azja, a musisz go dac teraz do przedszkola? ja troche nie rozumiem tej decyzji.
dziecko sie daaje do przedszkola jak sie nie ma co z nim zrobic, albo jak chce i lgnie do dzieci. ale jak to ma byc dla niego koszmar to po co? z tego co widze w ciazy jestes wiec chyba mozesz na L4 pojsc i z nim w domu siedziec.
sory, ale dla mnie to nonsens, meczyc siebie i dziecko w imie czego? nie chce, nie musisz go dawac, to po co na sile?

nie no, ja tez nie chcialam zadnej z was osadzac. kazda robi jak uwaza. tyle ze ty teo z tego co piszesz "rzucilas" Ninke na gleboka wode i tyle. ja jesli mialabym tego typu rozterki jak tu wymienione a mialabym mozliwosc siedziec z dzieckiem to bym siedziala i sobie przedszkole odpuscila. zreszta patrze troche z innej perspektywy - ja musialam dac dziecko do zlobka/przedszkola, wiec sie nad tym nie roztkliwialam (lecz raczej upatrywalam plusow), a jak mam wolne/urlop/jestem chora/jest babcia/ojciec, slowem - maly nie musi isc do przedszkola to nie idzie.

TEORKA: Tylko jakoś tak czułam podświadomie, że mimo wszystko o wiele lepszy dla niej będzie kontakt z dziećmi niż non stop mama , mama i mama.

O to to, może być też taki powód. Patrząc z perspektywy - adaptacja to był dla mnie koszmar, Krasnal też jakoś super tego nie przeszedł, ale rany boskie, gdybym wiedziała wtedy, to, co wiem teraz to nawet łzy bym chyba nie uroniła. Ja nie musiałam dawać go do przedszkola, ale CHCIAŁAM - żeby się rozwinął, żeby miał lepszy kontakt z innymi ludźmi (dużymi i małymi), bo przy mnie trochę się dzikusek zrobił. I wyszło na same plusy + rozgadał się.

No i jeszcze to, że jak w domu pojawia się nowy człowiek to automatycznie dla takiego starszaka jest mniej czasu. I co on ma robić jak ja karmię, przewijam, noszę na rękach kolkowca? To lepiej, żeby spędził tych kilka godzin w przedszkolu i faktycznie miał tam rozrywkę, jakieś prace manualne, poszedł na plac zabaw z dzieciarnią. Ja Krasnala "posłałam" jak Gugi miał prawie pół roku, bo nie chciałam, żeby się czuł odrzucony, że brat=pójście do przedszkola. Ale co się bidak w domu nanudził przez tych 6 miesięcy to moje... Może przesadzam, ale jak poszedł do przedszkola to zobaczyłam ile robi, co robi, jak sie tym ekscytuje, jak opowiada... No i ma nareszcie kolegów w swoim wieku, a nie tylko malucha w domu.

_azja_: Gdybym go oddala do przedszkola PO urodzeniu braciszka to odczulby to jeszcze gorzej - dlaczego mlodsze dziecko zostaje z mamą a ja nie, zazdrosc i tak dalej

O tym wyżej napisałam, moim zdaniem albo na długo przed porodem - tak jak Ty, albo sporo po porodzie, żeby dziecię nie kojarzyło tych dwóch faktów.

Ewasmerf: bo moj wprawdzie tez plakal 2 tyg przy adapatacji, ale nie mialam akcji z placzem w domu. nigdy. zeby tam mial jakies ataki rozpaczy na mysl o zlobku/przedszkolu.

Ale Ewa, to z histeriami w domu też jest normalne - jedno dziecko przeżywa bardziej, inne mniej. Nam psycholog przedszkolna mówiła, że jak już podjęliśmy decyzję to nie możemy jej zmieniać, bo namieszamy dziecku w głowie - płakałem, więc mnie zabrali, bo przedszkole to coś złego. Panie w przedszkolu informują, jak dziecko nie może się zaadaptować - są takie, ale podobno to mały odsetek.

A Ewa, Ty mówiłaś, że Piter za przedszkolem nadal nie przepada, co? To może też to jest tak, ze jak lżej przeszedł adaptację to potem "tak sobie" lubi przedszkole. Bo patrzę na Krasnala, który na poczatku urządzał dzikie, ale to dzikie płacze w domu i w przedszkolu, a teraz leci jak na skrzydłach i w weekend pyta "a dlaczego dzisiaj nie ma?".

Dominika, przeczytaj sobie te artykuły - od deski do deski. One mi bardzo pomogły, chyba Hydrozagadka mi je linkowała jak wpadałam w dół przy adaptacji. Teraz wiem, że każde jedno słowo jest bardzo, ale to bardzo prawdziwe.

Ewa, ja jestem "korposzczurem", a też nie lubie robienia wszystkiego na komendę ;) Jedno z drugim ma niewiele wspólnego ;))

Zgadzam się, ze dzieci robia pewne rzeczy w określonym czasie, ale ile ma tam zapewnionej rozrywki, a ile miałby w domu, w którym jest niemowlak? Ja to wiem, bo miałam taką sytuację i rozumiem Dominikę, bo ona robi lepszą rzecz niż ja zrobiłam - gdybym puściła 1,5 rocznego Krasnala to nie nudziłby się w domu przez pół roku z kolkującym i krzyczącym non-stop bratem... Ale ja za późno o tym pomyślałam, za późno zaplanowałam i wyszło jak wyszło.

Poza tym przedszkole czy starsza grupa w żłobku to są też koledzy, koleżanki - nie wiem jak u Was, ale pomimo tego, że Krasnal chodzi tam dopiero od września to już ma dwóch "najlepsiejszych" kumpli, z którymi się może bawić, których można wyciągnać na plac zabaw i o których gada od rana do wieczora "mama, a Wojtek powiedział"... Dla mnie to też jest ogromny plus przedszkola. Chodząc z dzieckiem na plac zabaw, czy nawet od czasu do czasu spotykając się z koleżankami nie miał takiego kontaktu ze "stałymi" dziećmi...

Ewasmerf: no tak, z tym sie zgodze. ale moze lepiej dla was akurat jak sie maly urodzi, pol roku i dopiero do przedszkola. raz ze Leon bedzie starszy i rozumniejszy, moze z wieksza checia pojdzie. szczerze mowiac jak czytam te wasza rozpacz i twoja i leona to ja bym chyba odpuscila majac taka mozliwosc.

Po pół roku może nie być tak różowo jak u Fragile z brakiem zazdrości o brata. Akurat Krasnal Fragile od początku przyjął rodzeństwo z wielką miłością bez zazdrości (też tak bym chciała...), ale jeśli Leoś mimo moich starań będzie zazdrosny, to nie wiem czy nawet po tym pol roku by się udało uniknąć wywołania u Leonka poczucia odrzucenia z powodu rodzeństwa mogącego zostać z mamą gdy On tam płacze w przedszkolu. Liczę bardzo głęboko, że do czasu porodu będzie lubił przedszkole. To wszystko jest przeze mnie przemyślane, właśnie o dobro Leonka mi w tym wszystkim chodzi najbardziej.

Ewasmerf: bo moj wprawdzie tez plakal 2 tyg przy adapatacji, ale nie mialam akcji z placzem w domu. nigdy. zeby tam mial jakies ataki rozpaczy na mysl o zlobku/przedszkolu.

Ewa, a w jakim był wieku kiedy przechodził adaptację? Bo 2,5 roku to już niestety-stety bardzo kumate dziecko, nie da się łatwo odciągnąć uwagi od przykrych myśli, "zabawić".
I to nie jest tak, że Leon dzisiaj płakał ciągle w domu, płakał kiedy go uświadamiałam próbując go oswoić z tym co nastąpi jutro, że znowu będzie z ciocią.
A i najdziwniejsza rzecz w tej całej adaptacji: on roześmiany był już po obiadku w przedszkolu. Jak się uspokoił, że przyszlam to zjadl obiad, potem wstal od stoliczka i zamiast isc ze mną do szatni, zaczął się bawić samochodzikiem na dywanie i wcale a wcale nie chcial isc do domu. Dziwne, nie? Normalnie poszlam do szatni i mówię: Leosiu idę do szatni czekam tam na ciebie, a on nic, dalej z samochodzikiem na podłodze. W koncu wrocilam po niego i go stamtąd wynioslam na rękach - tak mu się poprawił humor, że nie chcial do domu, bo mama przyszla. (!?!?!?) Z 15 minut żegnał się z rybkami, żabą i świerszczami z akwarium. Potem w domu był radosny, bardzo radosny, budowalismy z klocków, robiliśmy pizzę, uśmiech od ucha do ucha, tylko myśl, że znowu będzie SAM a mama POJEDZIE była dla niego baardzo przykra, normalnie dwa skrajne nastroje w zależności od tematu. Może powinnam jak Teorka, już nie poruszać tego tematu...
W ogóle to dzisiaj powiedział mi, że nie byłoby mu smutno z ciocią, gdyby mógł zadzwonić od cioci do mamy. Tylko, że ciocia chyba nie może telefonować. :(

_azja_: Może powinnam jak Teorka, już nie poruszać tego tematu...

Koniecznie! O tym nawet panie w przedszkolu podczas dni otwartych wspominały - żeby podczas adaptacji nie zamęczać dziecka rozmowami o przedszkolu. Żeby w domu mogło odetchnąć od tego tematu, a nie go ciągle wałkować i tym samym przeżywać na nowo. To w niczym nie pomoże. Hania w pierwszych dniach chodzenia do przedszkola w ogóle nie chciała o tym rozmawiać. Przeszło jej. Ale widziałam, że lepiej się czuje, gdy w domu jest "jak dawniej". Owszem, jak sama chciała coś opowiedzieć, podzielić się radością czy smutkiem - to wtedy podejmowaliśmy temat, ale nigdy sami z siebie nie zaczynaliśmy.

Azja, skoro gdy po niego przyszłaś i nie chciał wychodzić, to znaczy, że nie jest tak źle, prawda? To że źle znosi rozstanie, to jedno, ale druga sprawa jest taka, że podoba mu się, gdy już w przedszkolu jest.
Współczuję Ci rozterek, bardzo. Sama nie wiem, co bym w tej sytuacji zrobiła. Ja myślę trochę jak Ewa, że nic nie można robić na siłę, i gdyby Lila mi płakała, że nie chce, to bym się poważnie zastanowiła. Ale z drugiej strony potrzeby mamy też są ważne. Widzę po sobie, ile mi daje to, że mam te 4 godziny oddechu (zwłaszcza w stanie, w którym jestem i który średnio mnie nastraja do zabawy, spacerów itp.). Widzę też po Lilce, jak bardzo ją przedszkole zmienia na plus. Tzn. nadal jest alienem, bo Lila to dziecko, które świetnie się bawi sama z sobą i średnio kontaktuje z dziećmi; ale są zmiany. Jest bardziej pewna siebie, bardziej otwarta, opowiada o dzieciach, panie mówią, że zaczyna się z nimi bawić. Więc są plusy. I to duże. Dzieciaki bez względu na pogodę wychodzą na dwór, co też mi ułatwia funkcjonowanie ;) No więc myślę, że generalnie warto. I życzę Wam, żebyście przetrwali te początki najlepiej, jak się da.

A ja mam takie pytanie z ciut innej beczki.
Bo Ninki lekarka cały czas mi powtarza, że jak się Hugo urodzi to Ninka powinna co najmniej miesiąc w domu zostać.
Żeby wiecie, nie przywlekała żadnych wiruchów które dla niej mogą być lajtowe a małego mogą sponiewierać tak, że skończy się szpitalem.

No i tak robiłam wywiad wśród znajomych i tylko chyba jedna czy dwie osoby też tak zrobiły.
A cała reszta normalnie dzieci posyłała w tym czasie.
I kurcze nie wiem, zaczęłam rozmyślać.
Tzn ufam naszej lekarce, bo super z niej babka ale jakoś sobie nie wyobrażam pierwszego miesiąca z noworodkiem przy cycku i Nineczką w domu, skoro cały czas sama jestem i nie mam nikogo do pomocy

TEORKA: jakoś sobie nie wyobrażam pierwszego miesiąca z noworodkiem przy cycku i Nineczką w domu, skoro cały czas sama jestem i nie mam nikogo do pomocy

Szczerze Teo to jest trudne. Jak Ci się trafi taki cycozwis jak mój Krasnal to ciężko może być. Chociaż ja patrzę z perspektywy mamy noworodka i 18miesięczniaka, a Ninka jakby nie patrzeć jest na tyle duża, że i zrozumie i będzie się umiała chwilę sobą zająć. Ja dawałam radę, ale wiem, że Krasnal sporo się w tym czasie wynudził. Bo mieliśmy taki dzień, że rano wychodziliśmy od razu na dwór, a tu nie, bo toaleta malucha, bo rano musiał przy cycusiu poleżeć, a po domu latał rozszalały Krasnal, którego nosiło (ale Ninka spokojna ;)). Z tamtego okresu też jest ten przegryziony jezyk - on był po prostu niewybiegany. Ale tak jak mówię - charakter Ninki a Krasnala to niebo a ziemia.

Nie pomogę Ci z choróbskami, sama widzisz, że Ninka jakoś dużo nie choruje, za to solidnie ;)) Być może w ogóle nic nie przywlecze, ale tego po prostu nikt nie wie.

Ale dziecko w szkole już chyba tak dużo i często nie choruje jak przedszkolak.

Ale "nie choruje" nie oznacza, że zarazków nie przynosi. Twoja Ninka póki co ma lepszą odporność niż szkolne dziecko mojej siostry ;)

_Fragile_: I Ninka może pytać "dlaczego mogłam być z Wami, a teraz muszę znowu do przedszkola?".

No ja bym się tego też obawiała. Sama pamiętam, jak to było, jak Hania po długiej (ponad 3 tygodnie) chorobie wróciła do przedszkola - koszmar! Adaptację we wrześniu przeszła bez ani jednej łzy, a wtedy, w marcu, to po prostu dantejskie sceny się działy I było ciągle pytanie - "czemu nie mogę zostać jeszcze trochę w domu?".

domek dla lalek?

Noooo, mój syn ostatnio w kauflandzie domek dla lalek wyczaił i z tym domkiem wrócilismy do domu, bo dzieciak "kcem domek I KCEM DOMEK"... nO TO SIE ŻAL ZROBIŁO I MAMY DOMEK. Ale serio to dość zajmująca czas zabawka ;)

Winni: Adaś chorował i choruje sporo, bywało, że po 2-3 tygodnie był w domu ze mną, ale kłopotów z pójściem do żłobka po przerwie nie było, szedł normalnie jak gdyby nigdy nic. Nie wiem, to pewnie zależy od wielu czynników, może od tego jak przebiegała adaptacja? Jakie dziecko ma z tego wspomnienia?

Moim zdaniem Winni to w tej sytuacji zależy to przede wszystkim od tego, czy dziecko ma taką sytuację jak miało, czy jest inna (pojawienie się nowego członka rodziny). Nie wiem, nam psycholog przedszkolna poradziła - albo dać Krasnala na dużo przed porodem, albo na długo po pojawieniu się malucha. Zrobić wszystko, żeby nowy członek rodziny nie zmienił (albo zmienił minimalnie) postępowania w stosunku do starszaka - w ten sposób minimalizuje się też zazdrość.

_Fragile_: Moim zdaniem Winni to w tej sytuacji zależy to przede wszystkim od tego, czy dziecko ma taką sytuację jak miało, czy jest inna (pojawienie się nowego członka rodziny).

A to fakt, zapewne wtedy sytuacja jest inna. W sumie ja pisałam z perspektywy jednego dziecka. No, ale chyba jeśli dziecko poszło do przedszkola sporo przed pojawieniem się nowego członka rodziny, to jest łatwiej? Czy nie? Z tego co dziewczyny tu pisały, to dlatego posyłają wcześniej zanim się drugie w ogóle pojawi.

Dawidek mi na razie nie choruje, przez 3 miesiące przedszkola mial jeden katar, ale nawet jak nic nie lapie to zawsze moze byc nosicielem, a takiemu noworodkowi to malo co mozesz podać i od razu szpital

lecia_28: ale nawet jak nic nie lapie to zawsze moze byc nosicielem, a takiemu noworodkowi to malo co mozesz podać i od razu szpital

No właśnie to Ninki lekarka mówi.
Że Ninka wcale chorować nie musi, ale wirusy znosić może. A takie maleństwo to wiadomo jest mniej odporne.
Ehhh no nic, będę dalej dumać.
Może w styczniu będzie mega hiper turbo mróz i zarazki/bakterie/wirusy obumrą ?

Podczytuje trochę Was dziewczyny i witam się powoli na niektórych wątkach:-)
Wypowiem się w sprawie noworodka i starszaka przedszkolnego/żlobkowego. Oczywiscie tylko z mojego doświadczenia i punktu widzenia. Urodziłam w maju a mój starszy syn od dwóch lat chodził do żłobka. I tez miałam dylemat co tu robić. Chociaż to lato, wiec teoretycznie mniej chorób i wirusów. Ale postanowiła staruszka zostawić w żłobku. Po pierwsze, żeby mi było łatwiej, a po drugie żeby u starszaka chociaż tego nie zmieniać (brat i tak był wielka zmiana) i zachować ta rutynę.
Jak tylko wróciła do domu starszak dostał katar. Ze mnie była straszna kwoka i strasznie się o małego balam. Starszak cały czas biegal kolo małego, raz z gilem po pas przybiegl, nachylil się nad kołyska i powiedział 'zobacz Michałku jakiego mam gila', myslalam, ze dostane zawału! Tak jak bardzo rzadko choruje, po dwóch tygodniach dostał temperature i zapalenie gardła, byłam z dwójka w domu, mały się nie zaraził nawet katarem. Nie wiem czy dlatego, ze na piersi, czyjakas inna przyczyna. Teraz starszak poszedł do przedszkola i przeszedl pierwsza poważną chorobe zapalenie oskrzeli, młodego zaraził tylko katarem parę razy. Wiec nie ma reguły. Ja bym posłała do przedszkola, zwłaszcza jak chesz kp.

malabu: byłam z dwójka w domu, mały się nie zaraził nawet katarem. Nie wiem czy dlatego, ze na piersi, czyjakas inna przyczyna

No ale ta sześciotygodniowa Zoja, o której wyżej pisałam też była tylko KP i nie uchroniło jej to ani przed wirusowym zapaleniem gardła [miała 2 tygodnie] i przed zapaleniem oskrzeli [miała tygodni 5], więc wiesz - różnie bywa z tą odpornością przy KP.
Ehhhhh no nic, muszę coś wymyślić...

_Fragile_: i komary

U nas już obumarły

No właśnie tez mi się wydaje, ze nie tylko o kp tu chodzi. Ale myślę, ze to może pomagać, zobacze co będzie jak przestane.
Myślę, ze warto spróbować, ale z kolei tak próbować,tfu, tfu, żeby Maluszek trafił do szpitala to wiadomo, ze nikt by nie chcial. Trudna decyzja.
Ale z kolei tak jak u mnie, ze mały nie choruje, tylko katary łapie to mam nadzieje, ze i odporność nabywa. No bo przecież kiedyś to starsze dziecko tez trzeba do przedszkola wysłać, no rok nie będzie w domu siedziało i kiedyś te wirusy dotrą.
I jeszcze powiem, ze mega trudne jest pilnowanie jak starszak chory ( mowie o tym zapaleniu oskrzeli), żeby cały czas się nie tulili, lizali, slinili. Bo mały za starszym cały czas się oglada, a starszy, cały czas mlodszego miestosi:-)
Frag starszy 3,5 mlodszy pol roku.
Sorty za dziwne wyrazy, ale z tableta pisze i jak ja tej autokorekty nienawidze!

Ja nie zostawiłam w domu Ninki jak młody się urodził, ale wychodziłam z założenia że dzieci w najstarszej grupie już nie pchają zabawek do buzi jak np maluchy, można przypilnować by myły ręce i takie tam. Pierwsze co robi Nina jak przychodzi do domu to myje ręce, jak tylko zauważyłam że kichała to miała zakaz podchodzić do brata, bo właśnie bałam się sytuacji że będzie chory noworodek, tłumaczyłam że to ważne bo jak Domini zachoruje to ja pójdę z nim do szpitala i nie będę wtedy z nią w domu, wiadomo 6-latka już dużo rozumie. Mam takie fajne Panie wychowawczynie w grupie Ninki, że po urodzeniu Dominika zawołały mnie i powiedziała że w innej grupie pojawiła się glista - zrobiłam Nince prywatnie badania, tak samo jak był jeden przypadek świerzba, też mnie poinformowały właśnie ze względu na malucha. Ja mam ten komfort, że jak Ninka zachorowała jak właśnie Dominik miał chyba m-c to poszła do babci na dwa dni, mogłam sobie na to pozwolić, jak Artur wracał z pracy, ja szłam do Ninki by z nią posiedzieć. Najbardziej się bałam gdy Ninka miała rumień zakaźny, ponoć bardzo zaraźliwy, ale młody nie złapał. Patrząc na to że Nina przez pierwszy rok swojego życia nie miała nawet kataru, to młody chorował sporo bo miał chyba z 3 katary, raz zapalenie oskrzeli a raz nagłośni, więc już dwa razy antybiotyk brał i inhalacje ze sterydu też były, ale tak właśnie jest, jak starsze rodzeństwo przynosi coś z przedszkola i prawda jest taka że w szkole mam wrażenie się mniej choruje, bo te dzieci nie siedzą sobie tak na głowach, więc nie przenosi się to aż tak

Ale rumień zakaźny nie jest groźna chorobą- on ma tylko groźną nazwę. Przechodzi się go raz w życiu tylko.

Ale podobno, bo tak czytałam rumień zakaxny gorzej przechodzą ludzie starsi i noworodki... A jak dzieciak przedszkolny zachoruje to luzik....
Nie wiem jak w końcu wygląda prawda...