to, zeby podsunac dziecku jakas mozliwosc. tak mnie wkurwila, ze jak pojde do tego psychologa to sobie kaze na kartce napisac jak ma sie zachowac w tej sytuacji.
a wczoraj wysluchalam stein i nprmalnie jeszcze wiekszego nerwa mam. ale sie nie dam.
i do czego zmierzam - ze moj madry chlopiec stara sie nie patrzec jak chlopaki graja, zeby uniknac sytuacji stresowej. no jakos mi to sie nie wydaje ze dzieci tak powinny sie zachowywac.
a z drugiej strony piter bywa taki glupkowaty
wchodzimy do domu, nachyla sie nad wozkiem marty, wywala jej jezyk i sie glukowato smieje przez kolejne 5 minut.
mowi w tramwaju puscilem baka i rechocze jak oblakany.
a juz hit i przysiegam ze nie wiem skad on to wytrzasnal - kladzie sie na podlodze i mowi do mnie - czemu mnie popchnelas????
i mam taki kontrast w domu. madre dziecko na przemian z glupkowatym
i tej glupkowatosci nie znosze. ktoras ma tak? jak sobie radzi?

Madzik.... Wyobraziłam to sobie i padłam :P.

Ewa, a w sumie to dlaczego nie dać temu Piotrkowi szansy aby mógł pograć w tę "nogę"? Ja bym co jakiś czas dopuszczała go do tej zabawy i obserwowała reakcję. Odsunąć od "zabawy" nie trzeba w nieskończoność. Może on już "ma nauczkę" i będzie powściągał emocje chociażby po to, aby więcej nikt go nie dosuwał???

Else, no nie przegadam tej pani. ja swoje, ona swoje. Juz predzej Piter rozumie niz ona. Tlumacze Piterowi ze rozmawialam z pania, ale nie mam argumentow i jak do konca grudnia bedzie ok to po nowym roku jesczze raz porusze ten temat. Piter naprawde robi scene, to nie jest lekki placz. On jest wtedy jak huragan, ktory czyni spustoszenie wokol.
Madziik, o to to. no moj piter tak samo z ta noga. I bedzie tak dlugo az marta zacznie ryczec naprzyklad albo sie nie znudzi. Swoja droga marta na jego glupawki reaguje histerycznym smiechem.
ja wiem, ze to dziecko, ze dzieci tak maja, ale Piter jak zlapie taka glupawke to mnie cisnienie rosnie. Dzis w autobusie spiewal pol godziny - mam te moc. a zeby bylo lepiej to on spiewa "magde moc". przy tym chcial sie na wszystkie strony, laskotal marte, chichral znow jak oblakany. JA mam z tym problem. bo on to jak on, dziecko, ale mnie to wpienia

szczerze mowiac to ja tylko czekam na wybuch zlosci wynikajacy z ogromnej niesprawiedliwosci.
ja rozmaiwlam z pania przy innej matce i tamta mi powiedziala, ze pani po porstu jest bezradna i nie wie co robic.
wiem jak trudny potrafi byc piotrek.
ide do psychloga i kaze sobie na kartce napisac co ma pani zrobic. dam jako zalecenia. z psychlogiem nikt dyskutowal nie bedzie.

Treść doklejona: 02.12.16 14:01
a wiecie - mialam sie z wami podzielic czyms z tego webinarium a.stein.
bylo tam o tym, ze jak dziecku cs nie wyjdzie to obwinia rodzica - mowiac to twoja wina, to przez ciebie.
i ona powiedziala, ze to calkowicie normalne, ze wina jest blisko powinien i ze dziecko mowiac to twoja wina uwaza, ze rodzic powinien byl zapobiec sytuacji.
fajne to;-) pozwolilo mi zrozumiec czemu piter jak sie wywalil to powiedzial, ze to moja wina.
a potemw domu jak ochlonal to powiedzial - mamo, no cos ty, przeciez ja sie poslizgnalem.
ale w momencie emocji mozg jest niestety wylaczony.

Else, ona tlumaczy, ze w czasie wolnym piter sam ma sobie zorganizowac czas. ale grac w pilke nie moze. teraz po rozmowach ze mna ostatnio wzial szachy i gral w warcaby z kolezanka. w szachy nikt z piotrkiem nie bedzie gral bo nie ma szans. mimo ze cala grupa chodzila na szachy w zeszlym roku, a on nie chodzil. dlatego ja z nim jutro ide do klubu szachowego.

dziwna ta Pani co zabrania grać w piłkę, ech. właściwie trudno coś wymyślić, bo to ta Pani potrzebuje pomocy. Nie radzę sobie więc zabronię dziecku i będzie ok, już sobie poradziłam. Niech się nie zdziwi, że dziecko za chwilę wybuchnie ze zdwojoną siłą w jakiejś innej sytuacji.

Ale oni w ta nogę grają w sali normalnie? Zdziwiona jestem, że w ogóle pani na takie zabawy pozwala w sali.
Ja kiedyś miałam w grupie takiego chłopca - nie radził sobie z emocjami, bił wszystkich, łącznie ze mną. Był bardzo odrzucony przez grupę z tego powodu. I ja mu właśnie organizowałam zajęcia, kiedy nie miał co robić (chodził bezradny, obserwował dzieci). Czasem też próbowałam integrować go z dziećmi, wymyślałam wspólne zabawy i powiem, ze fajnie to wychodziło. Już po 2 miesiącach było widać, ze jakby wszedł w grupę bardziej, dzieci powoli go zaczęły akceptować, stał się bardziej kontaktowy, dowartościowany i uśmiechnięty. I nawet sam z siebie zaczął zagadywać, rozmawiać... Był moim ulubieńcem, szczerze powiem :) Łobuziak ale kochany jak nie wiem co :)
Może z p. dyrektor pogadaj? Ja nie rozumiem tłumaczenia tej pani. To, by zorganizowac dziecku czas, nalezy do jej obowiązków.

Else: Myslę, że "ciężka" piłka nie wchodzi w grę, bo biedne te okna :P.

Else, mniejsza o piłę ale przecież w czasie wolnym po sali poruszają się dzieci i o wypadek nietrudno. U mnie cała sala zwykle w zabawkach była - dziewczynki domki dla lalek na dywanie, wózki, kuchnie, chłopcy budowali drogi, tunele - dlatego ja gry w takich warunkach sobie nie wyobrażam. A też salę miałam sporą. Codziennie był plac zabaw a tam... hulaj dusza :)

a ja dzis mialam secene taka, ze klekajcie narody. jeszcze sie trzese, cala teorie diabli wzieli.
byl ryk piotrka, ryk moj, a najlepsze to, ze cala akcje widziala sasiadka, ktora w gosci przyszla. moze i dobrze. ktos zobaczyl co sie u nas dzieje.
piotrek dziala na mnie jak plachta na byka i chocbym sie starala ze wszystkich sil to wyprowadzi mnie z rownowagi:-(

Ewa, a u Was te "problemy" z Piotrkiem pojawiły się dopiero po narodzinach siostry, czy już wcześniej się zdarzały?

Ewasmerf: od lipca mamy eskalacje

to wygląda na taki standardowy regres, który zdarza się po kilku (3-5 m-cach) od pojawienia się młodszego rodzeństwa. Pewnie parę rzeczy się na to jeszcze nałożyło.

U nas regres po dwóch latach

Ewa, wydaje mi się, że Twoje odczucia są zupełnie normalne. Mam kilka koleżanek, którym trochę wcześniej ode mnie, urodziły drugie dziecko i po rozmowach z nimi, byłam bardzo oburzona, jak słyszałam teksty, że są momenty, że przestają lubić swoje starsze dzieci, nie mogłam uwierzyć w to co słyszałam i było to dla mnie nie do wyobrażenia...a teraz doskonale to rozumiem.
Ja staram się w takich trudnych sytuacjach jednak przytulać, tłumaczę sobie, że to taki krzyk, chęć zwrócenia na siebie uwagi i że inaczej tego nie potrafi wyrazić i on wtedy rzeczywiście chce się tulić. Staram się też nie zwracać mu wprost uwagi, kiedy biega i hałasuje, trąca przy tym kołyskę, w której śpi mała, bo ilekroć to zrobię, to tylko nasila tego typu zachowanie, odwracam raczej jego uwagę i zachęcam do robienia czegoś innego. U nas dodatkowo pojawiły się problemy ze snem, synek zaczął się budzić w nocy, a juz od kilku miesięcy nie było z tym problemu.

U nas sytuacja przy sniadaniu... Maks- grzac ci parowki?? Niechce. Oki, robimy sniadanie tylko dla siebie bo z zasady maly nie jada sniadan. Siadamy do jedzenia a ten nagle wyskakuje, ze chce te parowki z ketchupem... no wymiekam W koncu daje mu swoja porcje a on, ze niechce, ze chcial buleczke mleczna i nie z ketchupem... grrrr Te zgadywanie przy jedzeniu mnie dobija. No i Maks tez ma chwile, ze sam sie swietnie bawi, albo oglada bajki a jak ja akurat cos potrzebuje zrobic/porozmawiac to On ma milion pytan do i spraw niecierpiacych zwloki..

O Ulcia, super, że się odezwałaś w temacie. Ja właśnie doskonale pamiętam Twoje słowa i w ciężkich chwilach sobie o tym przypominam.
Pamiętam też, jak napisałaś, że punktem zwrotnym w tych problemach, było uświadomienie sobie, że to tak naprawdę jeszcze małe dziecko, które swoje potrzeby wyraża w taki właśnie sposób, bo inaczej nie potrafi.

Ewa, pisze z telefonu, więc nie wiem czy będzie składnie. Czytałaś książkę o złości, było tam, że dzieci chcą być częścią domu. Jak im się tego nie umożliwia, to zaczynają skupiać na sobie uwagę złym zachowaniem, a jak to nie przynosi efektów to próbują zagarnąć władze, wejść w rolę rodzica. Bo ja sobie myślę tak, ale tylko myślę, bo skąd mam wiedziec, że jak Piotrek chodzi do przedszkola, to jak wraca, to wszystko w domu jest. Pomaga Ci w czymś? Ma jakieś rzeczy do zrobienia po południu? Bo może w tym kierunku będzie Ci miłej spędzać z nim czas? Święta niedługo, może młoda w nosidło i sprzatanie mieszkania, wietrzenie szaf, robienie pierników?