Jeśli małżeństwo potrafi się porozumieć w każdym temacie, z każdym problemem radzi sobie wspólnie, rozmawia ze sobą itp. to zdrada raczej się nie zdarza. Zdrada jest m. in. wynikiem konfliktów, nieporozumień i braku rozmowy. Nie trzeba męża wpychać do innego łóżka, żeby być współwinnym.

Można być współwinnym złym relacjom czy kryzysowi ale nie zdradzie, bo o tym decyzję pedejmuje ten, który zdradza a nie osoba zdradzana. Jaśli ktoś gotowy jest zdradzić musi być gotowym również na to by wziąć za to odpowiedzialność a nie zwalać winę na innych.

Talinka: Wilma problem w tym, że jeśli relacje między Wami były by super, extra i wzorowe - to On nie wskoczył by do łóżka innej - bo wiedziałby, że Ty możesz mu dać to samo lub jeszcze więcej.

Związek to relacja emocjonalna przede wszystkim, a emocje są dobre i złe. Dobry związek, to nie ten wzorowy i ćwierkający. Ile znasz takich par, których relacje są super, extra i wzorowe - nie ma kłótni, konfliktów, różnicy zdań itp?? Związek to dwoje całkiem obcych sobie ludzi. Wzorowe relacje trudno utrzymać z rodzicami, a co dopiero z osobą, która w naszym życiu pojawiła się później niż w dniu naszego urodzenia???
Jak kryzys w relacjach z osobą, którą się pokochało, której się powiedziało, że chce się z nią spędzić resztę życia, której się przysięgało miłość i wierność bez względu na to co się wydarzy, może być powodem zdrady? Co ma piernik do wiatraka??? Nie kocha się kogoś za seks, ani za to co może dać.

Normalnie wiecie co? Ciśnienie mi skoczyło i szczęka opadła...
Jak możesz Talinko (z całym szacunkiem), kobiecie, która TYLE przeszła napisać coś takiego?? Pozostaje mi tylko życzyć Ci, abyś nigdy nie znalazła się w podobnej sytuacji i nie musiała zweryfikować poglądów.

Wilma już napisala : Żadne problemy w małżeństwie nie mogą być wytłumaczeniem dla zdrady. To nie jest rozwiązanie. Szacunek dla drugiej osoby wymaga, żeby próbować ocalić kulejące relacje a jeśli się nie da, rozstać się zanim się zaangażuje w następny związek.
A ja zgadzam się z tym całkowicie.

Poza tym wiecie- to czy usprawiedliwiamy czy nie, to czy akceptujemy , to czy dajemy przyzwolenie jest tak naprawdę drugorzedną sprawą. Człowiekowi nieobca jest zdrada, bo jest niedoskonały. Wynika zazwyczaj z tchórzostwa- a to cecha większości z nas.
W grudniu minie 15 rocznica mojego ślubu. Byliśmy nie raz na zakręcie. Za zakrętem zawsze jest nowa droga :)

Aga- nie miałam na mysli Twojego partneraczy partnera którejkolwiek z Was, tylko osoby dyskutujace tu- na forum.
Gdy człowiek nie znajduje się w takiej sytuacji wiele moze powiedziec- a życie pisze rózne scenariusze. Bywa tak,że wybaczamy zdradę, choc wczsniej twierdziłyśmy że w razie czego to walizki za drzwi... :)
Dla mnie słowa sa drugorzedne- punkt widzenia zalezy od punktu siedzenia. O tym jak się zachowamy gdy nas partner zdradzi, lub my jego mozemy tak naprawdę dopiero mówic gdy taka zdrada nas dotknie.

Nie chodziło mi o wzorowy związek - tylko o związek, w którym z problemami sobie radzimy, a nie ich unikamy.

Kurczę... nie wiem jak wyjaśnić Wam o co mi chodzi...

Hm - może tak - jeśli Mąż czy Żona ma w domu to, czego potrzebuje - nie będzie szukał/a tego poza małżeństwem.
Kryzysy przechodzi każdy związek w którymś tam momencie - większe czy mniejsze. Grunt to umieć rozmawiać o TYM CO NAS BOLI. A po kryzysie wyciągnąć wnioski z tego co było złe i to naprawić.

A żeby wiedzieć, że czegoś brakuje, to trzeba rozmawiać - i wg mnie, powinno rozmowę zacząć to z małżonków, które czuje się źle w związku - żeby zawczasu móc poradzić sobie z problemem.

Beata_23: A co najbardziej boli to to, że kiedyś ludzie, walczyli o siebie, o swój związek o to co stworzyli, a teraz mało kto tak robi, ludzie za mało rozmawiają ze sobą, a nawet jak rozmawiają to nie do końca szczerze, mijają się a najczęściej poprostu siebie nie szanują.

Nie do końca się z tym zgodzę. Znam wiele małżeństw, które żyły obok siebie, bo tak wypadało, bo "co ludzie powiedzą". Moja mama męczyła się z mężem nierobem i alkoholikiem przez 20 lat "ze względu na dzieci". Pokolenie naszych rodziców miało inne podejście - to prawda, ale nikt mi nie powie, że lepsze. Odczułam na własnej skórze...

kodama: Jestem w szoku po tych "usprawiedliwieniach". Rozumiem, że jeśli się pokłócicie z mężami, czy partnerami, Talinko, Martitap, a oni wtedy poszukają pocieszenia w ramionach koleżanki albo jakichkolwiek, nawet płatnych, bo będą się czuć źle po kłótni, to weźmiecie winę na siebie i ze spuszczoną głową przeprosicie, że przyczyniłyście się do ich upodlenia?

Nie mówimy o kłótni tylko o kryzysie w związku. Poza tym nie miałam na myśli brania winy na siebie, tylko wyszukania przyczyn takiej a nie innej sytuacji.

aga1976: Nie, nie- nie usprawiedliwiam zdrady.
Próbowałam tylko znaleź sens w tym, co napisały Talinka i Maritap.

A ja nie próbowałam. Dla mnie oczywiste jest, że jeśli w małżeństwie dzieje się źle, to trzeba próbować temu zaradzić (to obiecujemy "na dobre i złe) albo odejść, a nie przy pierwszym lepszym zachwianiu dawać sobie zielone światło do skoku w bok. Osoba, która daje znaki takie jak wyżej pisałaś czyli ogółem ucieka od zobowiązań, jest nieuczciwa na wstępie, bo powinna jasno wyrazić o co kaman jak to się popularnie mówi.

aga1976: Poza tym wiecie- to czy usprawiedliwiamy czy nie, to czy akceptujemy , to czy dajemy przyzwolenie jest tak naprawdę drugorzedną sprawą. Człowiekowi nieobca jest zdrada, bo jest niedoskonały. Wynika zazwyczaj z tchórzostwa- a to cecha większości z nas.

Tak, różne związki bywają. Niejedne szczęśliwe pary to takie, które dopuszczają innych do swej sypialni, ale to dzieje się za obopólną zgodą. Ale takie związki też często mają swoje "zasady", których przekroczenie równa się zdradzie.

Talinka: Hm - może tak - jeśli Mąż czy Żona ma w domu to, czego potrzebuje - nie będzie szukał/a tego poza małżeństwem.

To akurat Talinko jest, że tak z czeska pojadę, hovno prawda. Jeśli mąż nie mówi żonie czego mu trzeba, to trudno winić żonę, że mu tego nie dała. A jeśli w dodatku ten mąż,szuka tego o czym żonie nie powiedział u innej kobiety, to jest to zdrada z premedytacją i nie można żony za nią obarczyć winą.

martitap: Nie mówimy o kłótni tylko o kryzysie w związku. Poza tym nie miałam na myśli brania winy na siebie, tylko wyszukania przyczyn takiej a nie innej sytuacji.

Kryzys zaczyna się od kłótni, kłótnia od niezrozumienia, nieporozumienia, nie wspólnego zdania itp - dla mnie to wszystko jeden pieron. Jaka jest definicja kryzysu wg Ciebie, takiego, który może być usprawiedliwieniem dla ucieczki do innej osoby? Przede wszystkim do jej ciała, do przyjemności, którą Ci może dać (bo chyba nie gadamy tu o pitu pitu przez telefon, wsparciu moralnym i radach jak zrobić, żeby z żona było okej?)?

Talinka: Źle może napisałam, bo to nie było konkretnie do Wilmy - tylko tak ogólnie w eter.

Tak Talka, widocznie źle napisałaś...

[/quote=aga1976]Jakoś się nie moge wysłowic dzisiaj, pewnie przez to,że tak naprawdę nie lubię mówic o osobistych rzeczach i próbu je trochę naookoło :) [/quote]
Mam to samo, ale pewne stwierdzenia zbyt mnie zszokowały, żeby pozostać niemym obserwatorem.

martitap: Każda z nas ma swoje zdanie na temat zdrady, każda postrzega to na swój sposób.

Tak, zgadzam się. Ja mam podejście radykalne - takie jak Wil napisała wyżej.Co nie wyklucza tego, że mogłabym wybaczyć i nic mi do tego, że ktoś inny wybaczył. Nie twierdzę, że zdrada musi oznaczać koniec związku, czasem jest wręcz przeciwnie, może go nawet umocnić. Zgadzam się też z Agą 1976 co do tego, że człowiek jest niedoskonały i może popełnić błąd, który niekoniecznie musi go od razu skreślać. W końcu znamy siebie na tyle na ile zostaliśmy sprawdzeni. Tyle, że wybaczenie błędu nie jest dla mnie równoznaczne z jego usprawiedliwieniem.

martitap: Uważam, że cała ta dyskusja poszła już za daleko.

Też tak myślę. Ten wątek miał być chyba swoistą grupą wsparcia dla tych osób, dla których nastał trudny czas, a nie miejscem do wytykania im błędów, które "zapewne" do tego doprowadziły.

martitap: Kodama, nie potrzebuję definicji kryzysu - przeszłam go w swoim małżeństwie i, uwierz mi, nie zaczął się od kłótni czy nieporozumienia.

Sorry, nie chciałam Cię "wzywać do tablicy" i może źle się wyraziłam, bo emocjonalnie podeszłam do tematu po niektórych wypowiedziach, które tutaj padły.

martitap: Mam wrażenie, że wypowiadam się tak, jakbym stała w obronie facetów, a tak nie jest...

Zdradzają nie tylko faceci ;-). Coś mi się kiedyś obiło o uszy, że "statystyki" są zbliżone.

mòj M , nie chce wiecej dzieci, bo nas na nie nie stac...

Może dosłownie nikt, ale takie odniosłam wrażenie czytając komentarze tu. I sądzę że się nie mylę, niestety.

To między innymi ta Twoja wypowiedź : Poza tym wiecie- to czy usprawiedliwiamy czy nie, to czy akceptujemy , to czy dajemy przyzwolenie jest tak naprawdę drugorzedną sprawą. Człowiekowi nieobca jest zdrada, bo jest niedoskonały. Wynika zazwyczaj z tchórzostwa- a to cecha większości z nas. popchnęła mnie do tej konkluzji :-)

Dalej podtrzymuję Aga swoją wypowiedz. Słowa na forum sa drugorzedne. Pierwszorzędne sa czyny i działania w realnym życiu :)

Ja jednak uważam, że czyny powinny być następstwem naszego światopoglądu i to co mówimy powinno być zgodne z tym co czynimy:-)

No i tu sie nie zgadzam z Tobą Aga :-) To nie od życia zależy czy człowiek zdradzi czy nie. To w człowieku siedzi to przyzwolenie i on daje sobie wolną rękę.

Ewa a Ty rozumiem ,że chciałabys jeszcze dziecko mieć?

Talinka: A ja po prostu uważam, że przypadki, w których powodem zdrady nie jest brak czegoś w związku to przysłowiowe wyjątki od reguły

A ja myślę, że do multum zdrad dochodzi z całkiem prozaicznych-bzdurnych powodów i nie ma co szukać drugiego dna - choćby za dużo wlanego w siebie alkoholu (np na firmowym wyjeździe integracyjnym... to co się słyszy o takich wypadach, to szok). I tak jak pisała Aggnieszka, gdyby nie takie "społeczne przyzwolenie" i "akceptacja", to znalazłby się dobry kolega, czy koleżanka, która miałaby odwagę złapać delikwenta/tkę za kudły i usadzić na de albo też sam delikwent/tka bardziej by się pilnował.

Prawda jest taka, że żadna z nas nie może zagwarantować, że nigdy nie zdradzi i nie zostanie zdradzona. Nie wiemy co nam życie przyniesie. Dla zdrady nie ma usprawiedliwienia. Jedynie możemy doszukiwać się jej przyczyn i starać się nie popełniać drugi raz takiego samego błędu. Jeśli ktoś uważa, że nie przyczynił się do zdrady - ok, nie nam to oceniać, nie możemy tego podważać.

Ewa, ja z kolei uważam, że drugie dziecko kosztuje troszkę mniej (chodzi mi o wyprawkę itp.), natomiast ja bardziej myślę o przyszłości mojego dziecka. Nie chcę, żeby kiedyś został na świecie sam. Jeśli nie będzie mi dane drugi raz zajść w ciążę to być może pomyślimy o adopcji, ale to już bardziej odległa decyzja.

ja z moja soiostra widze sie dwa razy w roku...

I jeszcze duchową przecież, bo ego można sobie podbudować.

aagnieszka, to dotyczy nie tylko zdrady, ale każdej innej sytuacji. Widząc Twoje wypowiedzi mam wrażenie, że mało znasz życie albo nie chcesz widzieć niektórych rzeczy i sytuacji. Masz np. pewność, że za 20 lat każda z nas będzie żyła na takim poziomie, który zapewni spokój i nie będzie musiała kraść, żeby przeżyć?! Ja zdrady nie generalizuję jako przyjemności cielesnej ani podbudowania własnego ego, bo uważam że jest to coś, czego człowiek powinien się wstydzić tak samo jak kradzieży, pobicia czy innego występku. A co w sytuacji, kiedy z jakichś powodów związek się rozpada, sprawa rozwodowa ciągnie się długo, a któryś z małżonków poznaje inną osobę? To już nie jest zdrada? Albo ma do końca życia odmawiać sobie szczęścia?

Wilma wyjaśniłam na poprzedniej stronie o co mi chodziło.

Talinka: A żeby wiedzieć, że czegoś brakuje, to trzeba rozmawiać - i wg mnie, powinno rozmowę zacząć to z małżonków, które czuje się źle w związku - żeby zawczasu móc poradzić sobie z problemem.