No jasne, że inny kaliber. Ale zasada podobna. Przecież kolację z rodziną można zjeść w każdym innym terminie, dlaczego akurat 24.12?
Czepiam się?

susha, nie czepiasz sie, tylko wg mnie starasz sie byc ortodoksyjna niewierzaca. Ja na poczatku tez tak chcialam, a teraz mam to gdzies, wybieram z religii co mi wygodne. Nie ochcilam mojego syna, bo nie uwazam, ze jest to dziecku potrezbne, nie wierze w zmywanie grzechu przez chrzest.
Nie chodze do kosciola, bo sie nudze, uwazam to za glupie i strate czasu. Ale na wielkanoc poswicic koszyk idziey, zeby malemu pokazac ze taka tradycja jest, bardziej na zasadzie rozrywki.
Do kosciola jak mi sie zdarza wejsc to raczej na zasadzie podziwiania muzealnego.
We mszy tez nie uczestnicze podczas wesel itd. Staram sie nie przeszkadzac, jak wszyscy klekaja to ja siadam. Nie widze powodu dla ktorego mialabym klekac. Ale wstawac juz wstaje, coby sensacji nie wzbudzac:-P
na religie dziecka nie posle, bo boje sie ze mu durnot do glowy naklada, ze jest jakies pieklo, niebo, ale jakbym miala pewnosc ze bedzie fajny madry ksiadz ktory na przykladzie przypowiesci pokaze dzieciom dobro i zlo to bym puscila. Nie upieram sie przecwiko kosciolowi, pare rzeczy jak w kazdej religgi jest dobrych, niestety interpretacja pozostawia wiele do zyczenia.
czy jest bog - tego nie wiem. ja mam swojego boga-nieboga, swoje wyobrazzenie.
a wracajac do tych choinek - traktuje to jak migg - lubie choinki, swiecace drzewka, wspolna kolacje, potrawy wigilijne. nigdy nie przezywalam tego jak katolicy, ze jezus sie rodzi czy cos tam. ot, po porstu szansa na bajkowy czas z piekna choinka, odpoczynkiem, posiedzeniem wspolnie z rodzina w domu. dlaczego mam sie tego wyrzekac, skoro akurat z calej religii i tradycji to jest jedna z fajniejszych rzeczy;-D

Ewasmerf: wybieram z religii co mi wygodne.

To zupełnie mi nie pasuje.
---
Dzięki , Dziewczyny. Wiele słów z Waszych wypowiedzi do mnie trafia, chyba przede wszystkim to, że te dni mogą być gloryfikacją życia rodzinnego.
Trzeba mi się będzie nauczyć myśleć inaczej niż do tej pory. Albo wyprowadzić się do jakiegoś bardziej laickiego kraju

mooniia: ze nie masz choinki w domu prezentów, kolacji itd.??

Nie mam. Tzn. prezenty kupujemy sobie z okazji Nowego Roku
W tym czasie wyjeżdżamy do teściowej (moi rodzice są "bardzo religijni").
Mam pomysł,aby dzieciom ubierać choinkę na zasadzie "drzewku zimą w lesie zimno, więc zabieramy ją do ciepłego domu, a ona potem odwdzięcza się za to".

Można ubierać z okazji Nowego Roku

No ja nie mam w domu choinki, nie przygotowuję świąt, nie święcę jajek itp. Moje dzieci (no dobra, starsza, bo młodsza jeszcze tego nie kuma) wiedzą, że jedni ludzie obchodzą święta a inni nie. W ich przypadku - rodzice nie obchodzą, ale dziadkowie już tak. U dziadków jest choinka, prezenty i uroczysta kolacja. U nas nie ma. Ale wiedzą też, że z okazji świąt dziadkowie zechcą nas do siebie zaprosić (tak, jak zapraszają nas na urodziny), żebyśmy pobyli z nimi w tym czasie. I dla nas to jest ok.

no a zimno jest roslinom? co to za tlumaczenie?
ja mowie dziecku wprost jak wyglada swiat.
jak chcecie ubrac choinke to ubieracie, jak nie chcecie to nie ubieracie.
moj trzylatek dobrze wie przykladowo ze mikolaj przyjezdza samochodem a nie saniami ciagnietymi przez renifery.
wiec ze jak bym maly to byl u mamy w brzuchu.
nie wymyslam bzdur w stylu: choinkom jest zimno wiec musimy je ubrac i wziac do domu.

Ewasmerf: nie wymyslam bzdur

Zatem przeczysz sama sobie ;)

Ewasmerf: moj trzylatek dobrze wie przykladowo ze mikolaj przyjezdza samochodem a nie saniami ciagnietymi przez renifery.

Tak po prostu mi się gryzie Twoja wypowiedź bo idąc Twoim tokiem myślenia to Mikołaja przecież nie ma, nie przyjeżdza ani saniami ani samochodem itp. - kity wciskasz i tyle wcale nie inne niż, że choinka marznie ..

choinki nie marzna, co za nosens.
hopelight- z czym ci sie gryzie? moze wasze mikolaje przyjezdzaja saniami. nasz przyjechal samochodem. nie bede dziecku wymyslala, ze wpada przez komin, czy lata na miotle. moj syn jest inteligentny i na pewno by sie zdziwil, ze przyezdza saniami a tu sniegu za oknem niet.
owszem, w przedszkolu sti mikolaj z saniami i reniferem ale mowie, ze to taka symbolika jest. i przeciez widzi ze to sztuczny.
po prostu mowie prawde. nie zawsze 3 latek zrozumie, ale poki co jakos go moje tlumaczenia zadowalaja.

Nie, nie mówisz prawdy. Zarzucasz sushce, że głupotą jest opowiadanie o drzewku które marznie, a sama opowiadasz swóją historię na temat Mikołaja, że niby przyjeżdża samochodem to takie samo realne jak to, że wpada przez komin czy lata na miotle, bo po prostu go nie ma nie? ....z tym mi się gryzie właśnie...

Bloody lady - o ubiegłaś mnie, właśnie o to mi chodziło:)

Tym bardziej nie rozumiem kitu o Mikołaju, skoro syn i tak wie,ze to przebrany tata.... Po co w takim razie ta szopka?

Ewasmerf,serio rośliny nie marzną? Bo ja juz nie raz widzialam, jakie mróz moze im szkody wyrządzić...

Jeżeli przepbrany tata za Mikołaja to symbol i to i ubrana choinka w domu to symbol!
Ewa - nie zarzucaj innym kłamstw i sciemniania w momencie gdy kierujesz sie dokładnie tymi samymi argumentami!

Peppermill: Dzieciństwo to jedyny czas, kiedy dziecko ma szanse poczuć magię, uwierzyć w niemożliwe itd...

Ale dlaczego dziecko koniecznie musi wierzyć w magię, Mikołaja i inne takie historie? Serio to dla niego aż taka krzywda, że od początku wie, że to są rzeczy nieprawdziwe, wymyślone? Bez przesady, brak "magii" nie wyklucza szczęśliwego dzieciństwa.

Myślę, że jest wiele pomiędzy wmawianiem dziecku wiary w rzeczy nie istniejące, a waleniem wprost, że to bzdury a Mikołaj to przebrany tata. I z tego "wiele" można wiele dobrego wybrać Właśnie po to, żeby dać dziecku trochę magii dzieciństwa, rozwijać wyobraźnię. U mnie się nikt nie przebierał, mama stawiała prezenty pod choinką albo przy drzwiach i "szła otworzyć, bo ktoś pukał, pewnie Mikołaj". Jak miałam z 5-6lat, to sama wpadłam jak to się odbywa i jej o tym powiedziałam- tylko się roześmiała I od tamtej pory sprawa jest jasna, ale też nigdy nie mówimy, nawet między dorosłymi, że to bzdury

To nie mój tekst, ale lepiej sama bym nie napisała, o co mi konkretnie chodzi:

Wracając do „magii”: wydaje mi się, że to jest jakieś nasze, dorosłe, wyobrażenie o tym, czego dzieci potrzebują. Bywa tak, że jeśli człowiek doświadczył czegoś we własnym dzieciństwie, to traktuje owo doświadczenie jako wyznacznik tego, co jest dobre, kryterium tego, jak rzeczy powinny wyglądać. Dlatego każde odejście od własnego doświadczenia może budzić niepokój. W przypadku doświadczeń trudnych, które nie pozostawiły dobrych wspomnień, łatwiej przyjąć możliwość zmiany scenariusza. Natomiast jeżeli jakieś doświadczenie było przynajmniej częściowo pozytywne – a domyślam się, że czekanie na Mikołaja jest generalnie pozytywnym doświadczeniem – to trudno sobie wyobrazić, że bez takiego doświadczenia także można dobrze funkcjonować i mieć pozytywne przeżycia. Niełatwo z tym polemizować, bo jeżeli człowiek mówi, że dla niego odwiedziny Mikołaja były magicznym przeżyciem – to tak właśnie było. Pytanie jednak: czy to jest jedyny sposób na fajne dzieciństwo? Są dzieci, które od początku wiedzą, że „Mikołaja nie ma” i nie sądzę, by przeżywały to w kategorii straty jako stratę.

Cytat jest wzięty stąd - Odpowiedzialność za czynienie dobra (znalezione na portalu dla wierzących zresztą ). Długie, ale warto, mogłabym się pod tym podpisać.

Peppermill: Zachwycone spojrzenie mojej Natali na widok pieniążka pod poduszką, tam gdzie wieczorem zostawiła mleczny ząbek (zębowa wróżka), oczy wychodzące z orbit na widok prezentu podrzuconego ukradkiem przez Mikolaja (bo przecież nikt inny do pokoju nie wchodził!:)) - takie momenty są nieocenione.

Wierzę, tyle że moje dzieci też takie momenty miewają. Też widzę to zachwycone spojrzenie, na przykład jak pielęgnowany od wczesnej wiosny przy pomocy dziadka - zapalonego ogrodnika - kwiat w końcu zakwita. Albo przy rozpakowywaniu prezentów - wcale nie przez Mikołaja wręczonych Po prostu nie wierzę, że moje dzieci są czegoś pozbawione, tylko dlatego, że nie wmawiam im, że wróżki istnieją. Moim zdaniem szczęśliwe dzieciństwo nie wymaga jakiegoś sztucznego "podkręcania"

Moniaa, wiesz, wydaje mi się, że jeśli dzie ko nigdy z rodzicami nie obchodziło świąt to też nie może mu tego brakować- bo przecież brakuje nam czegoś, co nam odebrano. Nie wiem, Ty nie żałujesz, że np nie obchodzisz np. szabatu, bo przecież nigdy tego nie praktykowałaś i podejrzewam, że nawet gdyby z tej okazji supermarkety obwiesiły się milionem światełek to i tak by Cię to nie ruszyło ;)

hej,hej. Muzułmanie mają 100 świąt, co innego, jeśli nie ma ŻADNEJ wiary i ŻADNEJ okazji do takiego dania prezentu (prócz dnia dziecka,urodzin), spędzenia uroczystej kolacji,śniadania,obiadu czegokolwiek..to nieco inna sprawa wg mnie

mooniia: Bo właściwie nie bardzo tez rozumiem co jest takiego złego w tej choince jeśli nie traktuje się jej religijnie.

No własnie tak się zastanawiam, skąd bierze się to, że choinka nie jest aspektem religijnym.
Owszem, wywodzi się z tradycji pogańskiej,jednak przyjęta została przez chrześcijan, a jej symbole jasno doprecyzowane.
Za Wikipedią:
Jabłka zawieszane na gałązkach symbolizowały biblijny owoc, którym kuszeni byli przez Szatana Diabła Adam i Ewa. Później zastąpiono je małymi rajskimi jabłuszkami.
Oświetlenie choinki (...) w chrześcijańskiej symbolice religijnej wskazywało na Chrystusa, który według tych wierzeń miał być światłem dla pogan.
Samo żywe drzewko stało się w chrześcijaństwie symbolem Chrystusa jako źródła życia.
--
Chyba że ubierać choinkę i "korzystać" tylko i wyłącznie z symboliki przedchrześcijańskiej. To mi pasuje :-)

MsFuggy: co innego, jeśli nie ma ŻADNEJ wiary i ŻADNEJ okazji do takiego dania prezentu (prócz dnia dziecka,urodzin), spędzenia uroczystej kolacji,śniadania,obiadu czegokolwiek..

No pierwsze słyszę, że to wiara generuje wachlarz tych wszystkich możliwości...
Może Cię zdziwię, ale moje dzieci dostają prezenty, uroczyste posiłki z rodziną też mi się zdarzają...

Okazja zawsze się znajdzie ;)

To ja dodam jeszcze kilka słów do tej dyskusji, bo trochę myśli mi się nasunęło.
Odnośnie dzieci, które są pokrzywdzone przez brak choinki. Przyszedł mi do głowy przykład dzieci z rozbitych rodzin, wychowywanych np. tylko przez matkę (sama z takiej pochodzę). Większość dzieci na świecie ma oboje rodziców. Dzieci z rodzin rozbitych też czasem czują się w pewnym sensie pokrzywdzone, bo nie mają kontaktu z drugim rodzicem. Czy to jest powód, dla którego matka powinna znaleźć nowego męża, albo pozostać przy poprzednim, żeby dziecko miało pełną rodzinę i nie czuło się pokrzywdzone? Czy dziecko może mieć pretensje do rodziców? Wiem, że to daleko idące porównanie, ale wydaje mi się, że dające do myślenia.
...
Druga sprawa to przykład rodzica chrzestnego, który Suszka podałaś. Do tego trzeba być katolikiem, no nie? Czy do zjedzenia karpia 24 grudnia też trzeba być?
...
Tak sobie jeszcze pomyślałam o własnej sytuacji i widzę, że dużo mi dało wystąpienie z KK (bo moja niewiara przez długi czas powiązana była z byciem anty KK) - wtedy przestałam czuć się katoliczką i przestałam się w różnych moich sytuacjach życiowych do KK odnosić. Jestem poza religią, a jeśli chcę coś sobie wziąć z tradycji kraju, w którym mieszkam, to już inna rzecz.
...
Co do BIEDNYCH ATEISTÓW Jest taka fajna książka "Poza wiarą. Jak wychować etyczne i wrażliwe dziecko w ateistycznej rodzinie." Ona mi też swojego czasu trochę poukładała w głowie. Bo generalnie człowiek ma potrzebę świętowania (wiem, że nie każdy, generalizuję) i problem jest taki, że w odróżnieniu od różnych zgrupowań religijnych, które mają swoje obrzędy, ateiści żyją trochę poza. Nie grupują się, nie świętują np. urodzin Darwina :D (propozycja święta z książki). Jednym to pasuje, inni szukają czegoś w zamian. Albo wpasowują się w lokalne tradycje z pogańską choinką.
...
O prezentach i Mikołaju fajny tekst napisała Agnieszka Stein. Jeśli był już linkowany, to przepraszam. TU

migg: O prezentach i Mikołaju fajny tekst napisała Agnieszka Stein. Jeśli był już linkowany, to przepraszam. TU

Stronę temu

niee, zdecydowanie rzecz materialne nie są istotne, ale staram się z wielkim trudem zrozumieć dziecko i Was.(uważam, że czasami danie prezentu pokazuje, że jesteś ważna dla kogoś, ale tu nie chodzi o materializm, po prostu miło człowiek się czuje, [mówię to ja, która zawsze jak dostaje prezenty czuje zawstydzenie i jakby niezasłużenie?] Bo miłość wyznajemy codziennie buziakami,przytulaniem,słowami, jest to istotne, najbardziej! ale fajnie kiedyś okazać miłość w inny sposób)
+Hydrozagadka,nie chodzi tak o przyznawanie racji, tylko byś mi wyjaśniła, nigdy nie znałam ateistycznej rodziny i tylko chciałabym dowiedziec się, jak to wygląda. Czy Ty też z takiej pochodzisz, czy jakby rozpoczęłaś to od siebie?

hydrozagadka: Stronę temu

Hydro tak. Sorki, nie sprawdzałam linków a zapomniałam że to miało taki tytuł :)

Wiecie co... Tak się zastanawiam i dochodzę do wniosku, że to "poczucie pokrzywdzenia" jest niejako ludziom wmawiane. Na przykład oklepane powtarzanie, że w czasie świąt nikt nie powinien być sam. Osobiście znam kilka osób, w tym zdeklarowanych katolików, którzy chętnie w święta pobyliby sami, odpoczęli od wszystkich... Ale poprzez to wmawianie, że trzeba ten czas spędzić z bliskimi, robią to.

Ja w sumie szanuję takie poważne podejście do tematu religii. Uważam, że osoby które nie ubierają choinki, nie wchodzą do kościoła, nie składają życzeń świątecznych - są dużo bardziej świadomi i odpowiedzialni niż wielu tak zwanych "praktykujących a niewierzących". Ale... żyjąc w tym kraju pewnych rzeczy się nie uniknie. Krzyży, choinek, powszechnych wigilii i spotkań opłatkowych, kolęd w radiu i TV, czy chociażby wolnego dnia w czasie świąt. Dlatego warto się zastanowić na ile stosowanie się do powszechnej tradycji jest związane z religią. Otóż według mnie właściwie nie jest. Religia, według mnie, to coś dużo głębszego niż ubieranie choinki, śpiewanie kolęd, czy składanie życzeń lub dawanie prezentów.