Jezynka co do mowy mam te same odczycia co Ty.. Wydaje mi sie wiecznoscia ten czas kiedy zaczniemy sie porozumiewac i tez bym chciala aby to bylo juz, ale nie jestem w stanie tez przyspieszyc. Czekam cierpliwie, az cos "zaskoczy".. ale bym chciala juz :) Ogolnie nie jest lekka z ta mysla, ze akurat moje dziecko jest takie a nie inne, ale trzeba wierzyc, ze bedzie oki :)

Treść doklejona: 11.02.15 23:50
Madziauk - moj siostrzeniec do 3,5 roku mowil : mama, tata, baba, dada, tuta (ciocia) i chyba "am", na wszystkie inne wskazywal palcem. Mowa ruszyla w przedszkolu jak mial ponad 3 lata i od razu pelnymi zdaniami, wiec jestem przekonana, ze i u Was tak bedzie. :)

yolka32: U nas tez wraz z pojawieniem sie mowy, pokaxaly sie nowe problemy natury psychologicznej i teraz sa bardziej widoczne.

A możesz napisać jakie?

Niunia, tak w skrocie to chodzi o to ze Adam umie mowic, pytac o cos o co chce, odpowiedziec na latwe putanie, powiedziec kolory, literki, cyferki etc.
Nie potrafi natomiast "rozmawiac".
Odpowie na pytanie: "Jaka bajke chcesz ogladac?", ale nie potrafi odpowoedziec na pytanie "Czemu wydarles kartki z ksiazeczki?"
Nie potrafi prowadzic konwersacji jako takiej z kims o czym czego w danym momencie nie widzi np Byles wczoraj w zoo? Fajnie bylo?
itp


W taki sposob objawiaja sie zaburzenia ze spectrum autyzmu.

isiula: A to ja bym jeszcze Karolkowi diagnozę SI zrobiła. Staś też huśtawek nie lubi i bujania i to jest związane z zaburzeniami SI właśnie, z jakimś tam ośrodkiem. Nie pamiętam, ale w diagnozie mamy wszystko opisane.

Wlasnie ta terapeutka jest od zaburzen SI :) Takze tylko musimy termin ustalic.

katka_81: Madziu, dobrze, że masz czujnego męża

O tak, nawet bardzo czujnego. :)
Sie przejal, szuka i szuka dobrych lekarzy, stad ta Warszawa ;) Tak to bysmy do Wroclawia lecieli od razu. Ale przynajmiej sobie pozwiedzamy troche :)

Moj mlody lubi sie pohustac, ale nie jakos wielce, od tak troche, ale woli biegac. Kiedys myslalam, ze wlasnie te dzieci co kochaja sie hustac moga miec problemy a tu widze ze wlasnie na odwrot..

ja bym nigdy nie przypuszczala ze hustanie badz nie to problem badz nie

yolka32: Np 2 letnie dziecko POWINNO umiec kopac duza pilke

- moje dziecko nigdy nie kopalo pilek, zabawek czy nawet nas... Woli pile rzucac... Kopnal moze ze dwa razy pilke ale wogole go to nie ciagnie.

A ja mam takie pytanie, czy uwazacie ze osoba z otoczenia powinna zasugerowac rodzicowi, ze z dzieckiem moze byc cos nie tak? Mam sasiadke, ktorej syn odbiega od innych dzieci. Ciezko mi powiedziec co jest dokladnie nie tak, ale no ewidentnie jest inny. Chlopak ma 2 lata i 3 miesiace a w grupie dzieci, nawet mlodszych , nie posiada wielu umiejetnosci.
Na urodzinach, wszystkie dzieci sie bawia razem, ekscytuja sie zabawkami, a Kacper siedzi osobno bawiac sie lub tylko patrzac na inne dzieci. Czasem nawet i nie patrzy, tylko siedzi tylem na krzeselku. Nie mowi nic, nie je lyzeczka, boi sie progow, schodow, do niedawna nie umial wstawac, trzeba bylo go postawic. Jak jest glosno, jak cos chce to strasznie piszczy i macha rekami. Jest zafiksowany na koparki, wszystkie auta ustawia w rzadkach az to dziwacznie wyglada, bo nie pozwoli ich rozwalic. Generalnie jest taki wycofany, spokojny. Bardzo spokojny. Inne dzieci biegaja, wlaza gdzie mozna i nie mozna a Kacper siedzi na krzeselku. Nie wiem czy to jest w ogole nieprawidlowosc, no ale dziecko jest inne. Po prostu. Ale przy tym usmiecha sie i nawiazuje kontakt wzrokowy. Wiecie , glupio mi tak wlazic z butami w zycie sasiadki ale my sie przyjaznimy i szkoda byloby mi, gdyby jednak byloby to zaburzenie a dziecko poglebialoby sie w tym.

yolka32: to zwrocilabym uwage kolezanki na to. Tylko dlatego ze sama bym chciala zeby ktos mi zwrocil moja uwage jesli widzislby problem.

niestety nie każdy tak reaguje i nie każdy chce. Ja kiedyś tak zwróciłam (delikatnie) uwagę bliskiej kumpeli namowę jej 5 letniego synka i nie dosyć, że dostałam opiernicz to jeszcze przestała się do mnie odzywać. To nic, że miałam rację i chłopiec miał takie problemy logopedyczne, że jeszcze w podstawówce seplenił i był pod opieką logopedy.

ja bym chciała. I myślę, że sama bym zwróciła uwagę, bez względu na ewentualną reakcję. Tu chodzi o dobro dziecka.

katka_81: Ja kiedyś tak zwróciłam (delikatnie) uwagę bliskiej kumpeli namowę jej 5 letniego synka

a moze wiedziala? nie przychodzi wam do glowy ze rodzice takie rzeczy czesto widza i nad nimi pracuja?
mnie wkurwia taka wielce obywatelska postawa, troszczmy sie o wszystkie dzieci wokol, coz za wielkodusznosc. jakby mi ktos zwrocil jwage to bym kazala zajac sie swoim dzieckiem, bo na pewno tez jakies deficyty ma.

Ewasmerf: a moze wiedziala? nie przychodzi wam do glowy ze rodzice takie rzeczy czesto widza i nad nimi pracuja?

no fakt. Tak tez moze byc ze kolezanka Dzasti pracuje ze swoim synkiem ale o tym nie mowi.

U mnie bylo tak ze na poczatku jak przedszkolanka wyrazila swoje zanipokojenie moim synem to w przyplywie zalu pogadalam z kolezanka na ten temat. Potem mu sie przygladala, porownywala do swojej mlodszej corki albo bezczelnie chwalila sie tym co jej Mala nowego sie nauczyla (dobrze wiedzac ze moj danej kwestii jeszcze nie opanowal).


Wiec po tych sytuacjach odsunelam ja od siebie jesli chodzi o ten temat. Adam zaczal mowic (a tak jak pislaam powsatly nowe problem) ale o tym juz nie mowie. Nie powiedzialam ze chodze do logopedy itd. I przez to ze z nia juz nie rozmawiam na ten temat ona moze widziec ze Adas nie do konca ok I mozemysli ze ja z tym nic juz nie robie.
A robie. Tylko juz z nia na ten temat nie rozmawiam.

Ewasmerf: a sala reszta dalszytch i blizszych znajomych niech sie zajmie swoim zyciem, a nie poprawianiem sobie samopoczucia w imie udawanej troski o cudze dziecko. od martwienia sie o moje dziecko jestem ja.

a no widzisz Ewka, to chyba wszystko tkwi w głowie mamy, bo ja tak jak potrafię przyjąć krytykę, tak też informacje wszelakie na temat mojego dziecka. Mnie to po prostu nie razi, nie denerwuje, nie wkurza. Ot tyle.

Katka, masz racje ze to tkwi w glowie mamy. Dziecko nie wie ze jest "inne".

Ja mam z tym duzy problem bo mi sie wiecznie wydaje ze wszyscy o nim gadaja za moimi plecami, porownuja do swoich dzieci i mnie wkurza fakt ze moje dziecko w tych porownaniach wypada blado.
I to przygladanie sie mu przez moje niektore kolezanki to dla mnie kolejny gwozdz do trumny.

yolka, nikt za twoimi plecami nie gada, tak patrze po sobie, raczej nie komentuje w rozmowach innych dzieci, chyba wynika to z tego, ze mnie malo obchodza. naturalne jest ze sie te dzieci zawsze porownuje, tylko w tych porownaniach zawsze wyjdzie tak, ze beda dzieci slabsze i beda dzieci w czyms mocniejsze.
Yolka, a twoje dziecko naprawde tak blado wypada w porownaniu do dzieci? czy wyada blado w porownaniu do tego, co o swoich dzieciach mysla rodzice, hehe. bo w tym temacie to tez cuuudaaaa...wiem, wiem, nikt mi tu nie bedzie wstawial filmow, zeby cos udowodnic, ale nic nie poradze ze widze i slysze to co widze i slysze.

katka, czy to ze jej powiedzialas cos zmienilo? NIC. przeszla sie do lekarza a i tak bylo "tylko" do obserwacji, zez i tak wyszedl, i ani temu nie zapobiegli ani nic z tym nie zrobili.
ja jedynie rozumiem, jak ja sie pytam kogos: czy uwazasz ze moje dziecko cos tam? i wtedy oczekuje uczciwej odpowiedzi. a o to niestety ciezko.

katka_81: ja mam spory dystans do siebie od paru lat.

ja mam ogromny dystans do siebie, ale cenie sobie swoja prywatnosc, intymnosc, swiety spokoj i swoje zycie. i nie mam checi zeby kazdy kto ma na to ochote wlazil w moje zycie.

Ewasmerf: katka, czy to ze jej powiedzialas cos zmienilo? NIC. przeszla sie do lekarza a i tak bylo "tylko" do obserwacji, zez i tak wyszedl, i ani temu nie zapobiegli ani nic z tym nie zrobili.

zapomniałam dodać,ze dostał ćwiczenia na to oczko i okulary plus zaklejanie oczka, ale według okulisty tragedii nie było. Jakaś tam mała wada, ponoć u dzieci norma z resztą (krótkowzroczność), niemniej ani ćwiczenia, ani okulary nie pomogły, bo wada poleciała na łeb na szyję. Poza tym Ewa, to tylko jeden przypadek ale kto wie, czy kiedyś ktoś by nie wyszedł na tym dobrze.

Treść doklejona: 13.02.15 12:43

Ewasmerf: ja mam ogromny dystans do siebie, ale cenie sobie swoja prywatnosc, intymnosc, swiety spokoj i swoje zycie. i nie mam checi zeby kazdy kto ma na to ochote wlazil w moje zycie.

Ewa ale nikt Ci z butami w zycie nie wchodzi - to jest jednorazowa uwaga. Bez przesady!

Ewa i Katka - zasadnicza rozbica mniedzy mna a Wami jest moje poczucie wlasnej wartosci ktore plasuje sie gdzues na poziomie -10.
No i to pewnie tez w tym problem. Czestp dorabiam sobie ideologie ze ktos porownuje mojego syna ze swoimi dziecmi i widzi tylko te "zle" cechy.
Ja tez niestety skupiam sie bardziej na tych zlych. Zamiast sie cieszyc ze 3 latek zna ladnie liczby, literki, kolory itd to ja wiecznie skupiam sie tylko na tym czym nie dorownuje innym.
Poniekad tez dlatego ze to czym nie dorownuje to kwestie ktore wiekszosci dzieci przychodzi naturalnie a u nas musi byc cwiczone..

Ewasmerf: jak trafisz na mnie w realu to ci skocze do gardla;-D ale moze inni sie uciesza z tych uwag..

no dobra dobra, odpuszczam :)

nie, no pewnie Ewa :) właśnie sobie myślę, że przecież każdy może mieć inne odczucia, opinie, zasady. Bez sensu takie przekonywanie Ciebie. Masz prawo czuć, jak czujesz i tyle.
My po pierwszej nocy z kołderką obciążeniową i powiem Wam, że Misia jak zasnęła przykryta pod szyję, tak się obudziła :) Lekko się powierciła tylko :) Świadomość, że ta kołderka działa na nią całą noc, jakoś mnie fajnie nastraja :)

Co do sasiadki, to po pierwsze jest to moja bliska znajoma, mieszkamy dom w dom. Czesto sie spotykamy, w lato codziennie. Nie jest sobie o taka o zwykla znajoma. ona widzi, ze jest cos nie tak. Nawe zaalila sie do mnie, ze Kacper jest taki czy taki. Jej mama tez jej mowi, ze Kacperek nie zachowuje sie jak inne dzieci, ze jest za flegmatyczny, za spokojny. Ale dopatruja sie winy w tym ze On nie je warzyw i ma malo energii. Ostatnio, jak zaczal wstawac sam to sasiadka z ulga w duchu powiedziala, ze ktos jej powiedzial ze Kacper jest jakis dziwny i nie potrzebnie, bo sie ruchowo wyruwnal. A niestety nic z tym nie robi, bo by mi powiedziala. To jest , jakby to powiedziec, bardzo prosta dziewczyna. U niej w gole nie ma tak ze cos sie dzieje a Ona nie mowi, przemilczy. Nawet sama mi mowila ze jak byla na bilansie dwulatka to On ni spelniz zadnego z czterech punktow. Tylko ze ta lekarka ja namawiala zeby odpowiadala twierdzaco. Probowalam wtedy ja naprowadzic, ale sek w tym, ze sasiadka w ogole nie wie (autentycznie nie wie) ze z dzieckiem moga byc jakies zaburzenia. Nie ze z jej dzieckiem, ze w ogole dzieci moga miec zaburzenia, ktore sie rehabilituje. Dla niej to ze Kacper nie przeszedl pozytywnie bilansu to ozna c za tylko tyle, ze go nie przeszedl. I juz. Bez konsekwencji.
Ale ja wlasnie mam taki charakter, ze wole sie nie wtracac. Tylko ze szkoda mi dziecka. Bo barszo lubie tego chlopczyka. W tej chwili jest On najblizszym kolega mojego Maksia.
A ja sama, miko ze fiezko przyjmuje krytyke, to chcialabym zeby ktos mi zrocil uwage. Tak jaka bylo ze wzmozonym napieciem miesniowym Maksia. Tutaj bardzo postronna osoba mi zwrocila uwage. A inczej nie mialabym pojecia, ze z Maksiem jest nie tak.

Tylko jak????? Dla mojej sasiadki psycholog = choroba psychiczna. Niestety ale to taki typ czlowieka.

Isula, mi sie wydaje, ze teraz szukasz osrodka WWR gdzie prowadzone sa zajecia i sie zapisujesz w kolejce.

Treść doklejona: 17.02.15 13:30
Z opinią rodzice muszą udać się do placówki, która realizuje wczesne wspomaganie rozwoju. Może to być m.in.:

poradnia psychologiczno-pedagogiczna,
przedszkole integracyjne,
przedszkole ogólnodostępne,
specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy,
ośrodek rehabilitacyjno-edukacyjno-wychowawczy.

W wybranej przez siebie placówce można dowiedzieć się szczegółowo, jak będzie wyglądała organizacja zajęć w ramach wczesnego wspomagania rozwoju

Treść doklejona: 17.02.15 13:31
krotko mowiac musisz popatrzec gdzie u was realizowane sa terapie w ramach WWR, i tam ci juz reszte powiedza.