jaca_randa: Myślę, że nie będzie "wygłupiony". Dzieci nie traktują spraw wiary czy religii tak tkliwie jak dorośli. A przecież zachowanie każdego człowieka się różni i w tym dziecko nie widzi problemu. Każdy ma inny głos, innaczej się porusza, co innego lubi jeść, mama się maluje, a tata nie. I nie ma tu "wygłupienia" czy konfliktu. Z religią jest tak samo, więc nie mnożyłabym obaw.

Też wierzę, że tak to właśnie w przypadku dzieci wygląda. Nie mam może wielkiego doświadczenia, bo raptem dwuletnie, ale wydaje mi się, że już teraz widzę w mojej córce to, jak naturalnie przyjmuje do wiadomości wiele różnych spraw. Czyjaś odmienność jest chyba większym problemem dla dorosłego niż dla dziecka.

szczypta_chilli: Masz pomysł na tę zmianę "sposobu postępowania, która trafi do młodziezy"?

No właśnie nie, ciągle szukam

Danap, moje pytanie o chrzest u Twojego dorosłego dziecka nie miało absolutnie żadnych podtekstów.
Po prostu byłam ciekawa, jak to widzisz...
Ja jestem niejako "po drugiej stronie mocy" bo ja swoje dziecko ochrzciłam. I dla mnie to była normalna kolej rzeczy.

sushi, czyli u Was w domu nie ma w ogóle choinki? Moim zdaniem choinka może być po prostu miejscem, pod którym Gwiazdor zostawi prezenty.Myślę,że takie wytłumaczenie spokojnie Witka zadowoli.

Cuurly: Ja nie mam dzieci. Mam nadzieję, że kiedy temat będzie mnie bezpośrednio dotyczył będę miała jakieś realne pomysły na ten "sposób postępowania". Teraz czytam i przemyśliwuję.
Najprostsze/najpowszechniejsze rozwiązania nie wydają mi się dobre.

I to jest właśnie smutne,że w kwestiach wychowania dzieci najwięcej do powiedzenia mają osoby, które rodzicami nie są.
Cuurly, niestety jak w każdym innym przypadku, tak i w tym praktyka może Cię nieco zaskoczyć.
Dlatego właśnie powtarzam, nie ma co się zarzekać,że coś będzie tak, a coś inaczej.

Przecież ja nie zarzekam się! Ani też nie oceniam jaką będę matką Piszę co myślę i cieszę się, że mogę to skonfrontować ze zdaniami osób które wiedzą więcej niż ja - bo SĄ matkami. Ale to że matką nie jestem, nie zabiera mi prawa do swojego zdania choćby głupiego i naiwnego

Jaheira: I to jest właśnie smutne,że w kwestiach wychowania dzieci najwięcej do powiedzenia mają osoby, które rodzicami nie są.

Może jest tak dlatego, że przygotowują się do rodzicielstwa i chcą zawczasu jak najwięcej się dowiedzieć?

Jaheira: czyli u Was w domu nie ma w ogóle choinki?

Nie ma w ogóle. Zastanawiam się jednak, czy np. w przyszłym roku i w następnych nie ubierać- zdaję sobie sprawę, że dla dziecka to może być duża frajda.
Obawy mam jednak o to, co powiem, jak zapyta, co to za dziecko w żłóbku albo pan na krzyżu. Opowiadać tak, jakbym opowiadała o Kocie w butach?
Może macie rację- może niepotrzebnie mnożę problemy...
Sytuacja byłaby prostsza, gdybym wyrosła z ateistycznej rodziny. Na razie jest to dla mnie nie do ogarnięcia :-)

Jezus jest przecież postacią historyczną, istniał naprawdę. To nie jest postać bajkowa.
U nas w rodzinie sytuacja jest dość skomplikowana, mąż nie wierzy wcale, ja wierzę, ale nie czuję potrzeby przynależności do Kościoła, jedno dziecko mam ochrzczone - to z czasów kiedy robiłam, to co wszyscy inni, nie wgłębiając się we własne potrzeby; drugiej córki już nie chrzciłam. Starsza nie chodzi na religię prawie od początku edukacji, tylko w 1 klasie uczestniczyła w tych lekcjach.
Święta Bożego Narodzenia obchodzimy tradycyjnie, wyłączając pobyty w Kościele. Lubimy kolędy, choinkę, jemy kolację wigilijną. Tak samo Wielkanoc. Nie mamy problemu żadnego w tej kwestii.
Mam zamiar kiedyś zabrać małą do Kościoła, żeby zobaczyła szopkę.

Jaheira: Ale sushi, przecież pod choinką nie musi być szopki.

U mnie nie byłoby-mam na myśli choinkę dziadków i cioć :-)
-
Nawet jeśli Jezus był postacią historyczną, nie zmienia to jednak faktu, że w szczegóły stricte chrześcijańskie nie wierzę. Dlatego nie wiem, jak wytłumaczyć dziecku pewne sprawy.
Z jakiej okazji Gwiazdor przynosi prezenty? Z Mikołajem łatwiej, ponieważ ma rodowód historyczny...

bserwacje mogą być wolne od światopoglądów i mylnie utożsamiane są tylko z religią. Moim zdaniek kk propagując (nachalnie) NPR bardzo szkodzi tej metodzie. Uważam, że osoby takie jak ja miałyby większy posłuch i siłę przebicia szczególnie wśród młodzieży, ale niestety najczęściej z naturalnymi metodami planowania rodziny spotkać się możemy na kościelnych pogadankach :(

Z pierwszym się zgadzam, naturalne metody są dla każdego i każdy stosuje je z sobie znanych powodów.
Co do drugiego to kościół dopuszcza regulowanie poczęć jedynie za pomocą NPR. Współpracownicy kościoła wiele wysiłku włożyli w rozwój NPR a także naprotechnologii nie widzę więc powodu dlaczego kościół nie miałby prawa propagować tych metod lub też dlaczego powinien milczeć. Szkoda że niektórzy na tym forum twierdzą że to nie ma znaczenia i próbują zaprzeczyć roli kościoła w rozwoju tych metod.
Niektórym przeszkadzają także książki bo umieszcza się w nich wątki religijne. Nic nie stoi na przeszkodzie żeby ktoś niewierzący napisał książkę o NPR a jak będzie dobra to na pewno i katolicy chętnie ją kupią.
Ja uczyłam się NPR od pani która nie była mężatką. Nie chciałam uczyć się od małżeństwa bo mój mąż nie był przekonany. Jeździłam na nauki do innej parafii. Żadnego wykładu o Bogu nie słyszałam ani nie wypytywała mnie o nic i nie umoralniała. Czysta teoria poparta wieloletnią praktyką. Wniosek że dla chcącego nic trudnego.

Sorki danap ale będąc anty kler nie maiłabyś zbyt dużego posłuchu bo jesteś nieobiektywna moim zdaniem.Wiarygodny jest dla mnie prawdziwy ateista bo on nie wierzy i jemu nie jest potrzebne wystąpienie z kościoła bo go po prostu nie uznaje. Nie wiem co miałabyś propagować na takich spotkaniach naturalne metody czy apostazję.

jadwigo jesteś z tych co wiedzą lepiej o ile nie najlepiej. Wierzę że dobrze Ci z Twoimi prawdami niech więc tak pozostanie

----------------------------------------------------------------------

_sushi_: Z jakiej okazji Gwiazdor przynosi prezenty? Z Mikołajem łatwiej, ponieważ ma rodowód historyczny...

moje dziecko dostaje prezenty z okazji mikołaja czy zajączka nie od mikołaja nie od gwiazdora etc.

Bo to chyba zależy jaca od podejścia - są wierzący mocno "pogniewani" na kościół, niewierzący "pogniewani" na kościół i osoby niewierzące, które nawet kościół lubią ;) I ja zaliczam się do tej ostatniej grupy. Nie przeszkadzają mi żadne symbole religijne, choinka, opłatek itd.. Jeśli wśród moich bliskich to jest ważne, to ja na siłę nie czuję presji do usuwania elementów wiary z mojego życia. W moim domu jest nawet krzyż ;) Tylko, ze ja po prostu nie wierzę w jakiekolwiek życie pozagrobowe, za dużo sprzeczności, braku logiki w tym wszystkim.

Można przecież cieszyć się teraźniejszością, jak umrę i tak mi będzie wszystko jedno ;) A jedyny smutek jaki odczuwam z tego powodu, to brak mnie przy synku, kiedy będzie mnie potrzebował. Ale myślę że to są uniwersalne obawy matki - wierzącej i niewierzącej ;)

jaca_randa: w krajach kompletnie niechrześcijańskich w okresie Bożego Narodzenia jest spory ruch, choinki, światełka i ludzie się cieszą i bawią kompletnie bez kontekstu religijnego

A ja nie rozumiem takiego zachowania. Wydaje mi się to nieco zakłamane-niby nie wierzę, ale korzystać z tego będę ;-)
--
Nie mam nic przeciwko symbolom religijnym-ani chrześcijańskim, ani buddyjskim, ani żadnym innym. Szanuję poglądy i wierzenia innych. I dopóki nikt ich nie próbuje mi narzucić, nie przeszkadza mi, że ktoś się modli, święci niedzielę czy niesie jajka. Nie każę odwracać obrazków, gdy wchodzę do kogoś do domu. I nawet lubię mojego kuzyna księdza ;-)
Jednak skoro ja przestałam wierzyć,nie widzę powodu, by nie wyrzucić ze swego życia wszystkiego, co kojarzy się z kościołem. Nie będę wbrew sobie wieszała krzyżyków i udawała przed samą sobą, że od 24 grudnia przez kilka dni muszę świętować. Owszem- jadę do rodziców, bo wiem, jakie to dla nich ważne, traktuję jednak ten wyjazd jako spotkanie rodzinne. Najchętniej jednak w tym czasie żyłabym tak, jak żyję przez pozostałą część roku.

jaca_randa: No właśnie. Choinka to pogański zwyczaj. My mamy choinkę, bo jest dużo radości przy jej ubieraniu i podskubywaniu cukierków...

w większości zgadzam się z tym co napisałaś. Mam luz na te wszystkie tradycje i bawię się nimi. Zabawa w szukanie czekoladowych jajek na ogródku, strojenie choinki, pieczenie pierników, zrobienie marzanny na pożegnanie zimy, zakopanie monet w fundamentach budowanego domu. To przecież bardzo bardzo fajne zwyczaje, super pomysły na zabawę. Atrakcyjne oferty wyjazdowe w okresie świątecznym- czemu by nie skorzystać???
Mówię tez czasem o boże lub o Boże ale to tak samo jakbym powiedziała o kurcze

Ponieważ mam do tego podejście imprezowe, takie z przymrużeniem oka, zastanawiam się jak przekazać dziecku że trzeba mieć szacunek do ludzi w którzy w "to" wierzą??

Ja myślę, że nie da się dziecku przekazać niczego, czego samemu sie nie odczuwa. Jesli sama nie szanujesz ludzi wierzących i się podśmiewasz z wiary i tradycji jest bardzo prawdopodobne, że i Twoje dziecko przejmie Twoje podejście.

Ale ja nie usuwam na siłę- po prostu, tyle lat już nie wierzę, że trudno byłoby mi w domu znaleźć coś, co związane jest z KK i religią. No, może obrazek, jaki dostaje się po pogrzebie, bo to bardzo świeża sprawa i nie mam parcia, żeby zniszczyć tylko dlatego, że jest na nim krzyż i Maryja.
Moje dziecko urodziło się w Wielkanoc. Dla mnie nie miało to znaczenia, ale nie burczałam, gdy wszyscy zachwycali się tym.
Nie potrafię jednak oddzielić- dla mnie szopka wiąże się z narodzeniem Boga, w którego nie wierzę. Nie stawiam więc szopki-tak samo, jak np.nie zakładam burki. Już prędzej postawiłabym na stole jaja, bo kojarzą mi się z wiosennym odrodzeniem życia :-)

szczypta_chilli: chciałam tylko Ci powiedzieć, że czasem nasze wyobrażenia niekoniecznie muszą pokrywać się z rzeczywistością.
Poza tym zanim Twoje dziecko skończy kilkanaście lat świat będzie inny niż teraz, wiec moje rady i tak byłyby nieaktualne ;)

Wiem Szczypto ;) Myślę, że mimo to warto poszerzać swój światopogląd by być bardziej elastycznym w przyszłości.
Trochę szperałam w tej kwestii w necie i to rzeczywiście chyba ja jestem gdzieś z tyłu za dzisiejszym światem nastolatków, ale dalej mam nadzieję, że uda mi się choć trochę zainspirować moje dziecko do pójścia pod prąd.
Myśląc o tym jaki świat będzie za kilkanaście lat odechciewa się w ogóle mieć dzieci

A będzie w ogóle jakiś? Podobno ma być koniec świata

Cuurly: Myśląc o tym jaki świat będzie za kilkanaście lat odechciewa się w ogóle mieć dzieci

a jaki będzie ??

Dosyć ciekawy artykuł -> odnośnie rozmowy o edukacji nastolatków

Pewnie jeszcze nie raz się zdenerwujesz A prawda jest taka, że nie da się stworzyć całkowicie hermetycznych warunków, gdzie dzieci rosłyby zgodnie z poglądami rodziców (nie tylko w temacie wiary czy jej braku) kompletnie odizolowane od wpływu otoczenia. To zwyczajnie niemożliwe, poza tym fakt, że nie wszyscy na tym świecie są tacy sami i żyją wg jednego schematu to coś, co prędzej czy później każde dziecko zauważy. Więc po co udawać, że jest inaczej?

aneczka115a: zajrzałam powiedzmy że z ciekawości ...własnie tego jak wygląda wasze życie...

A jak ma wyglądać?
Normalnie- jemy, śpimy, kochamy się, pracujemy, bawimy, rozwiązujemy problemy...

aneczka115a: I nie wiem dlaczego nie wierzycie?

Pytasz serio czy po prostu się dziwisz?

Tak dla jasnosci wspomne, bo od dawna prawie w ogole na forum nie pisze i tylko uzytkowniczki z niewiarygodnie dlugim stazem na 28dni moga wiedziec ze uwazam sie za czlowieka zwiazanego z Kosciolem Katolickim.
danap Twoje dziecie umie powiedziec amen zy chodzi o zlozenie dloni?
Z reszta w obu przypadkach nie widze powodu do zdenerwowania. Gest zlozenia dloni nie ma zrodel chrzescijanskich a feudalne. Wasal skladal dlonie jako znak posluszenstwa, oddania ale tez znak gotowosci przyjscia z pomoca, staniecia w obronie. To chyba nie powinno byc szczegolnie denerwujace.
Slowo zas "amen" pochodzi od hebrajskiego terminu oznaczajacego byc pewnym, mocnym, stalym, ufnym, wiernym... W judaizmie i chrzescijanstwie bywa stosowane w bardzo wielu roznych znaczeniach ale najczesciej chyba jako wyraz akcepracji dla wpowiedzie poprzedzajacej , cos w rodzaju "niech sie tak stanie", "niech tak bedzie" . Moim skromnym zdaniem w znaczeniach tego gestu i terminu nie ma nic niepokojacego a z pewnoscia od skladania rak nikt jeszcze chrzescijaniniem nie zostal :-)

tom_lukowski: Gest zlozenia dloni nie ma zrodel chrzescijanskich a feudalne. Wasal skladal dlonie jako znak posluszenstwa, oddania ale tez znak gotowosci przyjscia z pomoca, staniecia w obronie. To chyba nie powinno byc szczegolnie denerwujace.

Nie sądzę, że dziadkowie chcieli tu nauczyć składania rąk właśnie w tym kontekście