Hydro, jestem dokladnie tego samego zdania....
Nie, nie wolno!
Tylko zrozumiec nie moge czemu razi to w przypadku znielubianej w Polsce celebrytki a w przypadku kolezanki z forum jest juz zajebista postawa itp.... Tylko tyle i az tyle...
Podobnie jest z aktywnością fizyczna po CC... Nie zliczę ile razy, kilka tyg po porodzie padały pytania o mozliwosc cwiczenia itp... I jeszcze nigdy nie przeczytałam slow krytyki, gdy dziewczyny chwaliły sie super efektami cwiczen, gdzie do magicznych 6 m-cy jeszcze troche czasu bylo.
Tylko błagam nie piszcie, ze lekarze pozwalają itp... Bo mozna pewnie odbić piłeczkę, ze AL tez ktos pewnie pozwolił.
Bezsprzecznym jest fakt, ze łatwiej skrytykować kogos zaocznie, kogo sie nie zna i gdy sie robi to w wirtualnej rzeczywistości.

Jahe, a mało to razy pisałyśmy, że po cc nie można a niektóre i tak się upierały? tylko jak ktoś się wychylał z krytyką to był jechany...
mnie takie zachowanie razi niezależnie od tego, kto je reprezentuje.

ja ostatnio byłam zmuszona biec z wózkiem bo nas ulewa złapała... przekazałam wózek małżowi i dalej SZŁAM bo myślałam, że jak jeszcze chwilę podbiegnę to mi wyleci wszystko...


Asia, dołączam do Twego klubu z syndromem kwoki ;)

To ja jednak do gina nie zabieram Dawcia, ale to dlatego, że szatan taki żywy,, że nici z badania by były... Ale tak to też wszystko razem.
Teraz to juz bardziej z musu, bo wychowuje go całkiem sama, samiuteńka. czasami oczywiście pomaga mi mama, ale mama nie bardzo lubi/ chce, więc to jedynie jakieś szybkie zakupy.

Gdyby on nie był autystyczny i gdyby tak nie chorował... Gdyby nie tyle pobytów szpitalach, gdyby nie tyle wyjazdów do specjalistów (4 w miesiącu i to do innego miasta), gdyby nie to, że czasami pół roku praktycznie nie spi, zapewne nie byłabym taka wypalona, przemęczona...

Czasami marzę, aby jego ojciec z łaski swej sobie przypomniał o dziecku i chociaż raz na jakiś czas zabrał go na spacer...

No, ale póki tak się nie dzieje, to radzimy sobie dzielnie ;)

Jahe..właśnie dlatego, że AL jest osobą publiczną, która zakrzywia innym obraz połogu i macierzyństwa dlatego właśnie w jej przypadku jest taka krytyka...A znajoma z forum...no cóż nie ma takiego zasięgu i jeśli kogoś "krzywdzi" to głównie siebie..

Nicto:
Któraś może mnie uświadomić jak to w zasadzie po porodzie dokładnie z ćwiczeniami jest? Przy naturalnym 6 tyg? A przy cesarze nawet 6 miesięcy? Są jakieś oficjalne zalecenia medyczne w tym temacie?

Zależy, co rozumiesz pod "ćwiczenia".
Tak na prawdę to ćwiczyć można (a nawet powinno się) w ciąży. Oczywiście gdy wszystko jest okej i lekarz nie widzi przeciwwskazań. Joga, ćwiczenia oddechowe, lekkie aerobowe- wszystko dla lepszego samopoczucia.
Warto wspomnieć też o micie często powielanym- że im się jest bardziej wysportowanym, sprawnym, wyćwiczonym, tym poród się łatwiej znosi. No nijak nie ma to potwierdzenia w badaniach, wszystko zależy od szczęścia.
To tyle co do ćwiczeń takich powszechnie uważanych za ćwiczenia. Baaardzo ważne natomiast jest odpowiednie przygotowanie mięśni dna miednicy. Najlepiej to jeszcze przed ciążą, a nie na koniec i po łebkach. To one dbają później o to, co najważniejsze, czyli narządy rodne, nietrzymanie moczu, elastyczność pochwy po porodzie. Codziennie przyszła mama powinna takie mięśnie ćwiczyć.
Po samym porodzie, czy to cc czy sn najważniejsza jest pionizacja, z którą nie powinno się zbyt długo czekać.
Dla kobiet po cc, u ktorych często dłużej się czeka z pionizacją: ćwiczenia oddechowe torem piersiowym (bez aktywacji przepony, żeby nie naruszać rozciętych powłok brzusznych), ćwiczenia krążeniowe (ruchy w obrębie stawów nadgarstkowych i skokowych). Następnie nauka siadu z odpowiednią stabilizacją blizny, gdy już możliwa jest pionizacja do tego poziomu, następnie nauka wstawania również z oszczędzaniem blizny.
Dla kobiet po sn głównie nauka siadu z oszczędzaniem krocza, również w miarę szybka pionizacja i nauka czynności samoobsługowych.
Ćwiczenia: 24h po porodzie (bez względu na jego rodzaj) ćwiczenia mm dna miednicy, ćwiczenia oddechowe. Po 6 tygodniach w zależności od stanu pacjentki można rozpocząć LEKKIE ćwiczenia aerobowe: spacery, jazda na rowerze, pływanie, joga, pilates (po porodzie naturalnym, niepowikłanym i przy wcześniejszej kontroli narządów i stanu mięśni miednicy małej). Na pewno nie jest to trzaskanie 100 brzuszków.
Po ciąży przede wszystkim należy zwrócić uwagę na mięśnie brzucha, czy czasem się nie rozeszły. Jeśli tak, to ćwiczenia mm. brzucha zaczyna się dopiero po wcześniejszym skorygowaniu rozejścia (oczywiście, jeśli jest to wykonalne ćwiczeniami, czasem rozejście jest na tyle duże, że nie da się samymi ćwiczeniami). Warto też pamiętać, że w ciąży pewne partie mięśni się rozciągają (pośladkowe, prosty brzucha), a inne nadmiernie napinają (biodrowo-lędźwiowy, prostowniki grzbietu). Należy zatem pewne partie wzmacniać, a inne rozluźniać. W przypadku nacięcia wskazane byłoby również popracowanie w obrębie blizny, jednak ze względu na jej położenie mało kobiet byłoby na to chętnych.
Po cesarskim cięciu przede wszystkim należy najpierw rozpocząć od pracy z blizną, od jej mobilizacji, uniknięcia ewentualnych zrostów, hartowania. Często źle zagojona od środka blizna daje w przyszłości problemy zakamuflowane w postaci bólów odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Dopiero w momencie zagojenia się całkowitego tkanek miękkich (co powinien ocenić lekarz) można zacząć powoli wprowadzać ćwiczenia w obrębie mięśni brzucha. Nie znaczy to jednak, że panie po CC nie mogą robić totalnie nic, mogą wprowadzać delikatne ćwiczenia oddechowe w siadzie na piłce, ćwiczyć mięśnie ramion itp. Po prostu muszą dłużej uważać na brzuch i jego okolice.

Lexia, tak myslalam, ze jestes fizjo:-) super tu wszystkim ladnie to opisalas:-)

bananowiec, w praktyce nie testowałam (), ale na studiach uczyli nas, że przede wszystkim: z trzymaniem blizny dłonią (tą od strony boku, na który się obracasz) oraz przy rozluźnionych mm. brzucha- czyli nogi zgięte w kolanach. Nogi do boku podkulone, kładziesz je kolanami w stronę boku, na który sie obracasz, ręka stabilnie na bliźnie i dokładasz delikatny ruch przeciwnego barku, aż do obrotu na bok. Wszystko bardzo powoli, z maksymalnym rozluźnieniem w obrębie wrażliwej okolicy. Wolną ręką chwytasz się krawędzi łóżka, bądź też stabilnie ją na tej krawędzi kładziesz i z tej ręki odpychasz się unosząc się powoli do siadu ze spuszczonymi nogami. Druga ręka cały czas stabilizuje bliznę.
Stabilizacja blizny (jej trzymanie) jest też bardzo ważne przy odkasływaniu. Mniej boli No i gdy ktoś was rozśmieszy ;)

Treść doklejona: 07.07.17 01:06
kasiektg, witam koleżankę po fachu

Ja w pierwszej ciazy moglam jesc troche wiecej bo cukrzyca wyszla pozniej i przytylam 15 kg (10 zrzucilam zaraz po, kp mnie wogole nie odchudzilo), w drugiej od poczatku nie moglam jesc nic, przytylam 4,5 kg i zaraz po zrzucilam, poprzez karmienie piersia do teraz nie spadl mi ani kg. Ja moge schudnac tylko chyba poprzez diete, ale niestety.. lubie jesc smacznie, lubie czase slodkie, nie umiem sie przemuc a chce zrzucic tylko 5 kg... Ech... Samozaparcie tez waze :)

Gdyby poziom wysportowania miał znaczenie przy porodzie to ja bym Huga trzy tygodnie rodziła
A poszło mi raczej szybko, niż wolno

Ej dziewczyny, że zmienię temat na chwilę.
Jak to jest z tym savoir vivre?
Jeśli od jakiegoś czasu spotykam się na osiedlu z przesympatycznym sąsiadem z klatki obok (który się niedawno wprowadzil) i bardzo dużo rozmawiamy, non stop sobie paniując, co jest lekko niezręczne moim zdaniem (mam wrażenie, że jego zdaniem tez) to kto pierwszy powinien zaproponować przejście na Ty?
On, bo jest starszy (obstawiam że o jakieś 7-10 lat), czy ja, jako kobieta?

U kobiet wysportowanych miesnie s silniejsze, a tym samym tez przyczepy miesniowe, ktorych jest w okolicy miednicy bardzo duzo. Tez zawsze myslalam kiedys, ze kobiety potrafiace np. szpagat szybciej rodza;-) chociaz wydaje mi sie, ze troche wydolnosci jest potrzebne. Z doswiadczenia powiem Wam, na pewno duzo snu w ostatnich dniach przed porodem ( drugi porod zaczal mi sie jakos o 1.30 w nocy, a do 0.30 siedzialam jeszcze i robilam rozliczenie podatkowe;-), zmienianie pozycji, a nie samo lezenie ( pierwszy porod na lezaco i poszlo w miare ok, w drugim lezalam, bo myslalam, ze tez pojdzie fajnie i niepotrzebnie sie nameczylam - zeszlam w kucki pod namowa poloznych i trzy parcia bylo po wszystkim), zel porodowy...w sumie musialabym miec porownanie i za trzecim razem rodzic bez zelu, ale jednak chyba kupie:-) przed pierwszym porodem bylam bardzo wysportowana, teraz przy trzecim nie robie nic...totalne lenistwo...dam Wam znac po wszystkim przy ktorym bylo latwiej:-) ale to dopiero na Nowy Rok;-)))

Chciałam się podzielić moją radością ;)
Dziś zdobyłam tytuł mgr ;)
Radość tym większa, że studia ukończone z wynikiem bardzo dobrym i z wyróżnieniem.
To był niemały wysiłek dla mnie, ale satysfakcja ogromna!!!!
Jednocześnie serdecznie dziękuję wszystkim Tym, które wspomogły mój sukces, poprzez uczestnictwo w moich badaniach do pracy mgr

Gratulacje !!!

Jahe, ogromne gratulacje!

Jahe, gratulacje :)

To ja się nieskromnie pochwalę, że od środy 05.07 też taki tytuł posiadam :) - obroniony na 5.

Marion, jak się naprawdę chce to wszystko jest do ogarnięcia. Chyba, że sama wychowujesz dzieci. Ja zaczynam od września swoją 3 podyplomówke (po 6 latach przerwy). Między czasie porobiłam masę szkoleń. Wszystko jest do ogarnięcia.

Jahe gratulacje!!


Ja też po 6 latach przerwy poszłam na magisterkę;) już w ciąży...ostatni miesiąc był męczący bo 70 km pks przy ciągłej potrzebie sikania było dobijające ale dałam radę;) Mam nadzieję, ze też obronię się szczęśliwie za nie cały rok :)

mrion, ja raz ze juz glowy nie mam do nauki, a dwa, ze taka nauka na sucho jaka jest na studiach to juz nie dla mnie. Mnie sie nic nie przydalo, chyba bym teraz zaplacila za mgr;-P

marion, życie to totalna loteria...są ludzie, którym udaje się wszystko, a inni wciaz kłody pod nogi, choć nie ma w tym ich winy, a często to "lepsi" ludzie... Dramat, który przesłania wszystko inne w życiu, wspaniałą pracę, małżeństwo, dom, pieniądze... kiedy pragnie się dziecka, a nie można go mieć wszystko inne traci sens, cierpienie podsycane jest codziennie widokiem kobiet w ciąży, dzieci na placu zabaw, ciszą i samotnością w czterech ścianach... Ogromne wyrazy współczucia...

Jahe, mam podobne i doświadczenie co do studiów oraz takie samo zdanie co do wybierania kierunku zaraz po maturze. dlatego śmieję się, że moje Dziewczyny po maturze dostaną garść dolców i kopa na rozpęd coby zobaczyły świat i zdecydowały co chcą robić w życiu ;)

a jak się chce to się znajdzie sposób. jak nie znajdzie się przyczynę.

Trzymam kciuki kimkolwiek jest.:*

To ja z innej paki pytanie:

Gdzie kupujecie ubrania, przez internet? nie znoszę chodzenia po sklepach, głównie dlatego, że nie ma tam nic wartego uwagi, koszmarne t-shirty w formie kwadratowych worów, które po dwóch praniach nadają się do kubła na plastiki czy spodnie do połowy łydki z wysokim stanem i inne kształto-formy, w których absolutnie nikt nie wygląda dobrze... szczerze nie wiem kto to kupuje i po co, a ceny oczywiście z kosmosu. Lubię klasyczne ubrania, podkreślające figurę, sukienki w literę A, żadnych zeberek, cukierkowych kolorów, geometrycznych wzorów i materiałów, w których człowiek poci się jak mysz, ale po ciuchy w monnari jednak sięgnę po 50tce :P Jakość coraz bardziej spada, w każdym sklepie... kiedyś w Pretty Girl coś udawało mi się znaleźć, potem H&M i od czasu do czasu w C&A, ale teraz już chyba wszystko sięgnęło dna...

Też się dowiem. Dno dna. Koszulki zwłaszcza niewypały z Carry, New yorker

Dlatego ja staram się szyć pod wybory klientów. Coraz częściej słyszę, czy szyję dla dorosłych(tak), czy tylko z dzianin (nie tylko) bo sukienki na wesele znaleźć nie można, bo ciuchy w sklepach do duszy...
Nie wiem jak Taranko się spisuje online ale oni mają dość klasyczne ciuchy.

Ja już do sieciówek nie wchodzę. Plan mam, aby szyc, ale to trzeba czasu mieć dużo, zwłaszcza jak się nie ma wprawy. Rzeczy kupuję lepszych marek w outlecie raz na pół roku. No i jestem wielką fanką risk madeinwarsaw, ale ceny mają wysokie, dlatego szukam u nich wyprzedaży lub na allegro. Raz na dwa miesiące kupuje jeden porządny ciuch, a że są w miarę uniwersalne to noszę do wszystkiego- do pracy, do trampek. Wolę kupić jedną rzecz za 3 stówki niż kilka szmat.

katka, co do lęku wysokości. Wszystko zależy, jak bardzo cię paraliżuje. Ja po górach chodzę, ale ze skarp w dół nie zerkam, a jak mi się zdarzy, to od razu mi się w łowie kręci. U znajomych w wieżowcu przez okno jeszcze zerknę, ale wyjście na balkon czy taras na takiej wysokości to udręka. Niemniej nie jest to lęk paniczny, więc po prostu staram się to robić, tłumacząc sobie że przecież jestem bezpieczna. Niemniej czasem mnie paraliżuje. Trochę pomogło mi wspinanie na niewysokie ścianki.