kako bądź silna. Rozumiem Cię że musiałaś napisać i dobrze zrobiłaś.
Co na to "wszystko" Wasi rodzice??

Kako, ja takie emocje przeżywałam w 8 miesiącu ciąży, czyli chyba nawet gorzej niż u Ciebie. I to ja musiałam się wynieść z domu. Więc uwierz mi, wiem co mówię.

Wilma to musiałaś miec naprawde przezycia...przykro mi ,ale tak jak napisałas lepiej byc samemu niz z jakims dupkiem

Wilma uwierz mi ze moje życie to tez telenowela i nie wiem czy z happy endem,fakt jest taki ze tez czuje sie spokojna i jakos lepiej mi bez eM

Kako - wiem, że łatwo mi to pisać, ale zachowaj się jak rasowa zołza. Nie pisz mu takich smsów, chociażbyś miała bardzo mocno pogryźć poduszkę i wyć. Nie radź mu, żeby sobie odpoczął, bo sorry - sama zajmujesz się dzieckiem, a on Ci się żali przez telefon, że jest zmęczony? Nie dawaj mu żadnej taryfy ulgowej - chce być ojcem - niech się stara. Pisząc mu, że go przyjmiesz do domu tylko utwierdzasz go w przekonaniu, że nie musi robić NIC aby wrócić, a skoro wie że i tak jesteś na wyciągnięcie ręki - zrobi to, co każdy chłop uwielbia - nie będzie się poświęcał i angażował, a zadba tylko o siebie.
NIE BĄDŹ MIĘKKA! Z tego co piszesz rozstanie nie było Twoją winą, więc z jakiej paki to Ty masz go przekonywać do powrotu i dawać mu fory? Zagraj niedostępną księżniczkę, bądź bryłą lodu, a zobaczysz że to przyniesie o niebo lepszy efekt niż ckliwe smsy.
Wiem co piszę. Oczywiście jeśli Twój Mąż jest już na etapie całkowitego zamknięcia Waszego małżeństwa to nic nie pomoże. Ale chociaż nie będziesz miała do siebie pretensji, że straciłaś godność w tym wszystkim.

Wilma - przepiękny i wzruszający masz swój opis profilowy. To jest to :) I z tego każda z nas powinna czerpać siłę - z naszych dzieciaków! :) Strasznie mi przykro, że musiałaś przechodzić rozstanie w ciąży, dobrze że Malutka urodziła się zdrowa. Ja najpierw przeżyłam koszmar, gdy Mąż dowiedział się o ciąży (tak bardzo jestem wdzięczna, że mój Piotruś mimo wielkiego stresu był we mnie całe 9 miesięcy!), a potem gdy Mały skończył 8 miesięcy.
Każda z nas chyba ma na swoim koncie niezłą telenowelę brazylijską...

Ja sie ciesze z tego,że Piotrek naprawde nie przezył szoku jak sie rozstalismy-poprostu dla niego to był gosc w domu i tyle.Gosc sie obraził i gosc zerwał z nami kontakt-i dobrze bo lepiej dla nas -mniej nerwów.eM potrafił naprawde robic na złosc i np nie chciał mi go oddac:( to były ciezkie chwile dlatego gdy sie ulotnił poczułam spokój,że nikt ni ebedzie grał na uczuciach dziecka,bo ja własnie na to nikomu nie pozwole

kako cały czas trzymam kciuki i podpisuję się również pod

kodama: Życzę Ci, żeby się poukładało i, żeby to "przestanie kochania" było jakimś idiotycznym przejęzyczeniem albo niewłaściwym wyrażeniem emocji...

co do pisania do eM to ciągle uważam że słusznie zrobilaś (robisz), póki nie ma w tym Waszym kryzysie osoby trzeciej masz święte prawo walczyć o Niego kazdym sposobem i nie tracisz nic na godności.

danap: co do pisania do eM to ciągle uważam że słusznie zrobilaś (robisz), póki nie ma w tym Waszym kryzysie osoby trzeciej masz święte prawo walczyć o Niego kazdym sposobem i nie tracisz nic na godności.

Właściwie się zgadzam, ale wydaje mi się, że jedno (czyli czułe smsy, dawanie szansy i bycie na wyciągnięcie ręki) nie przeszkadza drugiemu (jawnemu okazaniu obojętności = stworzeniu sobie tylko swojej życiowej przestrzeni, do której mąż nie będzie dopuszczony).Nie wiem czy jasno formułuję to co chcę powiedzieć :). Chodzi mi o to, żeby to jakoś zrównoważyć. Sprawić, żeby mężczyzna poczuł się zazdrosny, żeby miał przedsmak konsekwencji swojej decyzji, czyli niewiedzę, co się dzieje z jego żoną - gdzie i z kim wychodzi, co robi, jakie ma plany itp. Dlatego Kako jak teściowie chętnie opiekują się Małgosią i Twój mąż też, to korzystaj tego i nawet jeśli plany masz inne (np. zrobienie prania) to przebąknij, że wychodzisz ze znajomymi, masz spotkanie, czy co tam sobie wymyślisz. To są chwyty poniżej pasa - wiem, ale często skuteczne, a w tej walce wszystkie chwyty dozwolone . Jak słabnie uczucie (albo nawet przemija), to zazdrość o drugą osobę pozostaje jeszcze długo i według mnie warto to wykorzystać. To może pokazać tej drugiej stronie, że jej decyzja niesie za sobą konsekwencje całkowitej utraty drugiej osoby. Wydaje mi się (choć może źle), że Twój mąż jeszcze tego nie czuje.

dziewczyny 3 dzień jestem sama tzn bez pomocy męża, bo jest w rozjazdach i rośnie mój podziw dla matek singielek. Jak Wy dajecie radę?!
Szacun

danap: dziewczyny 3 dzień jestem sama tzn bez pomocy męża, bo jest w rozjazdach i rośnie mój podziw dla matek singielek. Jak Wy dajecie radę?!

A mamy wyjście? Ja na co dzień mam pomoc rodziców więc i tak nie jest źle. Gdybym nie miała nikogo to byłoby ciężko. Choć ja dawałam radę sama nawet po cesarce z tygodniowym noworodkiem, może nie było to miłe i łatwe, ale jakoś obie przeżyłyśmy. Od tego momentu uważam, że wszystko jest możliwe i jak trzeba to się bierze siły nie wiadomo skąd.

no nic przynajmniej jest stanowczy - chociaż to nieuczciwe, że nie chce z Tobą porozmawiać w cztery oczy...
Może napisz kiedyś jak już znajdziesz siły o co tak właściwie poszło bo przynajmniej ja - niewiele z tego rozumiem...

Wiesz Kako, Koda ma rację. Nie da się walczyć o związek jeśli tylko jedna strona jest tym zainteresowana. Nie wiem jak długa trwa u Was ta sytuacja bo nie mam czasu się wczytać, jednak chyba nadchodzi moment gdy musisz zacząć myśleć o ułożeniu sobie życia bez niego. Kontaktów i tak nie zerwiecie więc jak ma do Ciebie wrócić, to wróci.
Myślę, że potrzeba Ci dobrego wkurzenia. I ten sms powinien wyznaczyć Ci dalszą drogę. Nie to nie, bez łaski. Proszenie się o uczucia jest poniżające.
Teraz przemyśl wszystko, zrób plan i ściągnij go na rozmowę o tym, jak dalej z formalnego punktu widzenia widzi przyszłość Waszej trójki. Trzeba wyjaśnić wszelkie kwestie majątkowe, opieki nad dzieckiem i różnych innych formalności. Tu i teraz. Niech się zdeklaruje co on w ogóle chce. Nie chodzi mi o składanie wniosku rozwodowego ale pomyśl i o tym, bo choć sprawa niemiła, może to być istotny punkt Waszej dalszej egzystencji.

Joan1977: Wilma Twoje motto bardzo do mnie przemawia, BAAARDZO!

:)))))

Joan1977: Tylko po Waszych doświadczeniach selekcja będzie ostra...i dobrze!

Ja to się zastanawiam czy po tym wszystkim jakikolwiek facet spełni moje oczekiwania bo ja już nigdy więcej nie zamierzam iść na kompromis w pewnych sprawach.

ooo hej, dopiero teraz trafilam na ten watek, no u mnie tez ,raz lepiej raz gorzej, aletakiego konkretnego kryzysu to jeszcze nie mielismy,8 lat po slubie jestesmy ,chociz kiedys przypadkiem, w telefonie M ,PRZECZYTALAM SMS od jakiejs laski, ze bez niego zyc nie moze, afera byla w domu straszna ,nawet tesciowej pokazalam tego sms , to byl pierwszy raz ,wiec wybaczylam, oczywiscie nie od razu ....ale u mnie to tak jest,najpierw sie rozbecze ,potem wkurwie, a potem splynie to po mnie...M dostal nauczke ,na jak dlugo ,to nie wiem...

wilma: Proszenie się o uczucia jest poniżające.

Poniżające dla osoby proszącej, a dla tej proszonej może być wku******ce, bo z jego punktu widzenia teraz jest tak: "no przecież powiedziałem jej konkretnie, że to i to, więc czego ona jeszcze ode mnie chce?". I ze względu na to dałabym już facetowi spokój, a sobie oszczędziła upokorzeń. On Cię nie oszczędza, jasno i konkretnie wyraża swoje stanowisko, nie patrząc czy Cię tym urazi, czy zepsuje Ci dzień itp. Wiadomo, że nie ma eliksiru "odkochaj się", ale nikt nie każe Ci "się wypinać" w sercu, czy w głowie, a jedynie w zachowaniu.
Szczerze mówiąc ja po takim smsie nie chciałabym go więcej widzieć...naprawdę... i przy każdej okazji pokazałabym to na 1001 sposobów.

vicky80:
przykry cholernie sms. fakt.
ale co miał napisać? ściemniać? dawać złudną nadzieję? to chyba jeszcze bardziej ch..owe... że tak powiem dosadnie..

Nie, zdecydowanie ściema byłaby gorsza, ale tak konkretny wręcz "służbowy" komunikat też wydaje mi się zbędny. Czasem choćby przez wzgląd na to co było lub przez szacunek do drugiej osoby warto tę najgorszą prawdę przekazać w taki sposób, by nie sprawiać dodatkowego bólu... Nie wiem jak, nie chcę tu dawać przykładów i przerabiać tego smsa, bo to jak sądzę nie jest miły temat dla Kako.
Tym co napisałam próbuję jedynie nabuntować Kako, tak, żeby tupnęła nogą, głośno zaklęła i powiedziała sobie dość, bo skoro takie jest nastawienie męża, to ciągłe pytania, smsy, maile powodują w nim tylko jeszcze większą niechęć... I skoro dotąd nic nie zdziałały, to już pewnie nie zdziałają, a mogą pogarszać sytuację. Dlatego zmieniłabym taktykę. Tak jak wyżej pisałam, nawet jeśli i to nie zrobi na nim wrażenia, to przynajmniej Ty, Kako, zaczniesz się przyzwyczajać do życia bez niego. A przyzwyczaić się można do wszystkiego. Ograniczenie kontaktu i spotkań wg mnie ułatwia pozbieranie się do kupy, a i z czasem ułatwia "odkochanie", co teraz pewnie wydaje Ci się niemożliwe. Pisanie, telefonowanie, inicjowanie rozmów o "was" to w tej sytuacji jak samobiczowanie - oszczędź sobie tego...
Ps. Pisałaś Kako, że to Twój pierwszy mężczyzna. Masz na myśli, że to Twój pierwszy partner seksualny, czy to, że nigdy wcześniej nie byłaś w nikim innym zakochana?

kako:
Pierwszy chłopak, pierwszy partner seksulany, PIERWSZA JEDYNA MIŁOŚĆ...

Dlatego może być Ci trudniej w tej sytuacji, bo nie masz się do czego odnieść, nie wiesz (przynajmniej nie z doświadczenia), że to naprawdę MOŻLIWE, że czas leczy też takie rany i życie bez "niego" może być piękne, a nawet piękniejsze. Ale uwierz mi na słowo ;-) - może. Ja wychodzę z założenia, że wszystko w życiu dzieje się po "coś" i dlatego nie żałuję żadnego z moich doświadczeń (nawet tych kiedy zdawało mi się, że świat się kończy), bo one właśnie zaprowadziły mnie tu gdzie jestem teraz :).

Mimo wszystko życzę Ci, żeby się poukładało, póki Ty jeszcze tego pragniesz.

Skoro wszystko zmierza ku definitywnemu rozstaniu powinnaś zadbać teraz przede wszystkim o kwestie formalne, żebyś wiedziała na czym stoisz, Ty i Małgosia. I chyba lepiej żeby ustalić wszystko póki on jest sam...Mam na myśli głównie Wasze bezpieczeństwo finansowe.

nie ma Ewa ,mozesz założyć taki ale nas tam napewno nie spotkasz

Kwestie formalne jeszcze zdążycie ustalić, wydaje mi się że sama musisz trochę odetchnąć, a potem się za to wziąć. My mieliśmy rozdzielność majątkową od pewnego momentu, więc dostałam połowę oszczędności zebranych przed rozdzielnością. Załatwiliśmy to jakieś 4-5 miesięcy po rozstaniu, na piśmie, ale bez notariusza.

Co do alimentów to mam taką samą sytuację, radziłam się nawet prawnika - sąd zasądziłby o wiele mniej niż dostaję teraz dobrowolnie na dziecko od niego. Próbowałam go namówić na spisanie znowu jakiegoś nieformalnego oświadczenia, że przez następny rok czy dwa tak będzie płacił, ale się nie udało. On twierdzi, że dzięki braku takiego papieru ja nie mogę grać dzieckiem (tak, jakbym chciała to robić!) i jemu ta sytuacja odpowiada. Ja z kolei dążę do tego, żeby jak najwięcej zarabiać i nie trzymać się kurczowo takiej sumy, jaką teraz dostaję. Oczywiście nie zamierzam nie brać od niego pieniędzy wcale, bo to jest jego obowiązek płacić na dziecko, ale jeśli zmniejszy wysokość - nie będzie tragedii. No w każdym razie od ponad roku udaje nam się dogadywać w kwestiach finansowych i oby tak było jeszcze jakiś czas.

Kako - trzymaj się, te pierwsze tygodnie są najgorsze, ale będzie coraz lepiej i coraz stabilniej w Twoim sercu!

Pewnie, z rozwodem też nie należy się spieszyć - z tego co piszesz nie jest Wam do niczego potrzebny.
My od lipca 2009 osobno, a rozwodu jeszcze nie mamy. Potrzeba czasu na to, żeby stwierdzić czy to na pewno koniec. Mój jeszcze Mąż złożył papiery pod koniec września, ale na razie cisza, czekam na termin rozprawy.

Jakiś czas temu koleżanka się zarzekała i rękę dawała uciąć, że jej M z tych uczciwie kochających i wiernych na zawsze. Mają córeczkę ok. 2 letnią i przypadkiem odkryła, że ,,pan idealny" od kilku lat (4- 5) ma regularny związek z inną, starszą od siebie kobietą! I co Wy na to? Bez ręki by teraz chodziła. Oczywiście piłka krótka była, rozwód i po sprawie. Teraz szczęśliwa, z dumnie podniesioną głową:) Dała radę, choć nie było łatwo...

aga1976: kako: PIERWSZA JEDYNA MIŁOŚĆ
Kako, pierwsza to niekoniecznie jedyna:)

Chodziło raczej o to, że DO TEJ PORY jedyna

Betty dołączam się do życzeń dla synka! Sto lat!

Ok

aga1976: To magiczny czas wg mnie- po 30 wszystko na lepsze się zmienia!

Też to słyszałam

E - wtedy już chyba tylko gorzej... menopauza za rogiem
Chociaż dla mojej mamy 40 była magiczna - urodziła mnie