U nas Wojtek sucha pieluchę w nocy miał chyba jeszcze przed skończeniem półtora roku. Zdarzały się mokre sporadycznie, no, chyba, że go rano nie posadziłam. Wtedy po jakimś czasie biegania lał w pampka. Teraz po wstaniu też potrafi nie sikać godzinę lub dłużej. Z tym, że w dni przedszkolne budząc go po prostu sadzam na nocnik, żeby uniknąć ewetualnego "siku" kiedy będziemy już w kurtkach albo w samochodzie...

Karolciat, tak, ten. Pupa Adasia się mieści. Adaś jakieś 14.5 kg waży wiec chyba nie jest specjalnym grubciem ;)

Teo, u nas podobnie. W pierwszym dniu odpieluchiwania to młody sikal co kwadrans a na koniec dnia to co 5 minut. Z każdym dniem przerwy między siku byly coraz dłuższe i dłuższe. Noc wytrzymuje cala bez siku aż do rana, a jak nosił pieluchy to żadna marka nie wytrzymywala ilości nocnego siusiu i nawet w najlepszych pampersach się przesikiwal. Rano idzie siusiu w ciągu pół godziny od wstania.
W ciągu dnia siusia z 7-8 razy ale ja pilnuje żeby naprawdę dużo pił no bo zaparcia. Nawykowe co prawda ale jednak.

Bo ma ważniejsze sprawy niż sikanie! Mojego Wojtka wczoraj pół Ikei słyszało, tak protestował jak go do kibelka niosłam

Dokładnie. Zarobiony jest i nie ma czasu ;) Adaś wczoraj najpierw wolal siusiu, siadal na nocnik po czym się zrywa i mówi, że rano robił siusiu. I leci się bawić ;) za minutę wraca biegiem i skacze już jak mu majty ściągam. Zawsze jest coś ciekawszego do zrobienia.

W temacie nocnikowania i nie tylko bo np. problemów z zachowaniem, mogę Wam polecić książki o Kici Koci.
Kupuje je dla siostrzeńca (3lata) i pomagają ulubiona to "Kicia Kocia idzie do przedszkola" i wydaje się że to dzięki niej skończyły się przedszkolne histerie sprawdziła się też "To moje" czy właśnie nocnikowa "Kicia Kocia i Nunuś na nocniku", są o pojawieniu się rodzeństwa, sprzątaniu, naprawdę sporo tego Młoda jeszcze nie używała, ale teraz kupiliśmy o sprzątaniu i dostanie na gwiazdkę.

Widziałam, że temat pasty do ząbków też się przewinął. Wybrałam jakiś czas temu dla młodej ziajkę z bobrem bez fluoru (korzystając ze sroki właśnie). Używamy od niedawna, bo wcześniej szła sama woda, czasem rumianek. Laura nie umie pluć, co w sumie mnie cieszy, bo jedzeniem dzięki temu też nie pluje. Tylko zastanawiam się, czy to aby na pewno jest bezpieczne. Pasty używamy dwa razy dziennie, w naprawdę mikroskopijnej ilości, ale ona całą ją zjada i połyka. Niby jest na opakowaniu info że jest bezpieczna nawet w przypadku połknięcia, no ale przypadkowe połknięcie raz na jakiś czas to jednak co innego niż regularne zjadanie dwa razy dziennie... no i tak się zastanawiam czy aby nie poczekać jeszcze z myciem ząbków pastą, albo w jakiś sposób nauczyć ją pluć. Co myślicie?

Teo, zaparcia nawykowe pojawiły nam się niestety po nocnikowaniu. Dwa razy udalo sie zrobić kupe na nocnik a potem zaczął się kłopot. Mi chyba za bardzo zależało i scigalam małego z tym nocnikiem. Latał z golym tyłkiem po pół godziny bo siadał w ostatniej chwili i nie zdazylabym zdjąć majtek. Za bardzo go tym tematem umeczylismy. W efekcie przestał chcieć robić kupę jakkolwiek. Nawet w pieluche nie chciał
Pediatra powiedziała, że ma robić gdziekolwiek byle robił. Zatem robi w majtki, czasem proponuje pieluche. Raz zrobił do wanny. Raz na podłogę. Potrafi wstrzymywac nawet 5 dni. Dostaje wiec laktuloze, ma odpowiednią dietę. Czasem zakładam mu czopka glicerynowego jak śpi. Działa ekspresowo. Czekamy aż przejdzie ale czuje ze to będzie długa i ciężka walka. Adaś od bardzo dawna nie zrobi kupy poza domem wiec czułam, że prędzej czy później problem nam się rozwinie.

Książeczki o Kici Koci mamy wszystkie. Każdą jedną ;) Ale czasem jest tak, że żadna książeczka nie pomoże a potrzebny jest czas i cierpliwość. Wiec ja czekam.

Dawciu tak samo reagował. Nocnik, ubikacja, nakładka... Potworna reakcja. Ale się zastanawiam czy to nie jest taki etap z tym kryzysem.

_Isia_: Ale czasem jest tak, że żadna książeczka nie pomoże a potrzebny jest czas i cierpliwość. Wiec ja czekam.

Bardzo mądrze napisane, ale książeczki fajne i myślę, że nie zaszkodzą dlatego polecam :)

W ogóle pierwsze słyszę o tych zaparciach nawykowych, skąd to się bierze? Rozumiem że u waszych maluchów z powodu niechęci do nocnika?

Siostrzeniec też miał etap taki krzyku nocnikowego, ale w sumie sprawnie przesiadł się na nakładkę. Za to w dalszej rodzinie jeden z chłopców to prawie do 4lat nie chciał korzystać, cyrki straszne, wstrzymywał nieraz pół dnia, jak było widać że mu się chce i spytałaś czy che siusiu to odrazu histeria, nie można go było rozebrać do korzystania bo tak się rzucał. Ale jego babcia, a moja ciocia jakoś sprawę ogarnęła. Do tej pory nie wiem jak jej się to udało. W wakacje miała go przez jakiś czas i się nauczył. Muszę jej podpytać przy okazji.
Ciekawe jak u nas będzie z tym tematem, jestem raczej zdania żeby zaczekać aż dziecko samo będzie gotowe, ale np. teściowie kupili młodej nocnik na roczek, więc stoi w łazience, a ona czasem wchodzi do niego nogami :D robi nam za taki mebel co odkurzać trzeba. Moją mama wiem że jak z Laurą zostaje to ją próbuje sadzać, ale taki maluch z niej że wątpię żeby to sens miało większy. Mam nadzieję, że jej nie zrazi. Chociaż mam tu w znajomych dziewczynę której córy są od urodzenia wiaderkowe, nie wiem jak to nazwać, nie używają pieluch, a łapią do wiaderka wszystko

Właśnie zamówiłam z tego linku co wyżej polecalas, czekam na potwierdzenie że wpłata doszła żebym mogła pobrać ebooka.
Bo kurde, ewidentnie coś nie pyklo, dziecko dzisiaj panicznie na próby wysikania reagowało, tak nie może być

Asia moja Nina załapała w momencie, nie mając 2 lat. I myślałam, że z Hugiem też będzie łatwo a jest masakra
Natomiast faktycznie jak sobie tak przeanalizowałam to dzisiaj dałam po dupie na całej linii
Cisnelam, pytałam non stop, sadzalam na siłę mimo, że nie chciał. Ale byłam mega poirytowana

Zaraz biorę się za książkę, muszę sobie to poukładać w głowie. Już wymyśliłam, że od jutra zupełnie nie reaguje, niech sika gdzie chce, ale myślę że chyba już pieluchy mu w domu zakładać nie będę. Może tylko na spacer czy jak będziemy gdzieś jechać.
I będę czekać bez spiny, nakupilam ręczników papierowych, będę wycierac.
Oraz świetny znalazłam w biedronce specyfik, bo na sofę kilka razy siknal i walila szczochem.
Taki psikacz rewelacyjny, wypsikalam i pięknie teraz łóżko pachnie, więc i od razu ciśnienie mi zeszło.
Bo tak, wstyd pisać ale ja się głupią sofą bardziej przejmowałam i krzyknęłam nawet na niego, że jest brzydal czy coś

TEORKA: uczenie trzylatka korzystania z nocnika będzie mega turbo trudne, bo dziecko za duże

Powodzenia Asia... Dacie radę.

Wiecie, dziecko tylko dzieckiem a my tylko ludzie. I też targaja nami emocje. Wiadomo, że nie można krzyczeć, wywierać presji, robić nadmiernego zamieszania. Ale też dzieci są różne. Przy jednych zachowanie cierpliwości i spokoju jest łatwe a przy innych bardzo trudne.
Mi nie było fajnie jak od wszystkich lekarzy po kolei słyszałam, że jak to jeszcze pieluchy. Od teściów raz na tydzień, inne dzieci z podworka już w majtkach. A u nas był akurat dramat związany z innym wydarzeniem domowym i pieluchy nie były priorytetem. Przy trzyletnim dziecku naprawdę otoczenie wywiera juz presję i nie da się tego nie odczuć i machnac ręką. Poza tym jak się ma w domu więcej niż jedno dziecko to świat wygląda inaczej i trudniej jest sytuacje ogarnąć. Bo tu jedno obsikuje właśnie kanape a drugie ciągnie za spodnie bo coś chce.

Teo, sikac nie przestanie. W końcu nie wytrzyma i zsika Ci się w majtki. Wiec się nie martw.
Czy może oglądacie Binga? Tam jest taki fajny odcinek o zsiusianiu się w majtki.
A co do przerwania nauki. My przerwalismy na 2 tygodnie i jak znów zaczęliśmy to od razu był sukces. Pediatra powiedziała, że daliśmy małemu dojrzeć i nie napieralismy. Może odczekać jednak ten tydzień czy dwa?

A co do sofy to ja oblozylam kocami a na to podkłady higieniczne (te takie duże poporodowe) i kanapa nie ucierpiała ani razu. A nie znioslabym plamy bo kanapa nowa ;)

Dziewczyny no ja mam dziecko z konkretnym temperamentem ale jeśli biorę się za odpieluchowanie, to obmyslam plan i przede wszystkim zakładam sobie, ze krzyczeć nie będę, bo wiem, ze takim sposobem mogę dziecko zarazić. Bo jeśli tego założyć sobie nie mogę napewno, to znaczy że ja sama na ten etap gotowa nie jestem. Poza tym to ja się decyduje na ten krok, nie dziecko, więc podejrzewam, ze będa wpadki. Ja też potrafię huknac na dziecko ale nie w sytuacjach, które mogą az tak na nie podzialac negatywnie. A już gdybym miała drugie dziecko, które takie problemy miało 4 lata to w ogóle po prostu zrobilabym wszystko, by uniknąć tego ponownie, nauczona doświadczeniem.

Isia, no doslownie wiedziałam, ze to napiszesz (o tej ilości dzieci). Bo jak już nie ma nic na obronę... ;) Wybacz ale w tak ważnym etapie życia dziecka nigdy nie pozwolę sobie na krzyk. Znam siebie, poza tym konczylam studia pedagogiczne i mam trochę wiedzy na temat skutków takich zachowań. Więc wybacz ale nie, ilość dzieci nic nie zmieni w moim myśleniu i postępowaniu w takich znaczących sytuacjach. A nie jestem idealna. Popelniam mnóstwo błędów i zdarza mi się krzyknąć na dziecko.
Poza tym ja samotną mamą byłam jak Michasia była odpieluchowana, leczylam 2 lata terapią nerwice lękową, byłam bardzo impulsywna w tamtym okresie bo i 3 sprawy sądowe... Totalny rozpiździel.w glowie... Jednak w takich momentach staram się wesprzeć dziecko.

Teo - to też nie jest tak, że trzylatka nie nauczysz, ja Pawełka odpieluchowałam dwa miesiące przed 3. urodzinami, także bez przesady ;) Faktycznie wg autorki najlepszy jest czas między 20., a 30. miesiącem, ale przecież jak się go przekroczy to nie ma tragedii ;) Każde dziecko jest inne. Najważniejsze to w głowie sobie nieco przmielić temat, trochę na luzie do niego podejść i bardzo "naturalnie". Sikanie to naturalna czynność, tak samo jak robienie kupy, ale dzieci faktycznie jej nie znają - tzn. nie wiedzą dlaczego nagle mają przenieść się z komfortowej pieluchy to zabawy z nocnikiem. Ja bym na kilka dni jednak odpuściła - przeczytaj sobie książkę, poukładaj w głowie i zacznij wtedy, gdy będziesz miała opracowany plan bez stresu ;) W książce podkreślane jest trzymanie się zasad po kolei - a więc najpierw etap bez spodenek i gaci, a potem dopiero same spodenki (ale znów bez gaci, bo dają one wrażenie otulenia jak pielucha). No i warto sobie mniej na głowę brać w tym odpieluchowaniowym tygodniu, nastawić się na sukces, nie planować wyjść do znajomych czy po zakupy. GWARANTUJĘ Ci, że się uda i to szybciej niż myślisz :)

Bett: ale przecież jak się go przekroczy to nie ma tragedii ;)

No właśnie autorka kilkukrotnie podkreśla, że jest, że to bardzo trudne, że łatwiej odpieluchować dziecko 18-sto miesięczne niż trzyletnie
Myślę, że już rozumiem dlaczego.
Bo taki jednak trzylatek ma o wiele już większą samoświadomość, wszystko już rozumie, umie wyrazić swoje zdanie [nawet jak nie mówi] etc.


Oraz w całej rozciągłości zgadzam się z tym, co napisałaś Katka.
Spieprzyłam na całej linii i to na własne życzenie.
Zrobiłam podstawowe błędy, o których wczoraj dopiero przeczytałam.
Po pierwsze tak, nakrzyczałam na niego, powiedziałam, że jest brzydal itp itd
Oczywiście nie zrobiłam tego celowo, żaluję tego wiadomo.
Po drugie niepotrzebnie cały czas pytałam czy chce siku i sadzałam [na siłę !] nawet, kiedy mówił że nie chce.
Tak, jakbym lepiej wiedziała, że jednak chce.
Totalnie od dupy strony się do tego zabrałam, mimo że to przecież moje drugie dziecko.
Więc ilość dzieci tu ma chyba mniejsze znaczenie.
Z Ninką poszło raz, dwa, bez żadnych problemów.
Teraz się nastawiłam, że też tak będzie i chyba nie potrafiłam przyjąć na spokojnie rozczarowania i porażki.
Założyłam sobie, że skoro on ma JUŻ trzy lata to załapie w sekundę.
I owszem załapał, przecież we wtorek już się tu chwaliłam jak to mi się dziecko odpieluchowało.
Po czym przyszła środa, ja od rana zaczęłam go sadzać na siłę, bo przecież niemożliwe że mu się nie chce i wtedy się posypało.
Wieczorem już nie wytrzymałam i nakrzyczałam, czego do dzisiaj żałuję i wiem, że nie napisałaś tego, żeby mnie dobić czy coś, wiem o co chodzi.
No zawaliłam.
Do tego stopnia, że wczoraj dziecko już miało mega traumę, zaczęło się bać nocnika, nakładki, mnie, sikania, kupy, no wszystkiego.
Wyobraźcie sobie, że stała ta bida i sikała po nogach mówiąc, że "Hoho bzidal"
Bo taką mu łatkę przypięłam
Wyobraźcie też sobie, że dzisiaj zaczął sikać w majtki [kilka kropel w salonie na podłodze] po czym pobiegł do wc [bo wiedział, że tam się sika], ale nie mogąc sobie poradzić z majtkami i spodniami oraz nałożeniem nakładki całą resztę wysikał na podłogę w toalecie, jak przyszłam to stał z papierem toaletowym próbując wytrzeć sobie spodenki, żebym nie widziała i stał zawstydzony ze smutną minką powstrzymując łzy
Dziewczyny serce mi pękło na milion kawałków.
Przytuliłam go mocno, przebrałam, powycierałam wszystko spokojnie mówiąc, że "zobacz pościeramy siku, bo Hugo nasikał na podłogę" - tak w książce pani radzi i dziecko zupełnie inne, uśmiechnięte, zaskoczone wręcz, że nie ma afery mimo, że się posikał.
No szok, jak dorosły może wszystko spieprzyć nie panując nad nerwami.
Także pozwalam mu sikać, nie naciskam, nie zwracam uwagi, nie krzyczę oczywiście, i czekam cierpliwie aż się znowu przekona do nocnika/toalety.
Nakupię dzisiaj ręczników papierowych i będę wycierać, prać, czyścić.

Nie wiem tylko, co zrobić za godzinę jak pójdziemy po Ninkę.
Boję się, że jak zesika mi się na takim zimnie, to będzie masakra i się rozchoruje.
A siedzi biedny w domu już od poniedziałku, to też chyba bez sensu żeby z domu tyle nie wychodzić.
Jak idziemy do przedszkola to zwykle godzinę nam to zajmuje.
Co zrobić ?
Może ubiorę mu pieluchę tłumacząc dlaczego, a jak wrócimy to od razu ściągnę ?

Teo, my najpierw majtki tyko w domu. Na drzemkę, na noc, na spacer i na wyjścia była pielucha. Jak widziałam, że przez ileś tam razy w danej sytuacji jest sucho to wtedy dopiero zakładałem majtki. Mówiłam tylko, że zakładamy majtki i żeby powiedział, kiedy będzie chciał siusiu.

A nawet jak Ci się zsikal na podłogę w toalecie i wycieral te spodnie to pochwal, że dobrze, że poszedł to toalety, że wycieral spodenki i ze następnym razem się uda. I że wiesz ze to trudne ale jest mądry chłopczyk.

Katka, to nie o to chodzi aby Cię pozbawić argumentów. Tylko o to, że przy jednym dziecku tylko ono jest dla nas punktem odniesienia i wydaje nam się, że wszystkie dzieci działaja i myślą podobnie. A kiedy pojawia się drugie, często zupełnie inne, bardzo się zmienia perspektywa. Bardzo. I mając w domu dwójkę dzieci to mamy automatycznie więcej problemów, stresów, zadań i cierpliwości mniej. No ja też się tego niedawno nauczyłam.
I wiesz, ja się na psychoterapeute kiedyś uczyłam ale wiedzieć pewne rzeczy w teorii, a zastosować u siebie to dwie różne rzeczy.

Który rodzic nigdy nie popełnił błędu, niech pierwszy rzuci zużytą pieluchą

TEORKA: Ale wychodzi na to, że on czuje kiedy chce i nawet mi to oznajmił, tylko nie chce tego zrobić do nocnika.
Z powodu chyba wiadomo jakiego

A wg mnie to nie z tego powodu, o którym Ty myślisz.
Moje dzieci oboje, też początkowo kupkę robili do majtek. [Lena odpieluchowana w wieku dokładnie 2lat, Alan w wieku 2 lat i 6 miesięcy]
Myślę, że siku to inna bajka niż kupa. Kupa to wyższy stopień wtajemniczenia.
Daj mu czas.
U Nas początkowo gdy kupa lądowała w majtkach, przebierałam i zawsze mówiłam co powinno się zrobić gdy chce się kupkę. Tak normalnie. Na końcu retoryczne pytanie "wiesz?". Odpowiadali "tak".
Chłopaki jednak są trochę w tyle z rozwojem w stosunku do dziewczynek. Też to widzę.
Oraz mając dzieci rok po roku, widzę jak TYLKO rok, dla dziecka jest AŻ rokiem!! To jak 10lat u dorosłego!

Kasia, ale ta wyższa szkoła jazdy dla każdego dziecka i dla każdego rodzica będzie co innego, bo każda rzecz każde przychodzi z inna "łatwością".

Tak naprawdę kibelka to się dziecko nauczy prędzej czy później, z krzykiem, czy bez. Wiadomo, że lepiej bez.
Z reszta mnie się wydaje, że nawet jak sie raz wybuchnie, to i tak przyniesie mniejsze zło niz to łażenie "a siusiu chcesz", "Ale na pewno?", "A to może kupkę?", "A wiesz co? spróbujemy, może jednak"... I tak cały dzień najlepiej. Oczywiście to jest moja ocena, na podstawie mojego dziecka. Inne dziecko może na krzyk zareagować faktycznie źle i wystarczy ten raz. No i fakt, że lepiej jeśli już sie wrzaśnie, krzyknie, ton podniesie nie uzywac tych "brzydali", "świntuszków" i innych...

Moja matka własnie tak personizowała za różne sprawy. Zła ocena w szkole "tłuk", "nieuk". Bałagan w pokoju "leń smierdzący"... i inne fajne takie. Bo z tego co ja osobiście z dzieciństwa źle wspominam to wcale nie krzyk zdenerwowanej matki, a to "nazewnictwo" za "przeskrobanie"...

No, ale to chyba tez kwestia tego co kogo bardziej zaboli "hałas" czy "wyzwisko"...

Z resztą też mam takie spostrzeżenie, że taka matka co jej się czasami zdarzy krzyknąć jest często bardziej wspierająca, niz matka która nigdy nie krzyknie, ale też nie doda słowa otuchy i jest obojętna. Bo tez szkoda, aby kroś za jeden, dwa, trzy błędy wychowawcze poczuł się jak wyrodna matka.

IwonkaLA: Który rodzic nigdy nie popełnił błędu, niech pierwszy rzuci zużytą pieluchą

No powiem Ci Iwonka, że dopóki nie zostałam matką, byłam matka idealną. Myślałam sobie, że skoro radzę sobie z 27 dzieci w przedszkolu, idzie mi nieźle, to z jednym sobie nie poradzę????

Nawet nie wiesz jak się twardo lądowało z tego raju :P.

Na spacery jeśli już to kup mi pieluchomajtki, zeby schemat zakładania przez nóżki majtek został zachowany.

Jeśli powie, że chce siku poza domem to mimo pieluchomajtek pomóż mu gdzieś zrobić (w sensie nie mów przypadkiem - masz pieluche, możesz w nią zrobić)

Odnośnie kupy - to jest 2 LEVEL! Mój po 2 tygodniach załapał, że ta druga sprawę może też kontrolować. Wiec tu czeka Cię niestety mało przyjemne pranie

Treść doklejona: 15.12.17 18:26
PS. Ja nie zakładałam pieluchy na spacery, chodziliśmy z kompletami ubrań. Ale to nie była zima więc potrafię zrozumieć. Najlepsze było zatrzymywanie auta i wyskakiwanie na siku na poboczu hehe...

TEORKA: Z Ninką poszło raz, dwa, bez żadnych problemów.

Teo, a weź przekop forum i poczytaj...... Przecież z Niną też aż tak całkiem bezproblemowo nie poszło, mieliście kilka podejść, a i tak to własciwe trwało kilka dni i przez te kilka dni sikała w majtki. Także dla mnie Hugo nie jest jakimś wielkim odstępstwem od siostry....

TEORKA: Założyłam sobie, że skoro on ma JUŻ trzy lata to załapie w sekundę.

No niestety tu nie ma zasady. Ja podobnie myślałam z Ulą.... Zdjęliśmy jej pieluchę w kwietniu a tak naprawdę wołać(automatycznie i nie sikać w majtki) zaczęła dopiero jakoś w sierpniu. Był to dla mnie duży stres, bo przecież od września przedszkole.... Kupę tak naprawdę nauczyła się dopiero w przedszkolu robić, w sensie wołać, że chce, bo wcześniej tylko majtki. Jednak tu, nauczona przykładem Wojtka i jego historią z zaparciami, nie robiłam totalnie z tego problemu.

TEORKA: Nie wiem tylko, co zrobić za godzinę jak pójdziemy po Ninkę.
Boję się, że jak zesika mi się na takim zimnie, to będzie masakra i się rozchoruje.

Ja zawsze w początkowej fazie wyjść z dziećmi, gdy nie wołały, że chcą siku, zakładałam pieluchę. Wyjątkiem był plac zabaw, bo tam chodziłam z całą zmianą ubrań. Natomiast wszystkie podróże samochodem, zakupy i ogólnie takie miejsca, gdzie nie można się wysikać na zawołanie, pielucha była. Zimą absolutnie nie wyszłabym z dzieckiem bez pieluchy. Jednak więcej szkody w chodzeniu w zasikanych na mrozie rzeczach niż w pieluszce na tyłku. Oczywiście tłumaczyłabym tylko dlaczego ją zakładam.

TEORKA: No właśnie autorka kilkukrotnie podkreśla, że jest, że to bardzo trudne, że łatwiej odpieluchować dziecko 18-sto miesięczne niż trzyletnie

Powiedziałabym, że w tej kwestii jedyną zasadą, jest brak zasad.... Po prostu, każde dziecko jest inne. Wojtek już 3 dnia wiedział o co chodzi, Uli zajęło to kilka miesięcy.

katka_81: jeśli biorę się za odpieluchowanie, to obmyslam plan i przede wszystkim zakładam sobie, ze krzyczeć nie będę, bo wiem, ze takim sposobem mogę dziecko zarazić. Bo jeśli tego założyć sobie nie mogę napewno, to znaczy że ja sama na ten etap gotowa nie jestem. Poza tym to ja się decyduje na ten krok, nie dziecko, więc podejrzewam, ze będa wpadki.

Myślę, że to jest właśnie jedyna pewna rzecz.... Większość jest w naszej głowie... Nie jesteśmy w stanie w żaden sposób dziecka pogonić/przyspieszyć... Kilka głębokich wdechów i do przodu

_Isia_: Katka, bez urazy ale jak będziesz miała już to drugie dziecko to wtedy pogadamy ;)

No ja mam dwójkę, pogadajmy....!
Generalnie, żaden to argument, że drugie dziecko w jakiś sposób wpływa na sam fakt odpieluchowania.
Odpieluchowanie jest w głowie rodziców... Prawda jest taka, że nam to zależy, żeby wszystko poszło szybko, jak po maśle..... Czemu? Bo wiecznie porównujemy siebie i swoje dzieci do innych. A tak na dłuższą metę się nie da, bo to prowadzi do niepotrzebnych spięć. Pewnych rzeczy nie przeskoczymy. Nie i koniec.
Po prostu trzeba się pogodzić z tym, że będziemy mieć zasikane dywany, kanapy itp. Dla własnego komfortu psychicznego zabezpieczmy te rzeczy. U nas dywan i tak spisany od dawna na straty a na kanapach leżały ręczniki. Estetycznie nie było, ale to nie estetykę przecież chodzi a o spokój

No cóż, moje dziecko to taki przypadek, że ja naloze coś na zabezpieczenie a on to uparcie zdejmuje. Wiec ja uparcie zakladalam. Kanapa jest nowa i szkoda mi jej ale przezornie kupiłam ze zdejmowanym do prania pokryciem. Krzesła mam takie same. Dywan do wymiany wiec mi go nie szkoda ;)

Jaheira, a co tu gadać? Jak odpieluchowywalam starszego to w domu miałam jeszcze dwumiesieczniaka. Jedno ryczy z głodu, drugie właśnie zrobiło kupę w gacie i sik leje się po dywanie. Ja od rana nic nie jadłam bo nie mam kiedy ale oczywiście musze sobie w głowie ułożyć, że to tylko dzieci ;) Jeszcze dorzucę, że starszak ma zaburzenia si i kiedy słyszy płacz młodszej to ryczy pięć razy głośniej niż ona. I nie przestanie ryczec, dopóki młodsza nie przestanie. Młodsza nie przestanie bo jest głodna. Ja mam tylko dwie ręce. Sik płynie po podłodze, starszy ryczy bo kupa w majtkach parzy w pupę. Ale oczywiście fakt, że dzieci dwójka nijak nie wpływa na organizację tego co się w domu dzieje i tego ile ja mam siły i cierpliwości ;) i czasu, który mogę poświęcić na spokojne ogarnięcia wpadki czy innej sytuacji. Rozumiem, że są dzieci, które spokojniej reaguja na różne sytuacje. U mnie jest jak jest. Dlatego mówię, że jesteśmy sprcjalistkami od własnych dzieci i własnej domowej sytuacji. Nie oceniajmy się tak szybko i tak pochopnie. Bądźmy dla siebie wyrozumiale. Bo matka, dobra matka, która czasem popełnia błędy, zwykle sama się biczuje wystarczająco.

Teo, polecam książkę "Rodzeństwo bez rywalizacji". Mi bardzo pomogła pewne rzeczy zrozumieć. Wiem, że zawsze będę widziała w moich dzieciach to co jest odla siebie tak bardzo odróżnia ale nigdy przenigdy nie wolno mi o tym przy nich mówić.

Tymczasem u nas kupa do pieluchy. Sama zaproponowałam Adasiowi. Zgodził się. Niech i tak będzie. Z czasem uda się na pewno i na kupę zdjąć pieluche. Ważne, żeby robił i nie wstrzymywal.

Treść doklejona: 15.12.17 20:16
A dodam jeszcze, że dość u Adama zaparc nawykowych to młodsza siostra trawi bezresztkowo, tym razem "przesadzila" i prawie dwa tygodnie bez kupy... Nerwy matki w strzepach, znaczy moje. Ja mam od tygodnia w głowie tylko "kupa, majtki, pielucha, czopek"... Szczęśliwie jedno i drugie zrobiło dziś kupę to ja mam dobry humor i dobry wieczór. ; )

Kurczę. Jak czytam, że "zaproponowałam dziecku kupę do pieluchy i się zgodziło" albo "zakładam pampersa jak gdzieś wychodzimy" to się zastanawiam co Wy wyprawiacie? Dla mnie to przejaw własnego wygodnictwa i braku zrozumienia całego procesu odpieluchowywania. Jak można w ten sposób postępować? Jak ma rozumieć to dziecko? Wysyłane mu są sprzeczne sygnały - pielucha jest ok, a potem nie jest ok?
I do tego - majtki. Luuuudzie! No przecież jak dziecko ma majtki to ma poczucie jakby miało pieluchę! Chodzi o wypracowanie nawyku, a jak można to wypracować zmieniając watę na bawełnę?
Naprawdę Was totalnie nie rozumiem, przecież to na logikę jest mega proste i zrozumiałe.

Bett ale uwierz, że jak dziecko ma zaparcia nawykowe to razy milion wolisz żeby kupa poszła w pieluchę niż wcale... Czy na logikę nie jest to dla ciebie mega proste i zrozumiałe?