No tak, tylko, że w takiej sytuacji jeśli nie chcesz kobiecie "dokopywać", to oprócz zwrócenia kosztów leczenia pewnie nic nie uzyskasz. A i tak sądzę, że jakieś konsekwencje będą, bo jednak ubezpieczalnia zażąda protokołów, a tam czarno na białym będzie, że z winy tej pani.

Dobrze, że te zmiany nie sa jakieś rozległe, bo czasami szklanka wrzątku wystarczy, by mieć spore blizny. Mój kolega ma poparzoną szyję, ramię i przedramię. Wylał na siebie herbatę gdy miał 1,5 roku.

Teraz są takie środki, że pewnie blizn nie będzie lub będą znikome. Oby.

Mam nadzieje, że od razu po Ciebie dzwoniły...

KaMarta, wątpię. To jest prywatny, czy państwowy? Ja prawdę mówiąc wybierałam żłobek przede wszystkim biorąc pod uwagę sposób żywienia... W prywatnym to jeszcze może, może, ale w państwowym na wszystko musi być podkładka - jeśli dziecko czegoś nie je, to potrzebne jest zaświadczenie od lekarza o danej alergii. Przynajmniej w tych, do których chodzili chłopcy.
.
Uś, straszne :((( Dużo zdrówka, niech jej się wygoi ładnie.

No już się wygoilo, ma inny kolor choć mam ciągle nadzieję że się wyrówna.
Ja po żelazny mam ciemną kreskę :-( nie zeszło

Jutro mój malutki synuś idzie do żłobka. Jeszcze przez kilka dni będę odbierała go przed drzemką. Ale On jest taki malusi, mamusiny. I mimo że przyzwyczajony do przebywania poza domem ( babcia się nim zajmowała u siebie w domu ) to tutaj jednak są obce osoby. A on taki przytulasny. Boje się, że poczuje się olany przeze mnie, porzucony właśnie. ..

Dżasti, moje dziecko tylko mamusine, w dodatku na cycu. A dotychczas, a chodzi już trzy miesiące, nie uronił ani jednej łzy. W samochodzie mówi, gdzie jechać do żłobka, szczęśliwy bardzo jak wie, że idzie. Także to że mamusiny, to żaden wyznacznik ;))

Dzięki dziewczyny
Od poniedziałku byliśmy na dniach adaptacyjnych. Bawił sie ładnie, ale co jakis czas przybiegał do mnie sie przytulić. Wczoraj zostawiłam go na 20 min - jak wychodziłam to sie bawił i jak przyszłam to tez sie bawił. Ale panie mówiły, ze po 10 min zobaczył, ze mnie nie ma i rozpłakał sie, jednak od razu wzięły go na ręce i odwróciły jego uwagę. Ale zabolało mnie to, ze popłakał sie. Wiem, wiem przewrażliwiona jestem.
Dzis maz go odwiózł- powiedział, ze na pytanie czy chce do dzieci, to Aleksio pokiwal główka, ze tak i pomaszerował za rączkę do sali. W sali od razu poszedł sie bawić i sie na tatę nawet nie obejrzał.
Myśle, ze bedzie dobrze. Te moje dzieciaki takie odważne raczej sa. Maks nigdy nie miał problemów z adaptacja ani w żłobku jak miał iść (nie poszedł co do czego, ale dwa dni tam był) ani w przedszkolu (rok temu poszedł). Aleks widzę tez taki do wszystkich jest. Ale widok tych dzieciaczków w konwulsjach mnie przeraził.

Dzisiaj już gorzej :(
Maż mówił, że nie chciał się Aleksio od niego odkleić. Ale jakoś go przekonał i poszedł do Pań na ręce. Jednak jak mąż wnosił fotelik samochodowy do żłobka, to zajrzał jeszcze do sali i Aleksio płakał na rękach u Pani.
A wczoraj Pani mówiła, że też popłakiwał. Ja nie wiem czy jak dzieci tak płaczą to czy są gotowe.... To jest jednak stres dla dziecka.

Ja tez wiem, ze moja Gabunia nie jest gotowa na złobek, tak jak Martynia nie była (w tamtym czasie) - ale niestety - nie zawsze mozna to załatwić inaczej :( Gaba dokąłdnie tak samo reaguje jak ma zostać z każdą inną osoba poza mna, wiec to nie sam fakt złobka - tylko fakt braku mnie ..... :(

My też wystartowałyśmy ze żłobkiem niedawno, od połowy sierpnia, to się podzielę, jak to wyglądało u nas.
Adaptacja w naszym żłobku trwa tydzień, co dzień o pół godziny dłużej, ale od początku bez mamy. Pierwszego dnia serce mi pękło, bo o ile do sali weszła zaciekawiona i nawet się nie obejrzała, to potem prawie całą godzinę przepłakała... Z każdym dniem było trochę lepiej. Na początku tylko jeść nie chciała, bo pory posiłków inne niż dotychczas miała w domu.
Trudne były też pierwsze dwa dni, kiedy była już na cały dzień (w jej przypadku to 7-16). Niby wszystko było ok, ale wieczorem nie mogła mi usnąć. Co się ułożyła, to zaraz się zrywała i zaczynała płakać "nie, nie, nie". Jeśli leżała w łóżeczku, to pokazywała, że chce się położyć ze mną w łóżku, a jak ją brałam do łóżka, to za chwilę chciała z powrotem do łóżeczka... I tak przez godzinę wędrowałyśmy z jednego miejsca w drugie...
Wreszcie trzeciego całego dnia nastąpił przełom, bo zjadła cały obiad! I od tamtej pory jest ok.
Rano przy odprowadzaniu trochę nie chce mnie puścić, ale panie natychmiast się nią zajmują, odwracają uwagę, zabawiają i od razu przestaje marudzić. Popołudniu odbiera ją tata i ostatnio już nie chce wracać do domu

Natomiast po tych niecałych trzech tygodniach widzę u niej niesamowity skok rozwojowy
Całymi popołudniami śpiewa! Tak sobie nuci coś po swojemu. Tańczy inaczej niż do tej pory, bo nauczyła się tak kręcić w kółeczko. Bawi się samodzielnie. Rozgadała się, nawija najwięcej w dzidziusiowym dialekcie, ale też jej słownik poszerzył się o trzy nowe słowa w ciągu ostatniego tygodnia: nie ma, żaba ("łaaaba") i dobra (rozmowa taka mniej więcej była: "Ola, chodź idziemy już do domu, dobra?" "Dbla" )
A no i najlepsze, je sama widelcem Jak to pierwszy raz zobaczyłam, gdy mi na kolację jajecznicę samodzielnie widelcem wszamała, to uwierzcie mi, poryczałam się... Że ona taka mała, a już taka "duża".

Także póki co, (póki nie choruje hehe), żłobek bardzo bardzo na plus!

Dziewczyny ale te skoki rozwojowe to niekoniecznie zasługa żłobka
Tzn oczywiście cieszę się, że Wam dzieciaki się super aklimatyzują, przestały płakać, zaczęły jeść etc.
Super wiadomość

Natomiast mój Hug nieżłobkowy a też skoki rozwojowe zauważam niesamowite.
W ciągu ostatniego tygodnia dużo nowych słów, tańczenie, nucenie, nierozlewanie (w końcu !) zupy przy samodzielnym jej spożywaniu łyżką i takie tam.

Dzieci nam dorosleja, nabywają nowych umiejętności raczej niezależnie od tego, gdzie są chowane

Pewnie tak ale mnie póki co cieszy, ze zaczyna wracać do "normalności" i dodatkowo dochodzą nowe rzeczy, które wprawiają matkę w radość Dzisiaj oglądałam jeża samodzielnie pomalowanego farbkami i łapkami (odbite farba dłonie)- cud miód!

Sama zastanawiałam sie non stop czy go zabrać ze żłobka a jednak ten stan uległ zmianie i poprawie. Lżej mi na duszy

Naprawdę panie opiekunki ze żłobka informują innych rodziców jakie mają ewentualne plany odnośnie innych dzieci? Hmmm :/ Jakoś w Twojej wypowiedzi, dżasti, brak zrozumienia i współczucia dla dziecka, któremu widać jest bardzo ciężko. Tak to zabrzmiało.

A z tym płaczem to jest tak, że nawet moje dziecko, (które już od 3,5 miesiąca przebywa pod opieką babć i dziadków, kiedy jestem w pracy) w momencie zostawiania go popłakuje. Zawsze. Każdego dnia. Tylko pierwszy tydzień był spokojny, wtedy za to ja płakałam ;) Jak tylko wyjdę już mu przechodzi, w ciągu dnia jest super, bawi się i świetnie się z dziadkami czuje no ale rozstać się z mamą jest mu ciężko. Więc robię szybkie papa, mówię, że wrócę na podwieczorek i wychodzę.
Ale co do tego rozwoju, to i ja coś takiego zauważyłam. Adaś naprzemiennie przebywa pod opieką jednej i drugiej pary dziadków. Jakoś miesiąc po moim powrocie do pracy zaczął lepiej jeść, lepiej spać. Widać taka "samodzielność" w ciągu dnia pozwoliła mu też przestać odczepić się od maminego cyca.

Isia ja po prostu opisałam jak jest i nie chciałam wypowiedzi nacechowane moimi emocjami. Zresztą ja nie mam w przypadku Stasia żadnych emocji. Wiem, ze jak tam jestem to mnie jego płacz drażni. Ale mnie płacz taki wiszczacy, taki wrzask zawsze drażni. (Moje dzieci sa z tych niepiszczacych i nie wrzeszczących) Inna kwestia, ze jakby mój syn tak płakał to chyba nie dałabym rady go tak zostawić w żłobku. Po prostu serce by mi pękło. Co innego jak dziecko płacze,ale idzie je jakoś zagadać, ululac, uspokoić a co innego jak ni w ząb sie nie da nawet na sekundę. Jak byliśmy na adaptacji to wszystkie mamy pod rząd próbowały Stasiem sie zając. Ja tez próbowałam go na rękach zainteresować myszka, sowka, lusterkiem itp ale nic to nie działało. A podejrzewam, ze mówią rodzicom innych dzieci o planach dotyczących Stasia, bo ja sama słyszałam jak jedna mama mówiła, zeby cos z "tym Stasiem" zrobic, bo inaczej ona zabierze swoje dziecko. Podejrzewam, ze nie ona jedna sie tak skarżyła. Dlatego moze dzis mówią rodzicom, zeby rodzice nie wypisywali swoich dzieci. Ja wiem, ze dzieci musza miec czas. Ale fakt faktem jak juz o tym piszemy, ze jeżeli taki maluszek płakałby tak przez miesiąc bez przerwy non stop, cały dzien, to ja sama zabrałabym Aleksia. Bo to, ze inne dziecko sie stresuje i musi sie zaadoptować i uspokoić, to nie oznacza, ze moje spokojne dziecko ma sie zestresować i być rozdrażnione. Nie zafundowalabym mu takiego stresu. U nas w domu jest cicho i spokojnie. Nikt nie podnosi nawet głosu. I dziecko do świata ma być przyzwyczajone w sposób łagodny a nie juz teraz tu. Tam trzeba byłoby być i usłyszeć ten płacz. Inne dzieci tez płaczą. To sa malutkie dzieci i wszystkie maja prawo płakać, być smutne, ale to w ogóle nie ten kaliber.

A ja nie rozumiem. Po pierwsze to panie powinny najpierw porozmawiać z rodzicami Stasia. Postarać się znaleźć jakieś rozwiązanie. Jedno dziecko zaadoptuje się szybko, inne potrzebuje dużo więcej czasu. Ale to prywatny złobek więc pewnie obowiązuje zasada"płacę wymagam".
Poza tym dżasti, Ty masz taką pracę, czy taką sytuację życiową, że możesz sobie pozwolić na zabranie dziecka ze żłobka. Są tacy rodzice, którzy nie mogą. Warto mieć to na uwadze.
I myślę, że za bardzo odnosisz wszystko do swoich dzieci. Dzieci są różne. Jedne płaczą tak, inne inaczej. Jedne wiszczą, inne nie. Moje w rozpaczy łka, z radości wiszczy aż w uszach dzwoni. U mnie też nikt nie podnosi głosu. Ale moje dziecko jest po prostu bardzo ekspresyjne w okazywaniu emocji. I uważam to za wielką jego zaletę.
I myślę, że warto się uczyć tolerancji dla innych dzieci.

Moja sroka od lipca do żłobka idzie.ciesze sie ale pewnie strach mnie ogarnie pod koniec czerwca

Dziewczyny, pomóżcie.

Moja Jaśmin w poniedziałek była pierwszy dzień w żłobku i była katastrofa, płacz, płacz i jeszcze raz płacz.
Wieczorem , moje samousypiające dziecko płakało przed zaśnięciem, w nocy przebudzała się z płaczem.
We wtorek było jeszcze gorzej, w żłobku płacz. , a wieczorem masakra- płacz, krzyk etc.
Do 22.00 budziła się non stop z krzykiem., który nawet mi było ciężko ukoić, ewidentnie odreagowywała pobyt w żłobku.
Była tam przez dwa dni po pięć godzin.

  W ciągu dnia, po powrocie ze żłobka normalnie się zachowywała, śmiech, radość etc.
Dopiero wieczorami problemy się zaczynały.
Do tej pory była z moją mamą, czyli ostatnie osiem miesięcy i nic z takich rzeczy się nie działo.
Mi się serce rozpadało na kawałki wieczorami. , bo nie wiedziałem jak jej pomóc, oprócz tulenia, cisiania,noszenia na rękach. , bujania etc.

W środę juz została w domu,bo bałam się ją dać do żłobka. , bo widzę. , że naprawdę ciężko jej to przetrwać.
Od wczoraj wróciła pod opiekę do mojej mamy, ale mama może się nią zająć tylko do września. .,wiec od września znowu musze ja dać do żłobka i teraz moje pytanie- jak ją na to przygotować?
Może możecie mi coś podpowiedzieć?
Czy przez pierwsze dwa dni chodzić razem z nią na kilka godzin, potem spróbować ją zostawić na dwie,trzy godziny,a dopiero po tygodniu,dwóch juz na dłużej ją zostawiać. ...

Ale czy są jakieś sposoby na to,żeby dziecko przygotować czy tylko się łudzę,  że się da...?

Z Kaliną nie było najmniejszego problemu,a Jaśmina jest tak wesołym, roześmianym i nie płaczącym dzieckiem,że chyba i ona i ja doznalysmy przez te dwa dni szoku....

jezu, nie straszcie, ja oddaje mloda 3.lipca i to od razu na 8 godzin. nie ma bata, robic trzeba

Tez rozmawialiśmy w domu o przedszkolu i pokazywaliśmy zdjęcia opowiadając kto na nich jest i co tam podrabiali w ciagu dnia (tak nam zasugerowała Pani).

Siedzialam w sali z synem przez okres wakacyjny,była jedna grupa w wieku od 1,5 do 3,5. Faktycznie karolciat, im starsze dziecko tym gorzej było z adaptacja (płacz, krzyk, pełna histeria). Jedna dziewczynka potrafiła cały dzien siedzieć z twarzą wtulona w Panią i nie spojrzeć na nikogo, długo to trwało.

Moj zaczynał płakać jak tylko wyjeżdżałam z domu w prawa stronę a nie w lewa, tak nie chciał do przedszkola. Czasami podglądałam jak sie bawi nim weszłam i widziałam pogodne dziecko. Jak tylko otwierałam drzwi buzia szła w podkówkę (wiem,ze tęsknił). Potem to minęło i zaczął przybiegac z okrzykiem mama i wtulać sie we mnie.

Treść doklejona: 09.06.17 13:36
Z tym spaniem z dziećmi to u nas tez był moment przełomowy karolciu przyszłam a on spał, potem mieli obiadek wiec nie było sensu go zabierać...matka poszła do Lidla a synu pięknie wszystko przeszedl

Ja swojego syna zapisałam do żłobka na kilka tygodni zanim wróciłam do pracy, właśnie, aby na spokojnie go adaptować. Pierwsze dwa czy trzy dni panie pozwoliły mi być z nim. Także godzinka, dwie, był ze mną. Potem samego go zostawiałam na godzinkę, potem dwie... Na pełen etat szedł na luzie ;).

Mój najmłodszy zaczynał żłobek w wieku 18 mcy. Adaptacja polegała na zabawie i oswojeniu w obecności rodzica przez 2 h dziennie. Trwało to tydzień. Dziecko nie mogło zostać na dłużej niż te 2 h. Dopiero później rodzice mieli tę możliwość. My i tak przez pierwszy miesiąc zabieraliśmy przed leżakowaniem. Uważam ze to była dobra, stopniowa adaptacja.

jutro u nas debiut zlobkowy, stresuje sie jakos. Zaprowadze ja po 7 i odbiore po 15. Martwie sie bardzo, ale moze jakos da rade.

Kciuki <3

Pytałam jakiejś matki jak żłobek i mówi że super,dwójka jej dzieci chodzi.no ale fakt że po tych dzieciach widać że super,już trzeci raz jestem w tym żłobki i żadne nie płacze.moze coś im dają,hlehle

ja oczywiscie wiem, ze to sie moze zmienic, ze moze przyjsc okres ze bedzie ryczec, ale jestem dobrej mysli. Skoro innym dzieciakom sie podoba, moze jej sie tez spodoba.
Poznalam juz 2 panie i naprawde sprawiaja bardzo dobre wrazenie, takie mlode dziewczyny przed 30tka, usmiechniete, konkretne, zwykle, a nie jakies napompowane z ambicjami. Sprawiaja wrazenie, ze lubia swoja prace, a nie za kare, jak to czasem bywa. Nie sprawialy tez wrazenia jakis nadmiernie ambitnych, w sensie, ze sa bardziej papieskie od samego papieza. No nic, okaze sie w praniu.

Jak dzieci nie płaczą to już Marcie będzie się łatwiej adaptować, więc połowa sukcesu :)

Treść doklejona: 03.07.17 18:43
Ewa jak Marta po debiucie żłobkowym?? I Ty jak?????