ja jeszcze wam powiem, bez urazy, ale paniom to sie czesto w dupach przerwaca. dzieci niegrzeczne, placzace, zywe, ciagle cos nie pasi.
ja jak mam trudnego klienta (pracuje w handlu) to nie wysylam go do poradni, nie mowie mu, ze mi zepsul caly dzien, ze musze sie przez niego narobic. dzieki niemu mam wyplate i prace. A tu by sie chcialo kurde lajcik, dzieci z wgranym softem.

Winni: Zawsze można pracować np na 6/8 etatu jeśli nie ma babci czy innej opcji

Tia, pewnie, szczególnie jak się zarabia mniej niż średnią krajową, co w Polsce nie jest rzadkością. No pliz.

The_Fragile:
Tia, pewnie, szczególnie jak się zarabia mniej niż średnią krajową, co w Polsce nie jest rzadkością. No pliz.

No dlatego napisałam:

Winni: Ale też życie piszę różne scenariusze, czasami po prostu nie ma wyjścia, bo żyć za coś trzeba

ale czemu masz chodzic na 3/4? bo panie maja taki kaprys???

Zawsze można pracować np na 6/8 etatu jeśli nie ma babci cz

Nie każdy pracodawca się zgadza na "ucięcie etatu", poza tym jednak to dość duzo niższa pensja. Nie kazdego stać na taki luksus...

Martwię się tak, bo babcia może jeszcze zostać, ale dla mnie to ostateczność.

Ale babcia też nie ma obowiązku... Jeśli sama by nalegała to wiadomo, że człowiek by skorzystał ;). Moja mama od razu zaznaczyła, że nie zamierza być opiekunką. Mieszkając z nami pod jednym dachem i tak musiałam zatrudnić opiekunkę.

W każdym razie: przedszkole po to jest otwarte od - do, żeby nasze dzieci miały opiekę i nie ma w tym żadnych ograniczeń. Potrzebujesz 8-9h to korzystasz. Naprawdę dziecko sie przyzwyczai. Wiadomo, że trochę teraz serce boli (sama jestem w taka rozbita), ale z drugiej strony z doświadczenia wiem, że przedszkole jest dobre dla dzieci.

Winni, ale Jeżynka zdaje się dość jasno opisała swoją sytuację, więc po co ta dyskusja?

Winnie, ostatnie czego Jeżynka potrzebuje to dowalanie poczuciem winy. Może nie warto tego ciągnąć, nie sądzisz?

Dla dobra dziecka?

Ale uwierz mi, że ta np. godzina nic nie da. Jak już pomagać dziecku, to przez kilka dni odbierać np. 4h wcześniej. Skoro niemożliwe, to odbierac normalnie.

Dla żadnego dziecka nie jest dobre być w placówce 9 czy 10 godzin,

Bez przesady!!! Pracuję w przedszkolu 13 lat i jeszcze żaden mój przedszkolak nie ucierpiał przez to, że w przedszkolu przebywa 8,9,10h. Czasami taki dzieciak ma lepiej niż w domu bo: ma organizowane zajęcia, bo ma towarzystwo rówieśników, bo może rozwijać interakcje społeczne, bo ma rozszerzone menu, bo ma okazje wyjść na dwór (bo sa rodzice, którzy pobyt na świeżym powietrzu dziecku mocno ograniczają), duzo jest zalet. Przecież dziecko w przedszkolu nie jest zmuszane do męczących prac fizycznych ;). jedyny tak naprawdę problem to tęsknota za rodzicem, ale to z czasem mija i dzieciaki dobrze się czują w przedszkolu.Mamy dzieciaki, które w weekend rozpaczają, że jest wolne ;)

elfika: ale wez Ty sie dziewczyno uspokoj... bo widze, ze sie niezle nakrecasz

A gwarantuję Ci, że Hania to czuje. Ja wyłam w środku, ale nic Krasnalowi nie dałam po sobie poznać i co? Myślę, że też przez mój nastrój i strach adaptacja trwała tak długo. O dziwo jak szedł z tatą to nawet łzy nie uronił...

JEżynko weź odetchnij głęboko i pomyśl na spokojnie. Zwłaszcza nie daj sobą manipulować i.

Uważam, że problem leży głównie po stronie pań - dzieci doskonale wyczuwają sytuację, jeżeli pani niejako wstepnie zakłada, że jest kłopot, zamiast pomóc, to może nakręcać sytuację.

elfika: Chocbym byla najzajebistrza matka ever, w zyciu nie zastapie Biance najukochanszych kolezanek, i tylu fajnych rzeczy ktore mozna z nimi robic.

Psycholog, do której poszliśmy w ubiegłym roku z Krasnalem powiedziała nam, że w pewnym wieku - na ogół po 2 roku życia przedszkole i socjalizacja dziecka aż w takim stopniu (czyli zero mamy, inne dzieci i inne, dorosłe osoby) jest jak najbardziej wskazana. Powiedziała, że jest naprawdę bardzo mało dzieci, które nie potrafią się zaadaptować. I mówiła to, co w artykule o adaptacji czytałam (przytaczanym tu przez Was dla mnie jak byłam w dołku) - że dziecko w pewnym wieku samo rwie się do tego, żeby "dorastać", ale może to byc okupione płaczem i próbą powrotu w bezpieczne ręce mamy, ale to własnie mama czy tata powinni je trochę "popchnąć", a nie hamować (czyli np. zabierać z przedszkola przy pierwszych trudnościach), a zacznie się pięknie rozwijać. Babka niegłupia i widzę, że wiedziała co mówi.

Treść doklejona: 17.10.14 11:31

TEORKA: Jak słyszę, że ciocia coś opowiada, albo jest jakaś fajna zabawa to siadam na schodach i czekam

I dobrze robisz, bo ja się po kilku miesiącach dowiedziałam, że Krasnal płakał jak go za wcześnie odbierałam, bo przychodziłam w połowie bajki

Winni: Nie czepiajcie się tylko dlatego, że wcześniej prowadziłyśmy burzliwe dyskusje.

Nie dlatego Winni, ale weź obudź w sobie trochę empatii do matki i przestań ciągnąć temat, jak widzisz, że owa matka jest w rozsypce.

Monia502: Bez przesady!!! Pracuję w przedszkolu 13 lat i jeszcze żaden mój przedszkolak nie ucierpiał przez to, że w przedszkolu przebywa 8,9,10h.

Monia, ależ oczywiście, że opiekunki starają się by stworzyć w przedszkolu dla dzieci azyl i „raj na ziemi”. Zgoda. Mi chodzi o coś innego, nie o krzywdę żadną, ale nie będę się rozpisywać tutaj, bo znam już tor, jakim pobiegnie taka rozmowa. Natomiast jak znajdę czas wieczorem, to napiszę Ci na priva o co mi chodzi. Jesteś przedszkolanką, to myślę, że będziemy mogły podyskutować, ale nie na forum.

Frag, wybacz, ale z Tobą nie będę się przerzucać na argumenty. Nie dlatego abym miała ignorować, ale uważam, że jesteś mocno przewrażliwiona w stosunku do moich wypowiedzi, z racji historii naszych dyskusji.

Ale swoja drogą, matka jest w rozsypce… a co z dzieckiem, które w rozsypce również jest bo przechodzi trudną adaptację?

Elfiko, nie wiesz o czym mówisz i nie rozumiesz o co mi chodzi. Moje dziecko jest otwarte na ludzi, zostające po opieką każdej osoby, która tylko pokaże mu ciekawą zabawę, zaczepiające obcych w autobusach, jest całkowitym zaprzeczeniem trzymania dziecka przy spódnicy.

Trzymanie dziecka pod kloszem, a dbanie o jego spokój psychiczny i emocjonalny to dwie różne sprawy.

Ponad to dziecko z wiekiem nabywa umiejętności pozostawania bez rodziców na coraz dłuższy czas, więc jeśli w wieku 5 czy 6 lat przyjdzie mu zostać 10 godzin w żłobku, to będzie zupełnie co innego niż te 10 godzin dla 2 czy 3 latka.

elfika: Tylko zapomnialas w tym calym swoim rb, ze chowamy dzieci dla swiata nie dla siebie ito najczesciej rodzicom jest trudno sie odpepnic, przez co dochodzi do zachamowania socjalizacji dziecka...

O przepraszam, w rb nie chodzi o to, żeby dziecko pod spódnicą trzymać (ja w każdym razie tak go nie pojmuję, choć jest mi bliskie) A tak serio, to pamiętam siebie trochę ponad rok temu, jak się bałam tego przedszkola okropnie. Do ostatniej chwili nie byłam pewna czy nie zrezygnuję. A teraz? Nie wyobrażam sobie, jakby to było siedzieć w domu z czterolatką. Dla niej to byłaby kara. Mogę sobie być najbardziej perfekcyjną rb-matką świata, ale pewnych rzeczy nie jestem w stanie młodej zastąpić. Nie potrafię być jej koleżankami i kolegami, nie potrafię jej zorganizować czasu tak, żeby za nimi ani razu nie zatęskniła. Teraz się pochorowała i od paru dni jesteśmy razem w domu - codziennie na dzień dobry pada pytanie "mamo, a mogę już dzisiaj iść do przedszkola?".

Winni: Mi chodzi o coś innego, nie o krzywdę żadną, ale nie będę się rozpisywać tutaj, bo znam już tor, jakim pobiegnie taka rozmowa.

Ja chyba się domyślam, o czym piszesz, ale widzisz, teorie teoriami, ale życie biegnie innym torem. Co z tego, że jakiś autorytet jeden czy drugi orzeknie, że dla dzieci najlepszym rozwiązaniem jest przebywanie w rodzinie, a nie w grupie obcych dzieci, skoro w praktyce coś jeść trzeba i tym samym do roboty iść? I tylko dlatego napisałam, że uważam tę dyskusję za niepotrzebną, bo w tej sytuacji to naprawdę brzmi trochę jak kopanie leżącego

hydrozagadka: Ja chyba się domyślam, o czym piszesz, ale widzisz, teorie teoriami, ale życie biegnie innym torem. Co z tego, że jakiś autorytet jeden czy drugi orzeknie, że dla dzieci najlepszym rozwiązaniem jest przebywanie w rodzinie, a nie w grupie obcych dzieci, skoro w praktyce coś jeść trzeba i tym samym do roboty iść? I tylko dlatego napisałam, że uważam tę dyskusję za niepotrzebną, bo w tej sytuacji to naprawdę brzmi trochę jak kopanie leżącego

To nie było do Jeżynki tylko do Frag, bo walnęła tekst, że ja matkę dobijam bo szukam rozwiązania które wezmą pod uwagę dobro dziecka. Następnym razem będę takie rzeczy szeptać.

elfika: No tym to ja bym sie akurat tak nie szczycila bo to moze byc niebezpieczne i jak dla mnie oznacza, ze byle pedofil moze go zainteresowac byle mial zabawke....

ja to samo pomyslalam.

Ewasmerf, dzięki. Poszukam w ustawie. Jasne, że nie chodziło mi o spacery w strugach deszczu
Ale boję się że niektórzy trochę te spacery olewają. W ogóle boję się przedszkola Ale to jeszcze trochę więc odsuwam od siebie tą myśl.

A propos waszej dyskusji to nasuneła mi się taka refleksja. Wydaje mi się że często jest awantura jak ktoś ma inne zdanie niż wszyscy.
Przecież to nie jest tak, że wstaje sie rano i postanawia, że dzis bedzie dyskusja np na temat przedszkola, tylko dyskutujemy gdy akurat ktos ma jakiś problem. I nikt nikomu nie chce dowalać. Z drugiej strony nie chodzi też przecież o głaskanie się po główce.
Czasem też jest tak, że sądzimy że nie mamy wyjścia, a jednak ktoś nam uświadomi ze jednak coś da się zrobić lub lepiej poświęcić jedną rzecz dla innego celu.
Nie chce nawiązywać tu do przykładu jezynki, bo nic nie wiem o jej sytuacji i nie chce sie wypowiadać. Wydaje mi się że za bardzo bierzemy do siebie cudze wypowiedzi i powołujemy ekstremalne przykłady na poparcie swoich tez.
Takie po prostu mam wrażenie.

TEORKA: każde dziecko w pewnym wieku powinno, a wręcz MUSI trafić do grupy dzieci, uczyć się współżycia, socjalizacji etc.

No jasne, zgadzam się w 300%. Mi chodziło tylko o wiek w którym to następuje oraz czas jaki dziecko w przedszkolu/ żłobku spędza. Tak ogólnie już teraz piszę, nie odwołując się w żaden sposób do sytuacji Jeżynki.

Winni: Mi chodziło tylko o wiek w którym to następuje oraz czas jaki dziecko w przedszkolu/ żłobku spędza.

Ale wiesz Winni, myślę sobie że to nie tyle od wieku zależy co od dziecka charakteru i wielu innych czynników.
Znam masę brzdąców, które w wieku roku poszły do żłobka i spoko luz. Zero problemów, płaczu, potem gładko przeskoczyły do przedszkola i też fajnie.
Mój bratanek na przykład poszedł w wieku 2,5 lat, dzisiaj ma ponad 4 i dalej problem z aklimatyzacją.
Często rano płacze, wieczorem jojcy że nie chce do przedszkola, że chce w domu.
Koleżanki córka przez rok nie dała rady się do przedszkola przyjąć. Do tego stopnia, że dziecko nerwicy dostało i musieli ją z przedszkola wypisać i zatrudnić opiekunkę.
Także to chyba nie do końca zależy od wieku oraz od czasu spędzanego w placówce.
To czasami jakby loteria jest.
Ja się bardzo o Ninę bałam, bo prawie trzy lata była ze mną non stop dzień w dzień.
Nigdy nie bawiły ją żadne babcie, ciocie etc.
Zawsze tylko mama i mama.
No a w przedszkolu radzi sobie świetnie. Nawet te 7-8 godzin.
Dzisiaj po raz pierwszy zdarzyło się, że po nią przyszłam a ona poprosiła, że musi dokończyć gotowanie zupki dla Amelki i Zuzi i żebym na nią poczekała
Także da się, tylko trzeba przetrwać.

Myślę sobie, że i Hania Jeżynki też w końcu o tej 14 płakać przestanie i spokojnie do 16-stej nawet zostawać będzie

Bardzo dziękuję.

Jeżynko i jak Hania po weekendzie?

Kasia, a Milka dużo mówi, to weź ją podpytaj, ale nie wprost - czy pani krzyczy, bo Ci powie, że tak ;))))

kasiakuzniki: miałyście podobny problem?

miałyśmy. ale Ewunia (bo to z nią było) po prostu mi opowiedziała co się dzieje, byłam świadkiem podobnej sytuacji, więc nie miałam powodów jej nie wierzyć, zresztą ona jakoś nie fantazjuje.

kasiakuzniki: wiem że maluchy mają bujną wyobraźnię ale to się powtarza codziennie...

ok, tylko jeśli Milka tak się bawi, to ktoś/jakaś konkretna sytuacja musiała ją zainspirować. Ja bym obstawiała, że albo rzeczywiście Pani w ten sposób rozwiązuje konfliktowe sytuacje, albo dzieci się w ten sposób bawią- bo usłyszały tak w domu, bo inne dzieci je zainspirowały do takiej zabawy.
Ja bym spróbowała dociec- najpierw włączyłabym się w zabawę (wcieliłabym się w rolę zabawki, Milka byłaby panią), a potem się delikatnie podpytała skąd ma taki pomysł na zabawę.

kasiakuzniki: Pań jak zapytam to i tak pewnie zaprzeczą powiem Wam że na serio się martwię

Niekoniecznie. U nas wtedy pani nie zanegowała, przyznała się, że owszem, było dokładnie tak, jak mała mówiła