U nas dziś super, jak to Pani stwierdziła, ale rano oddawałam N. z płaczem w ręce Pani. Na szczęście szybko się uspokoiła i chetnie brała udział w zajęciach... Ulżyło mi bardzo :)))

U mnie dzis wolny dzień, bo Jula w nocy dostala katar. Jest zolty wiec siedzi w domu.

Hydro, ale dokarmianie to nie jest karmienie na siłę. Często maluchy się rozpraszają ilością bodźców, "zapominają", że teraz mają jeść, że są głodne. Wiem po mojej, że nic by nie zjadła bez pomocy, u nas panie też dokarmiają ale bez przemocy, tyle, ile dziecko chce, z szacunkiem. Proponują, pilnują, żeby cokolwiek spróbować, ale nie namawiają i nie ma "za mamusie i tatusia".

U nas nie ma zmuszania do jedzenia, dokarmiania, nachalnego zachęcania.... Dziecko samo decyduję, co mają mu włożyć na talerzyk np. czy chce :ziemniaki, mięsko, surówkę...Dziecko nie chce jeść ok...
Też jestem po zebrania, na szczęście przedszkole bardzo miło mnie zaskoczyło, zarówno podejściem do dziecka, jak i żywieniem :)))
Dostaliśmy umowy do podpisania z przedszkolem i zaczęłam się zastanawiać, czy moje dziecko na pewno jest gotowe na ponad 5 h dziennie... Do poniedziałku muszę podjąć decyzję...

cestmoi89: Hydro, ale dokarmianie to nie jest karmienie na siłę.

Dokarmianie JEST formą zmuszania do jedzenia - bo to dzieciak ma decydować ile zje, a to że się komuś spieszy, to żaden argument (jakich nawyków zresztą chcemy uczyć dzieci, że ma jeść szybko - no chyba nie?). Mnie w każdym razie to nie odpowiada i w poniedziałek, gdy młoda pójdzie pierwszy raz, na pewno temat poruszę. Znam swoje dziecko, wiem, co się dzieje, jak się ją do jedzenia namawia, zachęca, próbuje dokarmić - efekt odwrotny do zamierzonego. I nie chcę, żeby się zraziła przez to do przedszkola.

Monia502: Troche sie tym panią nie dziwię, że "dokarmiają" bo... rodzice są różni. Wiecie, że trafiałam na rodziców przychodzących z pretensjami, że nie dopilnowałyśmy, aby dziecko zjadło cała porcję... I że w domu pierwsze co to do lodówki 'wpadło"?... I kto za to teraz zapłaci????

Monia, słyszałam o takich historiach, ale tutaj to wyszło od pań. Coś w stylu "uprzedzamy, że mamy w zwyczaju dokarmiać dzieci, które nie chcą jeść". No sorry, ale dla mnie nie do przyjęcia. Zresztą, skoro w grupie Hani można inaczej podejść do tematu, a dzieci mimo to nie umierają z głodu , to chyba jednak to jest kwestia podejścia tylko.

katka_81: Więc komunikujcie się z nauczycielami. To podstawa.

Spoko, luz, tak właśnie robię, jak mam jakiś problem Ale zdziwienie mnie trzyma do teraz, bo myślałam, że takich rzeczy się już nie praktykuje

_hydro_: że takich rzeczy się już nie praktykuje

no u mojej córki w przedszkolu nie karmią dzieci. A szczególnie na początku, kiedy wszystkie zestresowane. Tego, to sobie ja sama nie wyobrażam. Moja panna na drugi dzień pobytu dopiero coś tam podziobała, wczoraj o dziwo pojadła zupkę również czyli jest postęp :) Ja sama nie dokarmiałam dzieci, dopóki właśnie wyraźnego komunikatu od rodzica nie dostałam. A dlaczego? Bo sama w przedszkolu byłam niejadek i wiem, jaką to traumę pozostawia.

katka_81: A szczególnie na początku, kiedy wszystkie zestresowane.

O to właśnie najbardziej mi chodzi - niepotrzebny dodatkowy stres na początku, który przecież może dziecko zniechęcić. Sama tak miałam, to wiem

cestmoi89: podchodzą do dzieciaka i pytają, czy pomóc mu zjeść, czy już jest najedzony, czy chce jeszcze coś.

Nie, tak to nie wygląda u nas, przynajmniej z opisu pań to wynika. Przymus w czystej postaci. Wiesz, to jest kwestia indywidualna, bo ja znam moje dziecko i wiem, że jak się ją próbuje nakłaniać, to wychodzi na opak czyli jest wtedy jeszcze bardziej na nie. A jak ma spokój, to najczęściej jest ok, zwłaszcza, że będzie jadła w towarzystwie innych dzieciaków, a to zazwyczaj ją mobilizuje. Więc w je przypadku to nie przejdzie.

I kolejny raz każdy mówi ze swoich doświadczeń też bym się nie zgodziła na nic więcej ponad to, co robią u nas.
Kolonialka, ja bym po prostu powiedziała, żeby jeszcze nam dali chwilę czasu . Toż to nie zakład karny, co godziny są stałe i przymus zostawienia dziecka dokładnie o tej, bez przedłużenia o kilka minut. To rodzic decyduje o dziecku, nie pani w przedszkolu.

Kolonialka, nie. U nas są zasady, ze dziecka na siłę się nie zabiera...

Z tym zbieraniem to ja mam już głębsze przemyślenia bo jesteśmy trochę z mężem załamani. Starszy synek chodził na adaptacje z nami przez tydzień i jak został sam to nie mieliśmy większych problemów. Ze dwa trzy razy płakał i wyrywal się przy oddawaniu, ale Panie mowily, że po kilku minutach się uspokajal i bawił z dziećmi. Wychodził do domu bardzo zadowolony. W takiej sytuacji nie mieliśmy problemu z tym, że kilka.razy zostawiliśmy go płaczącego.

Teraz Krzysio, który ma dwa latka poszedł do zlobka. Adaptacja jak dla mnie do bani bo od pierwszego dnia każą nam po godzinie wychodzić i zzostawiać go samego, w nieznanym miejscu i z nieznanymi paniami. Wszystkie dzieci płaczą. Jak po godzinie go odbieramy placze. Czyli z małymi przerwami płacze cała godzinę. Bardzo źle się z tym czujemy, w zasadzie zastanawiamy się czy nie zrezygnować.

Eveke, a od dawna już chodzi? Może po prostu to nie jest jej czas? Nie każde dziecko w jej wieku musi być gotowe...

Nina chodzi od 01.09 czyli ledwo co.
grupa ma oficjalnie 22 dzieci , ale na pewno komplet nie chodzi.

na pewno chodzi o ten lęk poniewaz on sie ujawnil już chwile przed żłobkiem
teraz jak sięgam pamięcią to zaczynalo sie od "to jest Nini" czyli nie chciala sie dzielic- tlumaczylam, wyjasnialam jak tylko potrafilam
no i niedawno zauważyłam ze trzyma sie na dystans od dzieci.... a jak za blisko niej były to płakała :(

Ona nie ma problemu wlasnie w tym ze jest bez nas
w zlobku placze tylko w sytuacjach zabaw grupowych lub gdy dzieci sa za bkisko lub ją dotykają

Eveke - a jak wygląda sytuacja w piaskownicy, na placu zabaw? Też trzyma dystans?
Może warto byłoby zacząć od jakiegoś klubiku, "na przetarcie"...

Monia502: Ja bym powiedziała paniom, że prosisz, aby nie karmiły...

Ja już o tyle rzeczy tych Pań prosiłam, że tyle chyba inni rodzice przez cały rok nie proszą. Ja wiem, że nie powinnam mieć takich dylematów - bo to o moje dziecko chodzi a łaski mi w przedszkolu nie robią, że się nim zajmują, ale jednak tak zostałam wychowana i to we mnie siedzi, żeby broń boże się nikomu nie narazić.
Na spokojnie za jakiś tydzień zapytam się jak z jedzeniem u Maksia i wtedy powiem, żeby go nie dokarmiały, chyba, że poprosi. Bo On czasem prosi, żeby mu pomóc wybrać końcówkę - przy czym nie lubi jak mu się wkłada do buzi, tylko zostawić na łyżeczce musze i on sam sobie pcha do buzi.
Mąż to mówi, że przecież nic mu się nie stanie jak ktoś mu kilka łyżeczek do buzi wsadzi.....

Treść doklejona: 04.09.15 14:17
Eveke - a spotykałaś się wcześniej z jakimiś mamami z dziećmi? Miała okazje Ninka bawić się z innymi, ale nie na placu zabaw tylko w domu, mieszkaniu? Bo moim zdaniem warto przyzwyczajać dzieci do zabawy z innymi dziećmi.

eveke: w kółku nie chciala dawac raczki dzieciom, unikala blizszego kontaktu.

No to może ma tak dużą sferę "bezpieczeństwa"? Mój Maksio to wręcz odwrotnie - dotyka wszystkie dzieci, nawet jak do nich mówi, to kładzie rękę na ramieniu tego dziecka. Ale to ma po moim mężu - On też bardzo skraca dystans. Aż czasem mnie to irytuje, bo ja nie lubię jak mnie tak ludzie inni dotykają, a On właśnie zawsze tak robi jak z kimś rozmawia.

A moj dzisiaj plakal jak go zaprowadzilam do sali, stalam jeszcze za drzwami placac za ubezpieczenie a On poplakiwal wtulony w "ciocie", nie bylo jakiejs wiekszej histerii. Jak go odbieralam to z radosci przybiegl, ze o malo nog nie polamal i od razu mnie ciagnal do wyjscia, ze nawet do widzenia nie moglam powiedziec ha ha.
Niewiem czy u nas dokarmiaja, ale wiem, jak je moj gagatek i nie przeszkadzalo by mi to jakby mu troche pomogly. On komunikatywny nie jest wiec nie powie, ze chce.
I pierwsza bojka o zabawke za nami, ma niewielka ryse na policzku, zapomnialam spytac czy wygral

Treść doklejona: 04.09.15 15:47
Eveke - moze faktycznie jeszcze za malutka na przedszkole...

Madzik Nina jest w grupie zlobkowej.

ja uwazalam właśnie ze jest gotowa, ze trzeba jej czegos wiecej niz nuda domowa
jestem przekonana ze gdyby nie ten lęk to byla by tam szczesliwa...

ewa wspomniala o zaburzeniach
myslalam o diagnozie SI , ale z drugiej strony do Niny mozna podporządkować ze dwie rzeczy

U nas dziś dzień wolny. No nie chce mi to dziecko spać iść wieczorem wczoraj zasnęła grubo po północy, a od 21 leżałyśmy już w łóżku. Kręci się, wierci, ewidentnie nieśpiąca. Rano musimy wstać przed siódmą, przychodzimy o 13, jemy i kładę ją, bo jest nieprzytomna. Budzi się po 1,5h, znów jemy i wychodzimy na 3-godzinny spacer. A wieczorem takie cyrki ze spaniem w takim tempie, to się wykończymy z mężem zaraz

I u nas dziś debiut. Jak się dowiedział wczoraj, że go zapisałam to cały dzień pytał czy już idziemy. Rano musiałam go obudzić ale był w tak niesamowitym humorze, że cały poranek się śmiałam. Zaprowadziłam go na 8 i po przebraniu uciekł do sali i nawet się nie pożegnał. Jak po niego przyjechałam to już czekał, chciał iść "mamo chodźmy już, ale ja tu wrócę prawda". W samochodzie mówił, że było super, fajnie i jedzenie wyśmienite "haha", że "dzieci śpiewały, ja nie". Ciekawe ile potrwa jego entuzjazm?
Pani w przedszkolu prosiła mnie o wcześniejszy odbiór, żeby zabierać go przed drzemką, bo później siedzi i zasypia na stoliku jak patrzy na inne dzieci śpiące.

Witam na wątku:)

Moja Nataszka nie chce chodzić do przedszkola. Mówi o tym głośno i stanowczo. Nie i koniec.

Całe wakacje nastawiałam ją na zmiany, chodziłyśmy na plac zabaw przy przedszkolu, czytałam bajki o przedszkolu itd.
Na pytanie czy pójdzie z uśmiechem odpowiadała ,,TAk,,

Pierwszy dzień był super, sama wstała podekscytowana że idzie do przedszkola, pomaszerowała, dała buzi i dowidzenia.

Drugi dzień łzy w oczach ale jeszcze nie płacz.

Czwartek i Piątek dramat, płacz przy wstawaniu, protest itd.

Pani mówi, żeby się nie martwić, że to przejdzie... ale kiedy? ile taka adaptacja trwa? ile czasu musi minąć aby dziecko z uśmiechem poszło do przedszkola?
Pani mówiła, że Nataszka nie da sobie w kaszę dmuchać i jest bardzo nieufna. Odbieram Nati po 14 czyli zaraz po podwieczorku.
Wchodząc do przedszkola mam wrażenie, że jestem na porodówce. Cały czas słyszę płacz/lament.
Nie wiem, w waszych przedszkolach też jest tak głośno, że uszy pękają?

TEORKA: Moja Nina płakała jakieś 3 msce na pewno.

O dżizaas dobiłas mnie :( moja Kalina to taki Ninkowy typ. Ja 3 miesięcy nie wytrzymam. Osiwieje albo wyłysieję

Mary ja z ciążowymi hormonami dałam radę (a ja taka matka kwoka, co dziecka przez 3 lata z oka na kilka godzin nawet nie spusciła ) to i Ty dasz bankowo
Mnie mąż powtarzał cały czas, że to dla jej dobra. Że my jej krzywdy nie robimy i do wojska nie posyłamy. Jeno do dzieci, żeby się fajnie bawiła, rozwijała itp :)

I ja też ,,pocieszona,, jestem po Teorkowym wpisie ;)
Zwłaszcza, że miałam nadzieję, że po weekendzie spędzonym z rodzicami przejdzie bunt przedszkolaka :)
Pytam Nataszkę dlaczego nie chce chodzić do przedszkola? Nie potrafi albo nie chce mi odpowiedzieć.