No ale te tygodnie jej rozdzielić czy ciurkiem jakoś ?
Czy np od 1 do 15-go lipca niech chodzi, potem wolne miesiąc i od 15-go sierpnia już do końca ?

TEORKA: Czy np od 1 do 15-go lipca niech chodzi, potem wolne miesiąc i od 15-go sierpnia już do końca ?

Teo, a może da się tez wybadać w jakie dni Ninki koleżanki będą uczęszczać. Zapewne byłoby jej raźniej...

TEORKA: Koledzy chyba, bo Ninka z koleżanek to najbardziej lubi Maksa, Oskara i Ksawerego

A to nawet jest szerszy wybór ;) Z tej trójki na pewno ktoś będzie ;) (chyba) :P

Co do wakacji - w zeszłym roku zrobiliśmy dwumiesięczną przerwę. Nie planowaliśmy aż tyle, ale w związku z leczeniem u laryngologa w tamtym czasie, zdecydowaliśmy, że lepiej będzie, jak Hania będzie w domu. Z adaptacją ponowną nie było już żadnych problemów. Wręcz przeciwnie. Wydaje mi się, że pod koniec wakacji już trochę tęskniła za grupą.

_hydro_: I co, już koniec tematu?

Przecież wyżej pisałam, że nie warto drążyć tematu, bo cokolwiek człowiek nie napisze to jest jazda, obrażanie... Po co ciągnąć coś co nie ma sensu????
Poza tym uważam, że każdy nauczyciel ma swoje sposoby, więc co to da??? Pójdziesz do innego przedszkola i tam jeszcze co innego usłyszysz... O mnie już się tak krytycznie wypowiedziałaś, że nie uważam byś cokolwiek z tego co napisze uznała... Proponuje więc przejść się po przedszkolach i popytać...

_hydro_: my mamy swoje przedszkole,

No własnie. Tego się trzymaj. jesteś zadowolona. Wybrałaś zatem właściwe przedszkole. Nas wybrali inni rodzice i zapewniam Cię, że też są zadowoleni... Jeszcze się nie zdarzyło, aby ktoś przeniósł dziecko do innego przedszkola z powodu nieszczęsnych leżaczków... Więc nie wiem po co ta jazda????

_hydro_: jak się chce, to nic nie będzie problemem, jak się nie chce

A może nie ma u nas takich potrzeb???

Poczytaj sobie swoje wypowiedzi i ich ton, to zrozumiesz dlaczego odechciewa się z Tobą rozmawiać.

I nie drąż, nie dopytuj, bo nie zamierzam z Tobą dyskutować. Przecież i tak jesteś w tym temacie najmądrzejsza, wiesz więc wszystko ;)...

_Fragile_: I kurcze, no nie znam placowki, gdzie dzieci by sila kladli na tych lozeczkach, czy przymuszali, ale z drugiej strony, na razie znam te dwie

Frag, uwierz, że są. I nie jest ich mało.
Chodzi właśnie o tą możliwość, że dziecko spać/leżeć nie musi, jeśli nie chce.
Ja właśnie tak zrozumiałam całą tą dyskusję, że Hydro (ja zresztą też) nie popiera placówek, gdzie takiego wyboru nie ma.

Treść doklejona: 10.06.15 08:18

_Fragile_: I to nie jest tak, ze Ty deklarujesz "prosze nie klasc mojego dziecka spac", tylko jak moje dziecie mowi "nie chce" to ok, posiedz, poczekaj na mame, porysuj.

Jeśli moje dziecko, już w domu komunikuje, że spać w przedszkolu nie chce, to ja nie widzę potrzeby podjęcia próby położenia jej...;)

_Fragile_: Magda, a co jesli dziecko w przedszkolu sie wije i pada z nog? Moim zdaniem jedynym ludzkim odruchem jest UMOZLIWIENIE dziecku polozenia sie, pokazanie, ze jest taka opcja - jest lezanka, nie chcesz? Ok, ale jak chcesz to mozesz sie polozyc.

No jeśli jest taka możliwość, to super. Nic, tylko się cieszyć z takiej placówki ;)
U Zu deklarowałam, bo Zu nie jest 'pełno etatowym' przedszkolakiem.

A mój synu ma dziś kryzys... Pierwszy raz płakał, że ma zostać w przedszkolu... Tak czułam, że kiedyś ten dzień nadejdzie, gdyż za dobrze było...

_hydro_: Monia, błagam, to nie ja zaczęłam od stwierdzenia o krzywdzeniu siebie własnymi przekonaniami...

Tylko, że ja tego nie pisałam personalnie, lecz pisałam "często rodzice maja tendencje do demonizowania"... owszem dodałam, że w ten sposób krzywdzisz siebie (myśląc, że może też zbytnio się nakręcasz), ale jest różnica pomiędzy tego typu troską, która miała służyć raczej uspokojeniu niż Twoimi atakami na moja osobę, które były obraźliwe...

Treść doklejona: 10.06.15 09:32
Oraz Hydro zanim dalej będziesz rzucać jakieś wizje jak to dzieciom jest xle w przedszkolach, wybierz się tam, poobserwuj, bo Twoje zarzuty są wysnute z wyobraźni niż z doświadczenia... Nie wypowiem się o innych placówkach, ja znam sytuację mojej placówki... Przyjedź, poznasz sytuacje od środka i naprawdę wtedy napisz tutaj o swoich doświadczeniach, obserwacjach... Bo krzywdzące jest pisać takie rzeczy nie znając tego z praktyki... Podejrzewam, że jeśli dzieciom działoby się źle, to na bank już by telewizje o tym trąbiły... U nas nie ma zakazu noszenia zabawek. Podejrzewam, że nie raz nie dwa były wkładane dyktafony. Jakoś nikt nigdy nie miał podstaw by zarzucac nam takie rzeczy, które Ty zarzucasz nie znając nas...

Ciezko mi zacytowac z poprzedniej strony:

"Oczywiste jest że dziecku trudno jest odmówić osobie, której na co dzień generalnie ma słuchać. Oczywiście nie bierzesz dziecka pod pachę i nie przywiązujesz płaczącego do leżaczka, ale zmuszasz go do tego leżakowania po prostu siłą swoich sugestii, autorytetu i dorosłości. To też jest zmuszanie. Zawoalowane, ale jest. Nie pytasz dziecka: czego potrzebujesz? Ty mu mówisz: potrzebujesz pospać/poleżeć. Ono myśli i czuje inaczej, ale w końcu się poddaje, nawet te „twarde sztuki”, o których pisałaś wcześniej. I nie ma nic dziwnego w tym, że dzieci nie urządzają codziennie dantejskich scen przy leżakach. One pogodziły się z sytuacją, bo nie miały wyjścia. To nie wypływało z ich potrzeby, tylko z konieczności przystosowania się."

Winni, ja mysle, ze bywaja sytuacje, ze dzieci musza sie pogodzic z sytuacja, bo nie maja wyjscia (chociazby pojscie do przedszkola, bo mama musi pracowac), ale czy to cos zlego? Jak jest rozsadny STALY plan dnia, uwzgledniajacy wypoczynek, to dziecko bardzo szybko przyzwyczaja sie do tego rytmu. Dla mnie wyznacznikiem tego, czy dziecko potrzebuje takiego wyciszenia, czy snu byloby zachowanie po poludniu czy wieczorem. Padniete zmeczone dziecko po przedszkolu oznacza dla mnie, ze jednak lepiej byloby go "przymusic" (specjalnie w cudzyslowie dalam, zeby nie bylo!) do odpoczynku.

U nas jest tak, ze w domu obie dziewczynki rzadko spaly w dzien, ale w przedszkolu prawie zawsze, bo jednak duzo wiecej wrazen. I bardzo sie z tego ciesze, bo inaczej mialabym zmeczone, jeczace, nieszczesliwe dziecko. U nas w przedszkolu jest tak, ze dzieci, ktore nie zasna, ida z jedna z pan do innej salki i czytaja bajki albo robia cos wyciszajacego w tym czasie.

Malo tego, nawet w szkole w pierwszej klasie bylo lezakowanie. Kto nie chcial spac, ten mogl sobie ogladac ksiazeczki, ale po cichu. Takie delikatne przejscie do calkowitego niespania. Widzialam po starszej, ze jak zrezygnowali z tego, to byla po poludniu juz nie do zycia. Teraz sie przyzwyczaila, ale takze osmiolatka potrzebuje tez czasem wyciszenia.

Monia502: Skoro Ty nie masz zaufania do ludzi, którzy maja dobre intencje, to trudno ;).

Po prostu śmieszą mnie takie diagnozy stawiane przez domorosłych psychologów na podstawie paru zdań przeczytanych na forum internetowym. I darujmy sobie ciąg dalszy, bo zdaje się, że to się już nadaje na wątek śmieciowy, a konkretów odnośnie właściwego tematu jak nie było, tak nie będzie. Bez odbioru.

brombap: I nie rozumiem, co wg Ciebie Winni jest złego w pewnym prowadzeniu dziecka przez dorosłego.

W prowadzeniu, nic złego nie ma. W decydowaniu za dziecko wszędzie tam gdzie nie jest to konieczne, a nawet jest szkodliwe, widzę wiele złego. Dla mnie mówienie dziecku, że powinno teraz, właśnie o tej godzinie i minucie czy potrzebuje czy nie położyć się i leżeć/spać, ma niewiele wspólnego z prowadzeniem.

brombap: Zdecydowanie bardziej podoba mi się relaks na leżaczkach niż wizja dziecka ze zmęczenia zasypiającego w tramwaju. To wg Ciebie takie fajne?

I tak, nie ma nic złego w wizji dziecka śpiącego w tramwaju. Skoro robi się senny dopiero o 16:00, a nie o 14:00, a nam o 16:00 wypada jazda autobusem, to po prostu wtedy zasypia i śpi. Właśnie wtedy gdy on czuje, że tego potrzebuje. Ja nie czuję potrzeby by w to ingerować, gdyż cenniejsza jest dla mnie u dziecka umiejętność wsłuchiwania się w potrzeby swojego organizmu i samodzielne reagowanie na nie, niż sztuczne dostosowywanie się do potrzeb grupy, akurat w tek kwestii. Bo wiadomo, że oczywiście są takie momenty gdy dziecko do czegoś dostosować się musi, jednak nie uważam że spanie powinno być takim momentem.

YPolly: Winni, ja mysle, ze bywaja sytuacje, ze dzieci musza sie pogodzic z sytuacja, bo nie maja wyjscia (chociazby pojscie do przedszkola, bo mama musi pracowac), ale czy to cos zlego?

YPolly, przecież wiesz, że my mamy inny pogląd na podejście do dzieci, więc przecież spodziewasz się chyba, że ja inaczej na to patrzę.

Ja nie wspieram u mojego dziecka dostosowywania się do tłumu nigdzie tam, gdzie nie jest to konieczne, a już na pewno nie tam gdzie miałby dostosować się kosztem zaniedbania lub ignorowania własnych potrzeb.

No właśnie Hydro, piszesz o bezsensie odnośnie narzucania dziecku potrzeby fizjologicznej, jaką jest sen, na zasadzie "bo cała grupa".
No ale jak wobec tego u Twojej Hani jest z posiłkami? Pewnie tak, jak wszędzie.
Tzn o określonej porze a nie o tej, kiedy dane dziecko akurat ma ochotę....
A jakoś to akceptujesz co nie ?
Z ciekawości pytam, bo nie wiem w sumie czemu do jednego można dziecko przymuszać (nie ze się mu do gardła wpycha, ale jednak do stolika dziecko usiąść musi, nawet jak nic nie zje) a do drugiego już absolutnie nie.....

Oraz znam jedną dziewczynę, której nie podobały się zasady panujące w przedszkolu. W każdym, które odwiedzili, łącznie z prywatnymi. Nie puściła więc synka nigdzie i siedziała z nim 6 lat. Potem też nie puścili go do szkoły, bo w każdej było coś nie tak i ona uczy go w domu.
Szczerze? Ilekroć widzę tego dzieciaka to mam wrażenie, że jest mocno aspołecznym i dziwnym chłopcem. Oczywiście może to przypadek, ale jednak wychodzi na to, że mu to odizolowanie w imię jego dobra oraz go nie przymuszania do panujących w placówkach zasad, wcale na dobre nie wyszło....
No ale to już chyba temat na inną dyskusję.

Winnie, widzisz, to się różnimy. Bo ja widząc, że moje dziecko pada ze zmęczenia i śpi w autobusie wracając z przedszkola, poprosiłabym panie o to, by zaoferowały mu spanie w dzień, zachęciły do tego. W imię pewnej higieny odpoczynku.
Każda z nas chyba była świadkiem, jak dziecko walczy z fizjologią, w imię świetnej zabawy, nie położy się, nie pójdzie do toalety pomimo, że ewidentnie przestępuje z nogi na nogę itd. Czy wiedząc, jakie będą konsekwencje rodzic powinien dać spokój, czy - właśnie w imię tego, że jest za dziecko odpowiedzialny - przypomnieć, zachęcić itd.
Hydro, w domu też posiłek przygotowujesz na konkretną godzinę, prawda? I do stołu siada rodzina. Nie muszą zjeść wszystkiego, ale usiąść już trzeba. Dlaczego? No, choćby z prostego szacunku do osoby, która to przygotowała. Tak samo jest w przedszkolu.

Hydro, ja czesto mam poglądy zbieżne z Twoimi. Trudno mi jednak w całej tej dyskusji pozbyć sie wrażenia, że wpadłaś w pułapkę stereotypu nauczyciela-lenia. Ja rozumiem, ze cos mogło Twojej córce w przedszkolu nie pasować. Nazwała to przymusem spania/leżakowania, ale jestes pewna, ze to na pewno bylo to?
Wojtek ma ostatnio czasem akcje, ze nie chce iść do przedszkola i czesto jako argument podaje to, ze jeden z kolegów go bije i przezywa. Owszem raz taka sytuacja miala miejsce. Zareagowaliśmy na wszystkich możliwych poziomach i wiemy, ze ten chłopiec juz tego nie robi. [nauczylismy tez Wojtka jak ma sie w takiej sytuacji zachowac]
Widze jednak, ze tamta sytuacja jest dla niego taka troche zasłona dymna.
.
Co do potrzeb fizjologicznych sen, jedzenie itp.... Podam skrajny przykład, ale... Puszczanie bąków/bekanie to tez potrzeba fizjologiczna a mimo wszystko uczymy dzieci, ze w towarzystwie to niekoniecznie sie tę potrzebę zaspokaja.
.
I ja tez sie balam, ze Wojtek nam dom rozniesie jak bedzie w przedszkolu spał. Przez pierwszy tydzien nie byl kładziony i kończyło sie na tym, ze zasypiał, przy stoliku, na podłodze itp.
Zaczal leżakować, problem sie zakończył i jakos nie urzęduje do północy.
.
W ogole dziewczyny- mamy Przyszlych przedszkolaków. Bez sensu jest zakładanie, ze przez to spanie, bedziecie miały problemy wieczorami, bo Wasze dzieci juz od dawna nie śpią... Przedszkolna rzeczywistość zapewnia dziecku taka liczbę bodźców, ze musi ono odreagować.

Winni, ale Adaś nie chodzi do państwowego przedszkola. Z tego co opisujesz chodzi do placówki, ktora stosuje demokratyczne metody wychowawcze, ktore jakkolwiek sa mi bliskie, nie sa pozbawione wad...

I jesteś pewna, że to najlepsze rozwiązanie?
To ciekawe, jaki jest plan dnia.
Bo w przedszkolu Marty jest tyle rzeczy do zrobienia w ciągu dnia, Panie mają tyle różnych zadań (zajęcia z angielskiego, zajęcia programowe, plastyczne, wyjście na dwór), że nie wyobrażam sobie, jak to miałoby mieć miejsce przy takiej stracie czasu. Bo rozumiem, że w tym wypadku grupa jest uziemiona, nie ma zajęć programowych w czasie 9-11. Bo jak? Bez udziału wszystkich dzieci? Mają swobodną zabawę?
Nie rozumiem, dlaczego oczekiwanie umiejętności dostosowania się do jakiejś grupy jest traktowane jako zamach na wolność. I dziecko powinno moim zdaniem rozumieć, że nie zawsze jego potrzeby będą na pierwszym miejscu.

Treść doklejona: 10.06.15 16:33
Winni, to w domu, jak dziecko nie jest głodne, to nie siada z Wami do stołu? Bo to bez sensu?
No, dla mnie właśnie takie myślenie jest bez sensu.
Wspólny posiłek, niekoniecznie całkowicie zjadany, jest wartością samą w sobie, miejscem spotkania, celebrowania, uczenia umiejętności bycia razem.

Treść doklejona: 10.06.15 16:37

Winni: Nie będę rozwijać tego tematu, bo już spraktykowałam że to tutaj bez sensu.

Winni, sorry, ręce opadają. Co znaczy "tutaj"? Interlokutorzy na zbyt niskim poziomie? Właściwa jest tylko dyskusja, w której panuje masowe potakiwanie? To dopiero demokracja...

W zasadzie Bombap napisała wszystko co chciałabym powiedzieć. Ja tez jestem zwolenniczką stałego planu dnia.
Dodam tylko, że nie wyobrażam sobie takiej demokracji przy naszym stylu życia. Bardzo często wyjeżdżamy na obozy i tam hotel ustala pory posiłków. I co w takiej sytuacji? Wszyscy idziemy i jemy i dzieci razem z nami.

Ul_cia: przez taka demokracje przy jedzeniu stworzyłam NIEJADKA.

U mnie wprost przeciwnie, Adaś miał różne fazy, jak to dziecko, ale wszystko przeczekałam nie zmieniając podejścia i teraz jest super
Nie wydaje mi się by można było stworzyć niejadka, pozwalając dziecku postępować zgodnie z sygnałami, które wysyła jego organizm.

Jaheira: Hydro, ja czesto mam poglądy zbieżne z Twoimi. Trudno mi jednak w całej tej dyskusji pozbyć sie wrażenia, że wpadłaś w pułapkę stereotypu nauczyciela-lenia. Ja rozumiem, ze cos mogło Twojej córce w przedszkolu nie pasować. Nazwała to przymusem spania/leżakowania, ale jestes pewna, ze to na pewno bylo to?

Jahe, ostatnie, co mogłabym powiedzieć o nauczycielce Hani, to to, że jest nauczycielem-leniem. Nie wiem, skąd w ogóle taki wniosek? No i skąd wątpliwości co do autentyczności problemu dziecka? Był problem ze spaniem, z leżeniem samym też. Po umożliwieniu Hani spędzania tego czasu w inny sposób problem się skończył. Więc nie rozumiem, uważasz, że sobie wymyśliła? Miałam zignorować czy jak? Chyba nie kumam.

TEORKA: No ale jak wobec tego u Twojej Hani jest z posiłkami? Pewnie tak, jak wszędzie.
Tzn o określonej porze a nie o tej, kiedy dane dziecko akurat ma ochotę....
A jakoś to akceptujesz co nie ?

Normalnie. Z tym akurat problemów nie ma i nigdy większych nie było. Pomimo tego, że nie ma u nas w domu przymusu siadania do stołu - jak ktoś nie jest głodny, to nie musi w ogóle brać w posiłku udziału. I możecie się zdziwić, ale raczej się nie zdarza, żeby ktokolwiek spotkania przy stole ignorował. Praktycznie zawsze siadamy do stołu razem, ale nie dlatego, że tak trzeba, wypada itd. tylko najwyraźniej się nam chce. Serio uważacie, że dziecko trzeba do wszystkiego zmuszać, żeby wyrosło na ludzi?

No i widzę, że jak zwykle zaczęło się demonizowanie. Poszło o sprawę leżenia w przedszkolu(tak wiem, do spania nikt nie zmusza, ale kłaść się trzeba), i o to czy da się (bo się da) inaczej zorganizować dzieciom chwilę poobiedniego relaksu, tak by uwzględnić różne potrzeby różnych dzieci. A tu widzę już wnioski, że jedna z drugą planu dnia w ogóle nie stosuje w domu, że dzieci aspołeczne, nie szanujące nikogo. Nie przesadzacie czasem?

Jaheira: W ogole dziewczyny- mamy Przyszlych przedszkolaków. Bez sensu jest zakładanie, ze przez to spanie, bedziecie miały problemy wieczorami, bo Wasze dzieci juz od dawna nie śpią... Przedszkolna rzeczywistość zapewnia dziecku taka liczbę bodźców, ze musi ono odreagować.

Przepraszam bardzo, pisałam o swoich doświadczeniach jako mama przedszkolaka. I tak, wyobraź sobie, że moje dzieci a) śpią mało, b) nie potrzebują snu w dzień, c) jeśli jednak zdarzy im się przysnąć w dzień, to mają poważne problemy z zaśnięciem wieczorem.

Treść doklejona: 10.06.15 17:43

Ul_cia: Ja przez taka demokracje przy jedzeniu stworzyłam NIEJADKA.
Nie polecam

A ja polecam. Moja mama zrobiła mi z pierworodnej niejadka wywierając presję, żeby jadła. Demokracja przy stole okazała się być najlepszym antidotum na ten stan rzeczy. Serio, nic lepszego nie mogliśmy zrobić.

Winni: Ja lubię dyskutować, ale nie czuję tutaj na tym forum otwarcia na inność, na alternatywność. Ani nie widzę chęci prawdziwego poznania metody wychowawczej, którą się tutaj lekko i bardzo ostro krytykuje, nie wiedząc zazwyczaj o niej nic, albo bardzo niewiele. A wiedza jest podstawą dyskusji, nie można dyskutować o czymś czego się nie zna.

Trudno mi nie przyznać racji Winni, choć nie zawsze się zgadzam z jej zdaniem. Ale w tym wypadku dokładnie tak jest. Nie tylko nie ma otwartości na podejście odmienne od, nazwijmy to, standardowego. W każdym przypadku takiej dyskusji natychmiast zaczyna się prześciganie w wymyślaniu fantastycznych historii z cyklu "a sąsiada kuzynki znajomej brata dziecku tak pozwalali i wyrosło na kosmitę, odludka, agresywnego bandytę, niepotrzebne skreślić". Nie wiem, czemu to ma służyć, ale śmieszy niezmiernie. Dlaczego tak trudno uwierzyć w to, że dziecko to też człowiek i autentycznie można mu zaufać w większej ilości spraw niż tradycja nakazuje? Ja wiem, lęk przed nieznanym i takie tak, zrozumiałe nawet. Ale zachowajmy choć trochę otwartości na inne pomysły, na pewno lepiej się wtedy zrozumiemy.

Monia, różnica jest taka że klasyczne metody znamy wszyscy z autopsji, a alternatywne nie. Zanim ocenisz moje podejście, najpierw poznaj tę metodę.

Winni: Monia, różnica jest taka że klasyczne metody znamy wszyscy z autopsji, a alternatywne nie

A to nie jest powiedziane ;)...
Bo tak naprawdę metody, które dziś się stosuje tez są pewną nowością... To dopiero nasze pokolenie czyta o różnych metodach, wybiera sobie "upatrzoną" i stosuje. Moi rodzice żadnych poradników czy książek nie czytali. Powielali sposób wychowania po swoich rodzicach... Z autopsji to ja znam pasek (bo mama uznała, że dupa nie szklanka. Ją tak wychowano, wyszła na ludzi, więc i mnie tak wychowywała). Mój syn nie jest bity...

Metodę rodzicielstwa bliskości znam, czytałam... zapoznałam się... i ona mi nie odpowiada. Nie twierdzę, że w całości, bo kawałeczek sobie uszczknęłam i wdrożyłam w życie, ale tylko kawałeczek ;)... i nie wiem gdzie Ty zauważyłaś, że ja oceniam Twoje podejście??? Ja nie oceniam żadnego podejścia, gdyż uważam, że każdy rodzic ma prawo wyboru metody i to szanuję... Dopiero za lat kilka (w wieku szkolnym) - kilkanaście (tym doroślejszym) dowiemy się jak wychowałyśmy nasze pociechy i czy dana metoda się sprawdziła czy nie... Życie zweryfikuje...

Tak czy siak faktem jest że wiele razy padały zdania oceniające nvc, przez osoby, które się w temat nie zagłębiły. Dlatego nie chcę dyskutować, a nie z powodu, który podała brombap. I wiesz Monia, owszem rozumiem Cię, zapoznałaś się, czytałaś, wybrałaś coś innego. Ale jeśli w dyskusji bierzesz udział jako pedagog, a często to podkreślałaś, powinnaś być otwarta na różne metody i uszanować to, że inna matka chce dla swojego dziecka czegoś innego, np. swobodnego decydowania w sprawie snu w przedszkolu.