No ale na lopatce mięśni raczej mało, więc może dlatego pod skórę tylko. Tzn w sumie nie wiem, nie znam sie.
Nam w każdym razie dr od razu powiedział, że najlepiej w pośladek, bo najgłębiej.

chyba żeby go zaszyć w Polsce i jednocześnie kontynuować terapie tu na miejscu, bo inaczej gotów by sobie wyrwać ten półdupek.
Ale jest to jakaś myśl. Dzięki Teo.

No oczywiście zapomniałam wspomnieć, że jest esperal plus terapia.
Ale dopiero teraz ta terapia ma w ogóle jakikolwiek sens.
Wcześniej wyglądało to mniej więcej tak, że było spotkanie w.ośrodku, płacz że krzywdzi rodzinę, że wie i zdaje sobie sprawę z problemu bla bla bla. Po czym terapia się kończyła i był kierunek najbliższy sklep, kupno alkoholu i picie go z gwinta przed sklepem. Oraz potem telefon, że leży i trzeba przyjechać zabrać. Albo odbieranie z izby wytrzeźwień. No i tak.
Dwa dni przed spotkaniem w ośrodku picie do spodu, na drugi dzień leczenie kaca po to, żeby kolejnego dnia pani mentorka nie wyczula. Wyjście z ośrodka i znowu to samo.
Dlatego wg mnie takie terapie nie mają żadnego sensu.
Wiem, że może komuś pomogło więc nie neguję i nie przekreślam definitywnie. Mówię tylko jak było u nas, że u nas się totalnie to kupy nie trzymało.
Nawet jak przyosrodkowy psychiatra wdrażał leki psychotropowe, wyciszajace i mające na celu pomoc w walce z nałogiem.
Efekt był taki, że w połączeniu z alkoholem dawały takie jazdy, iż trzeba było wzywać pogotowie.
I to w sumie oni po którymś z kolei przyjeździe polecili zaszycie.
I chwała im za to.

Oraz dr który wykonywał zabieg mówił, że to co rok się wyjmuje i wkłada nowe. Ma pacjentów którzy dla swojego bezpieczeństwa zaszywaja się od 10-15 lat. I automatycznie nie piją. Można się do końca życia zaszywac, więc jest to jakieś rozwiązanie. Wcale nie polsrodek, tak jak mówisz.


Oraz napisałaś "zbyt mało czasu".
Możliwe, że w Twoim odczuciu tak.
Dla nas PIĘĆ MIESIĘCY i SIEDEMNAŚCIE DNI to wieczność.
U kogoś kto od przeszło 20 lat nigdy nie wytrzymał dłużej niż 2/3 tygodnie.

Dlatego mówię, że można się w kółko zaszywac.
I nie pić.
Uważam, że to o wiele lepsze jest rozwiązanie bo przynajmniej działa.
Nieważne jak, ważne że działa.

Nie, nie meczy się oraz nie czuje ciągu.
Co więcej teraz nam dziękuje za to co zrobiliśmy. Pierwszy raz od X lat czuje się doskonale, bo nie pije.


Przynajmniej w naszym przypadku. Nie mogę się wypowiadać o wszystkich zaszytych, wiadomo.

No wlasnie Gosia swietnie to ujęłaś, to sam zainteresowany musi wyrazic wolę zerwania z nałogiem. Przymuszanie do terapii/wszywki moze zadziałać na krótka metę.
Teo, opisałaś klasyczne zachowania współuzależnionego otoczenia- w duzym uproszczeniu i skrócie- ratowania skory alkoholikowi, zeby wstydu nie bylo. Takie zachowania najczesciej powodują brak chęci zerwania z nałogiem i zmiany swojego zycia.
Byc moze osoba, o ktorej piszesz wytrwa w trzeźwości i z całego serca Wam tego zycze. Jednak czy tak bedzie okaże sie, gdy minie efekt wow i wróci szara codzienność i problemy.

Hmmm... ja trochę odbieram to co napisała Teo, że w sumie ten człowiek chciał. Nie wiem też co można nazwać przymusem a co nie. Mój ojciec jakby spojrzeć z drugiej strony też nie chciał na pierwszej wizycie. Powiedział "to moja żona ma problem, że ja sobie piwko wypiję". ALe ogólnie musiał mieć chęć skoro tam poszedł drugi i kolejne razy i jakoś to poszło.
Rozumiem i Jahe i Teo. Tak mi się wydaje. Tzn nie można nikogo przymusić ale w mojej sytuacji też to było trochę "przymusowe" bo Mama powiedziała,że albo tak albo tak. U Teo przymusem można to nazwać ale czy nie jest tak,że po porstu by się wyrwał i nie dał zaszyć... Przypuszczam tylko i już nie ciągnę tematu.
Ogólnie trzymam kciuki za Pepper! I za wszystkich niepijących, starających się i współuzależnionych. To trudne i ciężkie.

Else pytałaś o koszta...
ja płaciłam 100zł (zmiana orzeczenia rozwodowego)
druga opcja to 50zł jeśli dziecko nie jest z małżeństwa

No i całe szczęście że nareszcie się ruszyło coś z tym świadkiem

myślę że powinaś powalczyć o obecnośc przy spotkaniach.
pewnie się uda




ja mam pytanko.chcąc pozbawić praw biorę także pod uwagę,że sąd będzie chciał zastosować najpierw łagodniejsze środki.
Jak powinnam zmienić stanowisko jeśli sąd nie odbierze praw?jesli chciałabym choc ograniczyć mu prawa odnośnie decydowania o miejscu zamieszkania np
Bo chcemy się wynieść poza granice kraju.chciałabym mieć zgodę sądu.może wtedy by można było ustalić terminy spotkań konkretne,bo teraz ustalonych przy rozwodzie nie było.
Nie wiem kiedy zmienić ten wniosek.przecież nie po wyroku bo wtedy to już za późno

ja mam pytanko.chcąc pozbawić praw biorę także pod uwagę,że sąd będzie chciał zastosować najpierw łagodniejsze środki.
Jak powinnam zmienić stanowisko jeśli sąd nie odbierze praw?jesli chciałabym choc ograniczyć mu prawa odnośnie decydowania o miejscu zamieszkania np

Uś! Mnie sędzina pytała "po co mi to"... (ograniczenie praw)
To wymieniałam co chcę "wywalczyć"
I myślę, że w razie jeśli postanowienie będzie inne - czyli sąd praw ojcu nie odbierze, a tylko ograniczy to może uwzględni mój cel (czyli pełne prawa w decyzyjności o leczeniu syna i kształcenia = bez zgody/ podpisu ojca)...

Nie wiem kiedy zmienić ten wniosek.przecież nie po wyroku bo wtedy to już za późno
--

Pozostanie odwołanie, na które masz czas (zdaje się) do 14 dni...

wniosek o ustalenie spotkan wydaje mi sie, ze sklada sie osobno.

Nie zawsze... Jak sędzia ma dobry dzień to załatwi od razu. U nas podobno tak ma być...
Sędzina kazała D przygotować propozycje i podobno mamy to ustalić za jednym zamachem... O ile jej się nie odmieni coś... Rożnie bywa...

uś: moi chłopcy chcą mieć taie nazwisko jak ja,młodsza siostra i obecny mąż.

u nas to bylby duzy argument. jak ja mialam sprawe rozwodowa, to sie mnie sedzia zapytal czy chce pozostac przy nazwisku meza czy wrocic do panienskiego. i tam chyba pouczyl ze miesiac czasu mam na zmiane. ale ja powiedzialam, ze nie chce, bo chce miec z dzieckiem takie samo. to i sedzia i lawnicy z aprobata kiwali glowami, ze bardzo dobra decyzja (ze wzgledu na dziecko). no ale to wszystko od sedziego zalezy.
ja bym sie przeszla do prawnika na twoim miejscu. ode mnie babka wziela 100 zl, a powiedziala mi wszystko, lacznie z tym, jaki sedzia bedzie na sprawie i jakie wyroki zazwyczaj orzeka. (na kazdym pismie z sadu sa numery spraw, i te cyferki i literki po wpisaniu do rejetsru ktory maja prawnicy wyrzucaja jaki sedzia zajmuje sie sprawa)

No ja chcę się bronic jeszcze niebieską kartą,którą ex miał jakies 5 lat temu założoną...choć nie wiem czy po takim czasie jest szansa ją odgrzebać.
No nic,chyba faktycznie pojdę do jakiegoś prawnika
choć w mojej mieścinie to same powiązania dziwne są

No ja chcę się bronic jeszcze niebieską kartą,którą ex miał jakies 5 lat temu założoną...

Jestem ciekawa co się uda "ugrać"...

Naprawdę nie wiem co by się musiało stać, aby sąd podjął tak drastyczne kroki...

U nas naprawdę tatuś mocno olewa swoją rolę, a sędzina walczy by się otrząsnął...
Choć każdy uważa, że już po pierwszej sprawie powinna zasądzić na moją korzyść...
żadna propozycja sądu mu się nie podoba...
No więc 4 grudnia ma podać swoje propozycje i jestem ciekawa czy coś wyduma...
Prawdę mówiąc chyba oboje jesteśmy świadomi, że to będzie już ostatnia sprawa i brak inicjatywy D może przesądzić sprawę...

Uś, podam Ci następny patent dla męża i Ciebie- ja rozważam załatwienie tej sprawy w formie prezentu bożonarodzeniowego dla męża.

Można notarialnie sporządzić pismo o upoważnieniu/pełnomocnictwu męża w sprawowaniu Twojej władzy rodzicielskiej nad chłopcami! I wtedy, mając takie pismo w portfelu, ma prawo uzyskać w Twoim imieniu wszelkie informacje i w Twoim imieniu decydować o wielu sprawach (choćby podpisać zgodę na wycieczkę w szkole, czy na operację). To kwestia przedyskutowana z notariuszką. Polecam!

Peper - napiszę Ci jako córka alkoholika. Uciekaj, uciekaj od alkoholika gdzie pieprz rośnie. Nie jakieś tam zakazy zbliżania się - to są półśrodki, straszak na faceta. Po prostu zostaw go w cholerę. Może i są alkoholicy, którzy to zostawili (nawet znam takich), ale to jest mały odsetek. I to alkoholik musi chcieć. Jeżeli On nie chce i nic z tym sam nie zrobi, to żadna pomoc nie przyniesie długotrwałego skutku. A z tego co piszesz, to w przypadku twojego m. nie przynosi żadnego, nawet krótkotrwałego. Alkoholik niszczy życie swoje (to jego sprawa), ale i wszystkich dookoła. A najgorzej, że niszczy życie dzieci, a dzieci nie mają możliwości zaradzenia. Ja cały czas miałam pretensje do mamy, że się z ojcem nie rozwiodła od razu, tylko próbowała go ratować. ze po pół roku jego nieobecności (chlał bóg wie gdzie) wpuszczała go do domu. Że go zgarniała pijanego, szukała po melinach, bo wstyd przed ludźmi itp. A historia wygląda prawie zawsze tak samo. Strata pracy, długi, wynoszenie z domu, awantury, wszyscy na tym cierpią, tylko nie alkoholik - on jest szczęśliwy jak ma za co pić i tylko to go interesuje i uszczęśliwia, unieszczęśliwiając wszystkich wokoło. I mój ojciec potrafił nie pić po 2 lata. Nie zmieniało jednak to jego choroby. Moja mama walczyła o jego trzeźwość 27 lat, w końcu 12 lat temu się z nim rozwiodła. On się zaczął staczać (nie pił tylko jak nie miał za co), ale my odżyłyśmy. W końcu. Ale nie, żeby ojciec sam sobie radził - poszedł do babci (do swojej matki), która go karmiła, opierała i dawała kasę na papierosy.
Ja już od kilku lat nie mam problemu, żeby się do tego przyznać. Ja na to wpływu nie miałam jakie życie prowadził mój ojciec.
3 tygodnie temu pochowałam mojego ojca. Człowieka wykształconego, niezwykle inteligentnego, po studiach, byłego inspektora nadzoru budowlanego, byłego nauczyciela - alkoholika. Zmarł pijany, śmierdzący, brudny, obszczany. Walczyłam razem z siostrą i mamą i ta walka nie miała sensu. Jedną z najgorszych rzeczy, jakie matka może dzieciom zrobić, to być z alkoholikiem. Do tej pory ( i do końca życia) będę czuła skutki życia w rodzinie alkoholowej.

To i ja może napisze kilka słów jak była żona alkoholika. Miałam na tyle egoizmu i odwagi, żeby odejść. Bez wieloletniej walki, bez szarpania się, za to z nerwami niestety i depresją. Z perspektywy czasu nadal twierdzę, że w przypadku alkoholizmu rodziców czy dzieci nie mamy wyboru, musimy z tym żyć i troszczyć się. W przypadku partnerów jest wyjście.
Pamiętam rozmowę przy świątecznym stole z teściami – mamo, tato, W. ma problem z alkoholem – Ale to ty jesteś jego żoną, to jest teraz twój problem – tak, ale ja zawsze mogę odejść, a wy z alkoholikiem zostaniecie na zawsze. Ja odeszłam, oni i alkoholizm zostali. Nawet nie wiem na ile były mąż się stoczył, bo nie mam z nim kontaktu.
Po 5 latach od rozwodu jestem w nowym związku, wiem że żyję. I idąc na spotkanie ze znajomymi wiem, że jedno piwo nie skończy się 2 tygodniowym smrodem strawionego alkoholu, brudu, rzygów i szczyn w mieszkaniu.
Oczywiście wiem, że są niepijący alkoholicy, wiem że niektórym się udaje. Z tym, że niestety nie mam silnej psychicznej konstrukcji, takiej, która pozwalałaby mi żyć z dnia na dzień ciesząc się minutami abstynencji, w oczekiwaniu na kolejny kataklizm.

Ja również chciałam napisać coś z perspektywy córki alkoholika. Jednak, gdy tylko chciałam sformułować jakieś zdanie to... Pustka!
Napiszę tylko jedno. Życie w rodzinie z alkoholikiem niesie za sobą ogromne spustoszenie w psychice dzieci. To, ile pracy musiałam włożyć, żeby wyjść na prosto z moją psychiką, żeby odbudować poczucie własnej wartości, żeby stworzyć fundamenty dla lepszego życia - tylko ja wiem. 2 lata terapii, codzienna walka z otaczającym światem, emocjami. Dużo by pisać. Dlatego dzisiaj wiem, ze zrobię wszystko, żeby moje dziecko dorastało w przyjaznym domu, gdzie wszyscy się szanują, kochają. W domu bez strachu.
Peper, cieszę się, że zdecydowałaś się na spotkanie Al-Anon. Mam nadzieję, ze to pomoże Ci pomału wyjść z współuzależnienia. Kciuki! i walcz! dla siebie i dzieci! Dla spokoju i Waszej lepszej przyszłości.

KotBury: nadal twierdzę, że w przypadku alkoholizmu rodziców czy dzieci nie mamy wyboru, musimy z tym żyć i troszczyć się

Ja też. Dlatego nigdy od ojca się nie odwróciłam. Nigdy się do niego źle nie odezwałam. Miałam z nim cały czas kontakt. Jak widziałam go brudnego, śmierdzącego w sklepie to zawsze podchodziłam, witałam się z nim i normalnie rozmawiałam. Jak trafił do szpitala to codziennie u niego byłyśmy, opiekowałyśmy się nim, kupiłyśmy mu wszystko łącznie z majtkami. Ale te 12 lat nie mieszkania z nim trochę mnie wyprowadziło na prostą. Odżyłam, odpoczęłam (dzięki ciężkiej pracy i terapii), więc mogłam do niego, jego zachowania i alkoholizmu podejść już inaczej. Ale tak jak napisała Karoolka, że życie z alkoholikiem sieje spustoszenie i jeżeli można tego spustoszenia uniknąć, to trzeba to zrobić. Kochałam ojca, bardzo, ale kochałam i kocham też mamę, siostrę i siebie, więc dlaczego "szczęście" jednego alkoholika ma być ważniejsze od szczęścia innych osób, które się kocha.
Ja na pewno nie umiałabym już żadnemu alkoholikowi pomóc wyjść z nałogu - nawet gdyby on sam tego chciał. A dawać i prosić to już dużo za dużo.

Treść doklejona: 06.11.15 17:47

Karoolka: Dlatego dzisiaj wiem, ze zrobię wszystko, żeby moje dziecko dorastało w przyjaznym domu, gdzie wszyscy się szanują, kochają. W domu bez strachu

Ja też!

Moja córcia chora, ojciec zaproszony w niedziele, jednak chce byc w środę....i co ja mam zrobić??

Dziękuję bardzo! Zawsze mogę liczyć na konstruktywna odp.

Oczywiscie ze mozna,nawet zyjąc razem mozna sie zabezpieczyc.


Dziewczyny czy sąd może nie wyrazic zgody na wyprowadzke dzieci za granice?jesli ma to słuzyc polepszeniu jakości życia

Else: W Waszym wypadku wątpię, że sąd się nie przychyli do Twojego wniosku... Nie ma podstaw.

boszzzzz obys miala racje

Us, powinniście dostać zgodę, ewentualnie zostaną ustalone terminy widzen, kiedy będziecie w PL.

Uś, Ty teraz masz o pozbawienie praw, nie?

To ja nie wiem czy nie będziesz musiała poczekać na decyzję sądu i jeśli będzie odrzucony Twój wniosek, to dopiero wtedy kolejna sprawa... Ale może się mylę...

Peper - jeżeli tego chcesz to może i warto. Tylko staraj się patrzeć (choć to trudne) na to wszystko oczami kogoś z boku. Bo alkoholicy umieją tak okłamywać jak mało kto. A to całe współuzależnienie polega na tym, że nienormalne wydaje już się normalnym. I jeżeli wyjdzie z tego to będzie super, ale jeżeli znów Cię oszuka, to raczej trzeba się liczyć z walką trwającą latami i niestety nie koniecznie wygraną...
Przy czym, nie wiem, czy się już zapisałaś na jakąś terapię, ale jest kilka ważnych zasad w leczeniu alkoholika (brak alkoholu w domu, ale też pewne zachowania rodziny są konieczne), więc warto byłoby wiedzieć z czym się walczy...
Mimo mojego sceptycznego zdania, to trzymam kciuki, żebyś Ty jak najmniej na tym ucierpiała. I żeby się ułożyło wszystko tak, żebyście z dziećmi nie musieli przeżywać tego co najgorsze.