Pod warunkiem, że od razu po kursie będzie się jeździć. Jak nie to strach pozostanie. Ja tam jeździłam wieczorami, później powolutku w dzień i poszło.

Treść doklejona: 19.09.20 20:15
Prawo jazdy mam od 23 lat

Ja nie wyobrażam sobie nie mieć samochodu i nie móc z niego skorzystać wtedy, kiedy potrzebuję czy chcę.
Wożę codziennie Frycka z jednego końca miasta, gdzie mieszkamy, na drugi do przedszkola. Autobusem miejskim miałabym 2 lub 3 przesiadki i łącznie jechalabym prawie godzinę w jedną stronę. Chyba bym oszalała...

Prawko zrobiłam dopiero w wieku 28 lat (mam 40 teraz) i jeździłam baaardzo rzadko, dosłownie po 2-3 km i to w niedzielę, kiedy ruch mały. 2 lata później urodził sie Heniu i już nie było zmiłuj - musiałam pokonać strach. Pamiętam mój pierwszy raz - musiałam sama pojechać z ok. 2-miesięcznym Heniem do pediatry. Płakałam całą drogę do przychodni, tak się bałam, hehe. Ale potem już tylko lepiej było.

Ja do siebie gadałam na głos jak jechałam sama. Ktoś musiał mi dodawać odwagi

Tylko wiecie czego się boję? Ja obecnie dużo chodzę. Wszędzie. Z Dawidem na terapię też. Czasem robimy na nogach nawet 18 km. Standard to 8 do 10 km. I nam to służy bardzo. Obawiam się, że mając prawko rozleniwie się. Wszędzie przecież dojadę. Moje koleżanki wszędzie dojeżdżają. Nawet, gdy do ośrodka rzut beretem. Mój partner nie może zrozumieć, że ja chodzę na zakupy, a nie jadę i ciągle namawia "przecież Cię zawiozę". Oczywiście, że jak mi tak mówi to pierwsza myśl "no dobra"... Ale kurczę moja silna wola jeszcze rządzi. No i teraz albo bym się rozleniwiła i jeździła tym autem, albo zrobiłabym prawko i jeździła bardzo rzadko, bo przecież dojdę...

Czemu musiałabyś zmieniać okulary co kilka miesięcy? Do zrobienia prawa jazdy i tak są potrzebne badania okulistyczne, a dokument dostaje się czasowo i badania trzeba powtarzać.

Kupiliśmy fotelik. Miał być najtańszy a kupiliśmy jeden z lepszych. Cybex Solution S i-Fix i-Size.