Ciekawa jestem, skadinad, ile matek nie przygarneloby swojego syna do siebie, a stanelo po stronie synowej... Bo takie matki sa naprawde godne nasladowania, ale, jak wiemy, ciezko o idealy.

Wiesz co, ja znam taką...Moja mama sama została porzucona przez męża, jak mój (przyrodni) brat miał 4 lata. Przy okazji-jego cudowny tatuś objawił się ponownie w jego życiu, kiedy brat miał 20lat i od tamtej pory jest wzorowym ojcem i dziadkiem (na pewno we własnym mniemaniu). Mój brat też miał podobną akcję, jak jego syn miał 4 lata- i chodź jego żona nie była bez winy, to moja mama stanowczo stanęła po jej stronie, powiedziała bratu, żeby sobie wybił z głowy, że ona go przyjmie i że chyba, nie myśli, że jego żona się wyprowadzi (z jego własnego, przedślubnego mieszkania). Godzinami z nim rozmawiała, godzinami wisiała z bratową na telefonie, wspierając ją. Przede wszystkim robiła to dla wnuka. Brat i bratowa się pogodzili, mają kolejne dziecko, ale to już nie o to chodzi- chodzi o to, że nigdy ano nasza mama ani my- reszta rodziny- nie poparlibyśmy brata, który zostawia rodzinę bez środków do życia (za to to chyba by go matka własnoręcznie zatłukła).
Przy okazji- bratowa nigdy nie pracowała, od 8lat jest na wyłącznym utrzymaniu męża. Ja tego nie popieram (delikatnie mówiąc, ale nie będę się na ten temat rozpisywać), ale to nie zwalnia ojca z obowiązków wobec dziecka. W końcu on też wiedział, że wiąże się z kobietą "bez wykształcenia i bez pracy" jak to opisuje futrzakowa i że obowiązek utrzymania tej rodziny (a przede wszystkim -DZIECKA! )będzie spoczywał na nim.

A co do diabłów wcielonych- nie trzeba nim być, by zachowywać się jak mąż Hussy. Takie sytuacje są niestety częste, więc jakiejś wyjątkowości, która nasuwałaby podejrzenia, że sytuacja wygląda inaczej niż opisano, tutaj nie widzę...

Pea, trochę ze skromności się spłoniłam , ale bardzo miło mi się zrobiło, dzięki, a poza tym wiesz, że z rozmowy korzyści płyną w dwie strony .
Mam nadzieję, że Twój post uspokoi, pewnie rozchwiane po lekturze wątku, sumienie i samoocenę Hussy (chociaż Hussy mam nadzieję, że forum nie jest w stanie Ci na psyche zaszkodzić)

Futrzaczkowa - idąc Twoim tokiem myślenia, lepiej za wczasu się położyć bo można się przewrócić...
Gdyby przewidzeć wszystko, żylibyśmy w utopii, ale tak nie jest - mylimy się czasem nawet dość boleśnie. Ponosimy konsekwencje wyborów, ale nie Twoją sprawą jest oceniać wybory Hussy ani tym bardziej wbijać ją w poczucie winy. Tym z pewnością nie pomagasz, choć może Twoje ego rośnie, bo przecież miałaś odwagę napisać to, co inni ponoć tylko myślą i nie mają tyle co Ty odwagi.
Licho, próbuję tylko pokazać, że czasem bezinteresowna zupełnie pomoc jest cenniejsza niż miliony dobrych rad.
Hussy, jest mi przykro, że stoisz pod pręgieżem tej "prawdy", którą kreują o Tobie takie odważne użytkowniczki jak Jaca, czy Futrzaczkowa. Spotkało Cię coś strasznego i nic tego nie usprawiedliwia. Masz prawo czuć się z tym źle, masz prawo do emocji, które Tobą targają i absolutnie nie daj sobie wmówić, że to Twoja wina!

Futrzaczkowa - dzisiaj praca jest, jutro może jej nie być, bierz to pod uwagę. Dzisiaj masz kasę, jutro możesz nie mieć co do garnka włożyć. Takie bywa życie.

Peaberry - podpisuję się pod każdym Twoim słowem.

A miałam już nie pisać, ech.

Azniee, poklony dla Twojej mamy. Pieknie sie zachowala i dobrze, ze przedstawilas te historie.

futrzaczkowa: na los nie mamy wpływu, ale na swoje decyzję i wybory już tak.

A co z decyzjami i wyborami innych, których konsekwencje dotykają nas? Uwierz mi, trudno pogodzić się z tym, że ktoś zostawił, odszedł.

futrzaczkowa: Dla mnie to są rzeczy podstawowe o jakich się myśli zakładając rodzinę.

RODZINA... Dobrze powiedziane. Z założenia, ufa się partnerowi, że nie zrobi "w tył zwrot" bez względu na powód.
Łapka w górę, która z Was Pań zakładając rodzinę winszowała sobie zapobiegliwości w wykształceniu i doskonałej prac "na wszelki wypadek" gdyby Was małżonek szanowny zostawił z rocznym przychówkiem?

Abstrahując od tej dyskusji, jestem w szoku jakie są ceny żłobków w dużych miastach! 1500 zł To jakie trzeba mieć dochody, żeby był sens posyłać dziecko do żłobka? U mnie - miasto Toruń takie średniej wielkości, żłobek państwowy 270 zł. z wyżywieniem, prywatny ok. 500 zł. z wyżywieniem.

Nie chodzi o bycie niezależnym tylko na wypadek gdyby mąż nam coś wywinął, ale po prostu dla siebie. Dziwi mnie, że potrzeba bycia niezależną nie jest naturalna i oczywista dla każdej kobiety.

Zgodzę się z futrzaczkową w kwestii niezależności. Nigdy nie chciałabym być zależna tylko i wyłącznie od mojego męża. Wiem, kiedyś kobiety siedziały w domu i mąż utrzymywał rodzinę. A potem był dramat, gdy mąż umierał lub odchodził. Choć kiedyś kobiecie bez wykształcenia i tak było prościej niż teraz znaleźć pracę.
Dlatego też mam podejście- najpierw wykształcenie (i moje i męża), potem dziecko. I tu nie o zaufanie do męża chodzi a np tylko o zawsze istniejące ryzyko, że być może (odpukać w niemalowane), mój mąż wyjdzie z domu i już nie wróci z przyczyn czysto losowych...
Dodam tylko, że takie podejście wynika z mojego nastawienia do związków- w każdym jego momencie trzeba mieć poczucie, że bez tej drugiej strony ma się możliwość poradzenia sobie w jakiś sposób, szczególnie jeśli o finanse chodzi.

Ja mysle, a przynajmniej mam nadzieje, ze piszemy to po to, zeby Hussy, czy inne dziewczyny w jej sytuacji, zobaczyla, ze samodzielnosc to nie koniec swiata, ze wiele kobiet jest w sytuacji, kiedy podejmuja prace, kiedy zostawiaja swoje Malenstwo pod opieka czesto obcych ludzi, zakasaja rekawy i haruja na utrzymanie swoje i dziecka. To nie tylko daje pieniadze, ale tez pewnosc siebie i spokoj. Najtrudniej jest zaczac, podjac, chocby nieciekawa prace, zeby tylko cos robic, cos zarobic. Ale kedy to sie uda, znajduja sie nowe mozliwosci. Tylko zeby sie podniesc, zeby cokolwiek zaczac robic...

azniee: Czy nasze "zdziwienie" zwalnia ojca z odpowiedzialności za dziecko?

Nie, nic nie zwalnia go z odpowiedzialności za dziecko, podobnie jak kobietę. Właściwie to tak średnio rozumiem o co Ci chodzi w tym poście...

Winnica, ja mialam problemy. Nie chcialam zeby ktos mi pokazywal moje bledy, tylko zeby mnie przytulil, poklepal i zapewnil, ze to nie moja wina, tylko ze swiat jest zly. I zeby mi nieba przychylil i dal poczucie bezpieczenstwa. Ale, z racji tego, ze mam cholerne szczescie w zyciu, znalazl sie ktos, kto mnie przywrocil do pionu, kto mnie obudzil z letargu i pozwolil uwierzyc, ze to ja sama decyduje o swoim zyciu. Dlatego moge sie pochwalic tym, ze ulozylam sobie wygodne i szczesliwe zycie. A los bede blogoslawic za wszystkich krytykow, ktorzy pomagaja mi nabrac dystansu do swojego beznadziejnego obrazu wlasnej sytuacji.

Ale ja się nie wypowiadam tylko mając przed oczami Hussy. Wynikł taki temat- wyraziłam opinię. I nie miałam nigdzie na celu uderzania jej w twarz, jak to ujęłaś, azniee.

Lexia, nie pisałam o Tobie. Przede wszystkim miałam na myśli wypowiedź futrzaczkowej (tę pierwszą, ale nie tylko). I w tejże właśnie, najtrudniej mi dostrzec "dobre intencje".

Licho: przysłowiowe mleko sie już rozlalo więc trzeba spojrzeć na sytuację realnie, a nie pouczać co zrobiła źle czy wg Was nie po kolei.

E tam Licho. Ogromna większość z nas nie ma potrzeby rozliczać. Sytuacja Hussy dała dobry asumpt do dyskusji, a w dyskusjach wiadomo - różne zdania są.
Już pisałam do Hussy kilka stron wcześniej, żeby pamiętała, że rozmowa zeszła na pobocza i wobec tego nie ma potrzeby każdego posta odnosić do niej (jeżeli nie jest do niej bezpośrednio adresowany).

Lexia: Licho, tak szczerze mówiąc to nie, bo po prostu nie miałabym na tyle odwagi, by decydować się na dziecko w sytuacji, gdy nie mam pomysłu, jak się utrzymać, gdyby coś się stało. Byłoby mi przykro, bo bardzo chcę być mamą, no ale jednak samą miłością dziecka nie wyżywię ani nie ubiorę.

Moja droga, moja sąsiadka z osiedla straciła pracę po 10 latach oddanej pracy w firmie... ma 1,5 roczne dziecko, gdyby była sama....
Tego się nie da zaplanować, wiesz?

winnica: Moja droga, moja sąsiadka z osiedla straciła pracę po 10 latach oddanej pracy w firmie... ma 1,5 roczne dziecko, gdyby była sama....
Tego się nie da zaplanować, wiesz?

Winnica, zdaję sobie z tego sprawę, ale w takim razie zawsze trzeba taką sytuację umieć przewidzieć i zawczasu np. odkładać grosze chociażby miesięcznie na "czarną godzinę", nawet gdyby to miało być 50 zł na miesiąc. W skali roku jest to 600 zł, po 10 latach 6000, a dolicz, że lokata da Ci jakieś odsetki. Zawsze to już coś w sytuacji, gdy tylko mąż utrzymuje rodzinę, choćby na krótki czas.

Treść doklejona: 28.03.13 22:06

Licho: Lexia, nie zawsze dziecko rodzi się ze świadomej decyzji

Dlatego mam zamiar bardzo dbać, by moje urodziło się z decyzji świadomej, w momencie, kiedy tego chcę. Przecież to nie jest niemożliwe...

szczypta_chilli: Moze więcej wiary w dobre intencje?

Chilli mimo najszczerszych checi w niektórych postach nie umiem tych dobrych intencji odnaleźć

Ale Lexii nie ma sie co czepiać przesadnie tez co nie? Ja tylko przyklsdowo napisalam, ze final planow moze byc różny

Lex, ja dodalam tam mruga, ale telefonowego i sie nie wyswietlil ;-)
a forum moze i zobowiązuje, ale nie kazdy jest doskonaly ;-)

jaca_randa: Licho, chodzi wlasnie o to, zeby Hussy wlasnie teraz podniosla sie i zaczela szukac pracy

rozumiem, ze dzieki Twoim racjonalnym uwagom? Akurat jak czytam co pisze Hussy to wydaje mi sie, ze jest na wlasciwej drodze

Zly czas tej dyskusji taki przedświąteczny... Nie mogę sie jej oddac na tyle na ile bym chciala niestety wiec spijcie dobrze i oby jutro bylo fajne.pozdr

Rzeczywiscie Hussy popelnila blad...
Nie powinna sie z mezem rozstawac. Powinna pojsc do pracy i zaczac zarabiac pieniadze. Czesc z nich powinna odkladac na "czarna" godzine.
Od meza odejsc powinna dopiero w monencie posiadania jakiejs sumki.
A ze w tym czasie maz by ja regularnie wyzywal, albo szarpal dziecko,albo robil dzikie awantury na oczach dziecka?
Co tam...
Przeciez po rozstaniu Hussy bylaby honorowa i samodzielna...

Rzeczywiscie- jej blad polegal na tym, ze chciala dac dziecku poczucie bezpieczenstwa i spokoju...

Lexia: Winnica, zdaję sobie z tego sprawę, ale w takim razie zawsze trzeba taką sytuację umieć przewidzieć i zawczasu np. odkładać grosze chociażby miesięcznie na "czarną godzinę", nawet gdyby to miało być 50 zł na miesiąc. W skali roku jest to 600 zł, po 10 latach 6000, a dolicz, że lokata da Ci jakieś odsetki. Zawsze to już coś w sytuacji, gdy tylko mąż utrzymuje rodzinę, choćby na krótki czas.

Lexia, to bardzo mądre słowa, tylko wiesz? Ja odkładając w taki sposób odłożyłam w ciągu mniej więcej roku około 3000zł. Wiesz co to jest? To prawie nic
A te oszczędności i tak musiałam poświęcić na coś innego, bardzo ważnego. Nie mam więc żadnych teraz i chociaż mam pracę, to jutro mogę jej nie mieć. I choć mam męża, jutro może się okazać, że nie jest tak różowo. I mimo, że najpierw była u mnie edukacja i praca, potem ślub i dziecko, to i tak za chwile mogę się znaleźć w sytuacji takiej jak Hussy.
Bez męża, pracy i oszczędności, za to z dzieckiem...
Aha... i gdybym chciała czekać na te odłożone 6000, to starania o dziecko zastały by mnie z 40 na karku....

winnica: była u mnie edukacja i praca, potem ślub i dziecko, to i tak za chwile mogę się znaleźć w sytuacji takiej jak Hussy.
Bez męża, pracy i oszczędności, za to z dzieckiem...

To się może zawsze przytrafić. Bogatemu, biednemu, zdrowemu, choremu. Może się okazać, że nie ma nikogo - ale nie że jest -tylko nie chce pomóc. Tylko, że nie ma takich osób w ogóle. Co wtedy?