Takie są podejrzenia, ale nie był nigdy diagnozowany... A jeśli nie mamy diagnozy, to można też zakładać, że to taki typ... Nie mniej zachowania ma niepokojące...

Oraz jego mama mi sugerowała, nie w prost... Że miał próbę samobójczą...

Konkretnie powiedziała, że nie wiedziała, iz dawid jest tak słaby psychicznie i że omal go na cmentarzu nie miała... Ja to odebrałam jako wiecie co...

Z tym, że on mi za naszego bycia razem ze dwa razy też zrobił taki numer, że wychodził z domu i szukaj wiatru w polu... Na odchodne rzucał hasłem typu będziesz mnie miała na sumieniu... I potem po nocach go szukałam po zaroślach i pustostanach...

A dodam, że to się zdarzało nie po awanturach, bo u nas awantur nie było... To były jakieś prośby z mojej strony, żeby mi pomógł, żeby wstał wcześniej... On mi wtedy zarzucał, że go nie akceptuję, że chcę go zmieniać, że po co z nim jestem, etc...

Pytał wtedy "To po co ze mną jesteś"... Odpowiadałam, że go kocham, a on, że nie można kochać kogoś kogo się chce zmieniać... Ale wg mnie to nie była próba zmieniania go tylko prośba o podział obowiązków. On wtedy nie pracował. Ja nas utrzymywałam. Dziecko od początku było zaburzone i prosiłam go o pomoc, ponieważ byłam zmęczona...

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 10.10.15 09:01</span>
Dopiszę tylko, że Wy się dziwicie, że podejmuje próby dogadania... Ale ja też się boję, że jeżeli sąd przychyli się do mojego wniosku to on sobie coś zrobi. Tyle razy co dał mi i swoim rodzicom do zrozumienia, że jest w stanie to zrobić... mnożą w głowie obawy... jakoś nie chciałabym mieć na sumieniu faceta...

on ma swoją kobietę,

Nieaktualne :) Nie ma :)...
Podobno już od dawna...
No, ale nie istotne, bo mnie to lotto czy ma czy nie ma... Mnie obchodzi on tylko jako tata Dawidka, bo mi tam uczucia dawno temu mineły... Jakieś dwa lata już będą :P...
No i oczywiście jako człowiek, bo wiecie... Teraz wszyscy mi mówią, że dobrze robię, że nie powinnam sie oglądać...
Ale jeśli faktycznie sobie coś zrobi? Znając moje małe miasto będzie "nie wytrzymał przez nią"...
No, ale nawet w dupie mając zdanie ludzi, to ja wiem, że ciężko byłoby mi z taką myślą, że ten sąd zaważył na pewnych jego decyzjach...

A jak ktoś kiedyś powie Dawidkowi, że to przez mamę????

I to nie, że żyję przeszłości, tylko raczej przyszłości się boję...

Co masz zamiar dziś robić ze swoim synkiem?

Planów jeszcze brak, gdyż były, ale nie wypaliły... Także muszę coś wymyślić...
Mieliśmy iść na sesję zdjęciową, ale niestety musimy przełożyć...

To już powinien być zamknięty etap w twoim życiu

Zamknięty to on będzie 2 listopada o ile wszyscy świadkowie się zjawią...

że zmuszasz do czegoś

żeby ktoś nie wyciągnął pochopnych wniosków... Ja go do niczego nie zmuszałam ;)
To były raczej rozmowy, prośby... ustalanie...

może nigdy nie dojrzeje, nie wiem....

coraz bardziej obstawiam tę opcję...

No, ale moge się mylić...

A w ogóle to chciałabym już mieć 3 listopada ;). Za sobą już wszystko i święty spokój...

Nie wiem jak to się skończy, bo nasza sędzina bardzo rzadko przychyla się do wniosku matki... No i co wtedy dalej....

PAN tata może ma swoje forum.... W sumie dziwne jest takie pisanie bird, bo jasne jest, że nasi panowie się tu nie wypowiedza.... Na ile to możliwe na tyle opisałam jego wersje...

Else nie traktuj mojej wypowiedź jako atak w Twoją stronę,

Absolutnie tak nie potraktowałam... Tylko napisałam, że my sobie tu możemy chcieć relacji obu stron... Nie da rady... I nawet nie chodzi o stronniczość, bo jeśli którakolwiek z nas prosi o rady, to opisuje sprawę tak jak to widzi i rady poszukuje dla siebie, nie dla tatusia... Z reszta ja tez nigdy nie prosiłam aby oceniać mojego byłego partnera, bo to oczywiste, że żadna z Was go nie zna... Wypisałam problem jak ja to widzę, opisałam rozprawę i szukałam odpowiedzi na nurtujące pytania... nie miało to jednak z mojej strony charakteru skreślania tego człowieka...

Na dzień dzisiejszy czekam co pokaże czas ;)

hehe ostatnio to wrzuciłam na fejsa
dużej większości przypadło do gustu hahahaha

Czerwinko dzięki. Poprawilas mi humor, a dzis to naprawdę niełatwa sprawa. Wlasnie do was dołączyłam. Do grona samotnych i silnych ( mam nadzieje) mam.
Walczyłam o małżeństwo od ładnych paru lat, wybaczyłam i poświęciłam mnóstwo, bo wciąż sie łudziłam, ze przetrwamy jako rodzina. Ale niestety- pora sie poddać dla dobra swojego i dziewczynek

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 14.10.15 23:57</span>
Chyba sobie wytatuuje powyższy tekst na dobry początek nowego zycia

Pepper, przykro mi ogromnie...

Pepeper ...:( bardzo mi przykro ....

Trzymaj się, jestesmy z Tobą!!

Ewa Ty też ??
Pepper współczucia...
przykro mi, dziewczyny, ze tak się poukładało:(
nie wiem mam wrażenie, ze teraz jest dużo więcej rozwodów rozstań niż było kiedyś, chyba pęd życia i problemy dnia codziennego się do tego przyczyniają...
ehhh
trzymam za Was i wasze dzieciaki mocno kciuki aby w tym nowym życiu, na pewno dużo trudniejszym jakoś się to mimo wszystko poukładało, abyście były szczęśliwe :*
a,że młode dupy jeszcze jesteście to wszystko przed Wami :)

Ewasmerf: mooniia, ja akurat uwazam ze zycie samemu jest duzo latwiejsze niz zycie z kims

to chyba zależy z kim się mieszka i jak się życie poukłada.
sztuka kompromisu musi być opanowana to fakt, ale i jednak w wielu dziedzinach jest chyba łatwiej we dwójke... ze nie wspomnę o tej ważnej stronie emocjonalnej

ciaza jest wpadka akurat, ale po poczatkowym szoku bardzo sie ciesze.
po rozstaniu z ojcem Piotrka nauczylam sie zyc sama i calkiem fajnie mi idzie, lubie to, sama odpoczywam, dla porownania od razu jestem spieta jak ktos mi sie po domu plącze. ale to ja. sporo ludzi lubi dzielic z kims przestrzen zyciowa, ja nie lubie.
Zaleta jest jeszcze taka - spotykamy se kiedy chcemy, a nie musimy - a we wspolnym mieszkaniu chcac nie chcac sie wraca do wspolnego mieszkania nawet jak mialoby ochote pobyc samemu.

Ja jestem szczęśliwsza niz w dniu ślubu:))

może separacja przez kilka miesięcy dobrze mi zrobi a

Obys miała rację. też miałam takie nastawienie, niestety Dawid nawet minuty się nie zastanowił... Króciutko po rozstaniu poznał swoja nową dziewczynę... Mniej więcej po 3 miesiącach już "chodzili ze sobą" za rączkę...

Gosia... Teściowej nie zazdroszczę...

Bóg jeden wie ile przepłakałam w tej cholernej firmie że dziecko zostawiam.

Oj nie tylko Bóg :P. Każda matka wie ile to łez kosztuje... Ja to bym nadal w domu z synkiem pobyła, gdybym mogła...

Już nie wspomnę o tym, że mój mąż nie pracuje i jedynym źródłem dochodu jest mój fach w ręku

Mój były partner - tata Dawidka też nie pracował... I przysięgam, że bym nawet nie marudziła z tego tytułu, gdyby w zamian przejął obowiązki w domu. A u nas było tak: ja mama, ja kucharka, ja pielęgniarka, ja sprzątaczka, ja nauczycielka, ja na spacery,... Ja dochód, wszystko ja.. :P
A Dawid spał do 13, wiecznie zmęczony...

twierdzi że sobie nie radzę

To u mnie z kolei moja mama tak gada...

A terapia?? Szczera rozmowa?

Podejrzewam, że szczere rozmowy już były... A terapie??? Kurczę ja proponowałam swojemu to mnie wysmiał...
Zawsze się zastanawiam jak zrobić tak, by obie strony chciały ;)...

Else to ile ty z nim wytrzymałaś ?? on taki był od początku ?? czy potem nagle taka zmiana.Bo nie zastanawia jaka musi być siła miłości, że ktoś tak się zachowuje, jak opisujesz, nie zaradny życiowo, nie pracuje, śpi do 13, nic nie robi, ja bym nie dała rady, ale ja nie gustuję w Piotrusiach Panach

Aa, no dobrze ze jest wola z jego strony. Za pare lat będziesz mogla smialo spojrzeć sobie w twarz, ze byla próba.

Ach, miało byc, ze cokolwiek będzie, a życzę jak najlepiej, będziesz miała czyste sumienie ze próbowałaś. Nie życzę nikomu rozstań!!

Ale to chyba jest tak, ze tylko dwóch świadków przesłuchują na jednej rozprawie??

Ja uważam osobiście że terapie nie pomagają chyba że trafi się na super eksperta ale to z reguły dosyć trudne. Pranie brudów u terapeuty to niekończące się kłótnie pretensje które z gabinetu przenoszone są do domu i tak w kółko. Wydaje mi się ze jak przestaję się układać i trudno się porozumieć to niestety ale wszystko zmierza ku końcowi. Najgorzej jak nie ma bliskośći w związku osoba która takiej bliskości nie daje to nie będzie potrafiła dać. Ja z moim byłem męzem ten temat przerabiałam dla niego bliskość mogła nie istnieć, ważne że był komputer, koledzy i jego pasje. Jak stracił pracę i nie pracował to w domu palcem nie kiwnął, nie zrobił obiadu spał do 12 no budził sie rano i córke do szkoły szykował a potem dalej wyro. To męczy psychicznie, bo jesli jedna osoba utrzymuje dom to druga powinna pomóc. Na szczęscie zdobyłam się na krok przestałam się uzalać nad sobą i swoim życiem i się rozwiodłam :D Młoda jestem tez mam prawo do szczęścia, nie ma co sie ogladać na druga osobę i na dobro dzieci, bo dzieci widzą nieszczęśliwych rodziców.

Powiem krótko,zwięźle i na temat-nie wiem jak to się u mnie skończy. Faktem jest, że na razie jestem zastraszana, że jak wrócę do mojego miasta to on będzie ze mną walczył (zabierze mi syna itd) bo nie chce żeby wychowywał się w "dzikim mieście". Faktem jest, że mamy kredyty i firmę którą przenieśliśmy z mojego miasta do jego bo on się totalnie nie zaaklimatyzował. Firma stety,niestety jest na niego ale to ja wszystko tu robię, to ja znam ten fach. Gdyby nie to pewnie bym się spakowała już dawno ale:
wyszłam za niego za mąż,
zdecydowaliśmy się na dziecko,
syn bardzo go kocha
A ja czuję się za to wszystko odpowiedzialna. Nie wyobrażam sobie jeszcze spakowania się bo widzę jakąś minimalną szansę, że jakoś się to ułoży.
I wiem, że część osób uważa takie postępowanie za głupie, część uważa,że to jest ok. Ja pewnie zobaczę po latach. W poprzednim związku odchodziłam i wracałam bo nie chciałam też mieć poczucia że nie zrobiłąm wszystkiego. Tu jak odejdę to nie chcę wracać. Chcę by byłą to decyzja ostatecznie podjęta i w momencie kiedy już nie będę widzieć szans.
Samopoczucie mam straszne - wiadomo. Wiadomo też że roztrząsam wewnętrznie wszystkie wyjścia z sytuacji. Dziękuję za wszelkie opinie bo one pozwalają mi patrzeć pod różnym kątem na to co się dzieje.

Nie wiem Ewa, naprawdę nie wiem. Może jestem za miękka. Może jestem dziwna. Wiesz, na wątku depresje itp pisałam-że się źle czuję, że mam dołki. Zwaliłam to na tarczycę. Zrobiłam wyniki,pojechałam do lekarza. Wyniki rewelacyjne, usg w porządku. (wyniki są ok od prawie roku chyba jakoś). Myślałam,że wątroba-wyniki ok, wszystko w porządku.
Chcę iść na jakąś terapię ale obawiam się żeby nie było to użyte w przyszłości przeciwko mnie.
Ogólnie nie wiem czy to jedyny powód, że mnei zastrasza. Czasem myślę, że jeszcze się uda.