Szczerze mówiąc zbyt wiele nie zrobisz. Możesz oczywiście dziadkom powiedzieć co myślisz, z tym że ja miałam podobny problem z moją mamą. Nasłuchałam się tylko o bezstresowym wychowywaniu i że zepsułam dziecko. Niestety spora grupa z pokolenia naszych rodziców lanie traktowała jako jedna z metod wychowawczych (w dodatku jako skuteczną metodę) i nie przegadasz do rozsądku...

Natomiast dzieciom powiedziałabym, że to źle, że dziadek uderzył bo bić nie wolno, ale trochę słabo, że nie słuchali próśb by zakończyć zabawę. Ze owszem kara trochę za wysoka w tej sytuacji, ale mamy, taty i jeśli są u dziadków to słuchać trzeba.

Bo ja bym się bała, że tak te dzieciaki się skupia na tym klapsie, ze zły etc, że nie będą miały czasu przemyśleć swojego zachowania.

I co na pewno możesz zrobić, to więcej do tych dziadków nie puszczać dzieci, przynajmniej samych.

Nigdy, ale to przenigdy, nie możesz dopuścić do tego, żeby Twoje dzieci cierpiały, bo Ty boisz się zwrócić dziadkom uwagę. Miałam kiedyś podobną sytuację, bo mój teść miał totalnego hyzia na punkcie prowadzenia wnuczka za rękę, czego mój Syn nie lubił. Generalnie naprawdę rzadko chciał chodzić prowadzony za rączkę, łapał się wtedy, kiedy nie czuł się bezpiecznie, np. w tłumie ludzi, w nowym miejscu typu sklep, ulica itp. Ale na spacerach po parku, czy lesie nie chodził za rękę. Dziadek się uparł i tyle, tak mocno szarpnął Synka, że naprawdę mały się rozpłakał i powiedział, że nie chce już z dziadkiem chodzić na spacery. Ja wtedy temat przemilczałam, choć byłam tego naocznym świadkiem. Nie chciałam narażać się na komentarze teścia, że jak zwykle wszystko wyolbrzymiam, a Junior jest beksą. Tak ... to kolejny temat rzeka pt. Chłopaki nigdy nie płaczą. To też mądrości owego Dziadka. Chodziłam wtedy na terapię do psychologa i na spotkaniu opowiedziałam o tej sytuacji, ponieważ miałam wyrzuty sumienia, że nie zareagowałam. Moja pani psycholog powiedziała, że zrobiłam największy błąd jaki mogłam, bo przedłożyłam dobro dziadka, nad dobro mojego dziecka. I to nic, że niewiele by dało zwrócenie dziadkowi przeze mnie uwagi, żeby po prostu tak nie robił, ale moje dziecko miało prawo poczuć się pokrzywdzone, bo choć poskarżyło mi się, że czuje się przez dziadka skrzywdzone, ja nie zareagowałam.

W Twojej sytuacji jest ciut inaczej, ponieważ sytuacja dotyczy zachowania, które dziadek uznał za niestosowne. Ale z tego co piszesz to jest człowiek, któremu generalnie obcowanie z dziećmi nie sprawia żadnej frajdy, stąd proste mechanizmy, skoro dziecko nie słucha, trzeba je ukarać. Tylko czy ta kara była adekwatna ? Dla mnie gdyby raz dziecko dostało od dziadka klapsa, to prawdopodobnie byłaby ostatnia wizyta u dziadka. Nie toleruję takich zachowań, bo swoje frustracje można wyładowywać gdzieś indziej, a nie na dzieciach. A skoro dziadek nie potrafi w inny sposób zbudować autorytetu u dzieci, to jego problem. Nie znam dzieci, które wykonują polecenia po jednym razie, kiedy się do nich coś powie. Sama pamiętam, że jako dziecko też tak robiłam, ale nie było to złośliwe z mojej strony, jako dorosły w sytuacjach radości i dobrej zabawy też czasem naginam granice, np. wychodzę z imprezy godzinę później, bo się fajnie rozmawiało. Nie widzę w tym nic karygodnego. Ot ... życie i radość z korzystania z niego. Twoje dzieci też się dobrze bawiły, nie zrobiły nic złego.

Nie bójmy się zwracać uwagi swoim teściom, rodzicom, ludziom na ulicy, czy szefom, którzy znacząco naruszają nasz system zasad i wartości. Musimy dbać o swoje zdanie. A fochem dziadka się nie przejmuj, widać, że nie jest to człowiek współpracujący, tylko jak typ mojego teścia - "mam trudny charakter i musicie sobie z tym radzić". Tylko jeśli ten trudny charakter znacząco narusza Twój system zasad to masz prawo, a nawet obowiązek na to reagować.

karolajnas: Chłopaki nigdy nie płaczą. To też mądrości owego Dziadka.

Tak! U nas to samo.

karolajnas: Dla mnie gdyby raz dziecko dostało od dziadka klapsa, to prawdopodobnie byłaby ostatnia wizyta u dziadka. Nie toleruję takich zachowań, bo swoje frustracje można wyładowywać gdzieś indziej, a nie na dzieciach.

Widzisz, tu jest frustracja, nerwowy charakter, brak radzenia sobie ze swoimi emocjami, ogromny egoizm, który mnie - dorosłą - uderza już nawet w normalnych rozmowach.

Dziękuję Ci, że to napisałaś, też mi się wydaje, że za dzieckiem trzeba stać, moja mama to była lwica, która była gotowa za dziecko głowę odgryźć i w pewnych momentach byłam jej za to bardzo wdzięczna, a teraz doceniam, że stali obok mnie...

Już chwila od tego minęła, dzieci nie chcą już tam same jechać, bo było jeszcze kilka innych rzeczy, ale drobiazgów. Ja nie naciskam, jak pojadą to z nami.

Treść doklejona: 22.07.20 11:05
Else, trochę tak, dlatego nie chcieliśmy przekonywać do naszych racji, tylko mąż zadzwonił, powiedział, że tak być nie może, nie mają prawa podnosić ręki na nasze dzieci, mieli swoją szansę i jej nie wykorzystali. Foch jest i żal mi męża.

Elfi, bo widzę, że go to męczy. On taki typ, że nic nie powie i trzyma emocje w środku.

Mąż to z czasem przerobi. Z początku ja też miałam z tym problem. Tysiąc myśli i złość. Na szczęście jesteśmy dorośli i potrafimy sobie poukładać w głowie.

Karolcia, tylko ile można gadać o jednym i tym samym do kogoś kto uważa się za alfę i omegę. Mi szkoda, energii. Psycholog mówi, że to taki złodziej energetyczny i lepiej za wiele nie wdawać się w dyskusję. Lepiej albo się odciąć, albo mocno zredukować kontakty. Żeby się nie katować...

karolajnas: jesteście w tym wypadku jedną drużyną. To najważniejsze. A dopóki będziecie działać jako team to nic Wam nie będzie straszne.

Tak, też tak myślę. Jakby było tak jak u Twojej przyjaciółki to koszmar...

Else, coś w tym jest. Można gadać do śmierci i i tak zdania nie zmieni. Ja nawet na to nie liczę, bo to już nie ten wiek, żeby rewolucje w podejściu robić. Natomiast zastanawiałam się przy tym fochu, czy faktycznie zareagowaliśmy w miarę ok, czy nie przesadziliśmy (nie było kłótni tylko przedstawienie naszego zdania, więc uważam, że bardzo lajtowo).

Else, dokładnie takie podejście...

My im to przed jeszcze mówiliśmy... Bo wiemy, że chłopcy jak dwa kociaki się nakręcają po cukrze... Ale niestety w tym przypadku cierpliwości jest bardzo mało, bo dzieci to nie telewizor/komputer, w którym da się wyłączyć dźwięk...

Jesień może być "zabawna". I nie tylko jesień. U nas już są jaja bo niedaleko mojego miasta jest przedszkole, które właśnie zamknięto bo jedno dziecko ma bezobjawowy covid. A to przecież jeszcze nawet pół jesieni nie hest. Boję się, że będą te placówki zamykać co chwilę. Ze będą kwarantanny po kilka razy na rok szkolny. Ja o tyle mam "luz" że nie pracuję i w każdej chwili mogę zostać w domu z dzieckiem. Ale jak to ma wyglądać gdzie rodzice pracują? Także czy ja na jesień gotowa... Jeszcze się nie zaczęło, a już mi się nie podoba. Chyba, że się okaże, że nie będzie tak źle jak to sobie wyobrażam.

Obaw też mam sporo. Jedyne co mnie pociesza, że u nas w mieście jest spokój. Kilka sztuk przechorowało. Obecnie spokój. No, ale wiadomo, że w każdej chwili coś może się zmienić.

No bezobjawowy covid... A oni zamykają całą placówkę. Dla mnie bardziej logiczne byłoby gdyby tylko te osoby "izolować" i te z objawami też. Reszta chyba powinna normalnie chodzić. Bo jak przy każdym uczniu dodatnim czy to objawowo czy bez będą zamykać placówki to nie warto ich otwierać. To będzie zamknięte koło. Kilka dni w szkole i 2 tyg kwarantanny czy lekcji zdalnych. To będzie bez sensu.

No jak złapiesz covid to musisz przechorowac, wiadomo. Natomiast nie wiem dlaczego mam iść na kwarantannę "na wszelki wypadek", bo jakiś uczeń ma covid bezobjawowy. Obawiam się bardzo, że w takim układzie na kwarantannę co niektórzy pójdą kilka razy. U nas jest to problem, bo np. kto mi zrobi zakupy? U nas żaden sklep nie działa online.

Oni otworzą szkoły. Tak mi się wydaje... Tylko na jak długo, skoro wystarczy jedno bezobjawowej dziecko z pozytywnym testem aby zamknąć całą placówkę? Szczerze mówiąc dla mnie to bardziej chore niż po prostu nieotwieranie ich wcale. Przynajmniej wiedziałabym na czym stoję, a tak nie wiadomo czy wysyłasz dziecko na jeden dzuen, czy na tydzień???? Może miesiąc???? Ile razy tak będą otwierać i zamykać... Czy będzie to tylko nauczanie zdalne, czy przy okazji kwarantanna???? Bo jeszcze to zdalne nauczanie przelknę, kwarantanny się "boję"...

A, długo byłaś na tej kwarantannie?

Wczoraj w TV, bodajże Uwaga TVN, pokazywali reportaż o rodzinie, która już 7 tygodni siedzi w domu na kwarantannie. Bo co rusz ojca badają i raz pozytywny test, raz negatywny - i tak na zmianę. Testy widać są mega niemiarodajne...
A rodzina na głowę już dostaje - dzieciaki (kilkulatki) "po ścianach chodzą"...

Marion, nasi sądziedzi to samo. Spędzili 5 tygodni w domu, bo nikt nie chciał ich z kwarantanny zwolnić. Sanepid zwalał na lekarza, a lekarz na Sanepid...

Else, my byliśmy tydzień w kwarantannie. Sąsiadka z córką są cały czas, czyli 7 tygodni.

Dziewczyny powiedzcie czy to może być rumień który jest przy boreliozie?
Syna coś ugryzło tydzień temu w lesie. Bolało go, płakał przez chwile. Drapał. Wczoraj zauważyłam czerwony rumień. Wrzuciłam zdjęcia pod wykresem, bo tu nie wiem jak:/
Rumień jest ciepły, swędzi go czasem. Dziś jest lżejszy. Byłam na konsultacji u farmaceuty to twierdzi, ze na 100% od jakiegoś owada. Uczulenie. Podawać maść. Później wysłałam zdjęcia do lekarza. Stwierdził, ze skoro nie wiemy co go ugryzło to Wyglada to na borelioze i dał antybiotyk na 3tygodnie.
Syn jest podziebiony od 3 dni ale to załapał od starszej siostry na 100%.

<span style="font-size:11px;color#333;">Treść doklejona: 11.09.20 09:42</span>
Kurczę powiedzcie jak tu wrzucić zdjęcie??

poziomkaUK: jak tu wrzucić zdjęcie??

Wrzuć zdjęcie pod własny wykres. Otwórz je - pod nim znajdziesz link. Skopiuj go. Wróć na forum - nad okienkiem do wpisywania tekstu masz: b / i / link / przekreśl / adres obrazka itp. Kliknij "adres obrazka" - wyskoczy dodatkowe okno - wklej tam skopiowany link. Kliknij "dodaj komentarz".

Ja tez nie mogłam tak jak Marino pisze ;(

Agata - działa. Jedno zdjęcie widać.

Dziekuje ci bardzo Agata

Treść doklejona: 11.09.20 11:12
To pierwsze zdjęcie z dzisiaj. Drugie z wczoraj.

No właśnie tez tak myśle, zreszta kleszcz by się nie wbił odrazu w lesie. W ogóle nie widziałam kleszcza u niego. Myślałam, ze poparzył się pokrzywa, ale miał długi rękaw wiec było to dla mnie dziwne. U nas tylko konsultacje online. W sensie wysłałam zdjęcie jak to wyglada, oddzwania lekarz i wtedy stawia „diagnozę”. Stwierdził, ze skoro nie wiemy co go ugryzło to da antybiotyk na 3tygodnie.
Dziś wyglada to dużo lepiej ale tak się zastanawiam czy rzeczywiście taki rumien może zwiastować borelioze?

Jeśli nie wiadomo co ugryzło, a komuś. Przez myśl borelioza przeszła to może warto test zrobić? Wiadomo, nie od razu.