Bardzo długo walczyłam o swoje dziecko. Usłyszałam od lekarza, że nie mam szansy na to, żeby zostać mamą. A jednak nią jestem... ale pierwszą myślą, jaka się pojawiła była o adopcji dzieciątka. I nie ze względów wyznaniowych, bo wtedy byłam osobą bardzo pogubioną i nawet pogniewaną na Pana Boga. Nigdy nie brałam pod uwagę in vitro. I to wypływa u mnie z serca, nie z rozumu. I nie wiem dlaczego tak jest, może po prostu? Teraz gdy jestem mamą , gdy wiem jak mocno można kochać małego człowieka... czy jak to niektórzy mówią zlepek komórek, tylko utwierdziłam się w tym, że in vitro nie byłoby dla mnie dobre. Bo ja swój "zlepek komórek" pokochałam od samego początku i świadomość, że właśnie może nie dałabym mu szansy zamieszkać pod moim sercem z rożnych względów wręcz mnie przeraża.
_____________________________________________________________________________________________________________________________________________
Często jest tu poruszana kwestia tego, że my dzieciate najgłośniej krzyczymy przeciw in vitro... Ale czy Wy wiecie o tym, że wiele z nas również usłyszało, że nie będzie mamami? Wiecie o tym, że mimo to nie brałyśmy pod uwagę tej metody? I często to nie wypływa z powodu przekonań religijnych, tylko z serca, z uczuć... I , żeby nie zostało to źle odebrane, bo ja wiem, że te z Was, które popierają metode in vitro również robi to z potrzeby serca...
__________________________________________________________________________________________________________________________________________
Co więcej... gdy któraś z moich koleżanek 28dniowych podchodzi do in vitro, to nie ma we mnie oceny tego. Całym sercem wtedy modlę się o to, żeby się udało. Zeby, wróciła po pozostałe swoje dzieci. Jestem wtedy blisko i staram się wspierac jak umiem.
_________________________________________________________________________________________________________________________________________
Dziewczyny, osobiscie nie rozumiem tu najeżdzania... to wszystko jest takie delikatne. Tu trudno podejść bez emocji. Chaotyczną wiadomość zostawiam, ale tak jest gdy emocje biora górę. Nic tym nie wniosłam, ale chciałabym, żebyście wiedziały, że my dzieciate też mamy czasem za soba spory kawałek drogi , więc nie oceniajcie nas tak po prostu...

Agnieszka25 bo niestety nie każdy ma takie podejście jak Ty...
Takich osób jak Ty, które same nie zdecydowałyby się na ivf, ale nie bronią innym tej metody można ze świecą tu szukać... Stąd mój wywód o równych i równiejszych...

Jaheiro, ale nie wydaje Ci się, że tak jak Ty masz prawo uważać, że ten sposób jest dobry, tak inni mają prawo uważać, że nie? Inaczej możnaby uznać, że Ty również dzielisz ludzi na lepszych (opowiadających się za Twoją opinią) i gorszych (niezgadzających się z nią). Nie widzisz tego?

Myślę też, że odtrąbionego tu porozumienia nie tworzy jeden post

A Ty nie widzisz Wonko swojego oburzenia gdy ja napisałam o swiatłych przeciwniczkach ivf gdy kilka postów wyzej jest prześmiewcza wypowiedz o światłych zwolenniczkach ifv będacych w zmowie z jeszcze bardziej swiatłymi zwolenniczkami aborcji?

pani_wonko, odsyłam do strony nr 9, po przeczytaniu wątku od tego miejsca rozszyfrujesz wszystko

pani_wonka: Jaheiro, to bardzo możliwe, nadużywasz wielokropków a szczędzisz konkretnych odpowiedzi;)

5 wielokropków to rzeczywiście skandaliczna ilość... Wiesz ja myślę,że jak ktoś chce zrozumieć to zrozumie moją wypowiedź, a kto chce to nadal będzie miał klapki na oczach...
Ja też zachęcam do cofnięcia się o kilka stron i poczytanie uważnie tej dyskusji...
Przyłączanie się "od pewnego momentu" bez uważnej lektury tego co było wcześniej napisane prowadzi o takich właśnie sytuacji...

Oczywiście zawsze jeszcze mozna napisac "wpadasz na forum i obrażasz innych nie czytając poprzednich wypowiedzi".
Ale to tylko szczegół. Maleńki taki.

Więc jeśli podtrzymujesz powyższe stwierdzenie, to masz problem z czytaniem ze zrozumieniem albo po prostu widzisz to, co chcesz zobaczyć.

Hmm...wobec tego więcej nas ma chyba problem z czytaniem ze zrozumieniem - bo już raz na to zwróciłam uwagę

Rzeczywiście - byłaś tu już - jakieś dwa lata temu...

Do consensusu nie dojdziemy, ale jest jeden istotny wniosek. Jak się spojrzy na te posty, od razu widać, kto pisze rzeczowo, a komu argumentu nie starcza i zaczyna walić konkurencję po twarzy.

Szybko się uczę, agael.

No cóż...zabrakło argumentów, walnęłaś po twarzy - chyba czas iść spać.

Aga widzę że tak samo jak Kodama nie rozróżniasz pytania (hipotezy) od stwierdzenia (tezy) to tak do mojej wypowiedzi do której nawiązałaś.
Proszę nie wyrywać z kontekstu tego co piszę.

Myslę Lily , ze rozróżniam. Tak jak rozróżniam słowa "dobranoc" i "idź spać".

Po wieczornym zebraniu "grupy wsparcia" ja mam inne wątpliwosci. Nie mające związku z wątkiem.

A mi szkoda, że z rozmowy zrobiło się bagienko. Ale może komuś sprawiło to przynajmniej jakąś dużą przyjemność.

poza tym u nie chodzi o to by wypracować jakieś wspólne zdanie na forum... dyskutujmy, przekonujmy, argumentujmy... jak będziemy mieć wspólne zdanie dyskusja umrze... żadna gra chyba nie opiera się na grze do wspólnej bramki...

wydaje mi się że osiągnięcie zgody na tym forum nie gwarantuje wprowadzenia regulacji prawnych zadowalających wszystkich w zasięgu ogólnopolskim.. wymieniamy się poglądami i wiedzą, uczymy się od siebie, bo każda z nas ma inny zasób wiedzy... ja, w tej dyskusji, wyłączywszy przepychanki słowne i wzajemne obrażanie momentami, znalazłam wiele ciekawego... oczywiście nikt mnie do niczego nie przekonał i nie zmienił moich poglądów. dla mnie liczy się to że horyzont mi się poszerzył.

Dlatego żałuję, że Irlandia nie dostała odpowiedzi na swoje pytania, a jej post przepadł.

odpowiadając na pytanie Irlandii - ja spałabym spokojnie szczęśliwa że mam szansę na kolejne dziecko.

Tu z Wikipedii definicja gdyby ktoś był ciekawy.

"Aktualny Katechizm Kościoła Katolickiego omawia kwestie duszy w następujący sposób[20]:
362. Osoba ludzka, stworzona na obraz Boży, jest równocześnie istotą cielesną i duchową. (...)
363. Pojęcie dusza często oznacza w Piśmie świętym życie ludzkie lub całą osobę ludzką(...) "dusza" oznacza zasadę duchową w człowieku.
365. Jedność ciała i duszy jest tak głęboka, że można uważać duszę za "formę" ciała; oznacza to, że dzięki duszy duchowej ciało utworzone z materii jest ciałem żywym i ludzkim; duch i materia w człowieku nie są dwiema połączonymi naturami, ale ich zjednoczenie tworzy jedną naturę.
366. Kościół naucza, że każda dusza duchowa jest bezpośrednio stworzona przez Boga nie jest ona "produktem" rodziców – i jest nieśmiertelna, nie ginie więc po jej oddzieleniu się od ciała w chwili śmierci i połączy się na nowo z ciałem w chwili ostatecznego zmartwychwstania.
367. Niekiedy odróżnia się duszę od ducha(...) rozróżnienie to nie wprowadza jakiegoś dualizmu w duszy."

Ale co to jest ta dusza? Nic takiego, według mojej logiki, nie istnieje. Jest umysł, który determinuje nasze zachowania i uczucia. Czym byłaby dusza bez niego?

niesamowite, ile macie zacięcia w dyskusji:) I sił na nią. I CZASU:)

Kamienna Góra: matka sprzedała nowo narodzonego syna