Monia - a dasz jakiś namiar jaka to ustawa? Oczywiście, jeżeli masz te dane. Ja z tych co lubią przepisy poczytać :) Ja słyszałam tylko o zakazie sprzedawania śmieciowego jedzenia w sklepikach szkolnych.
Czyli widać nie ja jedyna mam "ale" do przedszkolnego jedzenia skoro nawet ustawą postanowili to uregulować...
A dziś mąż odbierał Maksia i oczywiście nie omieszkał powiedzieć im o tej kanapce z nutellą, że jak będzie taki podwieczorek, to my będziemy wtedy Maksia odbierać przed tym podwieczorkiem. Panie podobno były zakłopotane. Ja oczywiście już się z tym głupio czuję, ale mąż mnie naprostowuje, że mamy prawo mówić, jeżeli że nam się coś nie podoba.
Dziś kupiłam już wszystko, łącznie z markerem do podpisania.
A i szybkie pytanie do Was. Czy dajecie sam kocyk, czy kocyk i pościel (w sensie poszewki)? U nas mówili o samym kocyku, ale wydaje mi się, że lepiej jak będzie ta pościel, bo ją łatwiej wyprać niż koc. I jaki rozmiar tego koca? Taki 150 x 200, czy 150 x 100, bo jak bym cyk cyk nie wiem co pakować.

Monia502 jak tak to wezme , dzięki za podpowiedż.

Czerwinka, są leżaki takie z siateczki. Chyba lepiej wezmę tą większą, to Panie go na pościeli położą, bo tak na tej siateczce to dziecku niewygodnie może być...
Poczytałam sobie to rozporządzenie. No i wychodzi mi, że w tym naszym przedszkolu to tak niekoniecznie się stosowali do tej pory. Zobaczę jak będzie w tym tygodniu. Na pewno słodzili miodem, to wiem, bo to mówili. Ale jutro przeanalizuję menu. Poza tym jest w rozporządzeniu o wodzie pitnej bez ograniczeń - bardzo mnie to cieszy i zobaczymy czy to wprowadzą.

Jezu, dziewczyny, sram po gaciach, niedobrze mi i w ogóle same stresowe przyjemności :) BOSKO :)

Mąż zawiózł już Oskarka, czekam na telefon od niego.
Rano synek był podekscytowany, ale dostał rozwodnienia, pewnie ze stresu.

Ja mam podwójny stres dzisiaj ;)
.
Chociaż Krasnal do rana w przedpokoju i "ja już chce do przedszkola"...

My też już. Nawet się za mną nie obejrzała. U mnie milion myśli, ale nastawienie pozytywne. A z takich technicznych rzeczy, bo nie dopytałam w przedszkolu: mamy zebranie w czwartek o 15, mogę tam dziecko zostawić na ten czas, jak standardowo wychodzi o 12, czy raczej organizować opiekę dla niej w domu?

No to poszła uśmiechnięta do przedszkola.
Tylko zdziwiło mnie jedno. Panie mówiły ze rano o 7 jest jedna pani która odbiera dzieci i później dzieci rozchodzą się koło 7:30 do swoich pani z grup. Ale myślałam że pierwszego dnia będzie rano przynajmniej jedna pani z jej grupy. A tak to nie miałam nawet z kim porozmawiać.
I jeszcze zamiast Antonina to zapisali ze ona jest Aleksandra.
A z takich ważniejszych rzeczy to miałam paniom powiedzieć , żeby o siku jej przypominały bo w zabawie potrafi się zapomnieć .

A my mamy odroczenie na tydzień co najmniej zanim nie wyjaśnimy spraw zdrowotnych Ale przy okazji odprowadzania starszej z młodą zajrzałyśmy we wszystkie kąty. Nadzwyczaj spokojnie dzisiaj było, o dziwo. Może zanim przyjdzie Natalii pora, to już grupa ogarnięta będzie

My też już po. Ninka dosłownie biegła do przedszkola, a na jego terenie chciała wejść w pierwsze napotkane drzwi- od kuchni :)
W budynku mama jej już była niepotrzebna.
No i miła niespodzianka mnie spotkała, bo opiekunka z jej grupy pamięta mnie jako przedszkolaka Na stronie widziałam, że panie się nie zmieniły, ale że pamiętają dzieci i rozpoznają je po 30 latach, to jestem w szoku

Nie, po prostu jeszcze nie wiedzą co je czeka :D u nas w szatni jedno płakało, ale coś czuję, że jutro-pojutrze będzie gorzej
Dzięki, Frag, zapytam więc.

Moja koleżanka na prośbę dyrektorki (po rozmowie z rodzicami), przeniosła swoją córkę, która bardzo "rozbijała" grupę, do przedszkola integracyjnego bodajże. W każdym bądź razie musiała zmienić placówkę. Ja bym uderzyła do cioć najpierw.

U nas bylo tylko dwoje dzieci. W tym chlopczyk mocno płakał.
moja Nina strasznie wycofana jest wiec fajnie ze nie bylo jeszcze prawie nikogo jak wchodzilysmy :)

Dagus, dobrze będzie, za jakiś czas Ci powie z wyrzutem "mama, dlaczego tak wcześnie po mnie przyszłaś, ja się bawiłam" ;) Te pierwsze dni to ciężkie niestety...

_Fragile_: "mama, dlaczego tak wcześnie po mnie przyszłaś, ja się bawiłam" ;) Te pierwsze dni to ciężkie niestety...

dokładnie
ja dziś wyszłam z oczami pełnymi łez widząc te nowe zapłakane maluszki!!
jak dobrze że zdecydowałam się na żłobek jak Milka miała te 2,5r
jeszcze czeka mnie rozstanie z Wikusią ale na to mam jeszcze czas!!!

kasiakuzniki: jak dobrze że zdecydowałam się na żłobek jak Milka miała te 2,5r

Oj tak...

Asia, bo żłobkowicze to inaczej do tego podchodzą. Ja dzisiaj widziałam dzieci po raz pierwszy przyprowadzane to był strach i trzymanie się rodzica, ale też nie wszystkie.

A ja wczoraj zapisałam swoją, idzie za miesiąc, bo jeszcze mamy wyjazd we wrześniu....A ja już ryczałam pół nocy i humor mam do dziś zj****ny

hahaha
że idzie

_Fragile_: Czy można coś z tym zrobić?

bez dobrej woli rodzica nie wiele można zrobić. Przynajmniej u nas tak jest....

tez miałyśmy takie dziecko i jakoś dotrwaliśmy do końca. Dodam, że od cioc tez duzo zalezy... ja byłam konsekwentna, stawiałam granice... zasady ustalałam i po jakimś czasie było dużo lepiej...

Dyrektorka nie była w stanie dziecka "wypisać"... Musieliby się zgodzić rodzice...

Pierwszego dnia przeważnie jest euforia u dzieci, dopiero w następne jest ryk i szloch w szatni, bo wiedzą o co kaman
Ale życzę ofc jak najłagodniejszych adaptacji


Frag u Ninki w przedszkolu był taki Franio. Chłopczyk z [podobno] Aspergerem i [podobno] z autyzmem.
Piszę podobno, bo dokładnie nie wiem, a tyle słyszałam od innych mam.
Nieprawdopodobnie agresywny, dezorganizujący cała grupę, bo to takie dziecko które np w czasie przedstawienia z okazji dnia mamy biegało po scenie, kręciło się wkoło, krzyczało, wyrywało sobie włosy z głowy etc etc - bardzo przykry widok.
Po pół roku rodzice zaczęli zgłaszać pani dyrektor, że jest problem.
Dzieci wracały często z pdkola z ranami aż do krwi [bo on potrafił podejść do dzieciaka i z całej siły podrapać po twarzy, a z kolei rodzice nie byli w stanie obciąć mu paznokci], rano wstawały i płakały, że nie pójdą bo się boją Franka itp.
No sytuacja cieżka powiem Wam.
Moja Ninka też często popłakiwała, że się go boi bo ją popchnął np.
Nigdy jej nie uderzył, ani nie zrobił krzywdy ale jednak się go bała, wiadomo. Zwłaszcza, że ona taka troszkę sierotka.

Ja nie zgłaszałam do pani dyr niczego, bo kurcze no jednak takie dzieci też muszą mieć swoje miejsce w przedszkolach, szkołach itp.
No, ale ostatnio się dowiedziałam, że Franio odchodzi bo protestów było tak wiele, że pani dyr nie miała wyjścia.
Także myślę Frag, że jak rodzice zaczęli by grupami chodzić, zgłaszać itp to mogli by coś "ugrać".

Moj tez idzie dopiero od pazdziernika, bo przed nami prawie miesieczny wyjazd jeszcze, ale wczoraj, na adaptacji zachwycony nie byl. Nie plakal, ale prosil mnie bym z nim wszedzie poszla. No kurde, ja jakos sama za przedszkolem nie przepadam i mimo tego, ze sie go pytam czy mu sie podobalo, ze faktycznie z nim chodzilam, gdy prosil, to chyba jednak on wyczuwa moje negatywne nastawienie do tej instytucji

TEORKA: to takie dziecko które np w czasie przedstawienia z okazji dnia mamy biegało po scenie, kręciło się wkoło, krzyczało, wyrywało sobie włosy z głowy etc etc - bardzo przykry widok.

Wypisz wymaluj ten nasz chłopczyk - w żłobku nie uczestniczył w zajęciach i po prostu biegał, krzyczał, bił się po twarzy...

TEORKA: Dzieci wracały często z pdkola z ranami aż do krwi [bo on potrafił podejść do dzieciaka i z całej siły podrapać po twarzy, a z kolei rodzice nie byli w stanie obciąć mu paznokci], rano wstawały i płakały, że nie pójdą bo się boją Franka itp.

No właśnie o tym mówię - raz Krasnala do krwi ugryzł, potrafił podejść i uderzyć. To, co dzisiaj zobaczyłam było kilkakrotnie gorsze od tego, co było przed wakacjami. Żal mi dzieciaka, ale rany boskie, nie może całej grupy terroryzować. No nic, zobaczę jak sobie radzą przedszkolne ciocie, jak będzie kiepsko to będę z nimi rozmawiać...

Frances: to chyba jednak on wyczuwa moje negatywne nastawienie do tej instytucji

Bankowo Frances... Ja ostatnio przyjęłam zasadę, że jak coś mnie gryzie to gadam z mężem o żłobku/przedszkolu jak już śpią, nie chcę nic negatywnego mówić przy chłopakach... Ale tak czy siak wiem, że wyczują mój nastrój jak barometry...

U nas to ewidentnie widać, że ten dzieciak jest w złym dla niego środowisku - hałas, mnóstwo bodźców, a on jest jak przerażone zwierzątko w klatce, dlatego reaguje agresją - przynajmniej tak to wyglądało jak chodziłam na zajęcia z dziećmi...

Uff, przedszkole super :) Krasnal wyszedł cały uśmiechnięty, pani powiedziała, że nie ma żadnych uwag, także w to mi graj :)))) Jak spytałam jak było to usłyszałam, że jedzenie super, ciocia jedna z drugą super, kumpel A i kumpel B ze żłobka wrócili z wakacji i są z nim w grupie, więc w ogóle super duper :D

Treść doklejona: 01.09.15 13:44

kasiakuzniki: wiecie co straszne jest to że rodzice tego nie widząa zwracając im uwagę czują sie urażeninie dopuszczają myśli że coś jest nie tak ale tym właśnie wyrządzają krzywdę dziecku

Albo wiedzą, że coś jest nie tak i nic z tym nie robią licząc na to, ze "samo się" naprostuje...

_Fragile_: Albo wiedzą, że coś jest nie tak i nic z tym nie robią licząc na to, ze "samo się" naprostuje...

Ciężko wyczuć...
Bo pamiętam jak diagnozowałam Dawidka i wszyscy w okół mnie wyśmiewali. Wmawiali, że ja sobie wmawiam...
Więc też w wieku żłobkowym jeszcze się wstrzymywałam, bo juz sama zgłupiałam i uwierzyłam, że może przesadzam...

Niestety dopóki w okół nas będą ludzie, którzy powiedzą "przesadzasz", "daj spokój", "wyrośnie", etc... Zamiast "idź, zobacz - nie zaszkodzi"... To będziemy się łudzić i czekać aż wyrośnie :P... No, a reszta dzieci w placówkach będzie miec "dziwnych" kolegów...

Inna sprawa, jak juz do rodzica dociera 'choroba" dziecka to sobie wypiera... Diagnozuje, owszem, ale pcha dziecko do "normalnej" placóeki bo "jak to, moje dziecko w specjalnej?"... Oraz taka wiara, że wśród normalnych dzieci będzie się szybciej rozwijało, kopiowało normy społeczne...

To rzadko się sprawdza, bo to panikujące dziecko ostatnią rzeczą, na którą będzie miało ochotę to współpraca, obserwacja, kopiowanie...

To tak jakby nas wrzucić do wrzątku i kazać śpiewać, a nie krzyczeć...