Dziewczyny prawie przedszkolaków, jak tam przygotowania:)
Mój co prawda miał epizod ze żłobkiem, więc miałam już jakiś obraz i emocje były ale nie chodził tam często przez choroby. Mogłam sobie wtedy na to pozwolić, bo pracowałam dorywczo. W lutym przestał chodzić no i teraz zaczynamy od nowa.
Wyprawka już prawie skompletowana, a ja cała w stresie. Zwłaszcza, że zaczynam pracę, taką poważną, wymarzoną i będzie dużo czasu spędzał tam dziennie :) Mam nadzieję, że nie będzie aż tak chorobowo jak w tamtym roku

U nas pościel, kocyk, piżamka i kapcie.

u nas jeszcze grzebień, szczoteczka do zebów, teraz u 4-latkow strój gimnastyczny tj koszulka i spodenki

Dziewczyny, moja panna cyganicha, więc czeka na przedszkole z utęsknieniem :) Ale... nie wiem, jak zareaguje, kiedy inne dzieci będą płakać a wiadomo, jak wyglądają pierwsze dni w grupie 3-latków. Więc ja jej o przedszkolu z samych superlatywach opowiadam duuuużo ale i powiedziałam szczerze, że na początku dzieci tam będą płakać za mamą i tatą, że zwyczajnie będą tęsknić. Dodałam, że jeśli będzie chciało jej się płakać, będzie jej smutno, to też ma sobie śmiało popłakać i pamiętać, że ja po nią wrócę. No i oczywiście, ze jeśli będzie jej bardzo smutno, może pójść do pani i się przytulić.
Czy taka szczerość jest dobra? Ona zareagowała pozytywnie w sumie na te słowa. Powiedziała, że jeśli dzieci będą płakać, to ona podejdzie i je przytuli :)

My dopiero we wtorek mamy zebranie w przedszkolu więc dowiem się wszystkiego. W sumie Maksiu chodził też do tego przedszkola ale nie pamiętam co tam trzeba. Na pewno muszę kupić spodenki/dresy na przebrania bo młody bez pieluchy i na początku może się posikiwać.

Ciekawa jestem jak to będzie z Julkiem. Maks po prostu poszedł i płakał jak go odbierałam, że za szybko. .

Fran - chyba każda z nas to przeżywała :) Jak już "puścisz" do przedszkola, to na studia będzie już łatwiej

A ja miałam ambicję zrobić Nince wakacje i przerwę od pdkola. No. Tak mi wyła i tak nudzila, że chodzi normalnie dzień w dzień i wraca przeszczesliwa, że z dziećmi była

TEORKA: A ja miałam ambicję zrobić Nince wakacje i przerwę od pdkola. No. Tak mi wyła i tak nudzila, że chodzi normalnie dzień w dzień i wraca przeszczesliwa, że z dziećmi była

ja coś czuję, że Misia będzie tak samo pałała miłością do przedszkola, jak Ninka :)

TEORKA: a miałam ambicję zrobić Nince wakacje i przerwę od pdkola. No. Tak mi wyła i tak nudzila

Haha, przybij piątkę. Mój tragicznie zaczynający adaptację Krasnal miał miesiąc wakacji i codziennie były histerie, że on MUSI do żłobka, bo się z tym i z tym i z tamtym nie pożegnał i z misiem pluszowym i z ciocią...W życiu się tego nie spodziewałam.

No i jak mi tak dziecko bedzie mowic to jak znam siebie to zostanie w domu

Frances: jak mi tak dziecko bedzie mowic to jak znam siebie to zostanie w domu

A to jest kiepski pomysł - chyba, że możesz go jeszcze w ogóle nie puszczać, bo tak robisz mu mętlik w głowie. Poczytaj sobie Frances na dzieci są ważne artykuły o adaptacji. Mnie bardzo pomogły, a Krasnalowa adaptacja była mega hardcorowa. A masz, część wkleję:

"Jeśli chcesz pomóc dziecku w procesie adaptacji przedszkolnej, pamiętaj:
•jeśli mówisz dziecku “poradzisz sobie”, nie płacz przy nim, nie pokazuj mu swoich łez:
jeżeli zapewniasz je, że da sobie radę, że w tym miejscu będzie mu dobrze, wierz w to, co mówisz. Nie rozważaj co złego może się zdarzyć, nie pokazuj zatroskanej twarzy. Nie zapewniaj swojego dziecka rankiem, że w przedszkolu będzie szczęśliwe, równocześnie wieczorem opowiadając przy nim, o swoich lękach i niepokojach. Bądź wierny/a temu, co do niego mówisz. Rozumienie wyprzedza mówienie, więc nie pozwól, by mały człowiek usłyszał to, czego nie powinien. Nie uwierzy wówczas Twoim ciepłym zapewnieniom, a Ty będziesz się dziwić, dlaczego tak bardzo protestuje
•pozwól dziecku płakać:
bo płakać prawdopodobnie będzie, ponieważ jest to reakcja naturalna. Dlatego nie czyń płaczu jedynym wyznacznikiem jego samopoczucia w przedszkolu, np. Moje dziecko dziś płakało, więc jest oczywiste, że jest mu tam źle. To nieprawda. Mały człowiek, zwłaszcza gdy nie potrafi mówić, ma prawo płakać. W ten sposób komunikuje się z nami. Płaczem opowiada o swoich potrzebach, o napięciu, jakiego doświadcza, o swoich uczuciach. Płacze, by dać znać innym, że czuje, że jest, że chce być zauważony. Pozwól mu płakać – to jedyny sposób dla małego dziecka, aby pozbyć się nadmiaru emocji.
Jeżeli chcesz pomóc dziecku, nie mów wiele na ten temat, nie uspokajaj za bardzo , nie uciszaj na siłę. Nie lekceważ jednak jego potrzeb, ani nie krytykuj, raczej posadź maluszka na kolanach i mocno przytul. Często słowa bywają niepotrzebne, a samo przytulenie wystarczy, by dać dziecku wsparcie. Przestanie płakać, ponieważ poczuje, że je rozumiesz

•pozwól dziecku się zmienić:
dla małego dziecka wszelkie zmiany często związane są z niepokojem, dlatego może je mocno odczuwać. Ma prawo do tego, by je przeżywać i wyrażać. Gdy zacznie przychodzić do przedszkola, mogą pojawić się w jego zachowaniu elementy, których wcześniej nie było, np:
– może budzić się w nocy, choć dotąd ją przesypiał
– może chcieć spać z Wami, mimo, że spał już we własnym łóżeczku
– może wrócić do noszenia pampersa, pomimo, że już go nie potrzebował
– może nie chcieć jeść
– może częściej płakać
– może domagać się noszenia na rękach przez cały czas obecności z Wami
– może okazywać swoje przywiązanie w sposób szczególny tylko jednej tylko (np. mamie)
– może pojawić się więcej oznak protestu, skierowanego także w stronę rodziców
– może nie słuchać poleceń i próśb
– może zacząć okazywać swoje niezadowolenie bijąc lub popychając
– może przejawiać niechęć do wyjścia z domu, do osób dotąd akceptowanych bez zastrzeżeń
– może zacząć chorować
– w zachowaniu dziecka mogą pojawić się dziwne przyzwyczajenia, np. ukochaną przytulanką z dnia na dzień stanie się pieluszka lub poduszeczka
•pozwól dziecku na protest:
na jego sposób opowiadania Wam, co się z nim dzieje. Zmiany, w okresie adapracji przedszkolnej, mają prawo się pojawić. Są oznaką tego, że dziecko się rozwija i zauważa, że w jego życiu coś się zmieniło. Gdy my – dorośli, np. rozpoczynamy nową pracę, w naszym funkcjonowaniu także zmienia się wiele. Dla małego dziecka, które przez pierwsze lata swojego życia było tylko z mamą, babcią lub opiekunką w domu, wejście w świat przedszkola oznacza zazwyczaj pierwszą, tak dużą zmianę.


Jako mądrzy Rodzice pozwólcie mu na dorastanie do tej zmiany na swój własny sposób i w jego własnym tempie. Wasze dziecko ma do tego prawo.

Jeśli będziecie go wspierać, dawać mu dużo czasu w domu, bawić się i przytulać – emocje i nietypowe reakcje wkrótce wrócą do normy. Pozwólcie na dziwne, czasami niepokojące zachowania Waszego dziecka. Nie są one, jak często uważamy, oznaką cofania, pogorszenia jego stanu. Są znakiem rozwoju. Znakiem tego, że nasze dziecko coraz lepiej rozumie otaczający świat i odpowiada na niego w sposób, w jaki potrafi.

Te reakcje miną – czasem po kilku tygodniach, czasem po dwóch miesiącach. Wasze dziecko, poradzi sobie z nową sytuacją i swoim niepokojem. Panie – ciocie w przedszkolu będą robić wszystko, by mu to ułatwić. Ale to Wy, jego opiekunowie, swoim spokojem, pewnością, możecie pomóc mu najbardziej."

dziewczyny mam problem i nie wiem które zło będzie lepsze....
Milka poszła do przedszkola ciut szybciej powinna iśc teraz do pierwszej gr. a ogólnie jej grupa idzie wyżej
i tak Pani dyrektor do mnie dzwoniła i kazała się zastanowić czy zostawiamy Milkę w I gr żeby już do końca szła tak jak powinna
czy zostawiamy ją obecnej grupie i na końcu przedszkola powtórzy ostatnia gr
i powiem Wam że wybór nie jest prosty
więce za niż przeciw mam do decyzji pozostawienia jej w obecnej gr
1. mają super panią która z nimi idzie wyżej
2. już ma koleżanki kolegów
3. te dzieci już są zaadaptowane i nie płaczą ( a gr. pierwsza nowinki pewnie będą mocno zawodzić)
4. boje się że się cofnie wydaje mi się że lepiej jak utrwali sobię te ostatnią kl przedszkolną niż teraz powtarzanie w sumie niczego ( a pytałam dyrektorki to powiedziała że M świetnie sobie radzi)
5. myślę tzn tak mi się wydaję że 5-6latce będzie mi łatwiej wytłumaczyć czemu jej gr poszła już do szkoły niż tłumaczyć jej teraz czemu jej koleżanki koledzy ulubiona Pani są za innymi drzwiami.... ehhhhhhh
co byście zrobiły

A u nas pierwszy dzień w przedszkolu Natalii się opóźni - musimy najpierw zwalczyć zapalenie pęcherza, które się ciągnie już trzeci tydzień :( Ale może to i lepiej, bo jak przyjdzie do grupy dwa tygodnie później, to już nie będzie tak emocjonalnie, jak w pierwszych dniach...

kasiakuzniki: nowa pani nowe dzieci a na korytarzu będzie mijała swoja było grupę... nie to zbyt okrutne....

No właśnie, też bym się coś takiego nie podobało... Poza tym wydaje mi się, że jednak na tym etapie między dziećmi, które dopiero zaczynają chodzić do przedszkola, a tymi, które mają za sobą już pierwszy rok, jest przepaść. Widzę to po Hani, jak było w początkach przedszkolnej kariery, a jak rok później - to był naprawdę wielki skok w rozwoju i ostatnia rzecz, jakiej bym wtedy chciała, to cofnięcie jej do grupy całkowicie nowej. Bez sensu.

A ja bym się jednak zastanowiła...
U Marty w przedszkolu była taka sytuacja. Dziewczynka poszła szybciej, a potem "została" w maluszkach. nie zauważyłam, by były jakiekolwiek kłopoty. Tylko że Marty przedszkole było małe, dzieci i tak miały ze sobą kontakt, nadal były koleżankami.
Poza tym - wiecie, moja córka kończy teraz przedszkole i idzie do szkoły. Jest to podekscytowanie, rozmowy o tornistrach itd. I nie wiem, jak by się czuła, gdybym powiedziała, że koleżanki idą do szkoły, a ona jeszcze rok ma być przedszkolakiem. Nie wydaje mi się, by to miało być łatwiejsze.
Małe dzieci łatwiej przyjmują pewne kwestie, zwłaszcza jeżeli rodzic nie robi wokół tego zamieszania, aniżeli 5-6 latek.

no właśnie dlatego pisze że ziarenko niepewności jest
i że każde to jakiś zło...
ale jednak skłaniam się do zostawienia jej w tej gr będę z nią zawsze o tym rozmawiała postaram się ją do tego jakoś przygotować...
ona i tak z tymi dziećmi do szkoły nie pójdzie bo wożę ją do miasta a podstawówkę mamy już tu na miejscu pod Wro

Ja mam takie zdanie jak Brom
Większosc kolezanek Hani poszła do szkoły rok wczesniej, ja się nie zdecydowałam i normalnie została w zerówce
Miała do mnie żal, trudno jej sie było z tym pogodzić
Wg mnie 5 latce trudniej przychodzi rozstanie z kolezankami niz 3 latce

Ja swego czasu zostawiłam Witka po raz drugi w grupie trzylatków (pierwszy rok chodził jako młodszy). Wolałam to, niż sytuację, gdy po trzech latach, bardziej świadomy, odszedłby od grupy i przeszedł do młodszej.
Z Jurkiem będzie to samo. Teraz idzie z trzylatkami, ale za rok znów pójdzie z trzylatkami.

ja uwazam ze dzieci sie adaptuja do takich rzeczy szybciej niz nam sie zdaje, to my dorosli czesto wymyslamy sobie reszte - ze bedzie mu smutno bo wszystkie dzieci pojda do szkoly. my teraz od sierpnia zmienilismy przedszkole i maly wcale za starym nie teskni, a i dzieci ze starego przedszkola moglyby isc sobie do szkoly albo i nie, moje dziecko super sie odnalazlo z nowymi paniami, nowym otoczeniem, nowymi kolegami.
i akurat do mnie nie przemawia ze jemu zal bedzie ze wszyscy pojda do szkoly a on nie, bo on nie wie kto w jakim jest roczniku (chodzi mi dzieci na podworku), nie wiadomo ile klas stworza, a z przedszkola do kalsy nikt z nim nie bedzie chodzil.

szczypta_chilli: Tu gdzie ja mieszkam jest jedno przedszkole i jedna szkoła, wiec trudno zeby dzieci nie wiedziały.

no właśnie mi na dzieciach szczególnie nie zależy bo i tak nie pójdzie z nimi dalej...
a Milka sama w sobie super się odnajduje w nowych sytuacjach przenosiłam ją w lutym ze żłobka do przedszkola i byłam mile zaskoczona ani jednego płaczu może miesiąc była taka zawstydzona do puki nie poznała dzieci ale teraz jest dużo bardziej komunikatywna otwarta itd
nic zostanie tu gdzie jest ni będę jej co pół roku zmieniała pań dzieci itd
jak coś nas będzie niepokoiło to będziemy się zastanawiać i martwić...

No właśnie... a tak czy owak, dziecko jeden rok musi powtórzyć, prawda?
Bo tak liczę:
mając 2,5- idzie do trzylatków
mając 3,5 - pójdzie do czterolatków
mając 4,5- pójdzie do pięciolatków
mając 5,5- do szkoły??
Więc skoro ma powtarzać, to- wg mnie- jak jest młodsze.

brombap: Mi jednak powtarzanie szlaczków i literek przez 5-latka, drugie przygotowanie do szkoły, wydaje się po prostu nudne.

wiesz co ja znając moje dziecko teraz bo nie wiem jaka będzie jak będzie miała 5 lat
ale teraz na ten czas uważam że powtórzenie tego nie wyrządzi jej krzywdy
Milka po mnie ma mało cierpliwości szybko się nudzi ja zawsze nie lubiłam szkoły miałam tysiące innych myśli zamiast słuchać Pani
mam wkładała we mnie dużo pracy czytała mi wszystko co się dało
a ja myślami i tak sobie błądziłam nie tam gdzie trzeba i widzę że Milka też jest taki typ "myślę o niebieskich migdałach"
i jej akurat zrobić coś dwa razy może pomóc a nie zaszkodzić

Ja znam dwie dziewczynki odroczone w zeszłym roku i "powtarzające" przedszkole.
Obie zupełnie nic nie wspominały nigdy, że im źle bo drugi rok z rzędu ćwiczą slaczki. No ale.też obie zgodnie twierdzą, że do szkoły nie chcą, uczyć się też nie, siedzieć w ławce (bo to nudne) i w przedszkolu im jest super
Więc jak zwykle pewnie zależy od dziecka.

Moja Nina mogłaby się nudzić, często już teraz pyta kiedy będzie mogła iść się uczyć czytania i pisania
Jak się dowiedziała, że jeszcze nie to się sama za naukę wzięła buahahah

Jak dla mnie przedszkole właśnie powinno być przede wszystkim miejscem, gdzie dzieci się świetnie bawią. Nic tak nie rozwija dziecka, jak możliwość swobodnej zabawy. No i obawa przed nudzeniem się z powodu szlaczków - a ile tak naprawdę przeznacza się na to czasu? Cały dzień, parę godzin? Nieprawda. Przedszkole to (na szczęście) nie szkoła, dzieci nie siedzą całymi dniami nad tymi nieszczęsnymi szlaczkami. Wciąż przez większość czasu mogą się bawić. I o to chodzi. Ja nie jestem za odraczaniem pójścia do szkoły w przypadku, kiedy nie ma ku temu poważnych przesłanek, ale też nie podoba mi się dążenie do tego, żeby i z przedszkola zrobić coś w rodzaju "małej szkoły". Nie. Przedszkole nie do końca temu ma służyć.

TEORKA: A to takie zywczyki, które cały dzień chcą biegać, skakać etc :)

I to wcale nie jest jakieś nadzwyczajne zjawisko w tym wieku